Ο Alfred Sisley γεννήθηκε στο Παρίσι στις 30 Οκτωβρίου του 1839. Η οικογένειά του ήταν εύπορη οικογένεια Άγγλων και ο πατέρας του ήταν ο επιχειρηματίας William Sisley (1799-1879). Από το 1857 μέχρι το 1861 έζησε στο Λονδίνο, και φυσικά τον προόριζαν για εμπορική καριέρα. Το 1862, έχοντας πια αποφασίσει ότι το μόνο που θέλει να κάνει είναι να γίνει ζωγράφος, πήγε να μαθητεύσει στο Atelier Gleyre στο Παρίσι και εκεί συνάντησε τους Monet, Renoir και Bazille. Οι φίλοι συχνά δουλεύανε παρέα στην ύπαιθρο, στο Δάσος του Fontainebleau και στα προάστεια του Παρισιού.
Περισσότερα εδώ
.png)
.jpg)
13 σχόλια:
Tελικά θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Aυτό δεν είναι blog... Θερινό πανεπιστήμιο είναι...
:)
Κάθε φορά που ανεβαίνει ένα post στο blog σου Μαριάνα, κάτι μαθαίνουμε και μεις. Για μουσική, για ζωγραφική, για την Τέχνη γενικότερα...
Mπράβο κορίτσι! Εξοχος! Δεν τον ήξερα,Είχε όμως και κάτι φίλους ε;;
τα φιλιά μου.
Δεν θα γράψω τίποτα.
Χαζεύω σε όμορφα τοπία... μακρινά
Καλό βράδυ
@ A.F.Marx:
«Σε παλαιό συμφοιτητή»
Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να εγέρασε.
Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας
...
Κώστα Γ. Καρυωτάκη
Μην τρελαίνεσαι, το ξέρω από τον δίσκο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη «Τραγούδια για τους μήνες» σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Πραγματικά! το blog σου μοιάζει με θερινό πανεπιστήμιο!
Σε ευχαριστούμε για όσα μας μαθαίνεις...
Ευτυχεs γιa μas που δεν εγινε εμποραs.!!!!
@ Προς όλους
Να είστε πάντα καλά και σε διάθεση, καλοί μου φίλοι, να κάνουμε ανταλλαγές! Λίγα πήραμε εμείς από τα δικά σας ποστ αυτές τις μέρες; Σε κάθε μπλογκ από τα αγαπημένα, αλλά και από πολλά άγνωστα, μαθαίνουμε, φρεσκάρουμε, χαλαρώνουμε, γελάμε, επικοινωνούμε, τσακωνόμαστε κι άμα λάχει, ζωντανοί άνθρωποι είμαστε και υγιείς, αλλά πάντα με αγάπη και καλή προαίρεση, γι αυτό και οι καλές στιγμές στο δίκτυο, είναι απείρως πιο πολλές. Άλλοι μας δίνουν στον ένα τομέα, άλλοι στον άλλον. Ο δικός μου είναι οι Τέχνες. Ο πατέρας μου με μύησε από πολύ μικρή κι επειδή ο αδερφός μου δε χαμπάριαζε, ούτε κι η μάνα μου, ο καημένος έριξε όλο το βάρος σε μένα. Κι ότι μάθεις μικρός, δε ξεμαθαίνεται. Μετά που απογαλακτίστηκα, συνέχισα με τρέλα από όποιο μετερίζι. Πολιτισμό να το πεις, κοινά να το πεις, Δήμο να το πείς, παντού χωμένη μέσα ήμουνα και δούλευα ολονυχτίες. Έχουνε φάει κάτι λούκια τα παιδιά μου να κοιμούνται στο αυτοκίνητο, γιατί έπρεπε να τελειώσει η εκδήλωση, η προβολή, το θέαμα, οι χοροί και να μαζέψουμε τα ταμπλώ, τις καρέκλες... να καθαρίσουμε την αίθουσα, να κάνουμε απολογισμούς, συμβούλια, προγραμματισμούς, συσκέψεις, προτάσεις. Άντε τώρα εγώ μετά από όλα αυτά, να μαντρωθώ στην Ελβετία. Διέξοδος είναι παιδιά. Απλά προσπαθώ να την κάνω δημιουργική. Όχι τίποτα άλλο, έχω νικήσει τη μοναξιά κατά κράτος. Της τσάκισα τα κόκαλα! :)
Σας ευχαριστώ για την παρέα σας, ξέρετε πόσο σας εκτιμώ και σας καμαρώνω... Σας φιλώ όλους!
πω πω φιλενάδα, με τις γνώσεις σου, μ' έχεις αφήσει λωλή
καιρό τώρα!
Α,εσεις εισθε του πρωιμου.Εγω παλι προτιμω τον μετα-ιμπρεσσιονισμο.Δηλ.τον George Seureat.Αντε,καλε ιμπρεσσιονισμ να 'ναι,κι ο,τι να 'ναι!Κι αν εχει τυχει να τα 'δεις και με τα ιδια σου τα ματια...oh,mondieu!-ΑΤΠ-
Seurat ειναι το σωστο.(Ειναι που ειμεθα πολυγλωσσοι και τα μπερδευουμε ενιοτε)-ΑΤΠ-
καλό ταξίδι κι έχουμε πολλά να πούμε από κοντά..με προσοχή ε?
Πολύ πολύ καλό.
Πανέμορφοι όλοι οι πίνακες και πολοι αληθοφανείς!
Merveilleux!!
Δημοσίευση σχολίου