Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007

Αν με καλούσες, ναι, αν με καλούσες! Θ' άφηνα τα πάντα! Θα τα πετούσα όλα...

Mnemosyne by Bill Henson

¡Si me llamaras,

¡Si me llamaras, sí;
si me llamaras!

Lo dejaría todo,
todo lo tiraría:
los precios, los catálogos,
el azul del océano en los mapas,
los días y sus noches,
los telegramas viejos
y un amor.
Tú, que no eres mi amor,
¡si me llamaras!

Y aún espero tu voz:
telescopios abajo,
desde la estrella,
por espejos, por túneles,
por los años bisiestos
puede venir. No sé por dónde.

Desde el prodigio, siempre.
Porque si tú me llamas
-¡si me llamaras, sí, si me llamaras!-
será desde un milagro,
incógnito, sin verlo.

Nunca desde los labios que te beso,
nunca
desde la voz que dice: "No te vayas".

Αν με καλούσες,

Αν με καλούσες, ναι·
αν με καλούσες!

Θ' άφηνα τα πάντα,
θα τα πετούσα όλα:
τις τιμές, τους καταλόγους,
το γαλάζιο του ωκεανού στους χάρτες,
τις μέρες και τις νύχτες τους,
τα παλιά τηλεγραφήματα
και μια αγάπη.
Εσύ που δεν είσαι η αγάπη μου,
αν με καλούσες!

Κι ακόμα περιμένω τη φωνή σου:
τηλεσκόπια κάτω,
απ' τ' αστέρια,
από καθρέφτες, από τούνελ,
από τα χρόνια τα δίσεκτα
μπορεί να 'ρθει. Δεν ξέρω από πού.

Από το θαύμα, πάντα.
Γιατί αν εσύ με καλέσεις
- αν με καλούσες, ναι, αν με καλούσες! -
θα είναι από ένα θαύμα,
άγνωστο, χωρίς να φαίνεται.

Ποτέ από τα χείλη που σε φιλάω,
ποτέ
από τη φωνή που λέει: «Μη φεύγεις».

Μετ. Μαριάννα Τζανάκη


Pedro Salinas
: Ποιητής Ισπανός, που γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1891 και πέθανε στη Βοστώνη το 1951. Σπούδασε Δίκαιο, Φιλοσοφία, Φιλολογία. Υπήρξε καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόνης και του Κέμπριτζ και λέκτορας σε διάφορα πανεπιστήμια της Αμερικής, όπου έζησε από το 1936. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές της γενιάς του '27.

15 σχόλια:

cropper είπε...

Να τα μας ! Αρχίσαμε τα ποιήματα πάλι. Καιρό είχαμε...

Φιλάκια - Έφυγα

Γουφ είπε...

Μιφιγίς και αυτή...έτσι συμβαίνει με ολες τις μούσες, μιφιγίδες είναι.

cropper είπε...

Ναι, μπρε. Αυτός από πάνω (ακριβώς) είναι ο Γιάννης ο Κουζουλός.

μαριάννα είπε...

Αϊντάααααα... Νόμιζα ότι ο Γιάννης ήταν Βολιώτης.
Έτσι εξηγείται η φωτό με την ερημική παραλία και το φοβερό γαλάζιο!
Ε καλά... θα περάσετε τέλεια!
Γελάω από τώρα. Και μόνο που σας φαντάζομαι τον έναν να κόβει και τον άλλον να ράβει... Αχ και να 'μουνα από μια μεριά, να καταγράφω συζητήσεις! :))))
Άρα οι ευχές μου πάνε και στους δυο σας! Να περάσετε καλά βρε παλικάρια και να πιείτε καμιά ρακή και για μας! ;)

Γουφ είπε...

Περιέργως τη ρακή τη λένε εδω τσιπούρα. Ευχαριστούμε οι παλληκαρομπαρμπάδες και βεβαια μακάρι να ήσασταν, ναργιλέ θα βρίσκαμε. Και ολοι οι άλλοι βεβαίως. Να οργανώσω του χρόνου εναν ιωβιλαίο?

Cle Petridou είπε...

Αχ ρε φιλενάδα μου,
εν μέσω βρισκόμαστε καλοκαιριού και μας έχουν πιάσει τα τρυφεραδάκια μας!
Σε καταλαβαίνω και συμπάσχω.
«Αν με καλούσες, ναι, αν με καλούσες! Θ' άφηνα τα πάντα! Θα τα πετούσα όλα..."

Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ… εντάξει όχι τόσο τέλειο αλλά η ουσία εκεί, μονίμως…«Αν με καλούσες, ναι, αν με καλούσες! Θ' άφηνα τα πάντα! Θα τα πετούσα όλα..."
Καμιά φορά σκέφτομαι: μικρή μου δεν έκανες βήμα από κει, όλο εκεί, ξανά εκεί, πάντα εκεί…
Φταίει ο Αύγουστος; Λες;

μαριάννα είπε...

@ γούφας

Εντελώς περιέργως, κι εμείς στην Κρήτη τη ρακή, τη λέμε τσικουδιά.:)
Εσείς ως τρελοτσιριγότες, θηλυκέψατε το τσίπουρο και το κάνατε τσιπούρα! Το τιμάτε το θηλυκό προφανώς, όπως κι εμείς, οι κουζουλοκρητικοί! ;)
Να σου πω επ' ευκαιρία, το Τσιρίγο βγαίνει από την λέξη Κύθηρα;
Το επίθετο Κυθηραϊκός-η-ον, στα Λατινικά είναι Cytheriacus-a-um > Τσιθερίακους > Τσιρίακους > Τσιρίακο > Τσιρίκο > Τσιρίγο; Σωστά;
Και φυσικά να είσαι καλά για τη ζεστή σου πρόσκληση! Για πότε λέμε εκείνο το Ιωβηλαίο;
Μέσα είμαι. Αφού υπάρχει ναργιλές, τσιπούρα και καλή παρέα... τί άλλο να ζητήσει κανείς; :))))))

ΥΓ. Αν κι όποτε βρεθούμε από κοντά, θύμησέ μου να σου πω την καρμική σχέση που έχω με το Τσιρίγο και τον όρκο που πρέπει να εκπληρώσω... έχει γέλιο η ιστορία.

μαριάννα είπε...

@ για την αρλέτα

Φιλεναδάκι θα σε απογοητεύσω, αλλά περνάω τέτοια αντιερωτική φάση, που ούτε ο Αύγουστος, ούτε η ποίηση, ούτε τίποτα δε με αφυπνίζει.
Οι μεταφράσεις που κάνω είναι σε ποίηση που αγαπώ κι επειδή ετοιμάζω μια συλλογή, που και που αναρτώ και κανένα.
Πάντως χαίρομαι που εσένα σε βλέπω σε καλή... φάση!
:)))))

invita είπε...

ΘΑ ΛΕΙΨΩ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΩ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ. ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΟΥ. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ. ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ.

μαριάννα είπε...

@ invita

Το φαντάστηκα μάτια μου. Το πιάνω στον αέρα. Γι αυτό κι εγώ κρατιέμαι σε απόσταση. Όχι πως δε σε νοιάζομαι. Από διακριτικότητα. Περνάω συχνά... να δω πως είσαι. Ξέρω πως χρειάζεσαι το χρόνο σου.
Σου εύχομαι να περάσεις όμορφα και να χαλαρώσεις. Απόλαυσε τα παιδιά σου, ξεκουράσου κι άσε το μυαλό σου ν' αδειάσει. Απασχόλησέ το με άλλα για να μη σκέφτεσαι. Βάλε στόχο να τελειώσεις κάποιο βιβλίο για παράδειγμα. Κολύμπησε πολύ, περπάτα... να κουράζεσαι, ώστε τις νύχτες να κοιμάσαι.

Μια αγκαλιά σφιχτή! Μου έλλειψες να ξέρεις...
Καλό ταξίδι! Να προσέχεις...

Xavier είπε...

Πολύ dark η Μνημοσύνη...! Πως και τη συσχετίζεις με αυτό το ποίημα;

μαριάννα είπε...

@ xavier

Πολύ ωραία ερώτηση νέε μου, εύγε!
Κι άμα πάω γω για μπάνιο σήμερα, να μου γράψετε. Με το καπέλο στο χέρι είμαι μια ώρα τώρα... :Ρ
Λοιπόν, όταν μου αρέσει μια φωτό ή ένας πίνακας, συχνά τα βάζω στα ποστ, στο άσχετο.
Εδώ όμως το συσχέτισα και θα σου πω πώς. Είδα τον Αυστραλό Bill Henson σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας, στο Reina Sofia και ξετρελάθηκα. Θα γράψω αναλυτικά γι αυτή την έκθεση. Ένα θα σου πω. Η Μνημοσύνη είναι η μάνα των μουσών. Και την έχει συσχετίσει η μυθολογία με τη μνήμη...ενώ η Μνήμη ήταν άλλη. Εκτός από μάνα των εννέα μουσών ήταν και ποτάμι που έρεε παράλληλα με τη Λήθη, νομίζω κάπου έξω από τον Άδη.
Όταν οι νεκροί βουτούσαν στη Λήθη, ξεχνούσαν την επίγεια ζωή τους. Όταν βουτούσαν στη Μνημοσύνη, θυμόντουσαν τα πάντα.
Για να σε καλέσει κάποιος, πρέπει να μην τον αφήσεις να βουτήξει στη Λήθη. Πρέπει να πρωταγωνιστείς στους εφιάλτες του, συχνά βιάζοντας τη μνήμη του. Να του γίνεις εμμονή, με άλλα λόγια.
Εδώ λοιπόν η Μνημοσύνη δίνει τριπλό μήνυμα.
Πρώτον δεν με ξεχνάς, μην το παλεύεις. Άδικος κόπος.
Δεύτερον εγώ είμαι η μούσα σου ως μάνα όλων των μουσών. Όποια άλλη μούσα... κατωτέρου. ;)
Τρίτον μέσω των λέξεων του ποιητή του λέει ότι αν με καλούσες, ακόμα και τώρα που δεν είσαι η αγάπη μου, αλλά μέσα από τα χείλη που σε φιλάω(άλλα χείλη φιλάει, αλλά σε άλλον πάει το φιλί, εδώ ο στίχος είναι μοναδικός! άπαιχτος!), προσμένοντας ένα θαύμα που φαντάζει απίθανο, ανύπαρκτο, αόρατο, εξωπραγματικό, η φωνή θα σου έλεγε «Μη φύγεις!» θα άφηνα τα πάντα. Θα τα πετούσα όλα...

Στον έρωτα όλα επιτρέπονται. Κι όπως έλεγε και ο πολυαγαπημένος Όσκαρ Ουάιλντ, ο μόνος τρόπος να αποφύγεις ένα πειρασμό, είναι να ενδώσεις σ' αυτόν. Και η Μνημοσύνη βοηθά για τα καλά στη διατήρηση του πειρασμού, που θα αναγκάσει τον έρωτά της/του... να καλέσει!
:)

μαριάννα είπε...

ΥΓ.

Το γατόνι ο γούφας έπιασε αμέσως ότι η μούσα είναι Μιφιγίς!!! :))))

μαριάννα είπε...

Εγώ όμως, ξεμυαλίστρες μπλογκεράδες, δεν είμαι Μιφιγίς, αλλά όπουφιγιφιγίς αμέσως τώρα. ;)
Και τώρα που το σκέφτομαι, ποτέ δεν υπήρξα Μιφιγίς. Ήμουν πολύ εγωίστρια για να το αντέξω. Μπορεί και κακώς... μπορεί και καλώς. Η νεκροψία θα δείξει... αυτή του απολογισμού των ερώτων.

invita είπε...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΟΥ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΧΡΟΝΟ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΠΑΝΤΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΔΙΟΡΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ. ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΛΑ. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ....