Ναι, ερωτικό crescendo σ' ένα δοξάρι! Ivry Gitlis
O Ivry Gitlis γεννήθηκε το 1922, στην Haifa, στο Israel, από Ρώσους γονείς. Πήρε το πρώτο του βιολί σε ηλικία 5 ετών! Και το πρώτο του κοντσέρτο το έδωσε σε ηλικία 10 ετών.Όταν ο βιολονίστας Bronislav Huberman τον άκουσε να παίζει, τον έστειλε στο Ωδείο του Παρισιού, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο σε ηλικία 13 ετών. Σπουδάζοντας βρέθηκε μεταξύ άλλων και με τον George Enescu και Jacques Thibaud.
Έκτοτε έχει γυρίσει όλο τον κόσμο παίζοντας σε κοντσέρτα με τους καλύτερους μουσικούς. Όποιος είχε την ευτυχία να τον ακούσει από κοντά, ξέρει πολύ καλά για τί δοξάρι μιλάω. Δεν το πίστευα το καλοκαίρι που τον άκουσα με την Martha Argerich στο πιάνο...
Ήταν ευλογία που δεν ξέρω αν θα την ξαναζήσω...
Ο ίβρυ είναι 85 χρόνων και εκτός του ότι κελαηδάει το βιολί του,
στη διάρκεια του κοντσέρτου νόμιζες ότι έπαιζε 25χρονος.
Ανεξάντλητος!
80 χρόνια παίζει βιολί καλά να είναι!
Το 1981 καθιερώθηκε ένα διεθνές φεστιβάλ μουσικής από τον Ivry Gitlis,
στη νότια Γαλλία, που έχει γίνει ένα από τα υψηλά σημεία αναφοράς για όλους του Γάλλους mιlomanes (εραστές μουσικής).
Αυτές οι μουσικές συναντήσεις δίνουν στους ανερχόμενους μουσικούς, την δυνανότητα να εργαστούν με τα μεγάλα ονόματα, και να παίξουν μαζί στις υπαίθριες συναυλίες.
Το πνεύμα του φεστιβάλ είναι πραγματικά διεθνές, τα μαθήματα είναι διαθέσιμα στα αγγλικά, ισπανικά και ρουμάνικα, μεταξύ των άλλων,
και η τοπική αρχιτεκτονική παρέχει την τέλεια ατμόσφαιρα στην οποία μπορούν να απολαύσουν μουσική κορυφαίας ποιότητας.
Το φεστιβάλ γίνεται τον Αύγουστο στο Pont-Saint-Esprit.
.jpg)
%20(1).png)
.jpg)
9 σχόλια:
80 χρόνια μουσικής σε μια ζωή...
πάει σε ξεπερνάνει αυτοί οι άνθρωποι. εσύ μπορεί να έχεις κάποιες ώρες μουσικής στη ζωή σου, κι έτσι η διαφορά ηλικίας και μεγέθους ανάμεσα σ'αυτούς και σε σένα να είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
γνώρισα εδώ στην ελλάδα την κυρία μαργαρίτα δαλμάτη. δεν τη γνώριζα πριν, γιατί δεν ειμαι ούτε ιδιαίτερα φιλόμουση (μελομάν :), ούτε γενικά παίρνω ιδέα για πολλά πράγματα.
μου τη σύστησε από μακριά ο άδωνης, ένας μεγάλος άραβας ποιητής, γιατί τον τίμησαν σε μια πόλη της ιταλίας, δε θυμάμαι ποιαν, όπου τίμησαν και τη μαργαρίτα για τα 80στά της γενέθλια.
αυτη γνωριμία μεταξύ των δύο, έγινε αφορμή ο άδωνης να μας παραπέμψει αλλήλαις και να γνωριστούμε.
γητεύτρα, αν έχεις χρόνο, κι αν βρεις τίποτε,
θα είναι για σένα θείο δώρο.
η μαργαρίτα δαλμάτη είναι μουσικός. πρώτ'απ'όλα. παλαιάς μουσικής. και μετά συγγραφέας και μετά παιδαγωγός και μετά πολλά μα πολλά άλλα.
πάνω απ'όλα είναι αποφασισμένη να μη διεκδικήσει καμιά δημοσιότητα. μα για όσους την ξέρουν, και την έχουν ακούσει, είναι θείο δώρο.
την καλημέρα μου
καλά...είναι απίστευτο...σήμερα θα ανέβαζα post για τον Jascha Heiffetz..αλλά είπα πρώτα να σας δώσω τα πασχαλινά δωράκια σας ;)χαίρομαι που εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος..όσο για την κ.Δαλμάτη, ειδικεύτηκε στην μουσική παλαιογραφία και ίδρυσε μια από τις πρώτες σχολές τσέμπαλου,τη "Σχολή Vignanelli Αθηνών"..δυστυχώς δεν είχα ποτέ την τύχη να την ακούσω..καλημέρα και στις δύο :)
Super post!
Στείλε μου ένα μέιλ (είναι στη σελίδα "επαφές οξ'από δω") για να δω το δικό σου. Έχω ερωτήσεις!
Φιλιά
στο γραφείο δεν έχω ήχο.
Στο σπίτι έχω ήχο και καλούς δίσκους. Ο άντρας μου είναι του κονσερβατουάρ και γενικά αυτή η μουσική με πεθαίνει.
φιλιά και στη Αμπθα, που είναι και η πρώτη!
Το επόμενο πόστ είναι γι αυτήν!
Δεν εξηγήσατε όμως σε εμάς τους άμουσους (και φρεσκοξυρισμένους) τι ακριβώς θα κάνετε στο "εμεις οι τρεις" των "εκφραστών του ονείρου".
Λίγο φλου το αφήκατε το θέμα.
:)
Θα σας λέμε επαναστατικά κουβανέζικα τραγούδια να σας φτιάχνουμε το κέφι! ;)
Venceremos! Venceremos!
El Pueblo unido jamás será vencido!
El pueblo unido!
Επαναστάτης και όχι ...λόγια!
:))))))))))))
ΥΓ. Πάει το μουστάκι; Το μισό έμεινε;
Hasta la vittoria siempre!
@ abttha
Δεν έχω ακούσει μουσική της καλή μου άμπθα, αλλά την γνωρίζω από τη «Σχολή Vignanelli Αθηνών» - την πρώτη σχολή Τσέμπαλου και Παλιάς Μουσικής στην Ελλάδα στο «Αθήναιον Ωδείο» του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Κέντρου «Athenaeum»,που ίδρυσε. Πρέπει να είναι καταπληκτικό πλάσμα... Θα της κάνω ένα αφιέρωμα. Αξίζει τον κόπο... Σ'ευχαριστώ για τα πολύ ενδιαφέροντα ερεθίσματα. Και εσένα και την άνζε-τά. Ξέρεις τί λέει ένας πολύ αγαπημένος φίλος μου; Ότι του λείπει από τις ανθρώπινες σχέσεις η επόμενη λέξη... αυτή που θα σε κάνει να θες να δημιουργήσεις. Το ερέθισμα. Κι εσείς την έχετε στα χείλη και νιώθω τυχερή που βρεθήκαμε... Αμέσως μαζευτήκαμε 6-7 γυναίκες με πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Μεγάλη υπόθεση. Δεν παραβλέπω την αντρική συμβολή στην παρέα, αλλά με τις γυναίκες αλλιώς επικοινωνούμε στην Τέχνη. Με ελάχιστους άντρες το απόλαυσα αυτό... :)
χαχαχαχα! ελαφάκι μου γλυκό! Αυτό έγραφα τώρα... πόσο χαίρομαι που μαζευόμαστε μια παρέα με τόσα πολλά κοινά... :)
Δημοσίευση σχολίου