Robert Doisneau, The kiss at City HallΒρέχει ταγκό και αναμνήσεις
Βρέχει απαλά, τρυφερά, χαδιάρικα
Βρέχει ναζιάρικα
Βρέχει με γλύκα. Βρέχει γυναίκα
Παίζει παιχνίδια ο ήλιος στα σύννεφα
κι ολο τους κρύβεται κι όλο γελάει και το γλεντάει.
Και τώρα βρέχει χρώματα. Και μουσική κι αρώματα
Χρώματα μαγικά. Χρώματα των ματιών σου σε γαλήνη
Γκρι - ασημί τα μάτια σου, χρώμα που βρέχει σήμερα
Κι ένα αεράκι να σκορπά το άρωμα σου που με μεθά
Βρέχει Piazzola και με χορεύεις. Εκεί στην όχθη μες τη βροχή
Στο ασημί
Και τα πουλιά γύρω φλερτάρουν ερωτευμένα όσο κι εμείς
ακολουθούνε το ταγκό μας στριφογυρνώντας μες στη βροχή.
Κι ένας παππούς περαστικός χαμογελώντας τρυφερά, μου κλείνει μάτι
Σα να μου λέει μυστικά, ψιθυριστά, σα συνομώτης
Αξίζει να τον αγαπάς είναι ιππότης.
Κι ένας ζωγράφος σοβαρός με τον μπερέ του
αποτυπώνει στον καμβά ασήμια, χρώματα, πουλιά και δυο φιγούρες,
ένα ζευγάρι, στροβιλισμένο στο ταγκό,
να ζει έναν Έρωτα Θεό
να ψιθυρίζει σ' αγαπώ και να πετάει...
Κοιτάω ακόμα τον καμβά που τον αγόρασες μετά, να μου χαρίσεις
Ακούω Piazzola στη βροχή με πλημμυρίζει η μουσική κι οι αναμνήσεις.
Ανακατεύονται γλυκά βροχή και δάκρυα καυτά
επιθυμίες κι όνειρα για να γυρίσεις.
Κοιτάω ψηλά στον ουρανό και κλείνω μάτι στο Θεό
ευχαριστώντας τον για όσα έχω ζήσει.
Κάνω μονάχα μια ευχή κλαίγοντας μέσα στη βροχή,
όταν θα έρθει η στιγμή να σαι καλέ μου κάπου εκεί...
Για να με πάρεις αγκαλιά, να μας ζηλεύουν τα πουλιά
αγκαλιασμένοι στο ταγκό μέσα στ´ασήμι
Μόνοι μας κάτω απ' τη βροχή ν' ακούγεται η μουσική
και λυτρωμένη ν' αφεθώ τα δυο μου μάτια, να μου κλείσεις.
.jpg)
%20(1).png)
.jpg)
14 σχόλια:
Υπέροχο το άρωμα γυναίκας που μου άφησες για το καλό του μήνα. Ο Αλ Πατσίνο σ' έναν από τους καλύτερους
ρόλους της καριέρας να χορεύει το
ωραιότερο ταγκό που έχω δει ...
Καλό μήνα λοιπόν με άρωμα "πάθους".
καλο μήνα, με άρωμα... κούνιας.
Πέστε η αγάπη που ριζώνει
μεσ στην καρδιά η την κεφαλή
πώς θρέφεται πως μεγαλώνει
κανείς σας δεν μιλεί
Μεσ απ τα μάτια λεν πως βγαίνει
ματιές την θρέφουν και πεθαίνει
στην κούνια απάνω που κοιμάται
Παιδιά μοιρολογάτε
κ όλοι σας φάλτε κύριε ελέησον
ε φιλενάδα μου, είπα να σου αφιερώσω και εγώ ένα ποίημα, μετά από τα τόσα μαγευτικά που μας γράφεις και με κάνεις να θέλω να την κοπανήσω από τον άνδρα μου και να τρέχω πίσω από νέους, σαν το ραμολιμέντο της Βενετίας
και κοίτα τι μου βγήκε!!
(του Βάρναλη είναι από τον Εμπορο της Βενετίας)
Το ταγκό είναι μια θλιμμένη σκέψη που χορεύεται, είπε.
Ειν’ ένας καταδικασμένος έρωτας, μι’ αγάπη απαγορευμένη.
Δυο βήματα μπροστά να φύγεις, να ξεφύγεις.
Ενδοιασμοί;
Ένα: Γυρίζεις πίσω.
Ξανά δυο βήματα αποφασίζεις.
Νοσταλγία; Ενοχές;
Ενα βήμα στο χτες.
Αναποφάσιστα λικνίζεσαι
κι έτσι ποτέ σχεδόν δεν φτάνεις
κι όλο πονάς και διστάζεις
όταν χορεύεις ταγκό
Αγγελική Σιδηρά
@ αναστασία
Όντως! Η σκηνή του ταγκό ήταν ανεπανάληπτη! Από αυτές που χαράζονται στη μνήμη μας ανεξίτηλα. Μαγική σκηνή...
@ άνζε-τα
Ποιότητα και χιούμορ! Συνδυασμός που σκοτώνει. Ευχαριστώ γλυκιά μου για το λίκνισμα! Μου αρέσει η μέρα σήμερα και παρά τα κοινωνικά δύσκολα, είμαι αισιόδοξη. Φιλενάδα, αν ο άντρας σου είναι καλό παιδί, που είμαι σίγουρη ότι έτσι θα 'ναι αλλιώς θα την είχες κάνει εσύ, να τον προσέχεις σαν τα μάτια τα δυο! Χάλια η πιάτσα έξω. Η ελληνική δεν το συζητώ... είναι αναλόγου της Κεντρικής Αγοράς της Αθήνας, αλλά και η ευρωπαϊκή... πίκρα κι αυτή. Γι αυτό ερωτευθείτε ξανά τους άντρες σας, χορέψτε μαζί τους ερωτικούς χορούς, κάντε τους και τσαλίμια και ότι θέλουνε γιατί όπως έλεγε και μια φίλη μου, κατακαημένη γυναίκα Δημάρχου, χαριτολογώντας, «Όλα τα γουρούνια έχουνε την ίδια μούρη...κράτα τουλάχιστον αυτό που είναι και πατέρας των παιδιών σου!» :))))))))
Αστειεύομαι ε; Μη μου την πέσει κανένας θερμόαιμος και μου πει ότι πάσχω από φθόνο του πέους. Γιατί μα τω Θεώ θα τα πάρω. Δεν το φθονώ καθόλου... αντιθέτως, ενίοτε το καμαρώνω. Το 'χει η μέρα σήμερα και επιτρέπονται τα... «χωρατά»!
@ Αρτουά
Θαυμάσιο ποίημα! Ναι, συμφωνώ μαζί της. Είναι μια θλιμμένη σκέψη το ταγκό. Ότι έχει πολύ πάθος βγάζει θλίψη... Γι αυτό μου αρέσει τόσο. Και το ποίημα που έγραψα, θλίψη βγάζει και βγήκε αυθόρμητα...
Μου αρέσει πολύ αυτού του είδους η ποίηση. Κάπως έτσι γράφει και η Δημουλά. Καλό μήνα! Κι ευχαριστούμε για το ποίημα... :)
Ευχαριστούμε για τις μουσικές και για τις λέξεις...
Καλησπέρες
Βολκώφ
καλός είναι ο αντρούλης μου, βέλγος.
Πήγαινε στο ποστ του Μπάμπη να ξεραθείς στο γέλιο!
σε γλυκοφιλώ
Καλησπέρα Γητεύτρια και καλό μήνα,ήθελα απο καιρό να σου γράψω κάτι εδώ,και τώρα βρήκα την ευκαιρία.Ξέρεις έχεις ανεβάσει μια απο της πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες "το φιλί" του Robert Doisneau..Θα ήθελα να κάνω κάτι σαν αφιέρωμα στον Bresson και στον Doisneau,(αγαπημένοι και οι δύο)ελπίζω να το καταφέρω..:)
Καλώς ήρθες Tast3r! Χαίρομαι πολύ που γνωριζόμαστε και πιο προσωπικά. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι η αγαπημένη μου μαζί με αυτήν του Henri Cartier Bresson - FRANCE. PARIS 1968, Boulevard Duderot, με το ζευγάρι που φιλιέται και το σκυλάκι που τους κοιτάει την ξέρεις; Αν όχι δες εδώ:
Henri Cartier Bresson
Ξέρεις είδα σε κάποιο σάιτ τη γυναίκα που πόζαρε σ' αυτήν τη φωτογραφία με το φιλί του Robert Doisneau, το 1950... Κάτσε να το βρω και θα το ποστάρω να το δεις, είναι συγκινητικό.
Φιλιά! Τα λέμε...
Γητεύτρια είσαι θαυμάσια!Και χαίρομαι ειλικρινά για την γνωριμία :)Μίλησες μέσα μου, ευχαριστώ!
Αγαπημένη Γητεύτρια,
Αισθάνθηκα εντελώς γητεμένη από το ποστ σου. Κάτι η φωτογραφία του Doisneau Le baiser de l'hôtel de ville, κάτι η ανάμνηση του μοναδικού Αλ Πατσίνο να χορεύει μοναδικά αισθησιακά υπό τους ήχους του μάγου Astor Piazzola, μ ένα τρόπο που μόνο ένας τυφλός θα μπορούσε με όλες του τις αισθήσεις σε συναγερμό… έξοχο με μηνύματα σε πολλά επίπεδα.
Μα πιο πολύ μου άρεσε το ποίημα σου. σαν «βρέχει ταγκό και αναμνήσεις»
Με βρήκα μέσα του. στα…
« Χρώματα των ματιών σου σε γαλήνη», να αναπολώ μάτια αγαπημένα,
ν’ ακούω μουσική μαζί τους και να μεθώ με ένα μοναδικό άρωμά που η ανάμνησή του με παραλύει.
Και ακόμη σ ευχαριστώ για το «αισιόδοξο» τέλος
Ανακατεύονται γλυκά βροχή και δάκρυα καυτά
επιθυμίες κι όνειρα για να γυρίσεις.
Κοιτάω ψηλά στον ουρανό και κλείνω μάτι στο Θεό
ευχαριστώντας τον για όσα έχω ζήσει.
Κι αυτά που έχουμε ζήσει να ξέρεις είναι το πιο αληθινό κομμάτι της ψυχής μας.
Μ αρέσουν τα ποστ σου, έχουν ένα διακριτικό άρωμα γυναίκας.
@ Για την Αρλέτα
Να σου πω γλυκιά μου πόσο με συγκίνησες; Σ'ευχαριστώ από καρδιάς! Όχι τόσο για τα όμορφα σου λόγια, όσο για την επικοινωνία. Αυτό το ταίριασμα είναι πολύ συγκινητικό. Γιατί μόνο μια γυναίκα που σκέφτεται το ίδιο μπορεί να μοιραστεί μαζί μας αυτά που νιώθει και να την αγγίξουν τα ίδια συναισθήματα. Όχι ότι οι άντρες υστερούν σε ευαισθησία, αλλά είναι άλλου είδους.
Χαίρομαι πολύ που γνωριζόμαστε κορίτσια. Ξεκινάει μια φιλία που θα μας χαρίσει όμορφες ώρες...Και για σας είμαι η Μαριάννα ε; Φιλιά πολλά σε όλες σας!:)
@ Θεοδόση Βολκώφ
Να είσαι καλά Θεοδόση μου και να έχεις πάντα την ίδια έμπνευση, που μαζί με την ποιότητα, κάνουν ένα εξαιρετικό όλον.
Μαριάννα
Εκείνο το ξέσπασμα, το τάνγκο, εκείνη η διαβολιά
της ζωής τα μεστά χρόνια προκαλεί.
Φτιαγμένος από σκόνη και χρόνο, ο άνθρωπος διαρκεί
λιγότερο κι απ' του μεσημεριού την αντηλιά,
που δεν είναι άλλο από Χρόνος. Το τάνγκο ένα ψεύτικο Χθες φτιάχνει,
όπου βγαίνει αληθινή κατά κάποιο τρόπο
η απίθανη ανάμνηση ότι ένας σ' έναν ανάστατο τόπο
στον καβγά, σε μια γωνιά του προαστίου έχει πεθάνει.
(από το ποίημα El Tango του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, σε μετάφραση Χαρ. Δήμου)
ghteytria said: ...Ναι, συμφωνώ μαζί της. Είναι μια θλιμμένη σκέψη το ταγκό. Ότι έχει πολύ πάθος βγάζει θλίψη...
Μα αυτά είναι τα συναισθήματα που σου γεννά το tango. Θλίψη, μελαγχολία και νοσταλγία.
Σε ένα αφιέρωμα που έκανε πριν 6 χρόνια το περιοδικό Οδός Πανός, διάβασα έναν αφορισμό: "το τάνγκο δεν βγήκε για να υμνήσει αυτά που κατέχει κάποιος, αλλά αυτά που έχει χάσει"
Mε την ευκαιρία να βάλω ταγκό. Αργεντίνικα και άλλα(μέχρι και ...βαλκανικά):
Libertango με Άστορ Πιατσόλα, αλλά και με Γκόταν Πρότζεκτ.
Το tango από τον καιρό των τσιγγάνων με τους δικούς μας Νότη Μαυρουδή και Παναγιώτη Μάργαρη
Δύο του Κραουνάκη, το Τango με τον Κώστα Μακεδόνα και την
Ζελατίνα με την Τάνια Τσανακλίδου.
Κι έρχομαι τώρα σαν αέρας, σαν προϊστορικός αστέρας
να εκδικηθώ όσα φοβήθηκα
με στίχους του συνθέτη και
Μ' αρέσουνε τα όμορφα φουστάνια, που έχουνε στο πλάι τη ραφή
εκεί μετράω εγώ την περηφάνια, φαρμάκι όταν στάζει η οροφή
....
Στα χέρια μου κουβάλησα τα νιάτα μου τα υπάρχοντα
και φαίνεται του γυάλισα του έρωτα του άρχοντα
κι άλλο τραγούδι δεν θα πω...
με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου.
Άντε κι ένα νοσταλγικό, παλιοκαιρίσιο του Τόκα με τον Μανώλη Μητσιά: Χόρεψέ με, σε στίχους Φίλιππου Γράψα.
Μοναξιές, θολή ατμόσφαιρα και ύφος
και εσύ δίπλα μου ένας γρίφος
Και στο πιάνο παίζουν δάχτυλα ιδρωμένα
αργεντίνικα ταγκό απελπισμένα
Nα μην παραλείψω και το περίφημο Las Cuarenta σε “ποίηση” Φρανθίσκο Γκορίντο.
...και στο στήθος πληγή,
τ’ όνειρό μου θρύψαλα
έσπασε μέσα σε μια αγκαλιά
που θα μου έλεγε την αλήθεια
...
γι αυτό μη σε παραξενέψει,
αν καμμιά φορά μεθυσμένο
με δεις απ’ το μπράτσο πιασμένο
να περπατώ με κάποιον που δε θα ‘πρεπε
πιθανόν...
(σε μτφ Xαράλαμπου Δήμου
Μπορώ να βάλω ακόμα έναν Piazzola, ε;Τango Apasionado.
Kαι μία συμβουλή για μεγάλα κορίτσια: κάντε δώρο στη μαμά σας μια εγγραφή στη λέσχη του ταγκό. Θα καλοπερνάει και θα σας αφήνει και ήσυχες. Συνταγή δοκιμασμένη ;-)
Καλάααα... Αρτουά τί δώρο πανέμορφο ήταν αυτό που μας έκανες σήμερα! Μου έφτιαξες τη μέρα ή μάλλον τη βδομάδα ή καλύτερα το μήνα!!! :)
Λοιπόν τα κατέβασα όλα! Είχα μόνο τα δύο του Piazzola και την Τσανακλίδου, όπου αυτό που έβαλες έχει από τους πιο δυνατούς στίχους, όπως άλλωστε και όλα της ανεπανάληπτης Τάνιας, της πιο ερωτικής για μένα φωνής των τελευταίων χρόνων, στην Ελλάδα.
Βέβαια το Tango Apasionado είναι από τα καλύτερά μου από Piazzola με πρώτο αυτό που θα σου χαρίσω της Amelita Baltar. Τα υπόλοιπα ούτε τα είχα ούτε τα ήξερα και σ' ευχαριστώ από καρδιάς... :)
Σχετικά με το δωράκι στη μαμά, εγώ λέω να το κάνω στην κόρη και μετά από ένα χρόνο που θα γυρίσω θα μου το κάνει εκείνη. ;)
Για λέει για λέει λοιπόν λεπτομέρειες καλή μου. Έχεις σχέση σαφώς απ' ότι κατάλαβα και δε φαντάζεσαι πόσο το χάρηκα... Πού; Πως; Τί; Πότε; Λινκ; Όλα τα θέλουμε! χαχαχαχα
Θα μεταφέρω το ποστ σου αυτό στο Μουσικό Εμείς οι Τρεις στους Εκφραστές, όπου θα είναι και μεγάλη χαρά να συμμετάσχεις, όταν και όποτε μπορείς...
Σ' ευχαριστώ και πάλι θερμά για το υπέροχο δώρο!
Σου χαρίζω με τη σειρά μου τα αγαπημένα:
Amelita Baltar - Balada para un loco του Piazzola, σε μια αριστουργηματική παρουσίαση από την απίστευτα ερωτική φωνή της Αμελίτα Μπαλτάρ!Δεν είναι τυχαίο που ο Piazzola έγραψε αυτό τραγούδι με την οδό Arenal αφού ήξερε ότι εκεί έμενε η οικογένεια του Che.
Quereme, piantao, piantao, piantao,
trepate a esta ternura de locos que hay en mi.
Αγάπα με έτσι, τρελό, τρελό, τρελό,
αναρριχήσου σ' αυτή την τρυφεράδα που έχω των τρελών.
ponete esa peluca de alondras, y vola!
Vola conmigo ya! Veni, vola, veni!
Φόρεσε αυτά τα φτερά του κορυδαλλού, και πέτα!
Πέτα μαζί μου τώρα! Έλα, πέτα, έλα!
La canue mer - el unico
Tango for sad - Lawyers OST
Δημοσίευση σχολίου