Υπάρχουν φορές που πραγματικά δεν ξέρεις τί να πρωτοθαυμάσεις. Κείμενο, μετάφραση ή ερμηνεία; Δε θα πω πολλά. Σας αφήνω να απολαύσετε, κυρίως όσοι μιλάτε ιταλικά ή ισπανικά, τον Giancarlo Giannini στον εκπληκτικό μονόλογο του Guy de Maupassant, «Carta de un loco». Πρόκειται για το τελευταίο γράμμα του Guy de Maupassant στον γιατρό του, όπου ο ίδιος ο ασθενής με μια εκπληκτική διαύγεια, περιγράφει την τρέλα στην οποία αισθάνεται ότι οδηγείται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο από το να πορεύεσαι αργά και βασανιστικά προς το θάνατο, μέσα στην οδύνη και στην απώλεια του λογικού. «Ο θάνατος είναι κοντά και είμαι τρελός»...έλεγε, περιγράφοντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις εικόνες που έβλεπε στον καθρέφτη και το πως ένιωθε την τρέλα να τον απειλεί και να τον κυριεύει.
Giancarlo Giannini, στον συγκλονιστικό μονόλογο του Guy de Maupassant, «Γράμμα ενός τρελού»
Πέθανε στα 43 του χρόνια ο Πρίγκιπας των διηγηματογράφων, όπως τον αποκαλούσε ο Αnatole France, (1850-1893). Και πέθανε ακριβώς όπως είχε προβλέψει, έγκλειστος σ' ένα παρισινό φρενοκομείο, συφιλιδικός, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο, σε όγκο και σε αξία, δημιουργημένο εξ ολοκλήρου σε μια δεκαετία (1880-1893): έξι μυθιστορήματα, πάνω από τριακόσια διηγήματα και νουβέλες, διακόσια πενήντα χρονογραφήματα. Έζησε την εποχή των μεγάλων ιδεολογικών και αισθητικών ζυμώσεων που έδωσαν κάποια από τα μεγαλύτερα μυθιστορηματικά έργα και που εδραίωσαν την κλασική μορφή του είδους. Στη διάρκεια της δημιουργικής του περιόδου, άκμαζε η ρεαλιστική γραφή και η ακριβής απεικόνιση των ηθών. Λάτρεψε τον Honore de Balzac αλλά και τον Gustave Flaubert, που του στάθηκε σαν αληθινός πατέρας, καθώς και τον Emile Zola, τον Schοpenhauer και τον Jean-Martin Charcot. Ο τρικυμιώδης ψυχισμός του, αλλά και τα ήθη της εποχής του, έχουν περάσει μέσα στα γραπτά του που έχουν μια απίστευτη δύναμη και μια αυθεντικότητα παρά τις τυραννικές αυταπάτες του. Τον ρώτησαν κάποτε γιατί επιμένει να τρώει κάθε μεσημέρι στο εστιατόριο του Πύργου του Άιφελ, αφού σιχαίνεται τόσο πολύ το κτήριο. Επειδή το εστιατόριο είναι το μόνο μέρος στο Παρίσι απ' όπου δεν βλέπεις τον Πύργο του Άιφελ απάντησε εκείνος. «Κατατάσσω τον έρωτα μεταξύ των θρησκειών , και τις θρησκείες μεταξύ των μεγαλύτερων ανοησιών στις οποίες υπέπεσε ποτέ η ανθρωπότητα»... έλεγε και πραγματικά είχε μια αβουλία στον έρωτα, καθώς και τρομερές εμμονές στο θέμα της πατρότητας. Είχε τρία παιδιά που δεν αναγνώρισε ποτέ κι αυτό εξηγεί τις εμμονές του.
Αυτά τα βιντεάκια είναι από μια σειρά που έκανε ο Giancarlo Giannini για την ιταλική τηλεόραση με τίτλο: Racconti Neri (Μαύρες Διηγήσεις)
Με τη δική του μοναδική ερμηνεία μας κάνει γνωστά κείμενα μεγάλων κλασικών όπως
La morta - Guy de Maupassant
Morella - Edgar Allan Poe
Gli assassini della Rue Morgue - Edgar Allan Poe
Un arresto - Ambrose Bierce
L'imbuto di cuoio - Arthur Conan Doyle
Cristina - Francis Marion Crawford
Pazzo - Guy de Maupassant
Il ruomore del cuore - Edgar Allan Poe
La morte di Olivier Becaille - Emile Zola
Giancarlo Giannini,Il ruοmore del cuore di Edgar Allan Poe
Giancarlo Giannini,La morte di Olivier Becaille di Emile Zola
Giancarlo Giannini, στον συγκλονιστικό μονόλογο του Guy de Maupassant, «Γράμμα ενός τρελού»
Πέθανε στα 43 του χρόνια ο Πρίγκιπας των διηγηματογράφων, όπως τον αποκαλούσε ο Αnatole France, (1850-1893). Και πέθανε ακριβώς όπως είχε προβλέψει, έγκλειστος σ' ένα παρισινό φρενοκομείο, συφιλιδικός, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο, σε όγκο και σε αξία, δημιουργημένο εξ ολοκλήρου σε μια δεκαετία (1880-1893): έξι μυθιστορήματα, πάνω από τριακόσια διηγήματα και νουβέλες, διακόσια πενήντα χρονογραφήματα. Έζησε την εποχή των μεγάλων ιδεολογικών και αισθητικών ζυμώσεων που έδωσαν κάποια από τα μεγαλύτερα μυθιστορηματικά έργα και που εδραίωσαν την κλασική μορφή του είδους. Στη διάρκεια της δημιουργικής του περιόδου, άκμαζε η ρεαλιστική γραφή και η ακριβής απεικόνιση των ηθών. Λάτρεψε τον Honore de Balzac αλλά και τον Gustave Flaubert, που του στάθηκε σαν αληθινός πατέρας, καθώς και τον Emile Zola, τον Schοpenhauer και τον Jean-Martin Charcot. Ο τρικυμιώδης ψυχισμός του, αλλά και τα ήθη της εποχής του, έχουν περάσει μέσα στα γραπτά του που έχουν μια απίστευτη δύναμη και μια αυθεντικότητα παρά τις τυραννικές αυταπάτες του. Τον ρώτησαν κάποτε γιατί επιμένει να τρώει κάθε μεσημέρι στο εστιατόριο του Πύργου του Άιφελ, αφού σιχαίνεται τόσο πολύ το κτήριο. Επειδή το εστιατόριο είναι το μόνο μέρος στο Παρίσι απ' όπου δεν βλέπεις τον Πύργο του Άιφελ απάντησε εκείνος. «Κατατάσσω τον έρωτα μεταξύ των θρησκειών , και τις θρησκείες μεταξύ των μεγαλύτερων ανοησιών στις οποίες υπέπεσε ποτέ η ανθρωπότητα»... έλεγε και πραγματικά είχε μια αβουλία στον έρωτα, καθώς και τρομερές εμμονές στο θέμα της πατρότητας. Είχε τρία παιδιά που δεν αναγνώρισε ποτέ κι αυτό εξηγεί τις εμμονές του.
Αυτά τα βιντεάκια είναι από μια σειρά που έκανε ο Giancarlo Giannini για την ιταλική τηλεόραση με τίτλο: Racconti Neri (Μαύρες Διηγήσεις)
Με τη δική του μοναδική ερμηνεία μας κάνει γνωστά κείμενα μεγάλων κλασικών όπως
La morta - Guy de Maupassant
Morella - Edgar Allan Poe
Gli assassini della Rue Morgue - Edgar Allan Poe
Un arresto - Ambrose Bierce
L'imbuto di cuoio - Arthur Conan Doyle
Cristina - Francis Marion Crawford
Pazzo - Guy de Maupassant
Il ruomore del cuore - Edgar Allan Poe
La morte di Olivier Becaille - Emile Zola
Giancarlo Giannini,Il ruοmore del cuore di Edgar Allan Poe
Giancarlo Giannini,La morte di Olivier Becaille di Emile Zola
.png)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου