Σπέσιαλ αφιέρωση σε Bil karas που κατά διαβολική σύμπτωση,
μάντεψε το επόμενο μου ποστ και στον αγαπητό Kyriaz που του αρέσει το Victory!
Δεν είχα ποστάρει πριν με τις Bond Girls αυτό το video,
για να το βάλω στον θέμα με τον
André Rieu!!!!
μάντεψε το επόμενο μου ποστ και στον αγαπητό Kyriaz που του αρέσει το Victory!
Δεν είχα ποστάρει πριν με τις Bond Girls αυτό το video,
για να το βάλω στον θέμα με τον
André Rieu!!!!
.png)
.jpg)
16 σχόλια:
Ο/Η bil karas είπε...
Κοίτα πως τα φέρνει η τύχη.
Εκτός από τα σοβαρά και τα χαλαρωτικά, συμφωνούμε και στην μουσική.
Ως επί το πλείστον πιστεύω, γιατί η μουσική είναι το πιο δύσκολο μέρος «θέματος».
Συμβολίζει κατά την γνώμη μου το γίγνεσθαι σου, πολίτικο κοινωνικό, προσωπικό,
το δικό σου status απέναντι………
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, θα ήμουν χαρούμενος αν έστω και λίγο……..
P.S.Έχεις ακούσει- δει καθόλου Andre Rieu concerts;
26 Ιούνιος 2007 10:09 μμ
***********************************
Που λες Μπιλ, εμένα στη ζωή μου με κυνηγούν συμπτώσεις. Ταυτίζομαι τόσο σε κάποιους τομείς με φίλους, που νομίζουμε ότι γνωριζόμαστε από παλιά. Η ταύτιση στη μουσική, είναι από τις σημαντικότερες. Γιατί η ευτυχία, εξαρτάται από τα ασήμαντα(για μένα πολύ σημαντικά!)
Το έγραψα πρόσφατα σε σχόλιο, αλλά μάλλον κανείς δε με συμμερίστηκε. Διότι αυτά τα θεωρούν μικροδιαφορές που σημπληρώνουν τους ανθρώπους. Αμ δε! Αν ο ένας ακούει βιολιά κι εκστασιάζεται κι άλλος λέει κλείστο ρε διάολε το κεφάλι μου, μ' αυτά που ακούς! Όταν η παρέα είναι ανομοιογενής μουσικά, ο ένας θέλει ρεμπέτικα, ο άλλος τζαζ κλαμπ, ο τρίτος μπουζούκια κτλ. δεν κολλάει. Για να πω την αλήθεια μου, τα τελευταία χρόνια, οι παρέες μου περιορίστηκαν σε... «ομοιοπαθείς»!
Δε βγαίνει η ζωή αλλιώς.
Για τον André Rieu ετοίμαζα το επόμενο ποστ, αλλά είμαι εν όψει ταξιδιού και είμαι στο τρέξιμο και με πρόλαβες.
Να 'σαι καλά πάντως, πολύ το χάρηκα! :)
Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβω τον ρυθμό των "αναρτήσεών" σου. Ειδικά, τις μέρες αυτές που μ' έχει σχεδόν αδρανοποιήσει και η ζέστη.
Λοιπόν, την απάντηση - σχόλιο στο σχόλιο - απάντηση, μπορώ να πώ, την κατάλαβα όλη! :)
Χορταστική και αποκαλυπτική, σαν κουβέντα παλιόφιλων, που βρίσκονται μετά από χρόνια και τσεκάρουν τις αλλαγές στα γούστα και τις προτιμήσεις. Κι αυτό το θεωρώ, για μένα, κέρδος.
Θέλω να πώ, ότι οι "παλιόφιλοι" δεν νοιάζονται να εντυπωσιάσουν ένας τον άλλον, δεν κρύβονται και δεν μπορούν να κρυφτούν μεταξύ τους και η ματιά τους βλέπει σε βάθος , γιατί κρατάει στη μνήμη τις εικόνες των πρώτων χρόνων της γνωριμίας.
Τί κάθομαι και σου λέω. Ποστ θέλω να κάνω, αλλά βαριέμαι και το "ψιλοκάνω" εδώ, χωρίς άδεια μάλιστα.
Φαίνεται ότι ο κόσμος της γυναίκας, ο κόσμος σου, έχει δύο πόλους: τον αντρικό και τον γυναικείο. (Σώωπα!)
Οι πόλοι έλκονται ή απωθούνται, αλλά παραμένουν πάντα ευδιάκριτα ξεχωριστοί. Έχεις γράψει αρκετές φορές σα να εκπλήσσεσαι με όσους άντρες βλέπουν με ευαισθησία κάτι, ένα έργο, μια κατάσταση, οτιδήποτε. Ότι, δηλαδή, θα το περίμενες πιό φυσιολογικό από μια γυναικεία ματιά...
Με άλλα λόγια, σαν οι δυο πόλοι (άντρας και γυναίκα) να μη έχουν μεταξύ τους έναν άξονα που τους συνδέει και η συμπεριφορά τους να καθορίζεται από το θετικό ή αρνητικό τους φορτίο.
Φαίνεται ότι ο κόσμος του άντρα, ο κόσμος μου, σ' αυτόν τον άξονα δίνει μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Γιατί σ' αυτόν μαζεύονται οι ομοιότητες, όσα μας ενώνουν, όσα μας κάνουν (άντρες και γυναίκες) ανθρώπους.
Δεν νομίζω κάτι, δεν θέλω να πω κάτι άλλο και δεν θέλω να έχω δίκιο. "Ψιλοπόστ ψιλοκάνω" για διάφορους λόγους:
1. Με πείραξε η ζέστη.
2. Έχει μεγαλύτερη κίνηση εδώ.
3. Οι φίλοι δεν παρεξηγούν (το εκμεταλλεύομαι κατά κόρον).
Στην πραγματικότητα, δεν ήθελα να σχολιάσω το παρόν ποστ, γιατί τότε έπρεπε να πώ (νά και τα κροππερικά) ότι οι κοπελιές δεν έπαιζαν μουσική, αλλά χαριεντίζονταν. Μπορεί να κερδίζει η χάρη, αλλά η μουσική χάνει. Κι αυτός ο Αντρέ, rien εντελώς σ' αυτή την εμφάνιση.
Τέλος, αντί για φιλιά, αποκαλύπτομαι, χωρίς φόβο και πάθος, με τους τελευταίους στίχους ενός αγαπημένου τραγουδιού
"...κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα ν’ αμυνθώ."
@
Ivano Fossati Carte da decifrare
Επειδή με συγκίνησες με το τραγούδι το υπέροχο του Θηβαίου... σου χαρίζω το πρωτότυπο του Φοσσάτι. Ξέρεις ποιος είναι, ο κολλητός του Ντε Αντρέ. Ο Θηβαίος συγκλονιστικός! Κι εσύ!
H αλήθεια είναι ότι στέκομαι πάντα με τα κέρατα σε ετοιμότητα, αλλά δε φταίω εγώ. Τα κέρατα φταίνε. ;)
Α ρε Κωστή...
Άκου τώρα και το δικό μου Θηβαίο! Το μότο μιας τοξικής γκόμενας που δε θέλει άλλο πόνο στη ζωή της. Μαέστρο, δώσε βάση στους στίχοι και θα με καταλάβεις. Δώσε όμως βάση μεγάλη και στο γα...νο το φινάλε.
Κι εγώ δεν έχω να πω τίποτα σημαντικό. Ψιλοαπαντάω γιατί ψιλογουστάρω που ψιλογράφεις χωρίς αιτία σοβαρή και λόγω ζέστης και που με τίμησες με την άνεση να κάνεις εδώ μια φιλική κι ανεπιτήδευτη κατάθεση σκέψεων όμορφων, απλών, χωρίς σκοπό και στόχο, έτσι όπως περπατάμε τη νύχτα πηγαίνοντας στο πουθενά, με πρόσχημα πως μείναμε από τσιγάρα.
Εγώ θα σε πάρω μια αγκαλιά σφιχτή και θα σου πω ότι είσαι πολύ καλό αντράκι. Και δεν το λέω εύκολα. Λέω καλό παιδί, καλός φίλος, καλός άνθρωπος... καλό αντράκι δε λέω εύκολα. Σπάνια το ξεστομίζω. ;) Με το σπαθί σου και με μια τράπουλα σημαδεμένη(γατόνι), μ' έκανες λιώμα. Ήξερα ότι είχες καλό χαρτί και πήγα ρέστα στο ντούκου σου, εν γνώσει μου... Εσύ ξέρεις όμως τι κερδίζει εδώ; Κι αν φούλιασες τους ρηγάδες σου στον άσσο, έχω το καρέ της ντάμας! Μούτρο! ;)
ΥΓ. Ναι, συμφωνώ για το στυλ στο βίντεο των κοριτσιών και του Αντρέ(το ριεν ήταν σκληρό πολύ):) Ναι, χωμένοι στο σύστημα μέχρι τα μπούνια. Αλλά τους συγχωρώ και τους κατανοώ. Εκεί που βρίσκονται ίσως να μην έχουν άλλες επιλογές. Ξέρω τι θα πεις. Πες το... αλλά σηκώνει πολύ κουβέντα. Κι εγώ προτιμώ το βιολί του Ίβρυ Γκίτλις και την παρουσία του τη σεμνή. Αλλά ο Γκίτλις είναι ένας, ε;
Απο τους αγαπημένους μουσικούς ο Andre!
Κάθε φορά κάνει και κάτι διαφορετικό στις συναυλίες του!
Προτείνω αν δεν την έχετε δει τη συναυλία του στην Τοσκάνη. Στην πλατεία του χωριού!
Δεν μπορώ να δω τώρα το βιντεάκι λόγω γραφείου...θα το δω το απογευμα.
Φιλιά και την καλημέρα μου αγαπημένη φιλενάδα
Μπράβο Μαριάννα! Κρυφό λοζέ ντάμες!!!
ΥΓ. Δεν υπάρχει cd, τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστον, που έχω φτιάξει για να χαρίσω σε φίλους και να μην περιέχει το "ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΛΙΑ". Το είπα κι άλλη φορά. Η αγάπη, αν είναι αληθινή, δεν τελειώνει ...
Νά 'σαι πάντα καλά και μην βιάζεσαι να κατέβεις με τις πολλές ζέστες. Ετοιμάσου με την ησυχία σου και, που 'σαι, επειδή ο κόσμος είναι μικρός και Ελλάδα μικρότερη, δώσε ένα στίγμα. Ποτέ δεν ξέρεις!
Να σου προσφέρω μια ακόμα σύμπτωση;πριν μπω εδώ σου έγραφα στο πoστ που έχω ανοίξει για τη Reggae δες το, θα καταλάβεις...
Βλέπω πέρασε από δω και ο κύριος Bil karas χαίρομαι :)
άσο για τα περί μουσικής, υπέροχο το κομμάτι που μας έβαλες...
Απιστευτη μουσικη ....με τρελούς ρυθμούς..!
Αχ ρε Γητεύτρα καλή μου,
Πολλές φορές τα καταφέρνεις, η κρυμμένη πλευρά των κομμεντς σου να είναι πιο ενδιαφέρουσα από το ίδιο το ποστ. Η ανταλλαγή, η επικοινωνία, η αγάπη που βγαίνει αβίαστα από σένα στις ανταπαντήσεις σου, που σκοπό δεν έχουν να… κόψουν τα πόδια του άλλου αλά να τον κάνουν ν ανθίσει, με κάνει πάντα να χαλαρώνω και να λύνομαι, έχοντας πάντα τις κεραίες σε εγρήγορση, για ν ακούω να βλέπω…
Όμορφο allegro κομμάτι μες την καλή χαρά, για ένα όμορφο πρωινό (με air condition!). Μου θύμισε λίγο στην αρχή μια ουβερτούρα του Ροσσίνι (ο κουρέας της Σεβίλλης να ναι; θα σε γελάσω, θα ρωτήσω τον father και θα σου πω) και με δυσκόλευε να ο παρακολουθήσω γιατί οι μνήμες μου κατέβαζαν τον τόνο ενώ εδώ ανεβαίνει – (για να ξεφύγει), και ξέρεις πως είναι όταν έχεις μια μελωδία στο μυαλό…
Απόλαυσα όμως πολύ την allegria όλη.
Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα επαυξάνω στο σχόλιο του 1ου φίλου που δυστυχώς δεν βλέπω το όνομά του γιατί γίνεται μια επικάλυψη των γραμμάτων.
Η κοινή αισθητική στην μουσική είναι το must το άκρως απαραίτητο για να σμίξουν οι ψυχές των ανθρώπων. Πάντα ήταν για μένα το πιο σημαντικό κριτήριο, όχι συνειδητά να κάνω τεστ στους ανθρώπους *αν και καμιά φορά το κάνω για να κόβουμε δρόμο και ζητώ να μου πουν τρία τραγούδια που τους αρέσουν αυτή την εποχή, ας πούμε), άλλο αυτό. μιλώ για το πώς, τα κοινά ακουστικά βιώματα της ψυχής μας έρχονται να δέσουν όλα τα υπόλοιπα.
Φιλάκια
Σχόλιο στο σχόλιο,
σκέψεις όμορφες, φιλίες τρυφερές, λόγια γλυκά. Πόσα απ' όλα αυτά είναι αληθινα; Πόσοι ζούν και πράτουν αυτό που δηλώνουν με τη γραφή τους. ΛΟΓΙΑ ...ΛΟΓΙΑ...ΨΕΎΤΙΚΑ...Ο ΝΤΑΛΙ ΕΊΧΕ ΣΆΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΆ. ΜΗ ΚΡΥΒΕΣΤΕ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ. Η ζωή είναι αλλού...
ΥΓ.Φιλικά και αληθινά σας ζηλεύω και σας θαυμάζω όπως τα αθάνατα έργα του ΝΤΑΛΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.
@ Adonios
Συμφωνούμε απόλυτα για Τοσκάνη. Και το Poliushko Polie που είναι αγαπημένο μου και με τους Δουβλινέζους και γενικά όλα τα λατρεύω!
@ Trelofantasmeni
Αξίζει αληθινά τον κόπο. Δες και από τα άλλα στο παραπάνω ποστ. Είναι φοβερός. Φιλιά!
@ cropper
Σιγά μην ήτανε λοζέ... θα με ρήμαζες μαντεύοντάς το. Τρεις κυρίες κρυφές είχα στο χέρι. :Ρ Δεν το υπολόγισες. χαχαχαχαχαχα! Ρε συ παίζεις; Την έχω πεθυμήσει μια ποκίτσα και δεν παίζει κανένας ξενέρωτος εδώ. Πάνε όλοι καζίνο, οι μπουρζουάδες.
Αλίμονο να μη δώσω στίγμα. Θα οργανώσω συνάντηση ομαδική πρώτα απ' όλα. Το κάνουμε κάθε χρόνο στους Εκφραστές. Και μετά, αφού γνωριστούμε, θα κανονίσουμε και τις επόμενες. Για όσους βρίσκονται επαρχία, εννοείται ότι όταν έρχονται Αθήνα τουλάχιστον έναν καφέ ή ένα ποτό τους προσφέρω. Τι στο καλό... αν δε βρεθούμε με τους φίλους...άσε στίγμα στο ιμέιλ μου ghteytria@ekfrastes.gr ή ghteytria@gmail.com
Ευχαριστώ για την αφιέρωση!
@ A_NTi
Στα είπα κι από 'κει... Μικρός ο κόσμος μια εντελώς! Αλλά και όμορφος. ;)
@ LOCKHEART
Χαίρομαι που σου άρεσε! Στο νησί καλύτερα; Ή βράζετε κι εκεί; Πάντως έχω φάει κάτι ζέστες και 'κει... μόνο στη Μπόχαλη ψιλοάντεχες. Κάνω λάθος;
@ για την αρλέτα
Ξέρεις τι μου αρέσει σε σένα, εκτός των άλλων; Ότι συζητάς ουσιαστικά. Γι αυτό και σε ενδιαφέρουν τα έσω σχόλια. Κι εγώ έτσι είμαι. Εξ'ου και τα σεντόνια. Αλλιώς δε μιλάω. Βέβαια είναι και θέμα χρόνου... πολλοί δεν προλαβαίνουν ούτε στα δικά τους να γράψουν. Πόσο μάλλον να εμπλακούν σε συζητήσεις. Κι εγώ στην Αθήνα, κάπως έτσι θα είμαι... ;)
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ μαζί σου εντελώς. Ναι, πιθανόν να θυμίζει την ουβερτούρα του Κουρέα της Σεβίλης...
Το πρώτο σχόλιο θα το βλέπεις πατώντας Προβολή αρχικής ανάρτησης. Και απο κάτω στο ανοίγει ολοκάθαρα.
Ο bil karas ήταν ο φίλος που έγραφε.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα ε;
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου