- Με σφίγγει μια αλήθεια , της παραδίνομαι .
Με σφίγγει μια άλλη , κι αυτηνής της παραδίνομαι .
Διατρέχοντας του μυαλού την ωμότητα .
Λέω αίμα του ψύλλου κι αμέσως οσφραίνομαι ρούμι .
- Παραδέρνεις .
Αλλά εμένα τα μάτια μου διεκδικούσαν ενότητα οπτικής ,
εκκένωση τραγωδίας .
Ουδέποτε υπέφερα τις αντιφάσεις .
Αμφί και ρέπω , όχι !
- Χρεμετίζεις φαντασία.
[ Την ημέρα εκείνη γεννήθηκα μόνος μου ,
δεν είχα βιολογικό προηγούμενο .
Σούρθηκα στην τρώγλη της απλής αριθμητικής .
Εκεί διαλάμποντας ενωτίστηκα κόκαλα . ]
Υπερφίαλο φως ισχνότητα του έρωτα !
Τι να τα λέμε.
Αυτοψυχίατρος είναι ο ποιητής με καθαρό οινόπνευμα .
Κυρίως θα λεγα θεοσταγής και προ-ιούσα σφήκα .
Θα γαλαζώσει πάλι .
- Μα είναι κι ο άλλος έρωτας , ο γενετήσιος .
- Τι να σου κάνει αυτός .
Αν θέλεις , βάζει λίγα παγάκια στη μελαγχολία μου .
[...]- Φθέγγομαι τρόμο .
Και επιτέλους τι νομίζεις πως είναι τα ιδανικά ;
Είναι όπως αλευρώνουμε τα ψάρια πριν από το τηγάνισμα.
Νεολιθική Νυχτωδία Στην Κρονστάνδη
Νίκος Καρούζος
3 σχόλια:
Χρεμετίζεις φαντασία. Κι επιτέλους, τι νομίζεις ότι είναι τα ιδανικά;
Κουρκούτι για το τηγάνισμα... μα άδικο έχει; Σοφά μιλάει ο ποιητής. και πολύ όμορφα τα λέει... Καρούζος αγαπημένος.
Υπέροχος ο Καρούζος.Και ειδικά σε αυτό.Το καλύτερό του. Συγχαρητήρια για την επιλογή.
Δημοσίευση σχολίου