Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007

Hiroshima...


During World War II the United States indiscriminately bombed enemy cities, the A-bombs dropped on Hiroshima and Nagasaki being the worst. About 105,000 Japanese were killed in Hiroshima or died from injuries and radiation afterwards, 60,000 in Nagasaki. All this was democide. In this photograph this injured Hiroshima mother and her baby wait for medical treatment. The baby, too weak to suckle, died in ten days.





Κογιανισκάτσι σημαίνει τρελή ζωή! Σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ το ντοκυμαντέρ που στο πειραματικό αλλά και επικό κινηματογραφικό στιλ που εφηύρε ο Godfrey Reggio, με τη συνδρομή του Philip Glass στο ηχητικό μέρος και υπό την αιγίδα του Francis Ford Coppola, οι προφητείες των ινδιάνων Χόπι παρέχουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο σμίγουν γυμνά, άχρονα τοπία με επιταχυμένα καθημερινά αποσπάσματα από τη ζωή στη μεγαλούπολη και με κοντινά πλάνα σε ανθρώπους αποξενωμένους από τον ίδιο τους τον εαυτό. Το κοινό το λάτρεψε· η κριτική το αποθέωσε!



Περισσότερα εδώ

21 σχόλια:

Unknown είπε...

πόσα εκατομμύρια ανθρώπους να επηρέασε άραγε αυτό το θανατικό;
αυτούς που σκότωσε
αυτούς που σακάτεψε
αυτούς που είδαν
αυτούς που έμαθαν
αυτούς που σκέφτηκαν
αυτούς που υποτάχτηκαν
τους λίγους που αντιστέκονται.

αλήθεια,
αυτό,
δεν ήταν ολοκαύτωμα;

μαριάννα είπε...

Μερικά εγκλήματα Άμπθα μου, στην ιστορία της ανθρωπότητας, ούτε ξεχνιούνται, ούτε συγχωρούνται.
Όταν ήμουν μικρή, δημοτικό, ο πατέρας μου όντας τρελός σινεφίλ, είχε ανοίξει θερινό σινεμά πίσω από το Ευγενίδειο Ίδρυμα (Πλανητάριο). Εκεί είδα συγκλονιστικές ταινίες που σημάδεψαν την παιδική ψυχή. Όταν πρόβαλε το Χιροσίμα αγάπη μου, του Αλαίν Ρενέ, σε σενάριο της εκπληκτικής και μοναδικής, γυναίκας-μύθου, της Μαργκερίτ Ντυράς, ήμουν τρίτη δημοτικού. Πριν δω την ταινία, μου εξήγησε τι θα δω. Έκτοτε δεν μπορώ να ξεχάσω... Υπάρχει και μια καταπληκτική γιαπωνέζικη ταινία για τη Χιροσίμα,δε θυμάμαι τίτλο, που επικεντρώνει στο... μετά. Γιατί το μετά ήταν ακόμα σκληρότερο από την ίδια την ημέρα του ολοκαυτώματος.
Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το βιβλίο της Εντίτα Μόρρις, Τα λουλούδια της Χιροσίμα. Αν όχι Άμπθα μου, μην το χάσεις. Ορκίστηκα στον εαυτό μου μικρή, να μη δώσω άφεση στα τέρατα που τόλμησαν και που είχαν το κουράγιο να πατήσουν το κουμπί για λόγους ελέγχου και επίδειξης δύναμης.
Και δεν ξεγελούν πια, ούτε τον πιο αφελή παρατηρητή, ότι το έκαναν για να εδραιώσουν την ειρήνη. Τα γράφω αναλυτικά στο λινκ που σας δίνω.

«Πρόκειται για ξεδιάντροπο ψέμα. Oι HΠA δεν έριξαν τις ατομικές βόμβες στην Xιροσίμα και το Nαγκασάκι για να φέρουν την ειρήνη: τις έριξαν για να ελέγχουν αυτοί, στα χρόνια που θα ακολουθούσαν, την νοτιοανατολική Aσία, για να αυξήσουν το μερίδιό τους στη μοιρασιά του μεταπολεμικού κόσμου. Kαι οι HΠA και η Pωσία χρησιμοποίησαν ξανά και ξανά την πυρηνική απειλή, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, για να διατηρήσουν τις "κτήσεις" τους αυτές, να διευρύνουν τις σφαίρες επιρροής τους ή να πειθαναγκάσουν εχθρούς και συμμάχους να ευθυγραμμιστούν με τα συμφέροντά τους. Oπως γράφει ο ιστορικός Eρικ Xόμπσμπαουμ, "οι HΠA για να επιταχύνουν τις διαπραγματεύσεις στην Kορέα και το Bιετνάμ (1953,1954), η EΣΣΔ για να εξαναγκάσει τη Bρετανία και τη Γαλλία να αποχωρήσουν από το Σουέζ το 1956". Tο 1962 ο κόσμος ολόκληρος έφτασε στα πρόθυρα ενός πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου όταν η Pωσία ανακοίνωσε ότι θα εγκαταστήσει πυρηνικούς πυραύλους στην Kούβα για να αντισταθμίσει την εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων στην Tουρκία, κατά μήκος της συνοριακής γραμμής με την Pωσία.»

Αχ βρε Άμπθα μου, βασανισμένος τόσο πολύ ο κόσμος μας που απορώ συχνά και με τον εαυτό μου φυσικά, που τα ξεχνάμε. Η ανάγκη επιβίωσης βλέπεις.

Έγραφε η Μαργκερίτ Ντυράς η μοναδική, για «το ένστικτο της εκταφής»:

«Κανένας άλλος λόγος δεν με ωθεί να τα γράψω αυτά πέρα από το ένστικτο της εκταφής. Είναι πολύ απλό. Αν δεν τα γράψω, θα τα ξεχάσω στο τέλος. Αυτή η σκέψη μού προκαλεί φρίκη. Αν δεν είμαι πιστή στον εαυτό μου, σε ποιον θα είμαι;» Μαργκερίτ Ντυράς

Γουφ είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που με θυμάστε και με αγαπάτε.

γιάννης φιλιππίδης είπε...

(Καλώς με κι ας άργησα…!)

Και τα τρία φιλμ προσωπικά αγαπημένα…

Τα δύο τα ‘δα στον κινηματογράφο.

Αριστουργηματική η μουσική του Φίλιπ Γκλας, όταν ακόμη ο ίδιος ήταν σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα…

Στην πρώτη άπειρες οι εικόνες του κόσμου, πιο πολύ κράτησα μέσα μου, το φεγγάρι όπως πρόβαλλε στους ουρανοξύστες του δυτικού κόσμου…
Απόκοσμο, παραγκωνισμένο…

Στέκομαι περισσότερο στο δεύτερο φιλμ, γιατί εστιάζει το βλέμμα του, περισσότερο στον τρίτο κόσμο. Στα παιδιά-σκουπίδια-βρωμιά.
Αχ…!
Και σε κείνο το καράβι με τα χιλιομπαλωμένα πανιά.

Στο τρίτο μέρος μπήκε η τεχνολογία. Χάθηκε λίγο η μαγεία από την εικόνα, έτσι τουλάχιστον όπως εννοώ τη μαγεία.

απόβραδο φιλι, ο γιάννης

habilis είπε...

little boy..!!!

aggelika είπε...

ποιος τα θυμάται αυτά τώρα? Ευκολό να κλείνεις μάτια και αυτιά εκεί που δεν σε συμφέρει!!

μαριάννα είπε...

@ tsieko matsuo

Anatao aisi masou harakaki mou!
Sayonara

to-tsa-hpinaki

μαριάννα είπε...

@ Γιάννης Φιλιππίδης

Έχω και το cd του Κογιανισκάτσι και είναι φοβερό. Βλέπω Γιάννη είσαι κι εσύ τρελός με το σινεμά ε;
Ίσως όχι μόνο λόγω ιδιότητας. Από μεράκι... :) Πιστεύω πάντως πως οι Δραματικές Σχολές πραγματικά μορφώνουν. Ωθούσα την κόρη μου να γραφτεί, αν και έχει τελειώσει Οικονομικό, για ν' αποκτήσει θεατρική και κινηματογραφική παιδεία. Ήθελε πολύ, αλλά δουλεύει οχτάωρο και θα ήταν εξοντωτικό να πηγαίνει βράδυ.

Φιλιά πολλά κι από 'δω...

Φιλάκια πολλά

cropper είπε...

Προχθές, με τις προσλήψεις αγροφυλάκων, νόμιζα ότι είστε πασόκ, αλλά τώρα βλέπω πως είστε κανονικός άνθρωπος.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΥΓ 1. Ο Γιάννης ο καημένος. Του σάλεψε. Νομίζει ότι είναι η Τσίεκο Ματσούο και τον έχουν πειράξει οι συνέπειες της μπόμπας. Αλλά δεν είναι αυτό. Είναι που κουζουλάθηκε μωρέ, πάει.

ΥΓ 2. Το προηγούμενο ποστ με τις οδηγίες παρασκευής το πήρε το ποτάμι. Εγώ, όμως τις ακολούθησα πιστά, αλλά μάλλον το παράβρασα. Ούτε τα γ'ρούνια μ' δεν τό 'φαγαν.

μαριάννα είπε...

@ habilis

;)

μαριάννα είπε...

@ aggelika

Έτσι είναι γλυκιά μου. Βολική απώθηση... αλλά ξέρεις κάτι;

«Όποιος ξεχνά το παρελθόν, είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει!»

Μεγάλη κουβέντα...

cropper είπε...

Εμ δεν φτάνει που και οι δύο ξενυχτάμε, σχολιάζουμε κιόλας και πέφτουν τα σχόλια το ένα πάνω στο άλλο.

Δες τί έκανα στον Γιάννη τον Κουζουλό

μαριάννα είπε...

@ cropper

Θα το παίξω σήμερα παραβολή μαζί σου... Mε αναγκάζεις.

Έλεγε κάποτε ο Λαζόπουλος, επί πασόκ: Εγώ όπως ξέρετε ΠΑΣΟΚ δεν είμαι και με το Υπουργείο Πολιτισμού δεν είχα καλές σχέσεις. Με τη Μελίνα όμως Υπουργό, όλοι οι καλλιτέχνες είχαν την αίσθηση ότι είχαν έναν άνθρωπο δικό τους και ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, μπορούσαν να την βρουν και να της εκθέσουν διάφορα προβλήματα τους. Πήγα λοιπόν μια μέρα στο Υπουργείο και τη βρήκα για να της ζητήσω κάποια επιχορήγηση. Δεν την γνώριζα. Αισθάνθηκα την υποχρέωση να της πω ποιος είμαι.

Λαζόπουλος: Εγώ κ. Υπουργέ οφείλω πρώτα πρώτα, να σας ομολογήσω ότι δεν είμαι ΠΑΣΟΚ.

Μελίνα: Γι αυτό σκας αγόρι μου; Σάμπως είμαι εγώ; Λέγε τι θέλεις...

Τι τέλει να πει το ποιητή;
Χωρίς να κάνω καμιά σύγκριση της ταπεινότητάς μου με τη Μελίνα, μην τρελαθούμε, συμφωνώ μαζί της πέρα για πέρα. Μπορεί να ξαναψηφίσω πασόκ γιατί πιστεύω ότι είναι πιο σοβαροί διαχειριστές πολλοί από το πασόκ, αλλά απεχθάνομαι τα ταμπελάκια. Τί θα πει πασόκ και τι θα πει αριστερός; Μήπως η σημερινή αριστερά σε καλύπτει; Απλά διακατέχομαι από αντιδεξιό σύνδρομο. Και δεν πιστεύω σε ψήφο διαμαρτυρίας. Θεωρώ ότι είναι χαμένη ψήφος. Θα ψηφίσω λοιπόν συνειδητά αυτούς, που ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν κάποια εθνικά ζητήματα, όπως οι πυρκαγιές για παράδειγμα, πιο αποτελεσματικά. Κατά τα λοιπά, όνειρα και ιδεολογίες, μου τελείωσαν όταν πέθανε ΚΑΙ ο Γεννηματάς. Δεν ελπίζω σε θαύματα πια. Προσδοκώ και ελπίζω σε λίγο καλύτερη διαχείριση, που θα κάνει λιγότερο ανυπόφορη τη ζωή των ασθενών τάξεων. Οι δεξιές ιδέες και πρακτικές, όσο κι αν έχουν φορέσει κεντρώες στολές, αποδείχτηκαν ανάξιες.
Ξέρω ότι κάποιοι νέοι έχουν ακόμα οράματα και προσδοκούν αλλαγές από την αριστερά. Δεν είναι κακό. Θα ωριμάσουν κι αυτοί όμως και θα καταλάβουν πόσο ουτοπικές είναι τέτοιες προσδοκίες πια...
Όπως δεν ελπίζω σε έρωτες, έτσι δεν έχω να περιμένω τίποτα από ιδεολογίες ρομαντικές. ;)

Ο Γιάννης με στενοχώρησε σήμερα που διάβασα για φάσεις στο μπλογκ του. Αν εξαερωθεί κι αυτός, σαν τον Βαγγέλη, θα εξαλλοποιηθώ και θα ξεσαλώσω ως μπλόγκερ! :Ρ Κοίτα να τον συνετίσεις Κωστή μου εσύ που είσαι σοβαρός και σταθερός άνθρωπος. Μάζεψε και φέρε πίσω τους φευγάτους. Άλλωστε δική σου ευθύνη είναι. Εσύ μας τους γνώρισες! :)))))

Το ποίημα περί ποιητικής τέχνης, για σένα το έβαλα. Σωστά κατάλαβες. Είσαι γατόνι σ' αυτά. Πιάνεις πουλιά στον αέρα. Ενώ εγώ... ούτε στη γη πια... ;)

Cle Petridou είπε...

Σ ευχαριστούμε που δεν μας αφήνεις να κοιμόμαστε, ξύπνιοι, παίρνοντας τον πρωινό καφέ, λίγο πριν αρχίσουμε να τρέχουμε για να πάμε στη δουλίτσα μας και να ζήσουμε ακόμη μια μέρα σαν τις άλλες.

Κι όμως το θέλουμε να είναι μια ακόμη ΚΑΛΗ μέρα. Αυτό θα το ευχόμαστε πάντα. Πόσοι όμως μπορούν ακόμη να την έχουν και για πόσο;

Γουφ είπε...

κι εγώ δεν είμαι πασοκ, γιαυτό θα ψηφίσω Καραμουρτζούνη.
παντως, για να μην φευγουμε απο το θεμα, ο αρχηγός της US αεροπορίας, μου διαφεύγει το ονομα, αυτός που ειχε καψει το μισό παραγκοτόκιο και εριξε και τις 2 μπομπες, ειχε δηλώσει επίσημα και με σφραγίδα, οτι στον πόλεμο, κάθονται στο σκαμνί ως εγκληματίες πολέμου οι ηττημένοι.Βέβαια τη δήλωση την ειχε κανει ξεροντας πως θα ειναι ο νικητης, οπότε τζάμπα μάγκας. Αλλα άσε, μην συνεχίσω, ας παω ως Νεοπροκόπιος να γράψω σε κανενα ποστ τα ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΩΝ.

Ανώνυμος είπε...

Θλιβερές αναμνήσεις που στιγμάτισαν την ανθρωπότητα , όλα για το κέρδος , την δύναμη , την εξουσία .

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Γητεύτρα μου και φίλη,
Εγώ θα προχωρήσω την ιστορία μας ως τον πόλεμο της Σερβίας…
Μετράτε πόσο απεμπλουτισμένο ουράνιο χύθηκε σε μια τόσο κοντινή γη με τη δική μας; Ρωτήστε στη Μακεδονία, που ακόμα και τη βροχή απέφευγαν πολλούς μήνες μετά.
Και το κρυφό αλλά τόσο κοινό μυστικό: Για τ’ αεροπλάνα θα σας πω που επέστρεφαν στις ΗΠΑ κι άδειαζαν τις περίσσιες βόμβες τους στην Αδριατική (όπως λέμε Ιώνιο).

Και για το Ιράκ θα σας πω, τη χώρα με το καλό ή κακό πολίτευμα που διέλυσαν για να μοιραστούν τα κομμάτια της, σα να λέμε φέτες από καρπούζι.

Μετρήστε. Θυμηθείτε. Ψιθυρίστε το στις απολιτικές γενεές…

ΥΓ. Από μεράκι προέκυψε η ιδιότητα, και τελικά δεν ήταν μία.

μαριάννα είπε...

@ Προς όλους, αφού η αγωνία είναι κοινή. Γιατί η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν είναι τα μόνα που υπέστησαν τη φρίκη. Η φρίκη είναι παντού στον πλανήτη. Τη βλέπουμε παντού γύρω μας. Στους πολέμους συμφερόντων και όχι απελευθερωτικούς φυσικά, στη φτώχια, στην αρρώστια, στη ρύπανση, στην καταστροφή της φύσης! Αφύπνιση και ενημέρωση και να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε την ιστορία του κόσμου. Και να τη μαθαίνουμε στους νέους, όπως σωστά γράψατε. Οι εγκληματικές παρεμβάσεις στη φύση, η υποβάθμιση και η αδιαφορία για τον άνθρωπο και τη ζωή του, δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
Και δυστυχώς τα χειρότερα για τον πλανήτη δεν τα είδαμε ακόμα.
Μου φαίνονται πολύ κοινότοπα αυτά που λέω. Εδώ που μας έφτασαν όμως, τουλάχιστον στο βαθμό που μπορούμε, ας τους το κάνουμε πιο δύσκολο. Γράφοντας έστω και καταγγέλοντας, σε κάθε ευκαιρία. Αφού ο αριθμός των ιστολογίων διεθνώς, αυξάνεται με ρυθμό τρελό. Αγγίζουν σήμερα πλέον τα 15 εκατομμύρια.
Και στην Ελλάδα φτάσαμε 15.000 αισίως. Είναι μια δύναμη υπολογίσιμη. Άλλωστε η ισχύς εν τη ενώσει...

cropper είπε...

Δηλαδή εμείς οι 15.000 Έλληνες ιστολόγοι πρέπει να γραφτούμε στο Πασόκ;
Η μήπως δεν κατάλαβα πάλι;
Πέστε μου αν είναι να τρέξω.

μαριάννα είπε...

@ cropper

xaxaxaxaxaxaxaxaxaxa!
Έχεις μια ικανότητα πάντως να μου φτιάχνεις το κέφι!
Και μόλις με έκανε πύραυλο ένας πρώην συνάδελφος! Ο 15.001ος!
Μόλις έφτιαξε μπλογκ κι έχει κι άποψη ο ξερόλας!
Μ' έκραξε για τον τίτλο που έβαλα στο ποστ που μιλούσα για τον Δαβαράκη!
- Πού ακριβώς διαφωνείς; του λέω.
- Το ευχαριστώ που σου χρωστώ δε βρίσκω λόγια να στο πωωωωωωω... μου λέει ειρωνικά!!! Μα είναι τίτλος αυτός;
- Δεν καταλαβαίνω τί σε ενόχλησε.
- Τον βρίσκω γλυκερό.
- Γλυκερό βρίσκεις το στίχο του Δαβαράκη;;;;;;
- Όχι τον τίτλο, βρίσκω γλυκερό. Τί δουλειά έχει ο στίχος;
- Μα ο τίτλος είναι στίχος από τη Ρίζα του Ιεσσαί, που είναι το αγαπημένο μου τραγούδι!!!
- Α ναι; Και είμαι υποχρεωμένος να το ξέρω;
.....................

Τί να πω τώρα... ότι δε φταίω εγώ αν εκείνος είναι άσχετος;
Να τα πάρω;
Να του δώσω την άφεση της άγνοιας;
Μήπως να του έριχνα καλύτερα μια μπουνιά;

ΥΓ. Να σου πω αγόρι μου, ερωτοτροπείς με το πασόκ ή είναι ιδέα μου; :ΡΡΡΡ

μαριάννα είπε...

Την Κυριακή 12 Αυγούστου η Καθημερινή, προσφέρει ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για τη Χιροσίμα, παραγωγής BBC.