| Stamaths Spanoydak... |
«Δεν ζω για να γράφω στίχους, γράφω στίχους για να ζω. Δεν γράφω επειδή ξέρω, γράφω για να μάθω... Η πένα αποτελεί την κοίτη της εμπειρίας του υπαρκτού, που βρίσκεται εν υπνώσει...».
Μαρίνα Τσβετάγιεβα
Πριν από 2 χρόνια
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007
Δεν ζω για να γράφω στίχους, γράφω στίχους για να ζω...
«Δεν ζω για να γράφω στίχους, γράφω στίχους για να ζω. Δεν γράφω επειδή ξέρω, γράφω για να μάθω... Η πένα αποτελεί την κοίτη της εμπειρίας του υπαρκτού, που βρίσκεται εν υπνώσει...».
Μαρίνα Τσβετάγιεβα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.png)
.jpg)
19 σχόλια:
.
.
.
.
«Κάθε θάνατος ποιητή, όσο φυσικός κι αν είναι, είναι αφύσικος, δηλαδή φόνος...»
Μαρίνα Τσβετάγιεβα
Καλά "βαλτή" είσαι... δεν το συζητάω!
Μ' έστειλες κανονικά με την Τσβετάγιεβα τώρα!
Το καλοκαίρι γνώρισα μια τύπισσα που μένει Γαλλία και έκανε παλιότερα το διδακτορικό της στη Σορβόννη με θέμα κάποια έργα της Τσβετάγιεβα και μιλούσαμε... τι να σου λέω τώρα...
Αφιερωμένο εξαιρετικά...
Yo no cantaba pa' que me escucharas
ni porque mi voz fuera buena
yo canto pa' que me se vayan
las fatiguillas y las penas
Que me van aniquilando
la gente anda diciendo
y sigo por mi camino
que las nubes las destruye el viento...
@ tinuviel
Τελικά όλα στη ζωή μας είναι τυχαία ή τίποτα δεν είναι τυχαίο;
Να σου πω σ' αυτό το ερώτημα δεν έχω απαντήσει ακόμα. Το μόνο που ξέρω σίγουρα, είναι ότι τα καλύτερα δεν τα επέλεξα. Με επέλεξαν ή μου συνέβησαν να πω πιο σωστά.
Λοιπόν η Τσβετάγιεβα είναι από εκείνες τις τόσο έντονες προσωπικότητες που κάποιοι σύγχρονοί της την είχαν χαραχτηρήσει ως «μυαλό με ατσάλινους ανδρικούς μυς»...
Προσωπικά την βρίσκω υπέροχη. Υπέροχη όχι μόνο γιατί μου αρέσει ποιητικά, αλλά και γιατί θαυμάζω τη στάση ζωής της, φοβερά. Ανεξάρτητη, ερωτική, αδέσμευτη, τολμηρή, πολύ πάνω και πέρα από την εποχή της.
Σε μια διαρκή αναζήτηση... και λογικό ήταν. Μυαλό που εφλέγετο, καρδιά που καιγόταν επίσης και τί δεν έζησε στο φευγαλέο πέρασμά της από την ζωή.
Υποθέτω ότι έχεις το βιβλίο «Η αλληλογραφία των τριών». Εκεί μέσα στα γράμματα όλων τους και του Πάστερνακ και του Ρίλκε και της Μαρίνας, δεν προλαβαίνεις να χορταίνεις σκέψεις τέτοιες, που απορείς και συγκινείσαι με τη διαπίστωση, ότι όλος ο κόσμος είναι πολύ μικρός τελικά. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται το ίδιο, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, χρώματος και χρονικής περιόδου. Ο χρόνος ελάχιστα παρεμβαίνει στην εσωτερική φλόγα που μας κατατρώει.
Τελικά ο Μορέντε παντού και πάντα επίκαιρος και υπέροχος!
Μου έφτιαξες την ημέρα! :)
¡Un abrazo muy fuerte!
Ομορφες κουβέντες, όμορφοι άνθρωποι.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα.
Καλό μας Σαββατοκύριακο
Mε αφορμή την πλήρη άγνια για την ύπαρξη της Μαρίνας Τσβετάγιεβας, πήγα πίσω στην επαίδευσή μου.. αρχικά η σαφής κλίση μου ήταν στα τεχνικά και το σχέδιο όχι σαν τέχνη, σαν πληροφορία για το πώς πιστεύω ότι λειτουργεί κάτι.. συγχρόνως άρχισα να διαβάζω ότι έπεφτε μπροστά μου χωρίς κάποιού είδους καθοδήγηση.. δεν είχα υποψιαστεί ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να διαλέξω μεταξί κλασικού και πράκτικού.. η επίλογή έγινέ λίγο πολύ τυχαία.. έτυχε σε κάποια περίοδο οι φυσικομαθηματικοί να είναι πιό ενδιαφέροντες και κυρίως να δέιχνουν περισσότερο ενδιαφέρον.. συνάντησα και καταπληκτικούς φιλόλογους αλλά ο κύβος είχε ριχθεί.. τώρα αντιλαμβάνομαι το βραχύ του βίου.. αν θέλεις να ασχοληθείς με τα πάντα.. αλλά τουλάχιστον συντελείς στην διεύρυνση των οριζόντων μου.. καί ότι προλάβω..:):)
Φιλιά:):)
Καλημέρα.
Εμείς καθορίζουμε, την ζωή μας ανάλογα μέ τίς επιλογές μας.
Μπορούμε άραγε να καταλάβουμε τα σημάδια τών καιρών.
Επετρεψε μου σε παρακαλώ να διαφωνίσω σε κάτι.
Οι ποιητές, και εν γένειοι καλητέχνες, δεν πεθαίνουν.
Εχουν το έργο τους να τους κρατά ζωντανους
Καλημέρα
@ Αλεξάνδρα
Έτσι πίστευα κι εγώ Αλεξάνδρα μου. Μέχρι που η τύχη μου έδειξε ότι πολλά συμβαίνουν ερήμην μας. Τα πολλά τα σημαντικά.
Ελπίζω να περάσατε όμορφα εχθές! ;)
Φιλιά!
@ koulpa
Εκείνη την εποχή αγόρι μου σωστά επέλεξες. Η ποίηση και οι χαρές της, σε θέλουν ώριμο και αποφασισμένο να τις λάβεις. Το σημαντικό είναι ότι το έχεις μέσα σου και το αισθάνεσαι. Για παράδειγμα, τα τρία μου παιδιά. Η ίδια μάνα τα μεγάλωσε και τα τρία. Τα δυο μεγάλα κόβουν φλέβες. Ο μικρός είναι φτυστός εγώ. Αφού μου έλεγε προχθές, τί ωραία που θα ήταν να είχαμε λεφτά και να μην υπήρχε λόγος να δουλεύω, για να μπορώ να κάθομαι να ζωγραφίζω και να γράφω απερίσπαστος. Και σπουδάζει πληροφορική. :)))) Και του αρέσει, αλλά τελικά θα την έχει για βιοπορισμό.
Οπότε ξεκινάς τη σωστή ώρα. Στα 45 σου θα είσαι φιλόλογος! ;)
Φιλιά! Πολύ σε χαίρομαι!
@ Alexis B
Καλησπέρα Αλέξη μου! Μη ζητάς άδεια να διαφωνήσεις. Αφού δεν διαφωνείς μαζί μου, αλλά με την Τσβετάγιεβα! ;)
χαχα.. ναι αν γινόμουν κατ'ευθείαν φιλόλογος.. στα 45 θα έφτανα στην κοριφή της επετιρίδας..:):)
Σωστός ο γιός... κι εγώ πες του γεννήθηκα φτωχός με ελατώματα πλουσίου.. αλλά δε παραπονούμε γιατί βλέπω γύρω μου ότι όσοι έχουν τα μέσα, οι περισσότεροι δεν έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν.. η Δημουλά το είχε πει ότι δεν υπάρχου ευτυχισμένοι (καλοζωησμένοι) ποιητές;..:):)
Στο γυμνάσιο πήγαινα σε ιδιωτικό της κακιάς συμφοράς από πλευρά φίμης, με την ένοια ότι οι μαθητές ήταν πλουσιόπαιδα ανεπιθήμητα στα αλλά σχολεία λόγω συμπεριφοράς.. αλλά οι καθηγητές ήταν οι περισσότεροι πολύ κοντά στα παιδιά που έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον, ίσως γιατί ήταν μετρημένα.. Στο λύκειο πήγα στο δημώσιο της γειτωνιάς μου.. με έξι τμήματα στην τάξη ήταν δύσκολο και να είχε τη διάθεση (που δεν την είχε) στον καθηγητή ακόμα και να δει ποιοί είχαν διάθεση.. Ενώ μου άρεσαν τα αρχαία η καθηγήτρια περνούσε μια πολύ δύσκολη χρονιά (οικογενειακά πολήματα.. αρωστιες θανατοι..) και μόνο εμείς της λοίπαμε.. δε πήρα μιροδιά στην αρχή περί αρχαίων.. συνάντησα στην Ερμού τυχαία την καθηγήτρια του γυμνασίου.. με πήρε επί τόπου σπίτι της και μου έλυνε απορίες για τρείς ώρες.. μου έδωσε μια νέα ώθηση.. καλά να είναι όπου να έιναι..:):)
Πιστεύω στη ζωή μου τα πιό πολλά είναι τυχαία.. ίσως γιατί εγώ δεν πιέζω καταστάσεις.. δε προλαβαίνω να πιέσω.. ασχόλούμαι με τη διαχείριση των τυχαίων..:):)
Φιλιά! Κι εγώ σε χαίρομαι βεβαίως:):)
@ koulpa
Δυστυχώς κούλπα μου οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα είναι λαχείο. Αν σου κάτσει...
Και πιο παλιά πολύ χειρότερα. Ο εκπαιδευτικός και ο γιατρός αν δεν το θεωρεί λειτούργημα αυτό που κάνει, έχει αποτύχει.
Οπότε καταλαβαίνεις... πόσοι φαντάζεσαι θα το θεωρούν έτσι; Άστα... πίκρα. Σημασία έχει ότι το πάλεψες μόνος σου και είσαι αξιέπαινος, όπως πολλά ακόμα παιδιά που τελειώσανε σχολειά, σαν το Λύκειο που περιέγραψες.
«Κάθε θάνατος ποιητή, όσο φυσικός κι αν είναι, είναι αφύσικος, δηλαδή φόνος...»
--------------
Ο ποιητής , δεν πεθαίνει ποτέ ...
Το να είσαι ΠΟΙΗΤΗΣ είναι ένα είδος αθανασίας
Αν έστω και μια μονο φορά ο ποιητής "γράψει" μέσα στην καρδιά κάποιου , έχει γίνει .... αθάνατος .
σ' ευχαριστώ...πολύ!
@ silia
Σωστό αυτό που λες κι εσύ κι ο Αλέξης, αλλά η Τσβετάγιεβα εδώ προαναγγέλει την αυτοκτονία της και πιθανόν αναφέρεται και στο θάνατο του Ρίλκε από λευχαιμία.
Ένα κατηγορώ είναι που στρέφεται επί παντός, ονομάζοντας φόνο ότι ή όποιον την οδήγησε στην αυτοχειρία. Υποθέτω ότι βάλει κατά παντός. Σοβιετικού καθεστώτος, ανέχειας και μιζέριας στην αυτοεξορία, δυσκολιών ποικίλων εξ' αιτίας των φυλακίσεων του άντρα και των παιδιών της, θανάτου του Ρίλκε. Έτσι βάλει ακόμα και κατά του Θεού...
Η διάσταση που δίνεις με βρίσκει σύμφωνη, αλλά αν το δεις και σε σχέση με τη στυγερή δολοφονία του Λόρκα από τα φασισταριά, δικαιώνεις τη Μαρίνα. Γιατί συχνά και οι αυτοκτονίες των περισσότερων, έμμεσοι φόνοι ήταν αφού δεν είχαν άλλη επιλογή. Ο ψυχισμός των ποιητών είναι πολύ εύθραυστος και γι αυτό πολλοί δεν άντεξαν τον όμορφο κόσμο μας, μέχρι τέλους.
Ένα μόνο θέλω να προσπαθήσεις να θυμάσαι... ότι υπάρχουν και φίλοι που μας νοιάζονται και είναι δίπλα και στα καλά και στα ζόρια. Και τα ζόρια να ξέρεις εναλλάσσονται. Γι αυτό κρατάμε γερά και αλληλοβαστιόμαστε. Ελπίζω να σε βρω καλά ερχόμενη ε;
Έχεις την αγάπη μου και τη σκέψη μου... τη φιλία...θέλω να πιστεύω ότι τη θεωρείς δεδομένη. :)
Μια δυνατή αγκαλιά! Να προσέχεις...
"Τελικά όλα στη ζωή μας είναι τυχαία ή τίποτα δεν είναι τυχαίο;"
Απλώς η Μοίρα των αρχαίων στα νεότερα χρόνια (ένεκα διαφωτισμού, αμφισβήτησης, κτλ) αντικαταστάθηκε από την Τύχη... Τόσο η ύπαρξη όσο και η απουσία της Τύχης υποδηλώνουν την διαρκή παρουσία της άλλοτε στα φανερά και άλλοτε στα κρυφά. Πολύ πιθανό και το τυχαίο να έχει τους δικούς του "κανόνες" ας πούμε, απλώς απ' τη στιγμή που δεν μπορούμε να τους κατανοήσουμε, θυσιάζουμε στο βωμό του σύγχρονου "άγνωστου θεού"...
Καλή νύχτα! ;-)
Υ.γ. Ο Μορέντε, η Τσβετάγιεβα και οι πέριξ, ο καθένας με τον τρόπο του βέβαια, έχουν το χάρισμα να αποτελούν ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης, μελέτης, πληροφοριών κ.ο.κ. Έχουν μιλήσει/γράψει/τραγουδήσει για τα πάντα, οπότε ο καθένας που προσλαμβάνει το έργο τους διαλέγει αυτούς τους "φάρους" που ταιριάζουν καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή του και ανάλογα πορεύεται...
¡Ay, cómo canta el alba, cómo canta!
¡Qué témpanos de hielo azul levanta!
¡Ay, cómo canta la noche, cómo canta!
¡Qué espesura de anémonas levanta!
@ tinuviel
¡Ay, cómo canta la noche, cómo canta!
¡Qué témpanos de hielo azul levanta!
Υπέροχο...
Κοίτα μια αφιέρωση που έγραψε ο Ρίλκε στη Μαρίνα όταν της έστειλε ένα γράμμα μαζί με τις Ελεγείες του Ντουίνο(εκδόσεις Insel,1923),
πάνω στο θέμα της συνάντησης των ψυχών...
Για τη Μαρίνα Τσβετάγιεβα
Αγγιζόμαστε. Με τι; Με φτερουγίσματα,
ακόμα και με αποστάσεις αγγιζόμαστε.
Ένας ποιητής και μόνο ζει, και πότε πότε συναντά
εκείνος που τον φέρει εκείνον που τον έφερε.
ΡΑΊΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ
Δημοσίευση σχολίου