Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω, τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν..Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν.



Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω

Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό

Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία

Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα

Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια

Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη

Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν

Διονύσης Τσακνής

4 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Τιμή και Δόξα στους Νεκρούς του Πολυτεχνείου!
Τιμή και Δόξα στους Ονειρευτές!

Σε φιλώ!

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Η μνήμη μας είναι η δύναμή μας!
Το δικό μας Πολυτεχνείο είναι σήμερα.
Ας το δικαιώσουμε!
Ας πάρουμε τους ίδιους δρόμους, τα ίδια συνθήματα, τα ίδια τραγούδια.
Ας μην παραδοθούμε!
Ιδιαίτερα η γενιά μας, Μαριάννα μου,
που ξέχασε να "βουλεύεται" κι έμαθε μόνο να βολεύεται.
Τιμή και Δόξα στη Λεβεντιά Τους!

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Κάθε μέρα μνήμη, κάθε μέρα πράξη


Κι όπως έλεγε και ο Νίκος Νικολαΐδης: "υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μη χαθούμε … -Να ξεχαστούμε αλλά να μην ξεχάσουμε"

flamencologio είπε...

Ευσεβείς πόθοι που γίναν πέτρα πεταμένη μπρος στο Πολυτεχνείο και περνάς και την κάνεις πέρα με το πόδι. Η Ελλάδα που επιμένει...Ίσως τώρα να φαίνεται η πραγματική της ποιότητα, δεν ξέρω. Ίσως απλά ο νεοπλουτισμός των χρόνων μετά τη μεταπολίτευση να ανέδειξε τα λανθάνοντα φασιστικά στοιχεία. Όμως δεν βλέπω νά 'πιασε τόπο η Μεγάλη Θυσία. Ειλικρινά δεν το βλέπω...και κλαίω τις χαμένες ζωές και τα χαμένα νιάτα.