Αφιέρωση του Ανδρέα Λασκαράτου στη γυναίκα του στο ΛηξούριΦωτ. της ποιήτριας Σοφίας Κολοτούρου
Οι πιο τρυφερές μου εικόνες είναι αυτές... Να γερνούν μαζί!
Το απόλαυσα από παππούδες και γονείς, η γενιά μου ήταν άτυχη.
Έπεσε σε εξελίξεις που οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να τις διαχειριστούν σωστά.
Και δεν άντεξε η αγάπη τους...
Μακάρι να ήταν μέχρι εδώ το κακό. Η Ελλάδα έγινε δύσκολη χώρα.Πολλοί Έλληνες προτιμούν συντρόφους μικρότερες
από τις κόρες τους κάτι που για την κουλτούρα των Ευρωπαίων
και των Αμερικανών φαντάζει γελοίο.
Ίσως αυτοί πέρασαν νωρίτερα κάποιες τέτοιες κοινωνικές μετεξελίξεις, ίσως οι συντηρητικές τους θρησκείες,
τους προστάτευσαν καλύτερα...
Ίσως και να 'ναι πιο χορτασμένοι από μας...Γιατί φλογεροί είναι κι ας ξεχάσουν την καραμέλα οι Έλληνες,
του και καλά ιδανικού εραστή... που δεν κρατιέται.
Να είναι και έλλειψη παιδείας; Μπορεί. Αλλά μήπως οι παππούδες μας ήταν διανοούμενοι;
Μήπως το κυνήγι της επιβίωσης έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά;
Μήπως τη χειραφέτηση της γυναίκας δεν μπόρεσαν να την αντέξουν οι Έλληνες;
Οι Ευρωπαίοι πώς μπόρεσαν να την αντέξουν; Και βάδισαν παράλληλα
και συντροφικά, χτίζοντας καριέρες, οικογένειες, μέλλον.
Ποια κατάρα κυνηγά τον πιο προικισμένο λαό της γης;Με προικιά θησαυρούς, χώρα, φύση, γλώσσα, ιστορία, παράδοση...
Πού είναι αυτά όλα σήμερα;
Πού είναι αυτές οι εικόνες στην Ελλάδα πια;Όταν τις απαντούμε τις φωτογραφίζουμε γιατί φαντάζουν
εξωκοσμικές.
Τα παιδιά μου στις παρέες τους, απορούν και θαυμάζουν αν τύχει και πετύχουν κανέναν τυχερό που οι γονείς του ζουν μαζί.
- Έλα ρε, μπράβο! λένε όλα...
Ακόμα μαζί είναι οι δικοί σου;
Μπράβο τους! Ήρωες!
Το ανακοινώνουν και το σχολιάζουν ως γεγονός παράξενο.- Μαμά, οι γονείς του τάδε είναι μαζί !
Δαγκώνομαι.
Τί να πεις και τί να ρημάξεις;
Και κυρίως, τί να διδάξεις;
- Φέρτε μου πίσω τους παππούδες μου... μια ταυτότητα,μια οικογένεια, μοιάζουν να λένε τα ματάκια τους.
Μικρών και μεγάλων. Πονούν το ίδιο. Μην βαυκαλίζονται οι γονείς
ότι τα μεγάλα παιδιά ξεπερνούν καλύτερα το χωρισμό τους.
Το αντίθετο.
Τρομοκρατούνται κι επηρεάζονται οι επιλογές τους, αλλά και η ζωή τους.
Το ζω μέσα από όλα τα νέα παιδιά που το ομολογούν !
Και πόσο δύσκολος ο ρόλος του νέου συντρόφου...Όσο καλός και να είναι ο δεύτερος σύντροφος, γονιός δε γίνεται.
Κι όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις του, το παιδί θα είναι πάντα
καχύποπτο απέναντι του. Ακόμα κι αν θέλει να τον αγαπήσει,
δεν το αφήνουν οι ενοχές απέναντι στο φυσικό γονιό.
Ένα μάλωμα του γονιού που περνά απαρατήρητο, αν έρθει από τον νέο σύντροφο, γίνεται τραγωδία...
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες παππού... και για πριγκίπισσεςακόμα χειρότερες γιαγιά...
Έτσι συγκινήθηκα κι εγώ σαν είδα προ ημερών το παραπάνω ζευγάρι στη Μαδρίτη, να βολτάρει αγκαζέ, ντυμένο παραδοσιακά
στη γιορτή του Αγίου Ισίδωρου!
Και τους ζήτησα να μου ποζάρουν.
Και πόζαραν περιχαρείς!
Ας είναι ευτυχισμένοι!
Και μακάρι η γενιά των παιδιών μας και οι επόμενες, να χαρούν
την ευτυχία του να γερνάς με τον άνθρωπό σου...
Γιάννης Χρυσομάλλης, To the one who knows
.png)
.jpg)
55 σχόλια:
Πολύ ωραίο post! Συγχαρητήρια..!
Έχω την αίσθηση οτι δεν φταίνε οι παππούδες και οι γιαγιάδες στον βαθμό που φταίει ο νιός και η νιά οι οποίοι δέχονται να συντροφεύουν τέτοιες ηλικίες!
Κανονική γεροντοφιλία!!!
Γιατί να φταίνε οι ηλικιωμένοι που στην τελική, τα έχουν χάσει και λίγο τα μυαλά τους;
Νά 'σαι καλά ανώνυμε! Σου εύχομαι τα καλύτερα!
@ Adonios
Δε διαφωνώ καθόλου με την οπτική σου. Υπάρχει όμως και η άλλη, που λέει:
Ότι η νέα κοπέλα, ανώριμη και άπειρη, πέφτει εύκολα θύμα της γοητείας, του συχνά, μεγαλύτερου του πατέρα της, ακριβώς λόγω ουσιαστικής έλλειψης πατέρα. Η κόρη μου τον λατρεύει τον πατέρα της. Έχει ορκιστεί όμως να βρει το αντίθετό του. Το απολύτως! Άλλες κοπέλες τον αναζητούν στον πατέρα μιας φίλης τους ηλικιακά ή στον προϊστάμενό τους ή στον όποιον νιώθουν ότι θα τους προσφέρει τη σιγουριά και την ασφάλεια που στερήθηκαν. Δεν μιλώ για την κατηγορία αλλοδαπών ή ημετέρων που στοχεύει το πορτοφόλι του μπάρμπα... :) Αυτή είναι άλλη ομάδα.
Όσον αφορά αυτό, έχεις απόλυτο δίκιο.
Έχω συναντήσει κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις απο κοντινά μου πρόσωπα.
Για άλλη μια φορά συγχαρητηρία για το πόστ αυτό μαμά!Καταπληκτική δουλειά και πολύ φοβάμαι ότι θα συμφωνίσω απόλυτα με όσα έγραψες!Πώς γίνεται όμως ενώ η εικόνα των αγαπημένων ηλικιωμένων που περπατούν χέρι χέρι να αρέσει σε όλους αλλά κανείς πλέον να μην είναι σε θέση να την ζήσει με τον δικό του σύντροφο? Υπάρχει ομορφότερο πράγμα απο το να γεράσεις μαζί με τον άνθρωπο που αγαπάς? Θα μου πείς εύκολο το χει΄ς? και θα έχετε και δίκιο...
Αχ...
Ελπίζω τα πρώτα 20 χρόνια που έκλεισα πρόσφατα με τον σύντροφό μου, να γίνουν 60 τουλάχιστον. Παρά τις αλλαγές που γίνονται πλέον στην χώρα μας και το ζούμε όλοι και στον φιλικό και στον οικογενειακό μας κύκλο. Οι άνδρες σε κάποια κρίσιμη καμπή, στρέφονται σε γυναίκες-κόρες, για να σταματήσουν την αμείλικτη πορεία προς τα γηρατειά και το θάνατο. Αχ...
Με πονάς. Αφάνταστα με πονάς.
Σε τούτη τη χώρα τα είχαμε πάντοτε όλα από πολύ.
Τον πολιτισμό, την φαντασία, τον πόλεμο, την δημοκρατία.
Σήμερα την ανοησία.
Δεν θέλω να το συνεχίσω.
Απλά αυτό, με πονάς.
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν έξη ετών, ο πατέρας μου είχε ερωτευτεί μια 17χρονη μαθήτριά του, έπινε απ' το ντέρτι και ξυλοφόρτωνε τη μάνα μου κάθε μέρα απ' τα νεύρα του -χάρη μας έκανε που κλέφτηκε μαζί της και δεν ξαναφάνηκε σπίτι ποτέ.
Προσωπικά μου ρχετε να βάλω τα κλάμματα κάθε που βλεπω γεροντάκια να διασχίζουν το δρόμο χέρι χέρι -και υπάρχουν πολλά τέτοια ζευγάρια. Η γιαγιά μου έλεγε ότι ο παππούς τη "φυστίκωνε" τρεις φορές τη βδομάδα μέχρι να πεθάνει -πέθανε 98 ετών! Φαντάζεσαι σεξ (δηλαδή πόθος και πάθος) σε αυτή την ηλικία;;
Τα τελευταία χρόνια έχω παντρέψει όλους τους φίλους μου. Όλοι -ΌΛΟΙ- ήταν σε φάση "είμαι 40, πρέπει να κάνω παιδιά, το πήρα απόφαση, θα μπω στο χορό και θά χορέψω". Και όταν τους ρωτάω "ναι, αλλά θές να χορέψεις; Και ο χορός έχει βήματα μπρος και βήματα πίσω, τα ξέρεις αυτά τα βήματα" η απάντηση είναι "εντάξει μωρέ, εγώ θα κάτσω και θα πίνω τα κρασάκια, ας χορέψει η γυναίκα μου". Τουτέστιν "αφού αυτή θέλει να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά, ας τα λουστεί". Και φυσικά δεν τολμάμε να πούμε την κακή λέξη από -α "αγάπη, α να χαθείς ρε μαλάκα, με σύγχυσες". Αγάπη;;; Εδώ καλά καλά ούτε καν έρωτας στα ζευγάρια! Η ερωτική τους ζωή -λέει- τελείωνει στον ενάμιση χρόνο!Και συγνώμη για να καταλάβω: να ζευγαρωθώ χωρίς έρωτα, χωρίς αγάπη, για να κάνω παιδιά και μετά τι; Να γεράσω με έναν άλλο μπροστά στην τηλεόραση. Δε γαμιέται!
Να είσαι ευτυχισμένη όπως είσαι. Που είχες την τύχη να κάνεις παιδάκια με κάποιον που αγαπηθήκατε. Και που τώρα έχεις ανθρωπους (και φαντάζομαι και έναν ιδιαίτερο) που σε αγαπάει. Δεν είναι κακό να μένουμε ανύπαντροι. Το κακό είναι που δεν αγαπαπάμε πια.Ούτε τα αντερά μας...
ΥΓ: Η γιαγιά μου έλεγε πως τη βέρα δεν την φοράς στο χέρι, αλλά στην καρδιά. Κι άμα είσαι αλλεργικός στο χρυσάφι, την ξερνάς γρήγορα... Παραβολικό ήταν αυτό με το χρυσάφι, το κατάλαβες φαντάζομαι!
Ωπα! ψυχραιμία!
Κανείς δεν χαίρεται περισσότερο απο εμένα να γαμοσταυρίζει αυτή τη ρημάδα τη ράτσα μας, αλλά για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι θέμα εθνικοτήτων. Είναι θέμα δυνατοτήτων!
Ο "θείος" που γνώρισα σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου, συνοδευόταν απο την γραμματέα-ερωμένη του. Δεν υπήρξε αρσενικό που να μη γύρισε να την κοιτάξει. Η απόλυτη ανδρική φνατασίωση με την κορυφή του ροζ στρινγκ της να ξεπροβάλλει αναιδώς απο το τζιν της.
Αυτός καθηγητής πανεπιστημίου. Με λεφτά παρεπιπτώντως. Της πρόσφερε πολύ καλό στυλ ζωής, σιγουριά και σοφία γιατί περιέργως είχε και μυαλό η γκόμενα, ήξερε πότε να μιλήσει και τι να πει. Πυγμαλίων για εκείνη.
Αυτή του πρόσφερε νιάτα, ζωή, αυτοπεποίθηση, ομορφιά.
Δεν μπορώ να τους καταδικάσω, μια χαρά πέρναγαν.
Άλλοι αγοράζουν τα προαναφερόμενα απο bimbos που δεν έχουν άλλες προσδοκίες απο το πορτοφόλι. Που λέγεται "ασφάλεια". Και πουλιέται από όσους μπορούν να το πουλάνε.
Οι υπόλοιποι μπορούν να περνάνε καλά με τον ένα και αληθινό έρωτά τους, να παίρνουν ενέργεια απο εκεί.
Ποιός είπε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι δοσοληψία;
Ο σαμμάνος με συγκίνησε πάρα πολύ...
Να΄σαι πάντα καλά και ευτυχισμένος..
@ laura
Eσύ είπαμε, μικρή και τριανταφυλλένια. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου, όπως και όλα τα νέα παιδιά και έχετε ένα μεγάλο ατού ξεκινώντας. Τα δικά μας παθήματα. Εσύ ήδη ξέρεις από ζωή. Εμείς ήμασταν στα σύννεφα ξεκινώντας. Εσείς πατάτε γερά. Ξέρετε τι θέλετε. Και ξέρετε τι δε θα αφήσετε να συμβεί στα παιδιά σας, στο βαθμό που περνά από το χέρι σας. Σας εμπιστεύομαι τους νέους..;)
@ Juanita La Quejica
Γλυκιά μου να γιορτάσεις και χρυσά και πλατινένια χρόνια και να τα εκατοστήσετε! Και πάντα ευτυχισμένοι! Όμορφο είναι ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι! Συχνά είναι και θέμα τύχης, αλλά εσύ πέρασες τα δύσκολα. Όταν κάποιος μετά από 20 χρόνια συμβίωσης, θέλει να φτάσει τα 60, ο παράγων τύχη, έχει εξουδετερωθεί. Συνεπώς τα καλύτερα έπονται. :)
@ Ήχος Πλάγιος. Μόνος
Καλέ μου πλάγιε ήχε, οι διαπιστώσεις και τα νούμερα πονάνε, το ξέρω. Αλλά μόνο ο θάνατος δε διορθώνεται. Υπάρχει σπίθα συχνά και στα αποκαΐδια... άκου με τι σου λέω. Κράτα γερά. Οι νέοι μας είναι το μέλλον και θα το κάνουν όμορφο. Τώρα για μας, που πέσαμε στη μετάβαση... μαθημένοι είμαστε σαν τα βουνά στα χιόνια. Θα βρούμε το δρόμο μας... ;)
Σαμμάνε, η ρουφιάνα η διαίσθησή μου δε με γελάει. Σ' ένιωσα εγώ αγόρι μου μέσα από τα γραπτά σου κι απ' τον Προυστ! :)))
Πόσο σ' αγαπούσα πριν; Ε, εκατονταπλά τώρα. Ξέρεις γιατί; Για τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζεις τη δημιουργία οικογένειας. Εσύ απ' ότι ξέρω αλλεργικός δεν είσαι στο χρυσάφι, αφού έχεις καρδιά χρυσή, συνεπώς θα σου πηγαίνει και η βέρα μια χαρά! Και ξέρεις τι λένε οι πάνσοφες γιαγιάδες ε; Σε όποιον πάει η βέρα θα πάρει κουκλάρα γυναίκα στην όψη και στην ψυχή!
Ε ρε χορό στο γάμο σου Σαμμάνε... κι έχω τραβήξει μια προπόνηση να χορεύω ελληνικά τους Ελβετούς, που θα χορεύουμε όλο το βράδυ! ;)
Α βρε Ανέστη. Μου έλλειψε ο ορθολογισμός σου και το χιούμορ σου! Μια χαρά τον βρίσκω τον καθηγητή που περιγράφεις, με την ωραία και σέξυ μυαλωμένη του. Υπάρχει κι αυτό. Και δεν είναι κακό. Αντίθετα. Κακό θα ήταν αν πίσω από το γκλάμουρ ζεύγος, κάποια παιδιά του καθηγητή πονούσαν γι αυτόν και αν άφησε πίσω μια συνομήλική του γυναίκα σε κλιμακτήριο και με τις βαθιές ρυτίδες του κάματου μιας ζωής. Και αν το πορτοφόλι ξαλαφρώνει χοντρά για τα αναιδή στριγκάκια της γκόμενας, στερώντας από τα παιδιά του, συχνά και τα αναγκαία, θεωρώντας πολυτέλειες και μη απαραίτητα, τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά των παιδιών του. Με την πρόχειρη δικαιολογία του αν είναι να σε πάρουν στη δουλειά, θα σε πάρουν και χωρίς μάστερ. Γιατί το έχουμε δει κι αυτό το εργάκι, τόσες φορές, που το έχουμε σε DVD γιατί μας έγινε συνήθεια και πώς θα ζήσουμε χωρίς αυτό...
Όσο για την τριζάτη μυαλωμένη κοπελιά, δε θα ήθελα να ήταν η κόρη μου με τίποτα. Γιατί αν η ζωή ακολουθήσει τη φυσική της εξέλιξη, στα 40 της θα είναι χήρα και χωρίς παιδιά, αναζητώντας το χαμένο χρόνο, του δικού μας πλέον προύστη...
για μένα όλα είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας και χαρακτήρα..όχι ηλικίας...έχω δει άτομα κάτω των 30 με ωριμότητα 50αρηδων και το αντίστροφο..δεν πιστεύω στις ηλικίες όπως δεν πιστεύω και στα φύλα..
Δε διαφωνώ. Κι εγώ έχω δει απ' όλα. Αλλά αμφισβητείς τις στατιστικές; Η Ελλάδα έχει ραγδαία αύξηση διαζυγίων τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν μείωση. Αλλά εγώ δε θα σε πάω εκεί. Θα σου πω προσωπική στατιστική. Συγκέντρωση συμμαθητών το καλοκαίρι που πέρασε στο Φάληρο. Στους 45, 3 πέθαναν, ναρκωτικά, καρκίνος, έμφραγμα. 3 άντρες ήταν ακόμα σε πρώτο γάμο, μία σε δεύτερο γάμο έτοιμη να ξαναχωρίσει και όλοι οι άλλοι δις και τρεις χωρισμένοι!
Ανάλογα στοιχεία αλλάζουμε με όλους τους συνομήλικους...
o tempora, o mores...
Δεν ειναι εδω και ο Φροιντ τετοια ωρα...Οντωs βλεπουμε γελοια ζευγαρια ,αλλα και δυσκολεs συμβιωσειs .Τυχεροι αυτοι που τουs ετυχε η χημεια σε μια σχεση...
μα αλλάζουν οι άνθρωποι ..και πάλι δεν έχει να κάνει η ηλικία..και νομίζω πως είναι παγκόσμιο το φαινόμενο
Καλησπέρα ομορφια μου.
Σε διαβάζω και σε χαίρομαι.
Λέω, ότι τέτοιου είδους σχόλια να τα φυλλάξω να τα πούμε όταν βρεθούμε.
αλλα, μη μου λές, τώρα, ότι στη Γερμανία λ.χ. δεν θα βρείς 20αρα με 60άρη.
Εγω προσωπικά ξέρω περισσότερα τέτοια ζεύγη στη Γερμανία παρά στην Ελλάδα.
Ο "θεσμός" της οικογένειας (δυτικού τύπου) σιγά σιγά μας αποχαιρετά, δικαίως γιατί η όποια επιτυχία του στηρίχθηκε κυρίως στην καταπίεση της γυναίκας.
Προφανώς έρχεται ο καιρός να δοκιμαστούν νέες συνταγές. Δεν είναι κακό αυτό. Απλά οι μεταβατικές φάσεις αφήνουν πάντα προβλήματισμούς.
Α! Ξέχασα να πω ότι διαφωνώ με αυτό το post, τόσο στο γενικό του νόημα, όσο και σε συγκεκριμένα σημεία... isn't that exciting??
κι εγώ συγκινούμαι ιδιαίτερα μ' αυτό αλλά θα το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή-καληνύχτα
πωπω, με συγκίνησε ο σαμμάνος! ώρες-ώρες, πολύ τον πάω
να πώ κάτι για την ελληνική πραγματικότητα, νομίζω η περιγραφή σου γητεύτρια οφείλεται σε μια ιστορική συγκυρία, απο το 1922 έχουν παντρευθεί άνθρωποι απο διαφορετικούς πολιτισμούς με συνέπεια δυσκολίες. Πάντως πίσω απο ευρωπαικά ζευγάρια κρύβονται εξαναγκασμοί, θύματα πολέμου κλπ.
@ σπύρος σεραφείμ
Ναι Σπύρο μου νέοι καιροί και νέα ήθη. Δεν το παίζω παλαιομοδίτισσα, ούτε είμαι καμιά πουριτανή. Τα παιδιά σκέφτομαι πάντα και πόσο επηρεάζονται κι επίσης με συγκινεί να βλέπω ζευγάρια να αγαπιούνται ως το τέλος της ζωής τους.
@ habilis
Άντε γεια σου! Αυτό ξαναπές το. Για τη χημεία λέω. Άμα σου κάτσει...
Μήπως είδες πουθενά τον Φρόϋντ; ;)
@ ange-ta
Βρε φιλεναδάκι πνεύμα αντιλογίας είσαι. :)))))))))))
Ξέρεις περισσότερα ζευγάρια Γερμανών 60άρηδων με 20άρες απ' ότι στην Ελλάδα; Πόσα θες να μας τρελάνεις; Εδώ στο Λουγκάνο έχουμε να λέμε για τον γερμανικό τουρισμό και τον γερμανόφωνο ελβετικό τουρισμό, που είναι απίστευτες οι σκηνές τρυφεράδας των ηλικιωμένων.
Εκτός κι αν Λουγκάνο μας στέλνουν μόνο τα ΚΑΠΗ τους οι Γερμανοί!!! :)
@ xavier
Ανατρεπτικέ μου άντρα εσύ!
Να τα πάρουμε αλλιώς. Θες να παίξουμε ερωτήσεις; Δεν νομίζω ότι διαφωνούμε τόσο όσο λες.
1. Δεν θα σου άρεσε να γεράσεις με τον άνθρωπο που αγαπάς;
2. Υπάρχουν πολλά διαζύγια στην Ελλάδα τελευταία ναι ή όχι;
3. Υπάρχει αύξηση των ανδρών που καταλήγουν μετά τον χωρισμό με πολύ μικρότερές τους;
4. Την ακούνε τα παιδιά των χωρισμένων μικρά και μεγάλα;
5. Δέχτηκαν οι άντρες τη γυναικεία χειραφέτηση σωστά ή την εκμεταλλεύτηκαν με αποτέλεσμα η γυναίκα να είναι επιφανειακά ανεξάρτητη; Υποτίθεται με κάποια δικαιώματα στον τομέα της Παραγωγής και με διπλές υποχρεώσεις στον τομέα της Αναπαραγωγής. Δεύτερης κατηγορίας πολίτης, στην πολιτική, στη δουλειά, στην ανεργία, στο σπίτι.
Αυτό που είπε ο Σαμμάνος για το πως βλέπουν οι 40άρηδες το γάμο είναι αληθινό πέρα για πέρα. Το βιώνω καθημερινά.
6. Να φανταστώ ότι διαφωνείς που είπα για την πίεση των συντηρηρικών θρησκειών; Στην ηλικία σου κι εγώ διαφωνούσα. Και ξέρεις ότι είμαι άθεη. Όμως διαπίστωσα ότι έστω με την πίεση, έστω με δυσκολίες, έστω με ανοχές στη σχέση, δε χαλάνε τόσο εύκολα την οικογένειά τους και αυτό στα παιδιά τους έχει πολύ θετικό αποτέλεσμα. Θα μου πεις θυσία για τα παιδιά; Ναι, θυσία. Αλλιώς να μην τα φέρνουν στον κόσμο και να τα παρατάνε δυστυχισμένα. Ξέρεις πόσο με πονάει που τα παιδιά μου νιώθουν την ανάγκη να με προστατεύουν; Νιώθω ότι τα φόρτωσα ευθύνες που δεν θα έπρεπε να έχουν. Και για να μην το νιώθουν καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να νιώθουν ότι είμαστε ασφαλείς και να σχεδιάζουν το μέλλον τους, χωρίς να με σκέφτονται. Από την ώρα που χώρισα, εκ των πραγμάτων, τα οικονομικά ζορίστηκαν. Γιατί να υφίστανται τα παιδιά μου οικονομική πίεση ή στέρηση, ενώ θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; Γιατί ο πατέρας τους ενώ ήταν καλός άνθρωπος, ήταν εγωκεντρικός. Σκεφτόταν πιο πολύ την πάρτη του. Τέλος πάντων, θεωρώ πολύ πιο έντιμο και πολύ πιο ώριμο αυτό που είπε ο Σαμμάνος. Ας μην παντρευόμαστε αν δεν νιώθουμε σίγουροι.
@ vain
Με νιώθεις και σε νιώθω, κυριολεκτικά. Δε χρειάζεται να μιλάμε εμείς οι δυο... :)
@ gb winzip
Ναι έχεις δίκιο. Κάπου κι εγώ είχα διαβάσει τέτοιες θεωρείες που εξηγούσαν την αιτία των διαζυγίων. Όπως και το ότι η δική μου γενιά, που ήταν αυτή του Πολυτεχνείου, λόγω πολλών καταπιέσεων και υποχρεώσεων πολιτικών, έκανε το μπαμ στην προσωπική της ζωή.
Για την υποκρισία στη σχέση των ευρωπαίων, είναι πολύ πιθανόν. Αλλά εγώ τους βλέπω μια χαρά να περνάνε και να συμβιώνουν.
τι υπέροχες φωτογραφίες!
από μόνες τους μιλάνε.
εκρηκτικά εύγλωττες και σοφές.
απίστευτα θετικές.
νιώθω πολύ μακριά από μια τέτοια πραγματικότητα, παρόλο που οι γονείς μου ήταν ενωμένοι και αγαπημένοι.
προσωπικά δεν μπορώ ούτε καν να με ονειρευτώ σε οποιαδήποτε διάσταση έτσι. δεν τα καταφέρνω.
γενικά δεν μπορώ να φανταστώ αγάπη που κάποιος μπορεί να έχει για μένα και εγώ για κείνον διηνεκώς.
ό,τι έζησα και ό,τι ζω είναι παροδικό, ΜΕΧΡΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ.
τα σχόλια που διάβασα, ναι, είναι πτυχές περιγραφών, πτυχές προβλημάτων, κλπ.
τα ζευγάρια με τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, είναι κάτι γενναίο και πολύ πιο καθαρό από ό,τιδήποτε άλλο, όταν είναι από την αρχή μια ΄πράξη γενναιότητας κι όχι 'είμαι φτωχιά με αγόρασε ο κύριος', ή το αντίστροφο.
δε μιλάμε για κάποιον που περιμένει υπομονετικά να πεθάνει ο άλλος για να ελευθερωθεί.
την καλημέρα μου!
ghteytria
ο Τσαγκαρουσιάνος είχε γράψει ένα πολύ γλυκό editorial πέρσι του Αγίου Βαλεντίνου στο lifo, που θυμίζει αρκετά το περιεχόμενο του δικού σου ποστ. Νομίζω ότι θα συμφωνούσε απόλυτα μαζί σου αν διάβαζε το μπλογκ σου και έβλεπε το ύφος σου. Μήπως να του στείλεις το λινκ σου και να αρχίσεις να γράφεις σε καμιά lifo;; Σοβαρά μιλάω! :)
Όσο για το γάμο μου, δε βιάζομαι διότι ναι μεν θα είμαι με τον πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο του κόσμου μου, άλλά μετά δε θα έχω χρόνο να διαβάζω τους υπόλοιπους ενδιαφέροντες ανθρώπους στα μπλογκ! ;)
laura, σ' ευχαριστώ
απ' το στόμα σου και στου Έρωτα το αυτί...
σου εύχομαι με τη σειρά μου -μιας και η Γητεύτρια σε αποκαλεί "μικρή και τριανταφυλλένια", να βρεις τον Μικρό σου Πρίγκηπα που απ' όλα τα τριαντάφυλλα του σύμπαντος θα αγαπήσει μόνον εσένα!
Vain
ώρες ώρες κι εγώ σε πάω -και παραδόξως περισσότερο όταν μου τα χώνεις παρά όταν είσαι καλή μαζί μου- χο χο!
(Αχ Γητευτρια, συγνώμη που εχω πιάσει τόσο χώρο αυτή τη φορά, ειλικρινά, δε θα ξαναγίνει)
Τώρα, που δεν υπάρχει ποίημα να με κάνει αμήχανο, τώρα, που οι εικόνες είναι τόσο όμορφες και εύγλωττες,
τώρα, που η αγάπη είναι από τα λίγα θέματα που (ακόμα και γω) αντιμετωπίζω σοβαρά,
να σου πώ:
Η αγάπη, η πραγματική Αγάπη δεν τελειώνει μ' έναν χωρισμό, αφού δεν τελειώνει ούτε με τον θάνατο του συντρόφου. Συνεχίζουμε ν' αγαπάμε, αν πραγματικά αγαπήσαμε, για πάντα.
Αλλιώς, μιλάμε για έναν έρωτα (έρωτας μόνο), που ξεθύμανε πριν προλάβει να γίνει ΑΓΑΠΗ.
Μαντινάδα του Λουδοβίκου των Ανωγείων για το "τέλος":
Δυο γεροντάκια φτάνουν στο τέλος της ζωής και σαν αυτά που εικονίζονται στο σημείωμά σου, ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ και θ' αγαπιούνται πάντα. Η κυρά βρίσκεται στο κρεββάτι του νοσοκομείου. Ο κύρης στο πλευρό της, όπως πάντα. Η κυρά άρρωστη πολύ, ο κύρης στεναχωρημένος πολύ. Και τότε η κυρά σηκώνει τα μάτια, τον κοιτά μ' ένα γλυκό χαμόγελο και του τραγουδάει:
Θέλω λουλούδια πλαστικά
στον τάφο μου επάνω
για να μη θέλουν πότισμα
σε κόπο μη σε βάνω.
Εξαιρετική δουλειά . Δεν υπάρχει ωραιότερη αίσθηση , από το να διαβαίνεις το χρόνο, μαζί με τον άνθρωπο που αγαπάς και έχεις δημιουργήσει ζωή μαζί του. Συγχαίρω
Ωραία τα είπες, ghteytria!
@ abttha
Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Αληθινή πάντα και αφοπλιστικά ειλικρινής. Έντιμη! Ρομαντική και ρεαλίστρια. Ναι, έτσι είναι όπως ακριβώς το λες, για το παροδικό. Αργά το κατάλαβα εγώ. Πίστευα στο μόνιμο και στο δεδομένο το κουτορνίθι. Γιατί από χαραχτήρα είμαι έτσι. Τελικά όμως όλα είναι προσωρινά και παροδικά, εκτός κι αν... κάτσει! (για να ευθυμήσουμε...)
@ σαμμάνος
Αγορίνα δεν το έχω δει το ποστ που αναφέρεις, να φανταστείς δεν γνωρίζω καν το lifo. Τώρα το είδα. Αλλά δεν προλαβαίνω να γράψω στους Εκφραστές... τους οποίους και θα ανανεώσω σύντομα, αλλάζοντάς τους κατεύθυνση, στο πιο καλλιτεχνικόλογοτεχνικό, γιατί τώρα είναι πολυθεματικό σάιτ, στο οποίο λειτουργούσαμε ως παρέα και ήταν πολύ όμορφα στην αρχή. Μετά, όταν ήρθε ο καιρός των μπλογκς, τα πράγματα άλλαξαν και η παρέα ψιλοσκόρπισε.
@ σαμμάνος
Ξέχασα να σου πω ότι το μικρή και τριανταφυλλένια είναι ατάκα δική της για να με δουλεύει και δεν είναι έτσι ακριβώς. Ευαίσθητη και συναισθηματική, αλλά όταν της βγαίνει η τσαούσα, τρέχουμε να κρυφτούμε!
:)))))
@ cropper
Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα με το πολύ όμορφο του Λουδοβίκου;
Κάτι πανέμορφο του Λασκαράτου εδώ. Το πρόσθεσα μάλιστα στις φωτό του ποστ.
Μπορεί να μη συμφωνούμε στην ποίηση, αλλά συμφωνούμε περί αγάπης ε; :)
@ weaver
Καλέ μου φίλε σε ευχαριστώ. Ήμουν σίγουρη, μέσα από την ποίησή σου, ότι συμφωνούμε.
Επίσης να σου πω ότι τα τελευταία σου χαϊκού, είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει! Σε συγχαίρω με τη σειρά μου. :)
@ gademissa
Καλώς όρισες κορίτσι! Χαίρομαι που συμφωνούμε. Το γράψιμό σου μου θυμίζει μια κοπέλα με το νικ Σαλονικιά που έγραφε σε κάποιο φόρουμ παλιά και συμπαθούσα πολύ. Λες; Πολύ θα χαρώ... :)
Sammane, prosexe giati m' aresei i via kai meta ap aytin to sex-xirixixi!
Xefygame ligo, Giteytria! Nanai, i epoxi, na nai oi katapiesmenes ormones, to koinwniko systima, oi dioxines, oi toxines, i molunsi tou perivallontos klp tha se gelasw. :-))))
Sas afinw twra giati eimai sti douleia.
Να ξεφεύγετε όσο θέλετε παιδιά! Γι αυτό τα έχουμε τα μπλογκς!
Καλή δύναμη κορίτσι! Κι εγώ αρχίζω σε λίγο...
Θα σε στεναχωρήσω λιγάκι αλλά δεν είμαι εγώ η.... Σαλονικιά, αν και είμαι ΘεσΣαλονικιά.
Καλώς σε βρήκα λοιπόν :-)))
Σήμερα μπορεί να λες "σ' αγαπάω για πάντα" κι αύριο να ρωτάς "ποιος;εγώ;"
Ποιος ξέρει τι θα φέρει η ζωή μπροστά μας...
Γι' αυτό ας μη λέμε "ποτέ".
Ας μη λέμε "για πάντα"
Σαμμάνε:
Αν η Μαριάννα πέσει στα δίχτυα της LIFO, θα της κόψω καλημέρα,καλησπέρα και καληνύχτα και θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω και θα βάλω φωτιά στα σταντ της LIFO και θα στείλω ιό στο email σου για να μάθεις να μη παρασύρεις τον κόσμο να υποπέσει σε θανάσιμα αμαρτήματα...
Ε, όχι και στην LIFO!
@ gademissa
Δεν πειράζει κοριτσάρα μου. Αρκεί να φυσήξει λιγάκι Βαρδάρης. Τους πάμε με χίλια τους Θεσσαλονικείς εμείς τα Κρητικάκια! ;)Για το το χιούμορ τους και την καλή τους την καρδιά και όχι μόνο...
@ A.F.Marx
Σωστή και ώριμη η άποψή σου, μόνο που πατεράδες σαν εσένα, μπορούν να κάνουν την εξαίρεση. Νομίζω πως για σένα θα μπορούσε να ισχύσει και το «για πάντα» ;) Και μην τολμήσεις και φέρεις αντίρρηση! Χρειαζόμαστε αντρικά πρότυπα.
Περί LIFO :))))). Γιώργο μου μείνε ήσυχος. Εμένα με απασχολεί το καλοκαίρι η ανανέωση των Εκφραστών. Εκεί θα ρίξω όλο μου το βάρος... Σωστά; ;)
και πως να χωρέσεις μια αγάπη σε μια καρδιά?αγαπάμε πολλές φορές, ίσως και ταυτόχρονα..γιατί κάθε φορά είναι διαφορετική (μη σου σηκωθεί η τρίχα Μαριάννα..τι να κάνω που έχω καρδιά αγγινάρα?:PP)..καλό βράδυ
Όπα! Το ελαφίνι ξεσάλωσε! Άκου κούκλα μου, όσο είσαι ελεύθερη αγάπα όλον τον κόσμο! Ζήσε έντονα, χόρτασε, παίξε... δώσ' του να καταλάβει. Αν δεν μπορείς να το κόψεις, μην παντρεύεσαι καν. Αλλά η σοβαρότητα και η υπευθυνότητά σου απέναντι στην οικογένεια που θα φτιάξεις, θα είναι άλλη, είμαι σίγουρη. Εδώ μέχρι κι η Ιον ψάρωνε. :))) Σε φαντάζομαι λοιπόν να κάνεις οικογένεια! Άσε, μην κουράζεσαι... σε ξέρουμε. χαχαχαχα
Φιλάκια πολλά άτακτο ελαφάκι!
Οι άνθρωποι στην πορεία της ζωής τους πάντα έκαναν και μπορεί να κάνουν λάθος επιλογές. Ίσως πάλι να μην είναι λάθος όταν τις κάνουν, αλλά στην πορεία να αλλάζουν. Στο παρελθόν λόγω κοινωνικών δεδομένων αλλά και ζωτικών προβλημάτων, το σκεφτόντουσαν λιγότερο και άλλαζαν πολύ δύσκολα. Και απλά συμβιβαζόντουσαν χωρίς να σημαίνει ότι ήταν και ευτυχισμένοι. Σήμερα είναι πιο δύσκολοι οι συμβιβασμοί. Αυτό που πρέπει να αλλάξει για μένα είναι να μην κάνουμε επιλογές από ανάγκη να συνεχίσουμε ένα κύκλο, αλλά από αγάπη ώστε να ανοίξουμε ένα δρόμο. Και σε όλα αυτά η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο. Μόνο οι χαρακτήρες. Το μυαλό και η ψυχή των ανθρώπων. Καλό μήνα γλυκειά μου και μέχρι να γεράσουμε, που ξέρεις, μπορεί να έχουμε βρεί σύντροφο για να γεράσουμε παρέα. Πολλά φιλιά!!
Λέτε στην Ευρώπη και την Αμερική ένα ανάλογο ποστ από την ανάποδη όμως, να λέει τι τυχεροί που είναι αυτοί οι έλληνες που δεν γερνούν μαζί με τις/τους συντρόφους τους; Και να προσπαθεί να το κατανοήσει μέσα από την αρχαία ιστορία αυτού του λαού που θεωρούσε τον γάμο θεσμό και όχι συγκατοίκηση ερωτευμένων με αποτέλεσμα μόλις προσπάθησαν να αντιγράψουν το μοντέλο μας (θα λέει ο ευρω/αμερικάνος μπλογκερ) τα γάμησαν όπως ήταν αναμενόμενο, κλπ κλπ...
Το να γερνά ένα ζευγάρι μαζί δεν είναι ευχή, ούτε κατάρα αγαπητή μου γητεύτρια. Πολλοί συμβιβασμοί, τεράστιες υποχωρήσεις, πολλές φορές κρυφά δράματα καταράκωσης της ταυτότητας του ενός από τους δυο κρύβονται συχνά πίσω από τα συμπαθητικά χαμόγελα γερόντων!
(Γενικά να μου επιτρέψετε να αντιπαθώ τους γέροντες!)
Το διάβασα , μου άρεσε , με προβλημάτισε , ανθρώπινο είναι , όταν διαπιστώνουμε ότι η ποιότητα της ζωής μας παίρνουν την κατηφόρα , ότι η έννοια της οικογένειας δυστυχώς έχει ξεφτίσει , ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν έχουν ουσία…τότε ?
Τότε πικραινόμαστε.
Ναι τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ενωμένες οικογένειες για να μαθαίνουν τις ουσιαστικές αξίες της ζωής , αγάπη, υπομονή , σεβασμό , προσπάθεια , ενότητα , εμπιστοσύνη…και τόσα άλλα …αυτό με την απορία των παιδιών όταν ακούν ότι υπάρχουν φίλοι και συμμαθητές που οι γονείς τους είναι ακόμα μαζί …είναι ανησυχητικό φαινόμενο ας μη το υποβαθμίσουμε …τα ζευγάρια που κρατάει ο γάμος τους είναι είδος υπό εξαφάνιση …όπως λέω κι εγώ.
Στη δικιά μου γενιά ήταν η εξαίρεση τα διαζευγμένα αντρόγυνα …!!!
Πρέπει να κάνουμε στροφή στα πιστεύω μας όχι μόνο υλικά αγαθά αλλά και ψυχικά .
ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ BLOGS ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΟΛΙΟ:
Σχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:
Α. Την Παρασκευή 1η Ιουνίου όλοι οι Bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο "Για την Αμαλία"
Β. Το τελικό κείμενο που θα αποσταλεί με e mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς κλπ, έχει αναρτηθεί κι όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει, (όχι πριν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας με τίτλο "Για την Αμαλία-http://giatinamalia-blog.blogspot.com"
Όσοι θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από κει για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε
Σας ευχαριστούμε
@ invita
Πώς θα μπορούσα να μη συμφωνήσω 100% μαζί σου; Μου αρέσει και το αισιόδοξο του τέλους του μηνύματός σου! :)Και ξέρεις απόψε έχει πανσέληνο... αλλά εδώ βρέχει. Ελπίζω οι καλοκαιρινές να 'ναι καλύτερες! Σε φιλώ... και να σκέφτεσαι πάντα αισιόδοξα! Θα σε ελέγχω ε; ;)
@ nyktipolos
Γελάω... Τί έχεις Νυκτιπόλε μου με τους γέροντες και τους αντιπαθείς; Μακάρι να μη γερνούσαμε ποτέ... αλλά δεν τα ποίησε και τόσο σοφά. Και σαφώς δεν εννοώ κάποιος να μείνει σε μια σχέση ψυχοφθόρα, γιατί είναι όντως τραγικό. Ούτε να υποκρίνεται πως αγαπάει. Αλλά και το να πάω με ένα πιπίνι Νυκτιπόλε μου και να το πάρω στο λαιμό μου επειδή αυτό με γουστάρει λόγω οιδιποδείου, μου φαίνεται τραγικό.
Με απωθεί η ιδέα και μόνο...
@ Trelofantasmeni
Καλώς όρισες καλή μου! Συμφωνούμε απόλυτα. Ειδικά στο θέμα των παιδιών. Τώρα για μια κοινωνική στροφή, τη στιγμή που οι άνθρωποι όταν κακομάθουν δύσκολα ξεκακομαθαίνουν, δεν ξέρω κατά πόσο είναι πιθανή στο άμεσο μέλλον.
Μακάρι... έστω να το σκέφτονται καλύτερα πριν προχωρήσουν σε δημιουργία οικογένειας.
@ a.f marx
προσωπικά δε γουστάρω το Lifo αλλά τον Τσαγκαρουσιάνο -νομίζω ότι είναι ένας άνθρωπος με τον ψυχισμό της Γητευτρίας -και το λέω φυσικά χωρίς να γνωρίζω κανέναν απ' τους δυο προσωπικά. Το 01 που έστησε ήταν περιοδικάρα, το symbol έκανε σχολή και το lIFO δεν είναι καθόλου κακό -ή μάλλον δεν ήταν μέχρι να αρχίσει να γράφει σ' αυτό το κάθε τσογλανάκι του μπλόγκινγκ. Με αυτή τη λογική, η Γητεύτρια θα έκανε μεγάλη χάρη στο lIFO και τους αναγνώστες του αν έγραφε μια στήλη -να συνέλθουν λίγο και τα επηρμένα τυπάκια που βγάζουν το ψώνιο τους εκεί μέσα. Και για κάτσε δηλαδή, υπάρχει κανένα αξιοπρέπες free press πλην του Velvet -που παραείναι εξεζητημένο- και του lIFO; Και δηλαδή αν έγραφε σε αυτό και ξεστράβωνε κόσμο η Μαριάννα, εσύ δεν ξέρεις ποια είναι, θα αρκούσε αυτό για να σου αλλάξει την καλή γνώμη που έχεις γι' αυτήν; ΥΓ. Και να αφήσεις το mail μου ήσυχο διότι προσπαθώ καιρό να ρίξω ένα κορίτσι δι αλληλογραφίας και δε θα μου κάνεις εσύ χαλάστρα!!
Α ρε Σαμμάνε μου αγαπημένε! Τι γλυκά λόγια είναι αυτά που λες για μένα... Χμ! Δεν την ξέρεις, λέει το κωλόπαιδο η κόρη μου! Και θα τα πω όλα και στο ελαφίνι, μου έλεγε χθες που διάβασε την απάντηση μου στο σχόλιο της Ελένης, για να της μαρτυρήσει λέει ότι κι εκείνη θέλει να κάνει τη ζωή της, αλλά δεν την αφήνω. Κατάλαβες σαμμάνε μου; Λες και δεν την κάνει... ;)
Να σου κάνω μια ερώτηΞη;
Υπάρχει κοπέλα που διάβασε mail σου και δεν παραδόθηκε αμαχητί;
ΔΕΝ το πιστεύω!!!
Λοιπόν τον Τσαγκαρουσιάνο δεν τον ξέρω, αλλά μου διεγείρατε την περιέργεια. Έχει μπλογκ;
χα χα -η αλήθεια είναι ότι είμαι καλός στα mail, έχω δουλέψει και ως Συρανό, εννοώ να στέλνω mail και sms για άλλους -στους άλλους πιάνει, τους κάθονται τα κορίτσια, εμένα με έχουν δεδομένο (τους κάνω και όλα τα χατήρια!) και με έχουν στο φτύσιμο", τσάμπα το ηλεκτρονικό μελάνι!
ο Τσαγκαρουσιάνος δεν ξέρω αν έχει μπλογκ, μπορείς όμως να δεις τα editorial του στο lifo στο http://www.lifo.gr/. Επίσης μπορείς να δεις και κείμενά του το Σάββατο στη στήλη του στην Ελευθεροτυπία. :)
Σαμμάνε, όχι τίποτ'άλλο απλά επειδή μου κίνησες την περιέργεια μου στέλνεις και μένα ένα mail/sms?
Θα το εκτιμούσα πολύ πραγματικά :)
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου