Χαρούλα Αλεξίου: Ο άνθρωπός μου...

Ο άνθρωπός μου

Θα 'ερθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου.
Θα έρθει σαν θεός, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.
Θα μου κρατάει σφιχτά-σφιχτά το χέρι,
και λόγια καθαρά μόνο θα μου φέρει.

Θα γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.
Μες στα μάτια να τον βλέπω να 'χει λόγο, να 'χει μπέσα.
Να νυχτώνει, να χαράζει και να πέφτω πάντα μέσα.

Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,
να το λέω να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω.
Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.
Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει,
δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι.

Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου.
Να το λέω να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω...
θέλω να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω... αρκεί,
να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμογελό του εκεί... εκεί.

Read more!

Οι εποχές ξοδεύονται προτού ν' αλλάξουν γνώμη κι οι ενοχές παιδεύονται σ' ανύποπτες σκιές...

ΑΜΙΛΗΤΟ ΝΕΡΟ

Οι εποχές ξοδεύονται
προτού ν' αλλάξουν γνώμη
κι οι ενοχές παιδεύονται
σ' ανύποπτες σκιές

Και πριν να δέσει σα καρπός
στο σώμα η συγγνώμη
πέφτουν και χαραμίζονται
στο χώμα οι βροχές

Πες μου που πάει η θάλασσα
και που η κορφή τελειώνει
και μη μου λες πως διάλεξα
τον τρόπο που θα ζω
Χρόνια σωπαίνει μέσα μου
ο κύκνος και τα αηδόνι
χρόνια στεγνώνει μέσα μου
το αμίλητο νερό .

Κάτι ψυχές ξενύχτισσες
μαζεύουν τα φεγγάρια
και τα ρωτούν ανήμπορες
πότε θα γεννηθεί
μια αγάπη, ένα ράγισμα
μες την καρδιά την άδεια
προτού κι αυτή στο θάνατο
σα σκλάβα πουληθεί

Πες μου που πάει η θάλασσα
και που η κορφή τελειώνει
και μη μου λες πως διάλεξα
τον τρόπο που θα ζω
Χρόνια σωπαίνει μέσα μου
ο κύκνος και τ' αηδόνι
χρόνια στεγνώνει μέσα μου
το αμίλητο νερό

Στίχοι : Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Τραγουδάει η Χαρούλα!

Read more!

Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα...αν βρω ευκαιρία θα 'ρθω να σε δω κάποια μέρα, νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη

Gustav Klimt, Οι τρεις ηλικίες μιας γυναίκας, 1905

Μάνα, Κόρη, Εγγονή, Λάδι σε μουσαμά, 171x171 cm

Λεπτομέρεια

Gustav Klimt
1909-10, Ιδιωτική συλλογή , 90 x 90 cm. Λάδι σε μουσαμά

Egon Schiele, 1915, Λάδι σε μουσαμά, 150 x 159 cm.

Pablo Picasso, Mητρότητα

Paula Cox, Γυναίκες στην Παλαιστίνη

Paula Cox, Μάνα από την Παλαιστίνη

Oswaldo Guayasamín, Ecuador

Colombia, German Losada Perdomo

Pintor Maurice Minkowski, Varsovia, Polonia, 1881-1930.

To γράμμα σου πήρα σου γράφω δυο λόγια μητέρα...

Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα
αν βρω ευκαιρία θα 'ρθω να σε δω κάποια μέρα
νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη
οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή πάντα μόνη.

Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις
στερνή συντροφιά μου δυο-τρεις παιδικές αναμνήσεις
το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου
κανείς δεν με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.

Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις
εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις
κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία,
γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.

Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Τραγουδάει η Χαρούλα!
Χρόνια πολλά στις μανούλες όλου του κόσμου!

Read more!