+-.jpg)
Pablo Picasso - "Portrait of the Artit's Mother" - (1896) - Pastel on paper - Museo Picasso, Barcelona, Spain
Pablo Picasso - "Leaning Harlequin" - (1901) Oil on canvas - The Metropolitan Museum of Art, New York, USA
Pablo Picasso - "Le Moulin de la Galette" - (1901) - Oil on canvas - Solomon R. Guggenheim Museum
Pablo Picasso - "Self-Portrait" - (1896) Oil on canvas - Museo Picasso,
Barcelona, Spain
Pablo Picasso - "Self-Portrait" - (1899-1900) - Charcoal on paper - Museo Picasso, Barcelona, Spain-.jpg)
Pablo Picasso - "Self-Portrait (in Blue Period)" - (1901) - Oil on canvas - Musée National Picasso Paris
Isabelle Boulay duo avec Edith Piaff - Non je ne regrette ri
.jpg)
23 σχόλια:
Αλήθεια ο πατέρας του τι ήταν;;;
Δεν ξέρω γιατί αλλά τον έχω συνδυάσει με Καββαδία, ίσως επειδή μοιάζουν λίγο φυσιογνωμικά, ίσως παλι επειδή θεωρώ ότι σε ορισμένα έργα του οι πινελιές του είναι μαχαιριές που θέλουν να σκίσουν τον ορίζοντα του θεατή και να του δείξουν τόπους πέρα από αυτούς που του (περι-)ορίζει η απατηλή όραση του.
"Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι.
Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια..."
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
από τους έρωτές μου ο Πικάσο..και κυρίως για το έργο του μιας και ήταν απίστευτος γυναικάς ΄για τα γούστα μου και συνηθισμένος να πέφτουν οι γυναίκες στην αγκαλιά του...το φοβερό όμως είναι πως αποτύπωνε στον καμβά τους έρωτές του..
Όταν γνωρίζει το 1904 την 20χρονη Φερνάντ που σφύζει από ζωή, θα γίνει για τα επόμενα 8 χρόνια το μοντέλο στους πρώτους σημαντικούς του πίνακες. Την περίοδο εκείνη ο Πικάσο θα εγκαταλείψει το μπλε χρώμα, τους ψυχρούς τονισμούς και τις μακρόστενες σιλουέτες και, υιοθετώντας μια πιο... ροζ εκδοχή της ζωής, θα αρχίσει να ζωγραφίζει πολύ πιο χαρούμενα θέματα. Η σχέση του με τη Φερνάντ λήγει μαζί με τη ροζ περίοδο. Ακολουθεί ο κυβισμός και...
Η σχέση του με τη Μαρί Τερέζ, ενώ ήδη είναι παντρεμένος με την Ολγα. Το πάθος του για τη Μαρί Τερέζ παρόν στον καμβά ακόμη κι όταν το ζευγάρι θα έχει πλέον χωρίσει, αποτυπώνεται σε μια σειρά πορτρέτων αρκετά ρεαλιστικών και κορυφώνεται με μια άλλη σειρά συνθέσεων με αποδομημένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ή με εμφανή τα αρχικά του ονόματός της «Μ.Τ.».
Προτού ακόμα να χωρίσει από τη Μαρί Τερέζ και να «απαλλαγεί» ζωγραφικά από εκείνην, ο Πικάσο γνωρίζει την Ντόρα Μάαρ κι ένα πάθος που δεν έχει ξαναζήσει. Αργότερα θα διηγηθεί στη Ζιλό ότι μία από τις καλύτερες αναμνήσεις του ήταν αυτή ενός ξυλοδαρμού ανάμεσα στις δύο ερωμένες του που τον διεκδικούσαν. Πολύ γρήγορα η Μάαρ γίνεται μοντέλο και αντικείμενο των ερωτικών του φαντασμάτων: χαρακτηριστικός ένας πίνακάς του του 1936, όπου τη ζωγραφίζει γυμνή και παραδομένη στον Μινώταυρο (μοτίβο πολλαπλών συμβολισμών στο έργο του).
.. Συνηθισμένος οι γυναίκες να πέφτουν στην αγκαλιά του, εξοργίζεται με το χαρακτήρα της Φρανσουάζ Ζιλό. Ανεξάρτητη, δεν τον διεκδικεί κι εκείνος διοχετεύει το θυμό του στο έργο του. Οταν θα τον κατακτήσει ολοκληρωτικά, εκείνος θα τις χαρίσει πολλά πορτρέτα, κάποια από αυτά τόσο «ποιητικά» και διαφορετικά από ό,τι είχε μέχρι τότε ζωγραφίσει ώστε να αποτελούν μια μεμονωμένη ενότητα στο έργο του.
Και όπως συνέβαινε τις περισσότερες φορές στη ζωή του, η παρουσία της Ζιλό «διασταυρώνεται» με αυτήν της τελευταίας του συντρόφου, της Ζακλίν. Θα την παντρευτεί το 1961, τρέφοντας για εκείνη περισσότερο αισθήματα τρυφερότητας παρά πάθους. Κι όμως στα χρόνια που θα περάσουν η μορφή της στο έργο του θα γίνει τόσο τερατώδης και ταυτόχρονα ποθητή όσο και οι μορφές των προηγουμένων...
Το 1970 στην Αβινιόν, ο Πικάσο θα εκθέσει το τελευταίο του έργο: ένας άνδρας καταβροχθίζει μια γυναίκα με ένα σαρκοβόρο φιλί. Ερωτας και Θάνατος...
Άντε και στα δικά μας...καλημέρα :)
παρεπιπτόντως ο πατέρας του ήταν κι αυτός ζωγράφος κι αυτός που τον οδήγησε στα πρώτα του ζωγραφικά βήματα
Εξαιρετικό το timing του post. 26 Απριλίου 1937, οι Γερμανοί βομβάρδισαν και κατέστρεψαν τη βασική πόλη Γκερνίκα (Γκουέρνικα) όπου από αυτό το τραγικό γεγονός ο Πικάσο εμπνεύστηκε το θαυμάσιο ομότιτλο πίνακα. Bravo!
Μ'αυτα που εκανε το χερι του Παμπλο σιγα και να μην το γουσταρε καθε γυναικα ...
Ma αυτό δεν είναι κόκκαλο ψαριού ..
όποιο-όποιο.
Το ερώτημα είναι, ρητορικό,
"η τέχνη έφερε το μεγάλο ψάρι ή το μεγάλο ψάρι έφερε τη τέχνη".
Τι να πρωτοπρολάβω Θεέ του Έρωτα να κάνω που πνίγομαι από δουλειά; Που θέλω να ανεβάσω 2 άρθρα στους Εκφραστές, το ένα του Σπύρου για τον Σένα και το άλλο του τρυφερού ελαφιού για το διάλογο του πουλιού με τον Rostropovich...
Γράφω το λόγο μου για την ελληνική γλώσσα και δεν είμαι ακόμα ούτε στα μισά. Μιλάω την Τετάρτη στους γιατρούς όλου του Τιτσίνο, σε μια πολύ σπουδαία εκδήλωση, με στόχο τη θεσμοθέτηση βραβείου για τους σπουδαστές ελληνικών, στην περιοχή. Βραβείο μόνιμο, που θα το πληρώνουν οι γιατροί με σκοπό φυσικά τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, του ελληνικού πολιτισμού και φυσικά ας μην το κρύψω, καλλιέργεια φιλελληνικής διάθεσης και προσέλκυση τουρισμού.
Έτσι εν μέσω πνιγμού, παίρνω τζούρες Τέχνης, ευαισθησίας, ποιότητας και δροσιάς από τα άρθρα σας και από τα σχόλιά σας.
Με τη ζωγραφική αγαπητοί φίλοι, an205, ελαφίνι, Σπύρο και habilis καλωσόρισες κιόλας, έχω ιδιαίτερους δεσμούς. Ζωγράφιζε ο πατέρας μου και μυήθηκα από μικρή στο υπέροχο σπορ. Ζωγραφίζω κι εγώ τα πάντα με τα πάντα... μουσαμάδες, χαρτιά, ακουαρέλες, αν και τελευταία το έχω λίγο περιορίσει. Όμως λατρεύω τόσο τους διάφορους ζωγράφους του κόσμου και τους θαυμάζω τόσο πολύ, που δεν διανοήθηκα να εκθέσω ποτέ το παραμικρό, πέρα από τα μάτια των πολύ οικείων μου. Έχω γυρίσει τα περισσότερα μουσεία της Ευρωπαϊκών πόλεων, πολλές πολλές πολλές φορές και τις γκαλερί με περιοδικές ή μόνιμες εκθέσεις και είμαι ικανή να κάνω ταξίδι αστραπή, όσο μακρινό κι αν είναι, για να δω μια έκθεση. Μια και μοιράζομαι και το ίδιο πάθος με το Σπύρο για την οδήγηση, αν έχω χρόνο, πάω με το αυτοκίνητο. Η ευλογία της Ελβετίας βοηθάει σ' αυτό, αφού βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της Ευρώπης...
Στον Πικάσο τώρα. Χαίρομαι αφάνταστα που συμφωνούμε όλοι στο πόσο μεγάλος ήταν ο ζωγράφος αυτός, από κάθε άποψη. Στο σπίτι που γεννήθηκε στη Μάλαγα, πέρα από τη συγκίνηση που βρέθηκα εκεί που μεγάλωσε και διαμορφώθηκε αυτός ο Μεγάλος καλλιτέχνης, ανακάλυψα ότι δεν ήταν μόνο ζωγράφος. Είναι και κεραμίστας, γλύπτης, σχεδιαστής, εικονογράφος, φωτογράφος, χαράχτης!
Απίστευτος!!!! Αν βρεθείτε στη Μάλαγα μην το χάσετε. Θα δείτε επίσης και Miró, Bacon, Ernst, γιατί όλο το κτήριο είναι ένα καταπληκτικό μουσείο.
Φίλε Σπύρο τη Γκέρνικα(όπως την προφέρουν οι Ισπανοί), την είδα για πολλοστή φορά το Φλεβάρη και θα την ξαναδώ σε δυο βδομάδες...στο Reina Sofia. Μακάρι να μπορέσω να σας φέρω φωτό αν καταφέρι και βγει χωρίς φλας.
Όπως πολύ σωστά είπες ο βομβαρδισμός της βασκικής πόλης έγινε στις 26 Απρίλη του '37 και αμέσως μετά, η ισπανική κυβέρνηση ανέθεσε στον Πικάσο να φτιάξει έναν πίνακα που θα αναφερόταν στον βομβαρδισμό της πόλης Γκέρνικα από τους Γερμανούς, για να εκπροσωπηθεί η Ισπανία στην Διεθνή έκθεση του 1937 στο Παρίσι. Ο Πικάσο άρχισε να ζωγραφίζει τον πίνακα την Πρωτομαγιά και τον τελείωσε στις 4 Ιουνίου!
Ο ίδιος ο Πικάσο είπε γι αυτό:
«No, la pintura no está hecha para decorar las habitaciones. Es un instrumento de guerra ofensivo y defensivo contra el enemigo. (Pablo Picasso)
Όχι, η ζωγραφική δεν είναι για να διακοσμεί τα δωμάτια. Είναι ένα όργανο πολεμικό, επιθετικό και αμυντικό, ενάντια στον εχθρό.»
Κυκλοφορούν δε στην Ισπανία και διάφοροι μύθοι σχετικοί με τη Γκέρνικα.
Se dice que en 1940, con París ocupada por los nazis, un oficial alemán, ante la foto de una reproducción del Guernica, le preguntó a Picasso que si era él el que había hecho eso. El pintor respondió: «No, han sido ustedes».
Λέγεται ότι το 1940, όταν το Παρίσι ήταν κατειλημμένο από τους ναζί, ένας Γερμανός αξιωματικός, μπροστά σε ένα φωτογραφικό αντίγραφο της Γκέρνικα, ρώτησε τον Πικάσο αν ήταν αυτός που είχε φτιάξει αυτό. Και ο ζωγράφος απάντησε:«Όχι, εσείς ήσασταν».
Κι επίσης
Cuando el cuadro se expuso en Nueva York, al término del desembalaje, los obreros que participaban del armado de las obras de la exposición (la mayoría ni siquiera conocían al pintor), se quitaron los cascos de protección en señal de veneración y de admiración.
Όταν ο πίνακας εκτέθηκε στη Νέα Υόρκη, όταν του έβγαλαν το αμπαλάζ, οι εργάτες που συμμετείχαν στην τακτοποίηση των έργων της έκθεσης (οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν τον ζωγράφο), έβγαλαν τα κασκέτα τους σε ένδειξη σεβασμού και θαυμασμού.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ελαφίνι που κάλυψε το μέρος της προσωπικής ζωής του ζωγράφου, που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πολυτάραχη, την έχει καλύψει άψογα το καταπληκτικό φιλμ Πέρα απ' τον Πικάσο με τον Άντονι Χόπκινς στον ομώνυμο ρόλο, καθώς και στον αn205(θα πούμε και για τα μαύρα του Γκόγια) και στον habilis για τις επισημάνσεις τους.
Επίσης να ευχαριστήσω τον Σπύρο που έδωσε την επόμενη λέξη για μια ελάχιστη αναφορά στην ιστορία της Γκέρνικα.
@gb winzip
Έλα μου ντε!!! :))))
Ααααχ! Τι κάνουν αυτά τα χέρια! Μας μαγεύουν... γράφοντας, ζωγραφίζοντας, σχεδιάζοντας, παίζοντας μουσική αλλά... κυρίως χαϊδεύοντας!
Άντε να σας φανερώσω σε σας τα αγόρια, με ένα τραγούδι υπέροχο, ένα από τα φοβερά μυστικά του ελέγχου των πιο κρυφών κυττάρων μας, του οργασμού, της δίψας μας, της μάρκας των τσιγάρων μας! ;)
Γυναικείος Εθνικός Ύμνος
Τον έγραψε η Μαριανίνα Κριεζή και τον μελοποίησε ο Μιχάλης Καπούλας. Μας το δίδαξε ΗΗΗ Γυναίκα: Η Ελένη Δήμου!
Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνo, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.
Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Θα το ανεβάσω όταν ευκαιρήσω... Να τελειώσω την ομιλία βρε σεις... καίγομαι!:)))))))))
Φιλιά άπειρα...
Ο Π.Π. δεν ήταν μόνο γυναικάς, ήταν γυναικάς δυνάστης. Το επίθετο είναι της μάνας του. Τέλος πάντων, ότι και να τανε, είναι ο μεγαλύτερος ζωγράφος όλων των εποχών. Και είχε τη τύχη, σε αντίθεση με πολλούς άλλους μεγάλους καλλιτέχνες να δει τους πίνακες του να μοσχοπουλιόνται. Ο καπιταλισμός και η μόδα αυτόν τον ωφέλησαν.
Και να λοιπόν η ευκαιρία να εκθέσεις και να εκτεθείς στα μάτια των συνιστολόγων σου...
θα συμφωνήσω με την ange-ta για το δυνάστης, απλά το πρωί ήθελα να σταθώ στα έργα κυρίως και στο πως επηρρεάστηκαν από τις γυναίκες του..σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..αφορμή όμως ήταν το ωραίο ποστ..όσο για τα πουλακια και τον Ροστροπόβιτς, ετοιμάζω ένα ποστ σήμερα το οποίο πολύ ευχαρίστως να βάλουμε αργότερα στους εκφραστές...φιλιά
I have a surprise for my friend in Greko in mine blog. I am very been thankful.
Have a good weekend
@ david santos
Αγαπητέ φίλε
πολύ όμορφη η ιδέα σου που φέρνει κοντά τους ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο και είναι ένα μήνυμα φιλίας και αγάπης. Πολλές ευχές σε όλους τους φίλους!
Με πολλή αγάπη, μια Ελληνίδα από Ελβετία...
Αγκαλιές και πολλά φιλιά σε όλους!
Dear friend,
your idea that unites people from all around the world,was very beautiful and is a message of friendship and love.Warm wishes to all of the friends!
With love,a Greek woman from Switzerland...
Hugs and kisses to everyone!
Caro amico,
è molto bella la tua idea che unisce tutte le persone del mondo ed è un gran messaggio di amicizia e amore.Auguri a tutti gli amici!
Con tanto amore(affetto),una Greca dalla Svizzera..
Tanti abbracci e baci a tutti!
Querido amigo
que idea tan hermosa que una las personas del mundo y también es un mensaje de amistad y de amor. Deseos y saludos a todos los amigos! Con amor, una Griega de Suiza!
Abrazos y besos a todos!
@ange-ta
Κοριτσάρα μου εσύ! Πασιονάρια και μάλιστα σε πρώτη επιθετική θέση. Με τους καλλιτέχνες βρε συ και με τους άντρες, δεν είπαμε θα είμαστε ελαστικές; Σάμπως το θέλουν; Ήθελες να σε κάνει έτσι εσένα ο Θεός; Δείξε κατανόηση. Στοργή και προδέρμ στα αντράκια βρε συ. Κι οι άλλες τώρα μεταξύ μας, αυτές του Πικάσο ντε, δεν ήταν και τίποτα άβγαλτες. Ξετσαμουρεμένες ήταν όλες κανονικά, παιρνόντουσαν και μεταξύ τους κανά δυο από τις τελευταίες. Πώς να μην τονε σαλτάρουνε τον καλλιτέχνη; :)))))))
@ an205
Αγορίνα ευχαριστώ για την προτροπή σου που μου δίνει κουράγιο. Αλλά ούτε εκτίθεμαι, ούτε εκδίδομαι σε κανέναν οίκο... εκδοτικό μωρέ εννοώ.;) Φιλιά πολλά! Σε σένα θα δείξω μερικά πάντως όταν έρθεις στην Αθήνα και βρεθούμε.
@ION
Σοκολατίτσα οκ... Μπερδευτήκαμε λιγάκι, κατά το πέσαμε λιγάκι που έλεγε κι η Αλίκη, αλλά θα ξεμπερδευτούμε. Φιλάκια πολλά!
Όχι, φιλενάδα, με κανέναν δεν είμαστε ελαστικές, γιατί ο κακός που έλεγε ο Αϊνστάιν, δεν είναι κακός γιατί δεν μπορεί να είναι αλλιώς, ο καλός είναι ο κακός επειδή δεν μιλάει και αφήνει να περνάνε όλα αδιάφορα!
Ξετσαμουρεμένες: που την βρήκες ρε μπαγάσα αυτή την καταπληκτική λέξη;;
Δεν ξέρω τι πάει να πεί, αλλά μου μιλάει από μόνη της!
φιλιά κουκλάρα μου!
@ άνζετα
Η αλήθεια είναι ότι είναι της κρητικής διαλέκτου λέξη. Την ετυμολογία δεν την ξέρω. Αλλά την φαντάζομαι και την υποθέτω. Κι εσύ πολύ σωστά κατάλαβες. Ας επιχειρήσουμε μια αυτοσχέδια ετυμολογία... ;)
τσα η μουρίτσα!= βγήκε η μουρίτσα!=ξεθάρρεψε
Ξετσαμουρεμένες = οι άγρια ξεθαρρεμένες, οι ξεβγαλμένες...
Καλάαααα... και γαμώ τον Τριανταφυλλίδη που κρύβω μέσα μου η γυναίκα!
Κατά τα λοιπά... σε βρίσκω απόλυτη μεν, σωστή δε στις απόψεις σου που αφορούν τους άντρες. Εγώ ως πιο ελαστική... καλά να πάθω! :))))
Φιλάκια κι από μένα κοριτσάρα!
όπως κατάλαβες..έκανα επίσκεψη στο αδερφάκι μου σήμερα (γιαυτό και το μπέρδεμα στο όνομα);)
Τί ωραία που 'ναι 'δώ!
Κάτι τέτοια με κρατούν άυπνο κι αξίζει, αλήθεια, τον κόπο.
Μπορεί νά 'μαι νέος στην "μπλογκόσφαιρα" (δεν μπορεί, θα υπάρχει κι ομορφότερος όρος γι' αυτή τη σφαίρα), αλλά σαν παλιότερος στη ζωή, ξέρω ότι τα διαμάντια, όσο σπάνια κι αν είναι, δεν τελειώνουν ποτέ.
Γι' αυτό, ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, θα μείνω.
Και θ' αντιγράψω, άλλη μια φορά, σαν άλλη μια αφιέρωση, τον στίχο (του Κινδύνη):
"Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου ..."
Ένα από τα πολλά που με γοητεύουν στα blog, είναι που ποτέ δεν ξέρει κανείς που μπορεί να οδηγήσουν τα comments την πορεία ενός post...
Από τη μάνα του Πικάσο, περάσαμε στον πατέρα του (λογικόν), μετά στη Γκερνίκα(αναμενόμενο),στη συνέχεια στο πόσο ελαστικές πρέπει να είναι οι γυναίκες απέναντι σε μας τους άνδρες, στο ασθενές φύλο δηλαδή (μεταφεμινιστικόν) και το πανηγύρι ολοκληρώθηκε με την παρέμβαση του ποιητού και αλιέα αναγνωστών Δαβίδ Σάντου (αναπάντεχο)...
Στα comment είναι το ζουμί...
:)
@ cropper
Αγαπητέ φίλε καλωσόρισες! :)
Αν και νέος όπως λες στο μπλογκοχωριό ή μπλογκογειτονιά, όπως μου αρέσει να το λέω, εν τούτοις η παρουσία σου είναι άριστη! Χαίρομαι που σου αρέσει η παρέα μας και θα χαρούμε να γίνεις μέλος. Για την αϋπνία που λέγαμε...;) δε φαντάζεσαι πόσο σε νιώθω... Μία από τα αυτά συμβαίνει και σε μένα με όλα τα αγαπημένα που διαβάζω γύρω.
Πανέμορφος ο στίχος που έγραψες... έχει ομορφιά ο κόσμος τελικά, αρκεί να ξέρουμε να την αξιοποιήσουμε.
Carpe diem kai eukairiem ...είναι το δικό μου σύνθημα... ;)
@ ελαφίνι
οκ...:) το φαντάστηκα. Ελπίζω να είναι καλά το σοκολατάκι! Φιλιά πολλά!
@ A.F.Marx
Αυτό ακριβώς με γοητεύει κι εμένα!
Η σουρρεαλιστκή συχνά, μορφή που παίρνουν τα σχόλια. Τέλειο! Ζωντανές παρέες, δροσερές απόψεις, φυσική εξέλιξη... άψογα! Θυμάσαι, αυτό σου έλεγα και για το δικό σου μπλογκ. Ποτέ δε μου άρεσε το λιβανιστήρι. Ούτε σε προσωπικό επίπεδο, ούτε στο δίκτυο. Και οι κόντρες και οι αντίθετες απόψεις, μου αρέσουν εξ' ίσου. Όταν υπάρχει ευγένεια και σωστός τρόπος να εκφράζεται η αντίθεση, τί καλύτερο;
Δίνει ζωντάνια και σπίθα στην κουβέντα. Κι από την αντίθετη άποψη μαθαίνουμε, εδώ που τα λέμε... γιατί είναι τρομερά ενδιαφέρον να προσπαθείς να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια και το μυαλό κάποιου άλλου...;)
μια γρήγορη καλημέρα κι από εμένα..μα δεν είναι σχολιασμός..συζητήσεις μαγικές είναι...που ξετυλίγουν μονοπάτια..καλή πρωτομαγιά σε όλους...φιλιά
υ.γ.ευχαριστώ για το λινκ..
Είπαν ότι η Ντολόρες Ιμπάρουρι, "Η Πασιονάρια" όταν είδε τον πίνακα της Γκερνίκα, είπε με φωνή ήρεμη και χαμηλή:« Ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε».
Δημοσίευση σχολίου