Φτου σκόρδα λεβέντη μου! Να σ' έχει η ζωή καλά!
Επιτέλους! Ο καινούργιος «Νταλάρας» είναι επιπέδου «Η άσφαλτος που τρέχει». Και πόσο του πάει Θεέ μου αυτό το είδος! Πόσο του πάει... και πόσο μου πάει! Έξι χρόνια τον περίμενα! Έχει διαλέξει φοβερά κομμάτια και από μουσική και από στίχο. Κορυφαία επιλογή και με εκτέλεση κόψιμο φλέβας, είναι η τραγουδάρα
Απόψε γίνε! Πάντα με συγκινούσαν τα «φανταρίστικα» γιατί έφαγα κανά δυο στρατούς στο δόξα πατρί, αφού ερωτευόμουνα και βγάζαμε τη θητεία παρέα. :) Έτσι ζώντας εκ των έσω την πίκρα του φαντάρου που δυο χρονάκια από τη ζωή του τα χαλάλιζε στην πατρίδα(ποιός ήρθε;), συνέπασχα. Έτσι εξηγείται και η καρτερικότητά μου στις βαρετές αφηγήσεις των ανδρών, που συχνά κρατούν αιώνες, στα του λοχαγού τους, των αναφορών, των καψονίων κτλ. Τα ξενοπηδήματα και τα μπουζουξίδικα που πήγαιναν στις εξόδους, δεν τα αναφέρουν. Ούτε ότι έταζαν γάμο στην Άρτα και στα Γιάννενα... Το χόντρυνα; Σιγάααα τα κραμβολάχανα! Επίτηδες αποφορτίζω το τραγούδι μη μου συγκινηθείτε οι απόντες και σκίσετε κανά καλσόν! Ότι μισείς περισσότερο σ' αυτή την κωλοζωή, σε βρίσκει. Κι εγώ μισώ τις απουσίες... Μια λύση θα ήταν να μισώ τους απόντες, αλλά δεν μου προκύπτει γμτ! ;) Δικό σου βλαμμένο! χαχαχαχαχαχαχα. Ναι παιδί μου δικό σου. Είσαι εδώ; Ε τότε τί αναρωτιέσαι;
Η ξενιτιά σου
Γίναν τα μάτια σου ψυχρά και κρύο έχουν φέρει
θέλω απόψε μια αγκαλιά μα δεν απλώνεις χέρι.
Μοιάζει ετούτη η στιγμή με πλοίο που σαλπάρει
κι εσύ εισιτήριο ζητάς στα ξένα να σε πάρει.
Την ξενιτιά σου ακολουθώ πιστός σαν μετανάστης
που ψάχνει ελπίδα να πιαστεί στο δρόμο της αγάπης.
Κι η προσφυγιά μου αν φανεί στα τρύπια μου παπούτσια
θα πω πως ήσουν όνειρο και μια ζωή απούσα.
Καίγεται ο κόσμος άλλη μια απ' τα δικά σου χείλη
κι είναι τα λόγια σου φωτιά που ανάβουν το φιτίλι.
Σ' ένα υπαίθριο σινεμά με φόντο τη σελήνη
παίζει η σκηνή του χωρισμού και ένοχους μας κρίνει.
Μουσική: Κωνσταντίνος Βελλιάδης
Στίχοι: Τέρπανδρος (Όπα! Παποίος ει; Όποιος και νά 'ναι, είναι μέσα στη γυναικεία ψυχή... μπράβο του!)
Read more!
.jpg)
