«Ποιητικωτάτη γυνή ήθελεν είναι η απαιτούσα ως η Τροία δεκαετή πολιορκίαν πριν ή παραδοθή».

O Ροΐδης θα είναι πάντα επίκαιρος γιατί δεν δίστασε ποτέ να πει ότι πραγματικά σκεφτόταν. Πνεύμα ανατρεπτικό, λεπτή ειρωνία, γλωσσική φινέτσα, σατυρικό ύφος. Αξεπέραστος τεχνίτης του λόγου και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της επικράτησης της δημοτικής, σαν επίσημης γλώσσας. Μια και σήμερα λοιπόν γιορτάσαμε την Ποίηση και τους Ποιητές μας, αντιγράφω από τα «Ανθελληνικά» του, μερικές ανέκδοτες σκέψεις από το λεύκωμά του. Απόλαυση... και εδώ και σατυρίζοντας στον Ασμοδαίο και παντού και πάντα.

«Ο αληθής ποιητής πρέπει να ομοιάζη την δρυν, ήτις όσον υψηλότερα αίρει την κεφαλήν προς τον ουρανόν, τόσον βαθύτερον βυθίζει την ρίζαν εις την γην».

«Αληθής μυθιστοριογράφος λέγεται σήμερον ο μη αρκούμενος ν' αφαιρέσει το ένδυμα των ηρωίδων του, αλλ' αφαιρών και αυτό το δέρμα ίνα δείξει τα σπλάχνα των οποία είναι».

«Το απλώς επωφελές και χρήσιμον δεν είναι ποιητικής εξυμνήσεως δεκτικόν».

«Ποιητικωτάτη γυνή ήθελεν είναι η απαιτούσα ως η Τροία δεκαετή πολιορκίαν πριν ή παραδοθή».

«Ο ωφελιμότερος τρόπος να μεταχειρίζωνται μερικοί άνθρωποι το μελάνι των θα ήτο αν εμαύριζαν με αυτό τα υποδήματά των».

«Η αθυροστομία είναι επίσης αναγκαία εις τους σατυρικούς όσον η υποκρισία εις τους ιερείς».