Συγκλονιστική!
Αριστούργημα! Κινηματογραφικό κομψοτέχνημα, με φωτογραφία πραγματικά ασύλληπτης τέχνης! Στα σκοτεινά πλάνα ο φωτισμός είναι εκπληκτικός, και αν και ο Ταρκόφσκι δεν επαναλαμβάνεται σαφώς, δίκαια του αφιέρωσε ο Τρίερ την ταινία. Είχε κάθε λόγο να το κάνει.
Συμφωνώ λοιπόν απόλυτα με τις διθυραμβικές κριτικές και επαυξάνω. Χρόνια είχε να με συγκλονίσει έτσι ταινία και ο Δανός δικαιώνει πανηγυρικά το ξεκίνημά του. Την θεωρώ πιο ώριμη από το Δαμάζοντας τα κύματα.
Οι ήρωες, άντρας - γυναίκα, μέσα από τον πόνο, πέρασαν από την εδέμ τους στην κόλαση που τους οδήγησαν οι σκοτεινές πλευρές του υποσυνείδητου.
Καθόλου και πουθενά δεν είδα ματιά μισογύνη, αντίθετα η εξαίρετη ερμηνεία της Γκένσμπουργκ έδειξε ότι η ηρωίδα-γυναίκα, μαθημένη έτσι, φορτώθηκε τις ενοχές του κόσμου όλου.
Κι επίσης καταδεικνύει τα βασανιστικά ερωτήματα των ηρώων, όπου εκτός από τον αριστουργηματικό τρόπο που τα έχει θίξει ο Ταρκόφσκι, ο Στρίντμπεργκ, ο Μπέργκμαν, ο Ίψεν, μόνο στην αρχαία τραγωδία έχουν καταδειχτεί.
Η απόλυτη εξάρτηση του θηλυκού από το αρσενικό, όπου καταλήγει σε παρανοϊκή ανασφάλεια και προσωπική κόλαση και που δίκαια το αρσενικό την εισπράττει ως τον απόλυτο Εφιάλτη.
Τα ασπρόμαυρα πλάνα της αρχής με το χιόνι και η σκηνή του φινάλε με τις αμέτρητες γυναίκες να τον κυκλώνουν στο βουνό, δείχνοντάς του ότι η κόλαση είναι ακόμα εκεί, είναι στ' αλήθεια ποίηση.
Το soundtrack της ταινίας είναι εδώ.
Οι αγαπημένες μου εκτελέσεις όμως είναι οι παρακάτω:
Philippe Jaroussky "Lascia ch'io pianga" Rinaldo
Becky Jane Taylor "Lascia ch'io pianga" Rinaldo
Read more!
.jpg)
