Την Ελευθεροτυπία τη διαβάζω από την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε. Είναι η εφημερίδα μου. Το έχω γράψει πολλές φορές. Η σχέση μου μαζί της είναι καθαρά ερωτική γι αυτό και έχουμε καυγαδίσει πολλές φορές. Εγώ δηλαδή σκούζω όταν διαφωνώ με θέσεις ή όταν έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις, σε επίπεδο πολιτικής πάντα. Η εφημερίδα όμως, ως κλασικός σύζυγος, χαμπάρι δεν παίρνει και ομολογώ πως μου έχει χαρίσει πολύ περισσότερες χαρές, γνώσεις, ενημέρωση, γέλιο, πολιτισμό, παρά πίκρες. Ότι θα είχα τη χαρά όμως να με δω στην «Ε» και μάλιστα στη Βιβλιοθήκη και στο Διαβατήριο της Παρασκευής, αυτό δεν το περίμενα. Ήταν ανέλπιστη χαρά και τη χρωστάω στον Γιώργο Χρονά. Θέλω λοιπόν να τον ευχαριστήσω δημόσια για την τιμή να συμπεριλάβει μετάφρασή μου στο αγαπημένο μου ένθετο. Τώρα για τον πολύ τον κόσμο και κυρίως για τους μαθημένους στα φώτα της δημοσιότητας, η χαρά μου θα φαντάζει παιδική... ίσως και να είναι. Αλλά η χαρά, ο βήχας κι ο έρωτας δεν κρύβονται. Το χρήμα που λένε άλλοι, μια χαρά κρύβεται δεν τίθεται θέμα, οπότε δεν το συμπεριλαμβάνω.
Το ποίημα που διάλεξε ο κ. Χρονάς είναι του Καταλανού ποιητή Joan Margarit. Ένας ποιητής εξαιρετικά ευαίσθητος, με μια γραφή που συγκινεί γιατί οι αναμνήσεις του έχουν πολύ ζωντανές σκηνές από τον εμφύλιο και τα χρόνια του φρανκισμού. Το συγκεκριμένο ποίημα που δημοσιεύτηκε στην Βιβλιοθήκη-Ελευθεροτυπία έχει τίτλο «Mην πετάς τις ερωτικές επιστολές» και δίνει μια άλλη εντελώς διάσταση, από αυτήν που δίνει ο αγαπημένος Fernando Pessoa ως Álvaro de Campos στο ποίημά του «Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι γελοίες». Σε ένα πράγμα συμφωνούν και οι δύο ποιητές όμως. Στην σπουδαιότητα του έρωτα στη ζωή μας. Και πόσο δίκιο έχουν...
Το ποίημα που διάλεξε ο κ. Χρονάς είναι του Καταλανού ποιητή Joan Margarit. Ένας ποιητής εξαιρετικά ευαίσθητος, με μια γραφή που συγκινεί γιατί οι αναμνήσεις του έχουν πολύ ζωντανές σκηνές από τον εμφύλιο και τα χρόνια του φρανκισμού. Το συγκεκριμένο ποίημα που δημοσιεύτηκε στην Βιβλιοθήκη-Ελευθεροτυπία έχει τίτλο «Mην πετάς τις ερωτικές επιστολές» και δίνει μια άλλη εντελώς διάσταση, από αυτήν που δίνει ο αγαπημένος Fernando Pessoa ως Álvaro de Campos στο ποίημά του «Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι γελοίες». Σε ένα πράγμα συμφωνούν και οι δύο ποιητές όμως. Στην σπουδαιότητα του έρωτα στη ζωή μας. Και πόσο δίκιο έχουν...
Mην πετάς τις ερωτικές επιστολές
Αυτές δεν θα σ' εγκαταλείψουν ποτέ.
Ο χρόνος θα περάσει, θα σβήσει η επιθυμία
- Αυτό το βέλος της σκιάς -
και τα αισθησιακά πρόσωπα, όμορφα και έξυπνα,
θα κρυφτούν μέσα σου, στο βάθος του καθρέφτη.
Θα πέφτουν τα χρόνια. Θα σε κουράσουν τα βιβλία.
Θα κατεβείς ακόμα περισσότερο
και ακόμα, θα χάσεις την ποίηση.
Ο θόρυβος της πόλης στα τζάμια,
θα καταλήξει να είναι η μοναδική σου μουσική,
και οι ερωτικές επιστολές που θα έχεις φυλάξει
θα είναι η τελευταία σου λογοτεχνία.
Joan Margarit
Μετάφραση: Μαριάννα Τζανάκη
Roberto Vecchioni - Le lettere d'amore
Μια εκτέλεση στα ιταλικά που αγαπώ πολύ γιατί εκτός από το ποίημα και τον Vecchioni, έχει ένα πολύ τρυφερό βίντεο
Μια εκτέλεση στα ιταλικά που αγαπώ πολύ γιατί εκτός από το ποίημα και τον Vecchioni, έχει ένα πολύ τρυφερό βίντεο
Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι
γελοίες.
Δεν θα ήταν ερωτικές επιστολές αν δεν ήταν
γελοίες.
Κι εγώ στον καιρό μου έγραψα ερωτικές επιστολές,
σαν των άλλων,
γελοίες.
Οι ερωτικές επιστολές, αν έρωτας είναι,
πρέπει να είναι
γελοίες.
Αλλά τελικά,
μόνο οι πράξεις που ποτέ δεν έγραψαν
ερωτικές επιστολές
αυτές είναι
γελοίες.
Ας γυρνούσα πίσω τότε που έγραφα
χωρίς να το ξέρω
ερωτικές επιστολές
γελοίες.
Η αλήθεια είναι πως σήμερα
οι αναμνήσεις μου
απ' τις ερωτικές επιστολές εκείνες
αυτές είναι
γελοίες.
(Όλες οι παροξύτονες λέξεις,
όλες οι παροξύτονες συγκινήσεις
είναι ασφαλώς γελοίες.)
21/10/1935
Álvaro de Campos
Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα Todas as Cartas de Amor são Ridículas
Todas as cartas de amor são
Ridículas.
Não seriam cartas de amor se não fossem
Ridículas.
Também escrevi em meu tempo cartas de amor,
Como as outras,
Ridículas.
As cartas de amor, se há amor,
Têm de ser
Ridículas.
Mas, afinal,
Só as criaturas que nunca escreveram
Cartas de amor
É que são
Ridículas.
Quem me dera no tempo em que escrevia
Sem dar por isso
Cartas de amor
Ridículas.
A verdade é que hoje
As minhas memórias
Dessas cartas de amor
É que são
Ridículas.
(Todas as palavras esdrúxulas,
Como os sentimentos esdrúxulos,
São naturalmente
Ridículas.)
Todas las cartas de amor son
ridículas.
No serían cartas de amor si no fuesen
ridículas.
También escribí en mi tiempo cartas de amor,
como las demás,
ridículas.
Las cartas de amor, si hay amor,
tienen que ser
ridículas.
Pero, al fin y al cabo,
sólo las criaturas que nunca escribieron cartas de amor
sí que son
ridículas.
Quién me diera en el tiempo en que escribía
sin darme cuenta
cartas de amor
ridículas.
La verdad es que hoy mis recuerdos
de esas cartas de amor
sí que son
ridículos.
(Todas las palabras esdrújulas,
como los sentimientos esdrújulos,
son naturalmente
ridículas).
música: Astor Piazzolla, "Llueve sobre Santiago"
Read more!
.jpg)
