O Philippe Jaroussky γεννήθηκε το 1978 στη Γαλλία και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς κοντρατενόρους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έχει συμμετάσχει σε διάφορες όπερες (Agrippina, L'Incoronazione di Poppea) και έχει ηχογραφήσει διάφορους δίσκους, οι πιο πολλοί ατομικοί, αλλά έχει συνεργαστεί και με μεγάλες φωνές όπως Sara Mingardo (La verità in cimento,...), Jennifer Larmore (Orlando Furioso).
Είναι τόσο ξεχωριστή η φωνή του και πραγματικά είναι δύσκολο να την κατατάξει κάποιος ακριβώς. Ο ίδιος αυτοκαλείται κοντρατενόρος. Η αλήθεια είναι πως είναι μια φωνή που αναμειγνύει τη δύναμη του άντρα και τη γλύκα και το εύθραυστο μιας γυναίκας.
Πολύς κόσμος τον θεωρεί sopranista (Sedecia de Scarlatti), ωστόσο αφού το ύψος της φωνής του πλησιάζει περισσότερο μια mezzo soprano, μπορούμε άνετα να τον αποκαλέσουμε castratο.
Πριν από 2 χρόνια
.png)
.jpg)
8 σχόλια:
.
.
.
.
.
!!!!!!!!
Χρειάζονται λόγια; ;)
Απίστευτη φωνή! Παράξενο στο χρώμα της αλήθεια....
Φιλάκια καλή μου μουσική εγκυκλοπαίδεια!!!!
Καλό μας Σαββατοκύριακο
Εε ενταξει. Μιλαμε τωρα για κορυφες.
Πολυ καλο ποστ.
Εμαθες και το κολπο με τα βιντεακια και ειναι ολα super.
Castrato; Τον κακομοίρη.... άουτς!!
Πολύ καλός. Έχουμε κι εμείς έναν πολύ καλό εδώ στην Ελλάδα, ο οποίος έχει τραγουδήσει αρκετές φορές στη Σκάλα του Μιλάνο. Το όνομα του είναι Άρης Χριστοφέλλης και δεν έχει την έκταση μετζο, αλλά είναι ένας απίστευτος κοντρα τενόρος με μεγάλη ευκολία στα προκλασσικά και στο μπαρόκ. Super! Ωραίο ποστ!
Μάγια
@ Αλεξάνδρα
Καλημέρα κορίτσαρε! Δεν ξέρω γιατί... ίσως να είναι και τα άβαταρ, ίσως η θετική σου αύρα, όταν σε βλέπω μου ανοίγει η καρδιά! Είναι που έχεις και το γλυκό το λόγο πάντα... Χαίρομαι που σου αρέσουν και παρακολουθείς! Οι αδερφές ψυχές μας παρηγορούν... :)
Φιλιά πολλά!
@ zero
Χάρη σε 'σένα, μου 'κοψε με τα βιντεάκια!
Καλή Κυριακή! ;)
Φιλιά!
@ Xavier
Το ήξερες μαμούνι ε; Γι αυτό ανατρίχιασες... :)))))
Λοιπόν εδώ στο ιταλικό καντόνι που βρίσκομαι, την κλασική την αγαπούσαν τόσο, που παλιά για να κάνουν ένα αγοράκι να έχει voce bianca (βότσε μπιάνκα-λευκή φωνή), το ευνούχιζαν. Σήμερα όταν λένε καστράτο στην κλασική μουσική, δεν εννοούν ότι ο άνθρωπος είναι ευνουχισμένος, απλά η φωνή του είναι όπως στους παλιούς καστράτο. Ευτυχώς δηλαδή... γιατί όντως ήταν η απόλυτη ανατριχίλα!!!
Φιλιά βρε αστροπελέκι! Πού χάθηκες; Σε πεθύμησα...
Δημοσίευση σχολίου