Αφιερωμένο στην κόρη μου!
Άνεμος του χθες
Είναι η κόρη σου, σωστά; τη γνώρισα
απ' τον διάττοντα αστέρα που υπάρχει στα μάτια της,
το γερμένο κεφάλι και τον τρόπο,
τον τόσο δικό σου, να κοιτά γεμάτη απορία.
Είναι η κόρη σου, σωστά; το προαισθάνθηκαν
-από τόσο βαθιά-
κάποιοι θερμοί άνεμοι που κοιμόνταν
κάτω από ήσυχα νερά, στο πηγάδι
των χαμένων καιρών, όπου φυλάω
τα φύλλα που έπεσαν
απ' τις μακρινές ιτιές.
Έχει φως στο μέτωπο
-ίδιο το φως σου-. Και τη μελαγχολική κίνηση.
Έχει τον λαιμό τόσο ντελικάτο όπως τον είχες εσύ
και στο δέρμα τα ίδια
τρελά πουλιά.
Έχει έναν άνεμο του χθες ανάμεσα στα δάχτυλα,
και στο πρόσωπο...
την υπογραφή σου γραμμένη
με άλλο αίμα
που δεν γνωρίζω.
Torcuato Luca de Tena
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Viento De Ayer
¿Es tu hija, verdad? la he conocido
por la estrella fugaz que hay en sus ojos,
la cabeza inclinada y la manera,
tan tuya, de mirar llena de asombro.
¿Es tu hija, verdad? lo han presentido
-¡desde tan hondo-
unos vientos callados que dormían
bajo las aguas quietas, en el pozo
de los tiempos perdidos, donde guardo
las hojas que cayeron
de los sauces remotos.
Tiene luz en la frente
-tu misma luz-. Y el gesto melancólico.
Tiene el cuello tan frágil como tú lo tenías
y en el pelo los mismos
pájaros locos.
Tiene un viento de ayer entre los dedos,
y en el rostro…
tu firma escrita
con otra sangre
que no conozco.
Read more!
.jpg)
