LuganoΦθινόπωρο
Πέφτουν τα φύλλα, σα να πέφτουν από μακριά,
σα να μαραίνουνται στους ουρανούς μακριά οι κήποι'
Πέφτουνε με μια πτώση αρνητική.
Και τις νύχτες πέφτει η Γη βαριά
από τ' αστέρια μες στη μοναξιά.
Πέφτουμε όλοι μας. Αυτό το χέρι εδώ πέφτει.
Και κοίτα τους άλλους: είναι στο άπειρο.
Κι όμως υπάρχει Ένας, που αυτή την πτώση
συγκρατεί στα τρυφερά τα χέρια του για πάντα.
Rainer Maria Rilke
Μετάφραση:
Μάρλις, Μπρούνο, Κάρλο, Μαριάννα
Berna Herbst
Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es ist in allen.
Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Händen hält.
Rainer Maria Rilke
.png)
.jpg)
24 σχόλια:
.
.
.
.
.
Αφιερωμένο στους υπέροχους συνταξιδιώτες μου, ευχαριστώντας τους πολύ γι αυτά τα μαγικά ταξίδια στους γλωσσικούς παραδείσους...
Τώρα εμένα γιατί μου ρθε
αυτό το τραγούδι στο μυαλό.....
"Φύλλα αλκαλικά"
στίχοι: Άλκης Αλκαίος
μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Κλειστό το φινιστρίνι
Και το γυαλί θαμπό
Ποτέ στα όνειρά σου δε μ' άφησες να μπω
Αν δεις λευκό καράβι
Με πορφυρά πανιά
Θα 'ναι η δική μου αγάπη που πάει στη λησμονιά
"Μην έρχεσαι μαζί μου"
Μου είπες πριν χαθείς
"Θα μαραθεί η αγάπη
Κι εσύ θα μ' αρνηθείς"
"Φτιάξε μαγιά στο χώμα
Με φύλλα αλκαλικά
Σε μια ζωή χαμένη
Κανένας δε νικά
Κανένας δε νικά"
Γλυκάνισο σου στέλνω
Και μέλι φοινικιάς
Τις πίκρες σου να λιώνεις
Και να μη με ξεχνάς
Κι αν σ' έπιασε το βράδυ
Κι ο έρωτας αργεί
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή
"Μην έρχεσαι μαζί μου"
Μου είπες πριν χαθείς
"Θα μαραθεί η αγάπη
Κι εσύ θα μ' αρνηθείς"
"Φτιάξε μαγιά στο χώμα
Με φύλλα αλκαλικά
Σε μια ζωή χαμένη
Κανένας δε νικά
Κανένας δε νικά"
Να'μαι πάλι!! Επέσεψα επιτέλους!!
..Εμένα μου ήλθε η εικόνα ότι η γή σηκώνεται να τα ακουμπήσει.. είναι θέμα συμείου αναφοράς..:):)
Την (επεναπατρισθήσα) καλησπέρα μου:):)
Πολυ καλο ποστ.
Καλησπερα Μαριαννα!
Σημερα μιλησες στην γλωσσα μου βλεπω!
Μα πιο πολυ,μιλησες στην..ψυχη μου!
Sanft!
Εισαι υπεροχη!Ταιριαζει απολυτα!
Αυτες τις εικονες ζω εδω καθημερινα καλη μου,τετοια εποχη!
Κοιταζω εξω,κοιταζω και τις φωτο σου στο ποστ και βλεπω την ιδια εικονα!
Υγ σε διαβαζω καθημερινα,αλλα δεν αφηνω σχολια,γιατι θα ημουν αναγκασμενος,να γραφω τις ιδιες καλακειες, για τα απιθανα ποστς σου!
Καλο Σαββατοκυριακο!Φιλια!
Ta φυλλα....Χμμμ Ρε πουστη μου κατι γινεται και το φθινοπωρο πευτουμε σαν τα φυλλα .Κατι θελω να πω τωρα για την φιλεναδα μας .Ελπιζω και της αξιζει να της γεμιζει κατι αλλο [απο το bloging]την ζωη της γιατι ειναι μια ψυχουλα και το αξιζει ....
Φθινόπωρο, πέφτουν τα φύλλα για να επιβεβαιωθεί η ζωή απ΄τον θάνατό.
Κι ύστερα ο χειμώνας να ακουμπάει τα γυμνά κλαδιά κι εκείνα να τον αφήνουν να τα χαιδεύει, να τον αντέχουν.
Περνούν όμως οι μέρες και κάποια μέρα θα φέρει την Ανοιξη...
«οίη περ φύλλων γενεή,τοίη δέ καί ανδρών.
φύλλα τά μεν τ’ άνεμος χαμάδις χέει,άλλα δε
θ’ ύλη τηλεθόωσα φύει,έαρος δ’ επιγίγνεται ώρη.
ως ανδρών γενεή η μέν φύει η δ’ απολήγει.»
Ιλιάδα,Ζ 146-149
Διασκευή Γιάννη Κυριαζή:
Θνητές γενιές,σκορπάτε σαν τα φύλλα
βάζει στη θέση σας άλλα η φύση,
ώσπου κι αυτά μια μέρα θα σκορπίσει
φύσημα ανέμου σαν ανατριχίλα.
Καλημέρα.
@ an205
Πω πω τί ομορφιά σου ήρθε! Από τα φθινοπωρινά φύλλα!
Φύλλα αλκαλικά... Παιδιά μιλάμε ότι οι Έλληνες ποιητές και τραγουδοποιοί, είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, δεν το συζητώ.
Αν προσπαθούσαμε να τους κατατάξουμε ο καθένας μας σε έναν πίνακα με τ' αγαπημένα του, προσωπικά, τον Άλκη Αλκαίο, θα τον έβαζα πρώτο στην κατηγορία του στίχου. Μα τί έχει γράψει ο άνθρωπος! Σ' ευχαριστώ an205 πολύ για τον υπέροχο συνειρμό που έκανες... Φοβερός είσαι! Μουσικό Ληξίαρχο σε θεωρώ... ;)
Φιλιά!
@ koulpa
Καλώς το μου! Καλωσόρισες! Όλα πήγαν καλά; :)
Όμορφη η εικόνα σου με τη γη να σηκώνεται! Σωστό και μια χαρά σε βρίσκω... χάρηκα που γύρισες!
@ zero
Να είσαι καλά! Καλωσόρισες! Μου άρεσε το μπλογκ σου και κυρίως το ότι έχεις τρελό χιούμορ! Ανατρεπτικό! ;)
@ vrakas kostas
Κώστα μου ευαίσθητε! Πολύ χαίρομαι που σου έφερε εικόνες οικείες κι αγαπημένες το ποίημα του Ρίλκε και οι φωτό. Είναι απίστευτη η φύση αυτή την εποχή! Απίστευτη! Η φωτογραφίες της ανάρτησης είναι βγαλμένες πέρυσι το Νοέμβρη.
Εχθές είχε μια καθαρή ατμόσφαιρα και ήταν τόσο ηλιόλουστη μέρα, που έβγαλα κάποιες φωτογραφίες στη βόλτα από το σπίτι στη λίμνη και στο Πάρκο, όπου έχω μείνει κι εγώ με το στόμα ανοιχτό μπροστά στο αυτό το θαύμα της φύσης! Ασύλληπτη ομορφιά! Χαίρομαι που και οι δικές σου εικόνες είναι τέτοιες!
Σε φιλώ!
Και μην εξηγείς καλέ μου απουσίες. Αλίμονο. Εδώ μπαίνουμε για χαλάρωση. Δεν είναι άλλη μια υποχρέωση. Κι εγώ το ίδιο κάνω. Ακριβώς! Μιλάμε όταν νιώθουμε ότι κάτι έχουμε να πούμε...:)
Καλημέρα!
@ habilis
Πέφτουμε σαν τα φύλλα ε; ;) Ποιητές σας κάνει όλους το Φθινόπωρο! Για την Κλέλια μας λες ε; Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω πιστέψει πως έφυγε οριστικά. Δε θέλω να το πιστέψω. Πιστεύω ότι είναι προσωρινό.
@ Αλεξάνδρα
Αν κρίνω από τη φωτό σου στο άβαταρ και από ατο σχόλιό σου, πρέπει να είσαι εντελώς ανοιξιάτικος τύπος ε; Της χαράς και των λουλουδιών. Του φωτός και της θάλασσας. Με ξεκουράζουν αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί εγώ είμαι απολύτως του Φθινοπώρου και του Χειμώνα. Ειδικά του Φθινοπώρου! Ίσως να έχει σχέση με την εποχή που γεννηθήκαμε.
@ kyriaz
Φθινοπωρινός ο στίχος σου. Πάει τέλεια με τις φωτογραφίες και την διάθεση της εποχής. Λίγο ρομαντική, λίγο στοχαστική και αρκετά μελαγχολική. Όμως εποχή πολύ δημιουργική... εμπνέει. Ίσως τα χρώματα, η μουντάδα, οι μυρωδιές, το ψιλόβροχο, το νοτισμένο χώμα...
Είναι απίστευτο πόσο γλυκά μοσχοβολούν φθινόπωρο τα κάστανα.
Ευχαριστώ για το υπέροχο ποίημά σου!
Καλημέρα!
"κι όμως υπάρχει ένας
που αυτή την πτώση συγκρατεί
στα τρυφερά του χέρια!"
εμένα αυτό μου αρκεί!!!
καλό σου βράδυ
Ναι , ετσι ειμαι εγω ...χιουμουριστας.
Και μενα μου αρεσει το μπλογκ σου.
Σου χω πει ποτέ πως το αγαπημένο μου βιβλίο, που με συντρόφεψε σε μια δύσκολη μου φάση είναι το «Γράμματα σ ένα νέο ποιητή»;
Τα φιλιά μου καλή μου φιλενάδα
θα ‘ρχομαι να σε διαβάζω κι να σε ακούω, το ξέρεις.
Πάντα καλά να είσαι και γεμάτη ιδέες!
Κλέλια
Η πτώση είναι απαραίτητη. Διότι χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ανάνειψη, ανάταξη, ανάταση.
@ melomenos
Σου εύχομαι πάντα να έχεις αυτά τα τρυφερά χέρια να σε συγκρατούν σε κάθε πτώση! Το αξίζεις!
@ Κλέλια
Καλώς το! Φτιάξε γρήγορα νέο μπλογκ, γιατί πάθαμε όλοι οι φίλοι σου στερητικό σύνδρομο και θα σου έρθουμε μαζεμένοι στην Κύπρο, να δω τί θα μας κάνεις... :)
Έχεις πολλά να μας δώσεις και αναμένουμε ε;
Το Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή, είναι από τα πιο αξιόλογα βιβλία που έχω διαβάσει. Ειδικά στη μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη. Νομίζω ότι όλους μας συντρόφεψε αργά ή γρήγορα, ο Ρίλκε...;)
Και μην ξεχνιόμαστε έτσι; ;)
Φιλιά πολλά!
@ Νεφελόεσσα
Συμφωνώ απόλυτα. Ειδικά όταν είναι γερή και πιάσουμε πάτο, που μπορούμε να πάρουμε ώθηση και ξαναβγαίνουμε με φόρα στον αφρό.
Μέχρι να έρθει η επόμενη...:)))
ναι δίκιο έχεις. Ανοιξη γεννήθηκα.
Ακόμα και τον χειμώνα ψάχνω για λουλούδια...
Το φθινόπωρο θυμίζει αυτό που γίνεται πράξη την άνοιξη: ο θάνατος πάντα φέρνει την ζωή...
Φιλιά
@ Αλεξάνδρα
Μου θύμισες τώρα την αμφισβητούμενη φράση του Yehudi Menuhin, του υπέροχου βιολονίστα, που είχε μότο: «κάθε γέννηση πρέπει να τη σφραγίζει ένας θάνατος».
Εσύ το είπες πολύ πιο όμορφα. Υποθέτω ότι και αυτός κάτι ανάλογο εννοούσε... αλλά έπρεπε να το διατυπώνει αντίθετα.
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου