Η ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ
Αυτή η ζοφερή μανία να ζήσεις
αυτή η βαθιά ιδιοτροπία να ζήσεις,
σε σέρνει Alejandra, μην το αρνείσαι.
σήμερα κοιτάχτηκες στον καθρέφτη
και ήσουν θλιμμένη, ήσουν μόνη
και το φως ούρλιαζε, ο αέρας τραγουδούσε
αλλά ο έρωτάς σου δεν επέστρεψε
θα στείλεις μηνύματα, θα χαμογελάσεις
θα τρέμουν τα χέρια σου, έτσι θα επιστρέψει
ο αγαπημένος, τόσο αγαπημένος
ακούς την σεληνιασμένη σειρήνα που λήστεψε
το καράβι με γενειάδες αφρού
όπου πέθαναν τα γέλια
θυμάσαι την τελευταία αγκαλιά
ω καμιά αγωνία
γέλα κουνώντας το μαντήλι,κλαίγε ξεσπώντας σε γέλια
αλλά κλείσε τις πόρτες του προσώπου σου
για να μην πουν μετά
πως εκείνη η ερωτευμένη γυναίκα ήσουν εσύ.
σε κατατρώνε από τύψεις οι μέρες
σ' ενοχοποιούν οι νύχτες
σε πληγώνει η ζωή, τόσο τόσο
απελπισμένη. Πού πας;
απελπισμένη. Τίποτα πια!
(Alejandra Pizarnik, από την Τελευταία Αθωότητα, 1956)
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου