Juan Genovés, "El abrazo", 1976
Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía
Ένας ακόμα αγαπημένος πίνακας! Η αγκαλιά!
Βρίσκομαι με την κόρη μου και με φίλους στη Γρανάδα, φέτος το Μάη. Μόλις είχαμε πιει καφέ στην πλατεΐτσα κάτω από τον Καθεδρικό. Χαλαροί και περιχαρείς βαδίζαμε χαζεύοντας στα σοκάκια στοχεύοντας κοντινό παγωτατζίδικο για να τσακίσουμε χωνάκια. Ξαφνικά ένα μπουλούκι χαμογελαστά, κουκλιά εφηβάκια πέφτει κυριολεκτικά πάνω μας κι αρχίζουν να μας αγκαλιάζουν λέγοντάς μας: Un abrazo señora! No tiene miedo usted! Solo un abrazo! Προς στιγμήν έμεινα άφωνη και ασυναίσθητα έσφιξα την τσάντα μου. Ήταν τόσο γλύκες όμως οι πιτσιρικάδες που χαλαρώσαμε αμέσως και ανταποδώσαμε τις αγκαλιές... και στους ομαδάρχες τους! Κάτι νεαρούς καθηγητές και καθηγήτριες.
Οι φίλοι μας κατόπιν μας εξήγησαν ότι είχαν ξεκινήσει τα σχολεία σε όλη την Ισπανία, μια εκστρατεία αγάπης στους δρόμους για να φέρουν τους ανθρώπους πιο κοντά και να περάσουν ένα μήνυμα αγάπης και φιλίας!
Φυσικά και όλοι οι άνθρωποι χαμογελούσαν και ανταποκρίνονταν χαλαροί και ενθουσιασμένοι! Μια γλυκιά, τρυφερή και ανθρώπινη πρωτοβουλία των μαθητών! Ένα μάθημα ζωής για το πως μια αγκαλιά μπορεί ν' αλλάξει τη διάθεσή μας...
Ναι, όμορφη είναι η ζωή... ενίοτε! Wonderful Life...
.jpg)
36 σχόλια:
Αν συναντήσουμε κάποιον χαμογελαστό τύπο στον δρόμο, να περπατάει μόνος και να χαμογελά σε όλους, τί θα πούμε;
Κοίτα τον χαζοχαρούμενο! Μόνο γιατί χαμογελάει. Λες και μας ενοχλεί. Δηλαδή, όντως μας ενοχλεί η καλή του διάθεση, δεν την θεωρούμε φυσιολογική.
Ναι ρε. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο κι αν σας πέφτει βαριά η εκστρατεία αγάπης προς αγνώστους, ονομάστε την εκστρατεία καλής διάθεσης. Να δείτε πόσο καλό κάνετε στον ίδιο σας τον εαυτό...
Μόνο τα βιντεάκια βλέπεις κι ανοίγει η ψυχή σου. Μού 'ρθε να βγώ έξω και ν' αρχίσω κι εγώ τις αγκαλιές.
.
.
Γητεύτρια, μην πεις αυτό που σκέφτηκες για μένα. Εκστρατεία θέλω να κάνω μόνο.
Κωστή είσαι να το ξεκινήσουμε; Εσύ στο Βόλο κι εγώ στο Φάληρο; Πιστεύεις ότι θα πιάσει; Ή θα μας πουν χαζοχαρούμενους κι εμάς;
Γιατί πολύ σωστά το είπες, μας έχει φάει η σοβαροφάνεια.
Εν τω μεταξύ μάλλον μ' έχεις παρεξηγήσει. Εγώ για σένα, μόνο καλά σκέφτομαι. Ταπεινά κίνητρα ποτέ δε θα σου προσέδιδα. Αλίμονο... Τί κολλητό σ' έχω; ;)
Αγκαλιά στριφογυριστή!
Πρωινό καφεδάκι με αγκαλίτσα!
Ότι πιο όμορφο.
Να σαι καλά ρε φίλενάδα.
Καλημέρα να χεις.
Μπρος τώρα, δουλειάααααα
Eεεε..... Να βάλουμε και κάποια στάνταρ, να ξεχωριζουμε αγγαλια απο αγγαλια μη χασειμανατοπαιδικαιτοπαιδιτημανα..... Εγω την δικη μου την θέλω οκλαδόν.
Οσο για τους Νεοβησσιγότθους, ναφησουν τους τουριστες ησυχους και να πανε ναγκαλιασουνε τους Μάγυα στη Γουατεμαλα...
[καλα, ψεματα λεω]
ΚΡΟΠΠΕΡ, ναρχισεις με κανα παπά την εκστρατεία.
Ψ όπως ψυχή… Ψ όπως ψάχνω…
Δύο έννοιες ταυτόσημες με την ανθρώπινη φύση που προσβλέπει στην ανατροπή και στην εξέλιξη της ποιότητας ζωής.
…Πάθος και αναζήτηση για δημιουργία σχέσεων ουσίας, με τους ανθρώπους και το περιβάλλον.
Ωραία εμπειρία!
πόσο εύκολα και απλά μπορεί να φτιάξει η διάθεσή μας!
Με μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο.
Πανέμορφα τα videakia
αν προκειται για αγκαλια..ειμαι κι εγω εδωωωωωω!!!!!!
αυτό είναι που μας λείπει.
η προσήνεια.
η απλή έκφραση συναισθημάτων...
έχουμε μάθει να φοβόμαστε να εκφραστούμε.
...
μου είχε τύχει κάτι στις βρυξέλλες. πριν πολλά χρόνια, δλδ μόλις πριν τρεις μέρες, που έκλεισα τα 23.
διέσχιζα μια γκραν γκινιόλ συνοικία που είχαν ξυρίσει όλα τα σπίτι, κοντά στο σταθμό του βορρά, για να χτίσουν τα οικονομικά τεμένη που έχουν σήμερα.
ερημιά.
πίσω από μια εγκαταλελειμένη νταλίκα, εκεί στο πουθενά, ξεπετάγεται με άσεμνες στάσεις και διαθέσεις ένας μαροκινός.
ξεπετάγεται, όταν λεμε...
και με το παντελόνι μισάνοιχτο, προς το μέρος μου.
ο θεός με φώτισε εκείνη τη στιγμή, με τον που τον βλέπω, του λέω γελώντας, και στον ενικό:
'έλα! το ξέρεις ότι με φόβισες!; γειά σου'
ο τύπος έμεινε εμβρόντητος.
γέλασε σαν και μένα.
εγώ τον χαιρέτησα και τάχυνα το βήμα μου όσο γινόταν περσότερο μην αλλάξει γνώμη...
ένιωσα την ευεργεσία που έκανε μια απλή αντιμετώπιση με καλοσύνη ή ίσως απλώς με ευγένεια από μέρους μου. ήταν πραγματικά αυτό που με έσωσε...
κρόππερ, γητεύτρα, ανζετάκι, ανεπρόκοπε, μια αγκαλίτσα;
αυτό φτάνει.
μετά από αυτό που φτάνει, έρχεται και το τραγούδι που λέει:
ένα φιλάκι, είναι λίγο, πολύ λίγο, δυο φιλάκια ... κλπ.
α, κι άλλο ένα ενθύμιο: ο πατέρας μου ο χωροφύλακας, είχε έρθει στο βέλγιο να ζήσει για μερικά χρόνια μαζί μας, όταν πήρε σύνταξη.
γαλλικά, εννοείται πως είχε πάει στις ουρσουλίνες μικρός στο νομό ευρυτανίας όπου διέμενε εκτελώντας χρέη βοσκού, φευ όμως τα είχε ξεχάσει.
είχε όμως και έχει μια γλυκιά σιωπηλή μουτσούνα. είχε φίλο το συχωρεμένο το ζορμπά, έναν μάγειρα ενός ελληνικού ρεστοράν, πέρναγε μαζί του ώρες, κι είχε φίλους, από κει, τον διευθυντή της αστυνομίας της λουβαίν και έναν καθηγητή ψυχιατρικής που έκανε πλάκες.
φοιτήτρια εγώ, πάω στο ζορμπά μια φορά. ο ψυχίατρος ήταν εκεί.
με το που αριβάρω, ο ζορμπάς λέει:
ε, η ελένη, η κόρη του κάπταιν τζορζ!
(ο κάπταιν ήταν ο χωροφύλαξ και τέως βοσκός μπαμπάς μου)
ο ψυχίατρος αρχίζει τις διαχύσεις.
εγώ λοιπόν, ψαρωμένη, τον στέλνω από κει που ήρθε.
μου λέει μετά ο τύπος:
κοριτσάκι μου, μπαιζέ ν'ε πα βιολέ', εντάξει;
δλδ μια αγκαλιά δεν είναι και προς θάνατο μικρή μου...
καλή του ώρα...:)
Θέλω να μου χαμογελάς. Κι εσύ. Και όλοι. Ανάγκη και ντρέπομαι γι αυτό.
Την καλησπέρα μου.
κι εγώ το θέλω αίολε...
κυρίως τώρα.
δηλαδή
κυρίως κάθε στιγμή...
@ για την αρλέτα
Άντε να δούμε βρε πότε θα βρεθούμε! Όταν με το καλό συμβεί, μια αγκαλίτσα πεντάλεπτη τη δικαιούμαστε... :)))
@ ανεπρόκοπο
Να σου πω αγόρι μου. Κιανχασειημανατοπαιδικαιτοπαιδιτημανακακοθαειναι; Μας χαλάει; :)))
@ adiple
Έτσι είναι Ελπίδα μου. Όλα πολύ απλά... όσο απλή είναι και η ευτυχία. Γι αυτό πρέπει να την αναζητούμε στα μικρά. Εσύ είσαι από τους ανθρώπους που το γνωρίζουν καλά. Γι αυτό σκορπάς χαρά γύρω σου.
@ φεγγαραγκαλιές
Κοριτσάρα μου εσύ! Το νικ σου τα λέει όλα. :) Αγκαλιά που χωράει όλον τον κόσμο. Που τον τυλίγει σαν το φεγγάρι... Τυχεροί οι γύρω σου! Και εμείς! :)
@ abttha
Αχ βρε φιλενάδα! Σε γέννησα ή με γέννησες; :)
Μα τέτοια ταύτιση!
Αυτό που είπες είναι μεγάλη κουβέντα. Μακάρι να το διάβαζαν πολλοί! Στάση ζωής. Δίδαγμα ζωής!
Πρέπει να το κάνεις ποστ για να το διαβάσουν οι νέοι. Κρίμα να χάνεται στα σχόλια.
Αυτό που έκανες στον Μαροκινό, είναι η λύση. Η σωτηρία της ψυχής όλων. Να μην νιώθει ο άλλος διαφορετικός. Με την απλότητα και το χαμόγελό σου του ξόρκισες το κακό. Τον αφόπλισες και τον λύτρωσες και σαφώς σώθηκες κι εσύ.
Έχω ταξιδέψει μόνη σε χώρες δύσκολες και σε πόλεις που θεωρούνται επικίνδυνες. Σε μετρό, σε σοκάκια και σε πλατείες με ανθρώπους όλων των ειδών. Με αυτούς που θεωρούνται περιθώριο... ΠΟΤΕ δεν αντιμετώπισα το παραμικρό πρόβλημα. Γιατί πολύ απλά δεν τους φοβήθηκα και δεν τους έκανα να με νιώσουν διαφορετική. Ψυχραιμία και χαμόγελο και μια καλή κουβέντα... κι όχι μόνο δε σε πειράζουν, αλλά σε προστατεύουν κιόλας. Πόσα έχουμε να πούμε φιλενάδα... :)
Μια τρυφερή αγκαλίτσα γλυκιά μου!
@ Αιολος
Την ίδια ανάγκη έχουμε όλοι Τάκη μου! Εντελώς ανθρώπινη ανάγκη. Και όχι μόνο δεν πρέπει να ντρεπόμαστε, αλλά θα πρέπει να χαιρόμαστε και να είμαστε υπερήφανοι, που ακόμα έχουμε ανθρώπινες ανάγκες και δεν μας σκλήρυνε η εποχή και τα όσα κουβαλάει.
Μου αρέσει να εκτίθεμαι Τάκη μου και αγαπώ και όλους τους φίλους μου που το καταφέρνουν.
Μια δυνατή και σφιχτή αγκαλιά!
ΥΓ. Γύρισες; Ή είσαι ακόμα διακοπές;
@ abttha
Την Συναισθηματική Νοημοσύνη του Daniel Goleman το ξέρεις υποθέτω. Εκεί λέγονται πολλά. Έχουν γίνει και διάφορα ψυχολογικά τεστ που απέδειξαν πόσο σημαντικό είναι ακόμα κι ένα άγγιγμα στα δάχτυλα την ώρα που πληρώνεις σε κάποιο ταμείο. Ασυναίσθητα ο ταμίας σου χαμογελάει...
Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
ο ήλιος μόνo, ο ήλιος ο ζεστός
σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
ο κόσμος είναι, αγάπη μου, σκληρός
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε παράδεισος η γη
και όλα τα παιδιά ευτυχισμένα
κι οι γέροι όλοι χαμογελαστοί.
Αν χάιδευαν κι οι άλλοι σαν εσένα
θα ήτανε μουσεία οι φυλακές
κι οι πόλεμοι στα εικονογραφημένα
εφιάλτες από άλλες εποχές.
Κανένας όμως, μάτια μου θλιμμένα
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
κάποτε νόμιζα πως είναι δεδομένα
και άνθρωποι αχάιδευτοι με ράγισαν και μένα
κανένας σε ολόκληρη τη γη
κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα.
Τι έγινε εδώ; Μάζωξη χίππηδων; Να βγάλω κιθάρες; Να στρίψω τίποτα; Love, peace, free camping!
Καλημέρα, ήρθα για μια αγκαλίτσα!
Τα γλυκά φιλά σου πικρό τραγούδι τα χω κάνει φυλακτό
κι η πλατιά αγκαλιά σου
λευκό λουλούδι άνοιξε για να κρυφτώ
...Για χατήρι σου ξημερώνει
βγαίνει η πούλια βγαίνει α Αυγερινός
γοργοφτέρουγο χελιδόνει
ντύνεται γαλάζια ο ουρανός...
Σταύρος Ξαρχάκος
Βασίλης Ρώτας
Ζωή Φυτούση
Θα το ανεβάσω και θα στο στείλω!
για την αρλέτα:
δέχεστε μια αγκαλίτσα και από άγνωστες ψυχές!
δέχεστε!
ε, μια αγκαλίτσα κι από μένα, επειδή είσαστε πρωινή σαν και μένα, και μια αγκαλίτσα στη γητεύτρια, που την φαντάζομαι αυτή τη στιγμή να κοιμάται και να ονειρεύεται σαν παιδί...
καλημέρα καλή μου δίδυμη αδελφή μου, καλή σου μέρα!
Γιώργος Θεοφάνους
Χαρούλα Αλεξίου
Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου κι ας δένεις μόνο όταν φυσά
Αυτό που ψάχνεις μακριά μου πάλι κοντά μου σε γυρνά
Ακόμα λίγο μη φεύγεις τώρα μείνε εδώ ακόμα λίγο
Βρες αφορμή σε καταιγίδα δες χτυπιέται το κορμί
Ακόμα πόσο θα σε τρομάζει ο καιρός ακόμα πόσο
Ρίξε σκοινί κι άσε το πρώτο φως σε λίγο να φανεί
Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου κι ας δένεις μόνο όταν φυσά
Αυτό που ψάχνεις μακριά μου πάλι κοντά μου σε γυρνά
Ένα λιμάνι και το σώμα για τις φουρτούνες προσευχή
Φταίω που σ' αγαπάω ακόμα κι ας είσαι αλμύρα στην πληγή
Ακόμα δωσ' μου μία στιγμούλα στο απέραντο του κόσμου
Το παρελθόν αφού κυλάμε σ' ένα αιώνιο παρόν
Ακόμα λίγο μη φεύγεις τώρα μείνε εδώ ακόμα λίγο
Ρίξε σκοινί κι άσε το πρώτο φως σε λίγο να φανεί...
Καλό μήνα Μαριάννα, καλό μήνα σε όλους παιδιά!
@ για την αρλέτα
Πω πω πωωωω...
Μ'έφτιαξες! Με την τραγουδάρα της Φυτούση! Αν έχεις και το
«Τα δάκρυα μου είναι καυτά...
σου κάψαν το μαντίλι
και τα φιλιά,
και τα φιλιά μου είναι πικρά,
σου πίκραναν τα χείλη...»
θα στο χρωστάω χάρη...
Σφιχταγκαλιές φιλενάδα!
@ abttha
Καλημέρα ομορφιά μου!
Υπάρχει πιο όμορφο ξύπνημα από το να σας διαβάζω με τον αχνιστό καφέ μου;
Αφού να φανταστείς, συχνά χαμογελάω μόνη μου ενθυμούμενη ατάκες σας, όπως για παράδειγμα:
«Ω τέμπερες, ω μπόρες!»
Μου θύμισες το φοβερό της Σκαρμούτσου(αριστερή επαναστάτρια στη φυλακή) από τους σταύλους της Εριέττας Ζαΐμη:
« Εμένα στην πλατεία με φωνάζανε Τσε... Και Βάρα! »
Αγκαλίτσες!
Καλό μήνα σε όλους! Σας εύχομαι δροσιές και γαλήνη...
@ Xavier
Πες μου ότι παίζεις κιθάρα κι ότι στρίβεις καλά να με τελειώσεις... :ΡΡΡΡ
Λατρεύω βρε σεις τον καλό καπνό, αλλά μου τη σπάει φοβερά η διαδικασία. Τώρα αν εννοείς χορτάρι... αχ! παρθενάκι είμαι σαν την Καλλίτση που ψάχνει διαφθορέα.
Πλάκα κάνω ε; ;) Μη μας την πέσει κανένας εξυπνάκιας...:ΡΡΡ
καλημέρα και καλό μήνα σε όλους...δε σας αγκαλιάζω γιατί ζεσταίνομαι :PP
Πλέον προτιμώ τα χόρτα που τρώγονται από αυτά που καπνίζονται. Το στρίψιμό μου όμως πρέπει να εξακολουθεί να είναι πιο καλό από το παίξιμο μου στην κιθάρα.
η ζωή και οι άνθρωποι μερικές φορές μας ξαφνιάζουν ευχάριστα!
μακάρι όλοι μας να καταφέρναμε να είμαστε μια αγκαλιά... σίγουρα ο κόσμος θα ήταν αλλιώς!
όμορφη η εμπειρία σου!
καλό σου απόγευμα
Μούρλια, μούρλια, μούρλια!
Γουστάρω αγκαλιές!
Γουστάρω φιλιά!
Στην Αγγλία, κλείνουν κάποιοι παλαβιάρηδες, κάθε τρείς και λίγο ένα κομμάτι του δρόμου και στείνουν γλέντι.
Κρασάκι, ψήνουν λουκάνικα και μπριζόλες, μουσική, χοροί, κλπ κλπ.
Οι δρόμοι λένε είναι δημόσιοι. Εμείς τους χτίσαμε. ¨Εχουμε δικαίωμα να γλεντάμε!
cropper
Ναί και γώ θα γούσταρα να αγκαλιάσω κανένα τομ κρούζ!
@ elafini
Ελπίζω να έχει δροσίσει μέχρι το Σάββατο που θα βρεθούμε...;)
@ melomenos
Στο χέρι μας δεν είναι να τον φτιάξουμε όπως θέλουμε μάτια μου;
Αρκεί να μάθουμε να αναζητάμε τη χαρά στα απλά. Είσαι από τους λίγους που το ξέρουν.
Φιλιά!
@ ange-ta
Η αλήθεια είναι ανζετάκι μου, ότι οι ξένοι μάλλον, αυτή την στιγμή, ξέρουν να ζουν καλύτερα από μας.
Και οι Ελβετοί γιορτάζουν έτσι σχεδόν κάθε Σάββατο. Με κάθε ευκαιρία στήνουν υπαίθριες ψησταριές και μπυραρίες στους δρόμους και στις πλατείες. Και γιορτάζουν απλά, παρεΐστικα, χαλαρά. Ίσως όπως γιορτάζουν οι δικοί μας στα χωριά και ακόμα πιο απλά.
@ xavier
Είμαι σίγουρη ότι παίζεις καλή κιθάρα κι ας λες. Γιατί έχεις πολύ καλό αυτί, μουσικό...
Δημοσίευση σχολίου