Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

Ένα νανούρισμα πατρικό... η καλύτερη ασφάλεια ζωής στο παιδί σου πατέρα! Πατέρας! Ω τι όνομα γλυκό! Να σας χαιρόμαστε!


Roberto Vecchioni - Ninna nanna

Ninna nanna - Roberto Vecchioni

Invecchierai
senza cambiare mai
perdonerai
a tutti e non a te
aspetterai
come e tuo solito
finche verra
la luna a prenderti

e parlerai
di me con tutti quanti so che parlerai
e che ci credo e che son l'unico dirai,
ma sbaglierai.

Invecchierai,
sara difficile
vederti piu,
quasi impossibile
e non dovrai
star con le carte su
non tornero
mai piu per ultimo,
ricorderai
di me le sere che parlavo insieme a te
di un vecchio amore che non e finito mai
e il mio dol o re
riv e drai.

Invecchierai guardando fuori ma
cucinerai
cipolle insipide
fin quando puoi
leggera come sei
tu volerai, oh si che volerai
e sognerai,
che tanto non ti costa niente,
sognerai
che io sia grande come mi vorresti tu
e piegherai
la t e sta, e all o ra
dormirai.

31 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες να χαίρονται τα παιδιά τους και να είναι πάντα κοντά τους.

Vangelis είπε...

Έχω ανατριχιάσει ολόκληρος.
Επιτέλους η ημέρα του πατέρα ήλθε.
Γητεύτρια σ΄ ευχαριστώ (εκ μέρους όλων των ταλαίπωρων) που θυμήθηκες τους καημένους τους μπαμπάδες.
Από ότι είδα στα Blogs, παίζει να είναι η μοναδική ανάρτηση με αυτό το θέμα.
Δεν άκουσα ευχές ούτε από την σύζυγο, ούτε από το αγγελούδι μου (16 χρόνων νταγλαράς).
Και το χειρότερο.
Μέχρι να μάθω ότι γιόρταζα πέρασε η ημέρα μου.

Πέρασε η ημέρα μας, και ο πατέρας έγινε πάλι «αυτός», αυτός που αλλάζει τις λάμπες του σπιτιού, το ταίρι της ταραντούλας, που θα φαγωθεί έτσι και αλλιώς.

Αγαπητές κυρίες, δείξτε λίγο έλεος.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε εμείς οι αρσενικοί, εξαρτώντας την ζωή μας από τους δείκτες οιστρογόνων στο αίμα σας.
ΕΛΕΟΣ.
Με σεβασμό….

μαριάννα είπε...

@ Trelofantasmeni

Να χαίρεσαι τον πατέρα του γιου σου γλυκιά μου! Να είσαστε πάντα ευτυχισμένοι!

μαριάννα είπε...

@ Vangelis

Γελάω... Καλέ μου η γιορτή του πατέρα είναι μια γιορτή που δεν την πολυγιορτάζουν οι Έλληνες. Οι οποίοι βρίσκουν άλλοθι να λένε τις γιορτές στημένες, ξενόφερτες και γιορτές που πλουτίζουν οι αερητζήδες και τα ανθοπωλεία.
Της ανοησίας το ανάγνωσμα. Γιατί το να φιλήσεις τρυφερά το πατέρα του παιδιού σου και να του πεις πόσα του χρωστάς που σου το χάρισε και που είναι ένας καλός πατέρας, είναι πολύ απλό και ανέξοδο. Το να δώσεις μια ζεστή αγκαλιά κι ένα χρόνια πολλά στον πατέρα που σε μεγάλωσε, είναι εξ' ίσου ανέξοδο και απλό.
Στην Ελλάδα έχουνε μπερδέψει τη Βούρτσα με τη Λούτσα. Χάνουν πολλά από τα όμορφα καθημερινά, στο βωμό μιας χαζής νοοτροπίας, η οποία λέει σε κάθε τι όμορφο και τρυφερό, να του προσδίδεις υλική πρόθεση και υστεροβουλία και να του πηδάς το κέρατο. Μασάνε τ' αλάνια; Να γράψουνε τα παιδιά μια καρτούλα στον πατέρα τους; τς τς τς... μα τι λες να πλουτίσουνε τα βιβλιοπωλεία; Να πει χρόνια πολλά ο γιος στον πατέρα και να τον αγκαλιάσει και να του πει ότι αναγνωρίζει την παρουσία του στη ζωή του; Μα τι λες; Λούγκρα είναι το παιδί να κάνει τέτοια;
Πάλι μλκίες ανέβασε η γητεύτρια! Κοίτα με τι ασχολείται... με τη γιορτή του πατέρα! :Ρ
Κάποτε όμως θα καταλάβουν ότι δεν είναι χάσιμο χρόνου το να τιμάς τον πατέρα σου. Κι ότι η μεγαλύτερη επένδυση, επένδυση ζωής μιας γυναίκας, είναι να προσπαθεί να φέρνει όλο και πιο κοντά τον πατέρα στο παιδί και αντίστροφα.
Μπορεί η μάνα να είναι το παν για το παιδί, αλλά και το πατρικό πρότυπο είναι αναντικατάστατο στη ζωή ενός παιδιού. Η ήρεμη δύναμη του πατέρα, κάνει τον κόσμο του παιδιού ασφαλή και διαμορφώνει τον χαραχτήρα του. Αποκτά σιγουριά κι αυτοπεποίθηση. Κι αν δεν το πιστεύει μια γυναίκα για τον σύντροφό της, το παιδί της πρέπει να το μάθει να εκτιμά και να τιμά τον πατέρα του. Έτσι κι ένας πατέρας που είναι απορροφημένος και ξεχασμένος από τη ρουτίνα της δουλειάς και τα βάσανα της ζωής, έρχεται πιο κοντά στο παιδί του.
Υπάρχουν και μαργαριτούλες στο δρόμο ή ένα κλαδάκι από ένα θάμνο, που με ένα φιλί και μια αγκαλιά, μπορεί να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας. ;)

Αλεξάνδρα είπε...

Μπράβο που τους θυμήθηκες!

Μπαμπάδες, κολώνες των σπιτιών...

Αν η σιγουριά είχε άλλο όνομα θα λεγόταν πατέρας...

Μπαμπάδες σας αγαπάμε...

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΤΕΡΑ...

Στίχοι:
Γιώργος Οικονομέας
Μουσική:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Α' εκτέλεση:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Έφτασα δεκαοχτώ
μ' ένα κόμπο
στο λαιμό
ήρθε η ώρα,
ν' αρνηθώ
το μικρό μου
παρελθόν
χάνομαι σαν μωρό
απ' τα πόδια σου πιάνομαι
κι ύστερα πάλι
μες στα λάθη μου χάνομαι
τι ώρα θα γυρίσω
απόψε πατέρα
τι ώρα βάφουνε
τις ειδήσεις με αίμα
κι αν αποτύχω
στη σχολή πατέρα
μη με θίξεις
όλα θολώνουν εδώ πέρα
σαν χρησμός ήξεις- αφήξεις
πατέρα σ' αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
μαζί σου δεν μπορώ
με τρόμο σ' αφήνω
πατέρα σ' αγαπώ
άνεμος φυσάει
άγριος άνεμος
στου μυαλού μου
τα βάθη
μια σταγόνα βροχής
στα μάτια μου
που στον ύπνο μου
γίνεται αγκάθι
κύματα μου μάθανε
τα βήματα
μα ο χορός παράλογα
λιψός σαν χάδι
γιατί χορεύω
μοναχός σ' ένα πηγάδι
τι ώρα θα γυρίσω
απόψε πατέρα
τι ώρα βάφουνε
τις ειδήσεις με αίμα
πατέρα σ' αγαπώ
μα φοβάμαι
να στο πω
τα 'χω μπλέξει
τι θα μου φέξει
πατέρα σ' αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
μαζί σου δεν μπορώ
με τρόμο σ' αφήνω
πατέρα σ' αγαπώ
πατέρα σε φτύνω μαζί
σου δεν μπορώ
άλλο να μείνω
πατέρα σ' αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
μαζί σου δεν μπορώ
με τρόμο σ' αφήνω
πατέρα σ' αγαπώ

Από τη δισκοθήκη ενός ραδιοφωνικού
σταθμού κάπου στη Χίο.

Cle Petridou είπε...

Φιλενάδα,
είσαι ακόμη στα βουνά;
Περνάς καλά;
Να προσέχεις μα και να ζεις όσο πιο έντονα μπορείς.

Εντάξει. με τον πατέρα κάτι γίνεται.
Καλύτερα τα πράγματα…

φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Γητεύτριά μου!

τρυφερή η εικόνα...
έχεις δίκιο για το ρόλο του πατέρα...απίστευτο πρότυπο για τις τρυφερές ψυχούλες... κι ο ρόλος του κουβαλητή παίρνει τη θέση του ρόλου εμπνευστή! Είθε...
:)

Aggelos Spyrou είπε...

:))))

25 ημερών πατέρας είμαι.

Και βλέπω ότι αξίζει τον κόπο.

:)

cropper είπε...

Επειδή στις τελευταίες 27 γιορτές του πατέρα, μία φορά μου είπαν χρόνια πολλά, ελπίζω να πάρω πολλές ευχές, μαζεμένες, όταν καθιερωθεί η γιορτή του παππού.

μαριάννα είπε...

@ adiple
Χαίρομαι που συμφωνούμε. Διάβασα και το δικό σου εξαιρετικό αφιέρωμα. Να είσαι καλά!

μαριάννα είπε...

@ ανώνυμο

Όταν λέμε Οικονομέας στο στίχο εννοούμε το δημοσιογράφο; Πάντα ήθελα να ρωτήσω αν είναι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε τη Στέλλα με τον Ζουγανέλη. Και απορώ... Αν είναι ο ίδιος...
Δεν τον πάω ούτε με σφαίρες. Έχω απίστευτη αντιχημεία μαζί του. Απορώ πως συνεργάστηκε ο Λαυρέντης.
Εκτός του ότι δεν μου αρέσει μα καθόλου το ύφος του, ο τύπος είναι για μπάτσες, κάποτε η κόρη μου δούλευε στη Βόνταφον. Είχαν πάρει διάφοροι επώνυμοι για πληροφορίες. Από το πως μιλάει ο καθένας πίσω από τις κάμερες και μάλιστα σε εργαζόμενους, καταλαβαίνεις πολλά. Δεν πα να γράψει τους καλύτερους στίχους, όταν ξέρω την προσωπικότητα του στιχουργού, μου φαίνονται τόσο υποκριτικοί οι στίχοι του που νιώθω σα να με δουλεύει. Δηλαδή εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε, αλλά γράφουμε στιχάκια πιασάρικα, για τα ευαίσθητα ψώνια. ;)
Άσχετα απ' αυτό όμως, ενημερωμένη δισκοθήκη έχετε εσείς οι Χιώτες βρε παιδί μου!
Ευχαριστούμε που τη μοιράζεστε μαζί μας!:)

μαριάννα είπε...

@ Για την Αρλέτα
Ακόμα στα βουνά είμαι... :))))
Λέω να κατηφορήσω Τετάρτη βράδυ.
Όνειρο είναι εδώ πάνω. Που να στα λέω... Με τον πατέρα κάτι γίνεται ε; Γελάω Κλέλια μου... Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ Σεμέλη
Ευτυχώς!!!! Παίρνει το ρόλο που δικαιούται και ο ίδιος και το παιδί του.

μαριάννα είπε...

@ Aggelos Spyrou

Πρώτα απ' όλα να σου ζήσει και να το χαίρεσαι! Να το καμαρώσεις όπως ονειρεύεσαι!
Αν αξίζει λέει... θα δεις! θα πάρεις απίστευτες χαρές και τρελή ευτυχία!

Καλωσόρισες!

μαριάννα είπε...

@ cropper

Δε νομίζω ότι φταίνε τα παιδιά...:)
Η γιορτή του πατέρα καθιερώθηκε σχετικά αργά. Αν τα παιδιά δεν ήξεραν; Έπειτα εσύ είσαι επετειακός γενικά; Ή το αποφεύγεις; Τους έχεις δώσει το θάρρος να σου εκδηλώνουν τα αισθήματα που αναμφίβολα έχουν για σένα;

melomenos είπε...

πρέπει να τους γιορτάζουμε κάθε μέρα τους γονείς
κάθε μέρα να είναι ξεχωριστή γι'αυτούς!
ήταν κρίμα που ξεχώριζαν μόνο την μητέρα μέχρι τώρα...
καλημέρα σου

Ανώνυμος είπε...

@ γητευτρια

Συμφωνώ ότι κάποιοι το παίζουν σπουδαίοι, αλλά δεν είναι. Για τον συγκεκριμένο, δυστυχώς είναι αυτός που έγραψε τη «Στέλλα». Δεν έτυχε να τον έχω γνωρίσει για να ξέρω τι ρόλο βαράει. Και δεν είναι ο μόνος που συμπεριφέρεται όπως περιγράφεις.
Γνωρίζω και... συμπατριώτες μου φτασμένους, που είναι γλυκύτατοι εξωτερικά, αλλά από μέσα άστα να πάνε. Αν θέλεις, δεν θα με πειράξει καθόλου, να κατεβάσεις το τραγούδι, αφού πρόκειται για τέτοια περίπτωση, αλλά θα μας κατηγορήσουν για λογοκρισία στην τέχνη...
Όσο για τη δισκοθήκη των Χιωτών, μάλλον δεν ξέρεις τίποτα. Του συγκεκριμένου σταθμού το στίγμα είναι το έντεχνο κι είναι πολύ εμπλουτισμένος με τα καλύτερα συμπεριλαμβανομένων και νεότερων δημιουργών, για να δίνουμε τη δυνατότητα, να γνωρίζει ο ακροατής όχι μόνο τα εμπορικά που είναι συνήθως εύπεπτα.
Σεβόμαστε τους παλιούς, στηρίζουμε τους νέους, αποκλείουμε τις ανοησίες.
Οι Χιώτες βέβαια έχουμε βγάλει μεγάλα ονόματα των Γραμμάτων και των Τεχνών και όχι μόνο...
Στο αναφέρω, διότι κάτι αρνητικό μου έκανε το « εσείς οι Χιώτες»... Ξέρω πως δεν εννοούσες κάτι κακό, αλλά έλα που με τσίμπησε σαν αγκαθάκι, του οποίου η μικροενόχληση φεύγει μόλις την εκφράσω. Να πέρασε κιόλας!
Ξέρω είμαι ανυπόφορη, μα αγάπα με όπως είμαι!

Φιλιά κι αγκαλιές με γιασεμιά φτέρες, δυόσμους, λεβάντες, βασιλικά και σκοίνους
Σ.

μαριάννα είπε...

@ melomenos

Καλημέρα! Δίκιο έχεις. Κι εσύ και πολλοί άλλοι που παραπονιούνται ότι δεν υπήρχε γιορτή του πατέρα. Μα κάποτε τα παιδιά ήταν αποκλειστικά φροντίδα της μητέρας. Σήμερα όμως ο πατέρας έχει ενεργή συμμετοχή και ευτυχώς, στο μεγάλωμα του παιδιού. Για γιορτή γονιών θα έλεγα όχι, για να γιορτάζουν τον καθένα χωριστά, έτσι ώστε να συμμετέχει και ο σύντροφος. Είναι πιο όμορφο νομίζω.

A.F.Marx είπε...

Aπό τον πρώτο παιδικό σταθμό ακόμα, όταν γυρνούσε ο μικρός μας στο σπίτι στην γιορτή της μητέρας, η τσάντα ήταν γεμάτη με κάρτες, καρδούλες, ζωγραφιές, κατασκευές και άλλα χρωματιστά και όμορφα.
Στην γιορτή του πατέρα, τίποτε...
Ούτε λουλούδι ζωγραφιστό μιλάμε.
Αυτές κι αν είναι φυλετικές διακρίσεις...
:)

μαριάννα είπε...

@ Σ

Καλημέρα στη Χίο! Και στους Χιώτες!
Ε τέτοια υπερευαισθησία δεν την περίμενα. Σε βαθμό που πρόσεξε το αυτό, με αγάπη στο λέω, οδηγεί τον άλλον να χάνει τον αυθορμητισμό του και να γίνεται άλλος και όχι ο εαυτός του, προκειμένου να μετράει τα λόγια του μήπως πει κάτι και παρεξηγηθεί. Είναι η δεύτερη φορά που αντιλαμβάνεσαι λάθος.
Λοιπόν άκου. Τους Χιώτες τους λατρεύω. Έχω φίλους στη Χίο. Στη μουσική άπαιχτοι. Ο ένας άπαιχτος και στην ποίηση και στη φιλοσοφία και ταλεντάρα γενικώς. Ο άλλος άπαιχτος και στο χιούμορ. Επειδή μπορεί και να διαβάζουν ή να διαβάζουν κοινοί μας φίλοι, έγραψα εσείς οι Χιώτες, με δόση θαυμασμού για τις μουσικές σας γνώσεις και για τις πλούσιες δισκοθήκες σας. Και όχι όπως το πήρες.
Αλλά να στο αντιστρέψω. Είχα έναν φίλο που λάτρευα. Γιατρός ορθοπεδικός, τυπικός τίτλος και βιοπορισμός και μουσικός, ουσιαστικός τίτλος και απόλαυση. Μεγάλη ιστορία θα στην πω κάποτε...
Αυτός ο φοβερός τυπάς λοιπόν, που τα πρωινά χειρουργούσε και τα παρασκευοσάββατα έπαιζε τα πάντα, κυρίως μπουζούκι και πιάνο, αλλά και φυσαρμόνικα μοναδική, έλεγε σε μένα, που ήξερα πόσο με αγαπούσε, ότι το Κρητικός και το Μανιάτης δεν αποτελεί καταγωγή, αλλά διάγνωση! Σωστόοοοοοος... Εγώ φυσικά έπεφτα κάτω από γέλιο αλλά και από υπερηφάνια, γιατί όντως, έτσι είμαστε.
Εν προκειμένω όμως, δεν έκανα καν πλάκα ή πείραγμα. Σοβαρολογούσα χαμογελαστά και με καμάρι για τις δισκοθήκες σας.
Βάλε λοιπόν στο μυαλό σου ότι δεν πετάω ΠΟΤΕ καρφιά κακοπροαίρετα, δεν προσβάλλω, δεν θίγω, δεν υπονοώ. Τσακώνομαι ευθέως και στο πολύ άνετο όμως, γιατί πιστεύω ότι οι τσακωμοί είναι υγιής αντίδραση ανάμεσα σ' αυτούς που αγαπιούνται και καλυτερεύουν οι σχέσεις.
Όσο για τραγούδι... σιγά να μην το λογοκρίνουμε. Και θα το ακούμε και θα το απολαμβάνουμε, πρώτον γιατί πάμε το Λαυρέντη με χίλια και δεύτερον, γιατί αν κόβαμε την ποίηση με βάση το χαραχτήρα των ποιητών, θα διαβάζαμε πολύ λιγότερους από τους μισούς και σε ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ευχαριστώ για τις υπέροχες μυρωδιές που μου έστειλες!
Ανταποδίδω με φρέσκο ολόδροσο αέρα των Άλπεων και μυρωδιές από εντελβάις, μανόλιες, τριαντάφυλα, ζουμπούλια, μανουσάκια και βιολέτες! Αυτές ακριβώς είναι οι μυρωδιές τώρα εδώ...

μαριάννα είπε...

@ A.F.Marx

Γελάω... Δεν έχεις άδικο. Εμείς φταίμε οι γυναίκες. Και ως μαμάδες και ως δασκάλες. Φταίει όμως και η νοοτροπία του να σακιάζουμε όλες τις γιορτές και να τις λέμε αμερικανιές! Αφού ως γνήσιοι ελληνορθόδοξοι, μόνο την ονομαστική μας εορτή μάθαμε να γιορτάζουμε. Ούτε καν γενέθλια. Ο Άγιος υπερίσχυε της γέννησής μας.
Ευτυχώς Γιώργο μου αλλάζουν οι νέοι. Και μαθαίνουν να κρατούν τα όμορφα. Μακριά από τις αμερικανιές αλλά και τις πολλές ορθοδοξιές, που επέβαλλαν τα δικά τους.
Σημασία έχει όμως ότι το καμάρι σου σε χαίρεται ως πατέρα και θα στο εκδηλώσει αλλιώς το πόσο πολύτιμος του είσαι! Μοιάζοντάς σου... ;)

Estrella_ είπε...

Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο απο την αγκαλιά του.
Απο τα λόγια του, τις συμβουλές του..
Ανεκτίμητοι.

ανεστης είπε...

Περίμενα κάποιος να αναφέρει και τη ισσοροπία που στις περισσότερες περιπτωσεις παρέχει ο πατέρας στην αδιαπραγμάτευτη και μοναδική αλήθεια που επιβάλλει η μαμά!
Όλοι ξέρουμε για τι πράγμα μιλάω αλλά δεν μιλάμε γι' αυτό για να μη ανοίξουμε πληγές(;)
Φιλούμπες!

Ανώνυμος είπε...

(Συγγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος και πάλι ρε παιδιά)

@ γητευτρια

Ρε μάτια μου έχεις δίκιο σε ότι εκφράζεις, αλλά μη ξεχνάς ένα σημείο: Δεν σε ξέρω, τώρα σε μαθαίνω (ίσως κάποια ελαφρά επιφύλαξη να μου βγαίνει, αλλά αδιαπραγμάτευτα δεν αμφισβητώ αυτά που γράφεις).
Εκπέμπεις κάτι φωτεινό που βγαίνει στο blog κ γι' αυτό επικοινωνήσαμε ουσιαστικά. Ας διαφυλάξουμε την επικοινωνία αυτή που είναι το πιο σημαντικό ζητούμενο.
Οι μυρωδιές των λουλουδιών που έστειλες ταξινομούν τις σκέψεις, γλυκαίνουν την καρδιά.
Σ’ ευχαριστώ.
Σ.

μαριάννα είπε...

Κρατάμε τις μυρωδιές φιλενάδα και κάτι ακόμα. Είμαι αυτό που φαίνεται. Δεν ειρωνεύομαι, δεν προσβάλλω, δεν υπάρχει δόλος.
Απλά ο γραπτός λόγος δε βοηθά πάντα. Όταν κάπου υπάρχει απορία, καλύτερα να ρωτάμε. Μην το χρεώνουμε. ;)
Φιλώ σε και αγαπώ σε και μη με χρεώνεις. Ότι λέω με καλή πρόθεση το λέω. Να το παίρνεις από τη θετική του πλευρά. :)

μαριάννα είπε...

@ Estrella

Το ξέρω πατριωτάκι ότι συμφωνούμε. Τους αγαπάμε πολύ...

μαριάννα είπε...

@ ανεστης
Τι θα κάνω εγώ με σένα που ανοίγεις πάντα μεγάλη κουβέντα;
Συμφωνώ μαζί σου και το έθιξα όσο πιο λεπτά μπορούσα, αν πρόσεξες.
Όμως δεν έχω και καμιά αντίρρηση να το συζητήσουμε αναλυτικά...
Σε κάποιους μπορεί να κάνει και καλό...

Φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Μαριάννα μου,
Δε σε χρέωσα τίποτα ρε μάτια μου κι όλα όσα μου γράφεις τα σέβομαι. Είναι δυνατόν να λέω για το blog- ξέφωτο κι από την άλλη να σε χρεώνω χαζά πράγματα; Εξ άλλου κι εγώ δεν αντέχω την ειρωνεία, την προσβολή, τον δόλο. Ζητώ συγγνώμη βρε ψυχή μου για την αναστάτωση.
Σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, σε θαυμάζω.
Στέλλα

μαριάννα είπε...

Τι λες βρε κούκλα μου; Ποιά αναστάτωση; Διευκρινίσεις μεταξύ καλών φίλων αναστάτωση το λέτε εσείς εκεί στο ελλάντα; :)))
(Πρόσεξε, δεν είπα Χίο... χαχαχαχα)
Βρε ματάκια πλάκα κάνουμε... εντάξει;
Ένα σάκο φιλιά! που λέμε εμείς εδώ...

Ανώνυμος είπε...

γητευτρια
Εντάξει, εντάξει φιλενάδα.
Αχ! τι τρυφερό ο σάκος με φιλιά!
Να τον σηκώσω στην πλάτη δεν μπορώ με δυο επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη (ανισόρροπη η δικιά σου), να τον κρατήσω όμως στην καρδιά και μπορώ και θέλω.
Ένα πολύυυυυυυυυ μεγάλο φιλί κι από μένα κι από τη Χίο ολάκερη!
Σ.