Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρίφαλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
Πριν από 2 χρόνια
.jpg)
19 σχόλια:
Η περίφημη γενιά του 60 και η δική μας γενιά του πολυτεχνίου. Χρόνια τώρα μας ακολουθεί και μας στοιχειώνει ο μύθος της γενιάς που επαναστάτησε, ο μύθος της γενιάς που έζησε το παρόν και ήθελε να αλλάξει το μέλλον. Και λέω μας στοιχειώνει γιατί πίσω από κάθε ιστορία για τη γενιά αυτή υποβόσκει και μια υποτίμηση των γενιών που ακολούθησαν. Τουλάχιστον έτσι το εκλάμβανα εγώ.
Τώρα δηλώνω απογοητευμένη από το σύνολό της από τις πρακτικές της και από το μικροαστισμό της. Προσοχή δεν μιλάω για μεμονωμένους ανθρώπους που πάντα θα παραμένουν φωτεινές εξαιρέσεις που πάντα θα αγωνίζονται.
Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ μαριάννα μου.
Ένα σημαντικό μέρος ενσωματώθηκε στην εξουσία
Μικρό μέρος πάλεψε και παλεύει την εξουσία.
Πολλοί το ρίξανε στο ποτό.
Γίνανε ρεμάλια
νασειχα
Δεν το έχω εισπράξει όπως το λες. Υποτίμηση δηλαδή των μετέπειτα γενιών. Αντίθετα έχω εισπράξει την απογοήτευση πολλών της δικής μου γενιάς, που λένε: Πού πήγαν οι αγώνες μας; Αυτό ονειρευτήκαμε;
Πάντως υπάρχουν και οι ασυμβίβαστοι. Οι ρομαντικοί επαναστάτες που η στάση ζωής τους έδειξε ότι πίστευαν στα όνειρά τους.
Ξέρω μερικούς τέτοιους πάντως και κάθε φορά που αναφέρομαι σ' αυτούς συγκινούμαι.
Και να λες ελεύθερα ότι σκέφτεσαι. Καμιά παρεξήγηση... :)
μελονικος
Ενδεχομένως. Αυτό όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο τον αγώνα των φοιτητών και το αποτέλεσμά του, που ήταν το διώξιμο των παρανοϊκών από το σβέρκο του ελληνικού λαού.
Η τιμή είναι για τους νεκρούς κι αυτούς που αγωνίστηκαν και που τους βασάνισαν και τους φυλάκισαν.
Το να μην τιμάμε έναν αγώνα με το πρόσχημα του μετέπειτα συμβιβασμού κάποιων, είναι και άδικο και ανίερο και επικίνδυνο ιστορικά.
Η λήθη είναι ο οριστικός θάνατος
Γι' αυτό χρέος έχουμε να διαιωνίζουμε τις μνήμες, αυτών που δε δίστασαν, που δε δείλιασαν. που πίστεψαν την Άλλη Κοινωνία ότι μπορούν να θεμελιώσουν.
Τιμή στους ήρωες νεκρούς του Πολυτεχνείου!
Μ εκανες και βουρκωσα παναθεμα σε Ποιο όμορφα δεν θα μπορουσε να αποδωθεί με λέξεις . "Το να μην τιμάμε έναν αγώνα με το πρόσχημα του μετέπειτα συμβιβασμού κάποιων, είναι και άδικο και ανίερο και επικίνδυνο ιστορικά.!! Αυτό το κρατώ Γητευτρια.
Φιλί αγωνιστικό! χαχαχ Λες κάποτε να είχαμε γνωριστεί εμεις οι δυο?
Κι’ αν κάποιοι ξεφτιλίσανε το όραμα – το όνειρο- κι’ αν ως άλλοι ιούδες εξαργυρώσανε με θώκους εξουσίας, θυμηθείτε τους πολλούς, τους ανώνυμους.
Αυτούς που περήφανα κουβαλάνε την αξιοπρέπεια τους….
Γιατί γενιά του πολυτεχνείου ΔΕΝ είναι οι 10 – 20 περιφέροντες τη γύμνια τους στο γυαλί…
Γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι «ανώνυμοι» που δίνουν τη ζωή τους, πέφτουν κυριολεκτικά στη φωτιά καίγονται για να σώσουν τον συνάνθρωπό τους….
Επειδή το νοιώθουν, όχι γιατί θα το εξαργυρώσουν….
"Είναι προτιμότερο να αγωνίζεται κανείς ακόμα και μάταια, παρά να ζεί μάταια"
Καλησπέρες…
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ είπε...
Η λήθη είναι ο οριστικός θάνατος
Σωστά. Και επί πλέον
Οι λαοί που ξεχνούν την Ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν!
Καλησπέρα Προμηθέα μου!
xeimwniatikhliakada
Να είχαμε γνωριστεί λες; Σε μιαν άλλη ζωή; Πολύ πιθανόν. Αν ήσουνα Ρωσίδα, Ισπανίδα ή Γαλλίδα επαναστάτρια σίγουρα. Γιατί εγώ κατά 'κει έχω βρεθεί... :Ρ
Φιλιά!
nikitas
Ακριβώς. Αυτούς να θυμόμαστε και να τιμούμε. Τους αγνούς αγωνιστές. Τους απλούς, τους αφανείς ΗΡΩΕΣ, τα παιδιά, τους φοιτητές, τους εργάτες, τις νοικοκυρές. Τις χιλιάδες λαού που ήταν έξω από το Πολυτεχνείο τότε... και που είναι μια ζωή παρόντες παντού, σε κάθε αγώνα.
Αλλά να μην ξεχνάμε και τους Μαστοράκηδες. Θου Κύριε...
Καλησπέρα Νικήτα μου. Καλή βδομάδα!
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα ... εξήντα
-----------------------
Πώς περνάει ο καιρός , πανάθεμά τον ....
Θαρρώ όμως , πως κάτι πάνω μας ... δεν μπορεί να το δαμάσει ο Χρόνος , κι ας τον είπανε "Πανδαμάτορα" .
Τα φιλιά μου .
silia
Ακριβώς! :) Ο Τσακνής όταν το έγραψε ήταν γύρω στα 40, αφού απ' ότι λέει, το '73 ήταν 19. Άρα; Άστα να πάνε... Φεύγουν τα χρόνια πετώντας Αννούλα μου.
Αθιέντο μπάρκος ντε παπέλ λος άνιος σέ φουερον βολάντο(Haciendo barcos de papel los años se fueron volando), λέει ένα υπέροχο ισπανικό τραγούδι της Pasión Vega και του Antonio Martínez Ares:
La cancion del pirata
Όσο για το να μας δαμάσει ο χρόνος αυτό το κατιτίς...χλωμό. ΟΥΤΕ Ο ΧΑΡΟΣ δεν θα μπορέσει. :))))
Φιλιά πολλά!
Όπως είπε κι ο Τζίμης Πανούσης "ευτυχώς που ανήκουμε στη γενιά του Χημείου και όχι του Πολυτεχνείου, διότι τώρα θα ήμασταν υπουργοί"...
BOSKO
Xm... Όμως η γενιά του «Χημείου» δεν είναι που πήρε το Νόμπελ στη Χημεία επειδή έκανε τις ΑΞΙΕΣ ΣΚΑΤΑ; :) Πανούση προεξέχοντος. Πώς λέμε σεβασμός, τιμή, αναγνώριση, αξίες, παράδοση; Καμιά σχέση! Και μη με πεις συντηρητική. Ξέφραγο αμπέλι απλά δεν είμαι και αχάριστη. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Η γενιά του Πολυτεχνείου έδιωξε την Χούντα κι επανέφερε τη Δημοκρατία για να μπορεί ο Τζιμάκος να την καταπατεί όποτε γουστάρει. Η γενιά του «Χημείου», εκτός από το Νόμπελ που προανέφερα, έκανε κάτι άλλο που ξεχνάω;
ΚΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΚΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΟ:
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΥΠΗΡΞΕ ΚΙ ΕΡΙΞΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΘΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΕΙΤΕ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ. ΕΙΤΕ ΠΑΝΕ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΞΟΥΝ ΕΙΤΕ ΟΧΙ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ (ΕΥΤΥΧΩΣ ΘΕΕ ΜΟΥ) ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ. ΟΥΤΕ ΚΑΠΕΛΩΝΟΝΤΑΙ. ΟΥΤΕ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ.
Ευκαιρίας δοθείσης τα λέω και όχι σε σένα προσωπικά Μποσκάκι μου. Απλά πήρα πάσα. ;) Ξέρω ότι στα πιο πολλά συμφωνούμε.
Παιδιά σηκωθείτε
να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άντρες
με όπλα στους ώμους
στο κόκκινο λάβαρο
πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι
που μας προσκαλεί
* σε "πάω" που μετά από τόσα χρόνια υπερασπίζεσαι με πάθος τις ίδιες αξίες
Ελληνιδα , γεννημα θρεμμα Μαριαννα μου! Με ονομα και οικοσημο! Λολ!
Επαναστατρια απο DNA!
Kαι να πω μια κουβεντα απο δω στον Νικητα?
Πες τα Νικητα! Να αγιασει το στομα σου! Τους αφανεις μην ξεχναμε!
Καλησπερες!
εγω δυστυχως δεν μπορω να πω και παρα πολλα..καθως καποιοι εζησαν τα γεγονοτα απο ο,τι φαινεται,απο πρωτο χερι!!
το μονο που εχω να πω ειναι πως αν και υπηρξα 19 πριν απο 3-4 χρονια..ενιωθα παντα εξω απο την εποχη μου..
αυτο που παντα με ξενερωνε ομως ειναι να αγωνιζεσαι χρωματισμενος!!
τα παιδια μαριαννα μου οντως δεν καπελωνονται..αλλα τα παιδια καθοδηγουνται και πολυ ασχημα μαλιστα..
χειροτερο παραδειγμα οι πορειες για το πολυτεχνειο σαν σημερα..
Αντι να γινει μια μεγαλη πορεια ειρηνης,με κοινα συνθηματα,κατι σαν μνημοσυνο σε οσους θυσιαστηκαν τοτε..Βλεπεις κοσμο χωρισμενο αναλογα με χρωματα,ακους για ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,περικοπες,Τεμπονερα,ΚΚΕ,Συνασπισμο..και ο,τι αλλο ασχετο με τη μερα..
κι ερχομαι να πω με τη σειρα μου..αν αυτα τα παιδια αγωνιζονται..τοτε εγω που προτιμησα να καθησω σπιτι και να παρακολουθησω για 50η φορα τα τραγουδια της φωτιας μαλλον δεν εχω πιασει το νοημα..
Κostas L.A.,
υποστηρίζω ότι ο αγώνας μέσα από τα κόμματα, δεν είναι καπέλωμα. Δεν σημαίνει πως καπελώνεται όποιος εντάσσεται σ' αυτά. Η ένταξη σε έναν κομματικό χώρο αποτελεί ένα πολύ καλό σχολείο για την συνειδητοποίηση της αξίας, του να παλεύεις οργανωμένα και να μην αφήνεις τους άλλους να καθορίζουν ερήμην σου τη ζωή σου, κι εσύ να είσαι παθητικός θεατής ή "αφ' υψηλού" κριτής. Ειδικά για τους νέους που έχουν πια τόσο αποστασιοποιηθεί και αφήνουν να καθορίζουν τη μοίρα τους οι επαγγελματίες πολιτικοί και τα πολιτικά σόγια, η ένταξη επιβάλλεται, θα έλεγα. Έστω και ως εμπειρία.
Κατά τα άλλα, το Πολυτεχνείο είναι μια επέτειος με ιδιαίτερη πολιτική σημασία και αυτό την κάνει να ξεχωρίζει από τις επετείους ιστορικού ή εθνικού χαρακτήρα - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι επέτειος ιστορικής μνήμης. Δεν είναι παρέλαση και δεν πρέπει να καταντήσει σιωπηλό μνημόσυνο – όσοι οδηγήθηκαν στο Πολυτεχνείο ήταν πολιτικοποιημένοι, οι ίδιοι δεν ένιωθαν ήρωες... ["πίσω απ' τα σίδερα τα μάτια της γενιάς τους, χαμογελάνε σ' ένα φως που ξημερώνει].
Δεν βρίσκω, λοιπόν, πως είναι ασύμβατο με το χαρακτήρα αυτής της επετείου να συγκρούονται οι πολιτικές ιδέες μέσα από διαφορετικά μπλοκς και συνθήματα. Αρκεί να μην συγκρούονται μεταξύ τους αυτοί που συμμετέχουν και να μην βρίσκουν ευκαιρία οι συνηθισμένοι απολίτικοι γνωστοί άγνωστοι – δήθεν αναρχικοί ή δήθεν ανέναχτοι - που με τη δράση τους στηρίζουν το σύστημα.
Κostas L.A.,
Κοίτα Κώστα μου και τότε ακριβώς τα ίδια προβλήματα και οι ίδιες διαφωνίες υπήρχαν ανάμεσα στις νεολαίες των κομμάτων. Μπροστά στον κοινό εχθρό όμως, όλος ο ελληνικός λαός έγινε ένα. Αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι μια γροθιά. Όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, κλασικά άρχισαν ξανά μανά τα ίδια.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, όπως γράφει και η κσμ και συμφωνώ. Κι αν θες μια τρανή απόδειξη ότι δεν καθοδηγούνται οι νέοι, ακόμα κι αν ανήκουν σε κομματική νεολαία, είναι το περιστατικό το σημερινό με τη σημαία του Πολυτεχνείου την αιματοβαμμένη.
Η νεολαία πασόκ διαφωνούσε με την ηγεσία του κόμματος. Για μένα λάθος είχε η νεολαία, η σημαία ανήκει στο Πολυτεχνείο και ορθώς έπραξε η ηγεσία και διαφοροποιήθηκε. Ανεξαρτήτως συμφωνίας όμως, εκτιμώ τους νέους κι ας κάνουν λάθη. Σημασία έχει η συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και η διατύπωση άποψης ή διεκδικήσεις δικαιωμάτων κτλ.
Δημοσίευση σχολίου