Απουσία

Απουσία

Μόλις σε άφησα,
έρχεσαι μέσα μου, κρυστάλλινη
ή τρεμάμενη,
ή ανήσυχη, πληγωμένη από μένα
ή ξεχειλισμένη από έρωτα,
όπως όταν τα μάτια σου
κλείνουνε πάνω στο δώρο της ζωής
που ακατάπαυστα σου δίνω.

Αγάπη μου,
βρεθήκαμε
διψασμένοι και ήπιαμε
όλο το νερό και το αίμα,
βρεθήκαμε
πεινασμένοι
και δαγκωθήκαμε
όπως δαγκώνει η φωτιά,
αφήνοντάς μας πληγωμένους.

Αλλά περίμενέ με,
φύλαξέ μου τη γλύκα σου.
Κι εγώ θα σου δώσω
ένα τριαντάφυλλο.

Pablo Neruda
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη