To χυμένο αίμα
Δεν θέλω να το δω!
Πες στο φεγγάρι να βγει,
γιατί δεν θέλω να δω
το αίμα του Ιγνάθιο πάνω στην αρένα.
Δεν θέλω να το δω!
Το φεγγάρι απ' άκρη σ' άκρη.
Άτι από γαλήνια σύννεφα,
και η γκρίζα πλατεία του ύπνου
με ιτιές στους φράχτες.
Δεν θέλω να το δω!
Η μνήμη μου καίγεται.
Ειδοποιείστε τα γιασεμιά
με τη διακριτική λευκότητά τους!
Δεν θέλω να το δω!
Η αγελάδα του γερασμένου κόσμου
περνούσε την πικραμένη γλώσσα της
πάνω σ' ένα μουσούδι με αίματα
χυμένα στην αρένα,
και οι ταύροι του Γκισάντο
σχεδόν νεκροί και σχεδόν πέτρα,
μουγκρίζανε σαν δυο αιώνες
που βαρεθήκανε πια να πατούν τη γη.
Όχι!
Δεν θέλω να το δω!
Ανηφορίζει τα σκαλιά ο Ιγνάθιο
μ' όλο το θάνατό του φορτωμένος.
Αναζητούσε την αυγή
και η αυγή δεν ήταν.
Αναζητά τη σίγουρη γραμμή του εαυτού του
και τ' όνειρο τον αποπροσανατολίζει.
Αναζητούσε το θαυμάσιο κορμί του
και βρήκε το αίμα του ανοιχτό.
Μη μου λέτε να το δω!
Δεν θέλω να νιώσω το ανάβλυσμα
κάθε φορά με λιγότερη δύναμη'
εκείνο το ανάβλυσμα που φωτίζει
τις κερκίδες και εκτινάσσεται
πάνω στο βελούδο και στο δέρμα
του διψασμένου πλήθους.
Ποιός μου φωνάζει να φανώ;
Μη μου λέτε να το δω!
Δεν έκλεισαν τα μάτια του
όταν είδε τα κέρατα κοντά,
μα οι τρομερές μανάδες
σηκώσαν το κεφάλι.
Και μέσα απ' τα αγροκτήματα
σηκώθηκε ένας αέρας από μυστικές φωνές,
που κραύγαζαν σ' ουράνιους ταύρους,
οι επιστάτες μιας ομίχλης νεκρικής.
Δεν υπήρξε πρίγκηπας στη Σεβίλη
να μπορεί να τον ανταγωνιστεί,
ούτε σπαθί σαν το σπαθί του,
ούτε καρδιά τόσο αληθινή.
Σαν ένα ποτάμι λιονταριών
η υπέροχη δύναμή του,
και σαν άγαλμα από μάρμαρο
η σχεδιασμένη σύνεσή του.
Αέρας της ανδαλουσιανής Ρώμης
του χρύσωνε το κεφάλι
όπου το γέλιο του ήταν ένα μύρο
από αλάτι και πνεύμα.
Τί μεγάλος ταυρομάχος στην αρένα!
Τί σπουδαίος ορεσίβειος στα βουνά!
Τί απαλός με τα στάχυα!
Τί σκληρός με τα σπιρούνια!
Τί τρυφερός με τη δροσοσταλίδα!
Τί εκθαμβωτικός στη γιορτή!
Τί τρομερός με τις στερνές
του σκοταδιού τις σημαιούλες!
Όμως κοιμάται πια για πάντα.
Ήδη τα βρύα και η χλόη
με σίγουρα δάχτυλα ανοίγουν το λουλούδι του κρανίου του.
Και το αίμα του έρχεται κιόλας τραγουδώντας:
τραγουδώντας στα λιβάδια και τους βάλτους,
γλιστρώντας από κέρατα κοκαλωμένα απ' το κρύο,
τρεκλίζοντας χωρίς ψυχή στην ομίχλη,
σκοντάφτοντας σε χιλιάδες οπλές
κόρνο μιας μακρινής, σκοτεινής, θλιμμένης γλώσσας,
για να σχηματίσει μια λιμνούλα αγωνίας
δίπλα στον Γουαδαλκιβίρ των αστεριών.
Ω άσπρο τείχος της Ισπανίας!
Ω μαύρε ταύρε του πόνου!
Ω αύρα απ' το αίμα του Ιγνάθιο!
Ω αηδόνι απ' τις φλέβες του!
Όχι.
Δεν θέλω να το δω!
Γιατί δεν υπάρχει κάλυκας να το τιθασεύσει,
δεν υπάρχουν χελιδόνια να το πιουν,
δεν υπάρχει πάχνη αυγής να το παγώσει,
δεν υπάρχει τραγούδι, ούτε κατακλυσμός με κρίνα,
δεν υπάρχει κρύσταλλο να το τυλίξει με ασήμι.
Όχι.
Εγώ δεν θέλω να το δω!
Federico García Lorca
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Ακούστε το ολόκληρο, μη βαρεθείτε την σοπράνο στην αρχή...:) Ακούστε τη συγκλονιστική απαγγελία της Ισπανίδας με την ουράνια μουσική που ακούγεται από μέσα! Και μόνο γι αυτή τη μουσική, ο Ξαρχάκος περνά στην αιωνιότητα των Αθανάτων μουσουργών!
Jarcha, Το χυμένο αίμα σε μια ακόμα ενδιαφέρουσα εκτέλεση!
H αλήθεια είναι πως όταν μεταφράζεις ποίηση αυτής της κλάσης, νιώθεις ένα δέος τρομερό. Χωρίς να το αντιληφθείς εισχωρείς στα εσώψυχα του ποιητή, γίνεσαι ένα μαζί του, βιώνεις την αγωνία του, ανασαίνεις με τη βαριά ανάσα του, ο ρυθμός της καρδιάς σου συντονίζεται σ' αυτόν της δικής του καρδιάς, πότε απελπιστικά αργός, πότε με ταχυκαρδία, πνίγεται ο λαιμός σου απ' την κραυγή του, πονά το στήθος στο λυγμό του, ιδρώνεις να του βρεις τη λέξη τη σωστή από τρόμο να μην αλλάξεις, αν γίνεται, ούτε γράμμα, ούτε συλλαβή, ούτε τελεία. Η αλήθεια είναι ότι στην προσπάθεια να δώσω το ακριβές, το απολύτως ακριβές, λέξη προς λέξη, εξοντώνομαι. Και μπορεί μια λέξη να την αναζητώ μερόνυχτα. Και σπάνια νιώθεις ότι τελείωσες. Μόνιμα θες να αλλάξεις ή να διορθώσεις κάτι. Αν μπορούσα να μεταδώσω αυτό που νιώθεις διαβάζοντάς τις λέξεις στο πρωτότυπο... Αξίζει να μάθει ισπανικά κανείς και μόνο για να διαβάζει Λόρκα! Το υπογράφω!
Αφιερωμένο στον Μαύρο Γάτο με ευχαριστίες για την πρόσκληση στην αλυσίδα της ποίησης. Εμείς την κρατάμε γερά την αλυσίδα, αλλά επειδή έχετε σχεδόν όλοι παίξει, απλά προτείνω να το κάνουμε καθημερινή μας πράξη. Αντίσταση με ποίηση, σε όλα αυτά που μας μαυρίζουν... :)
%20(1).png)
.jpg)
31 σχόλια:
.
.
.
.
.
LA SANGRE DERRAMADA
¡Que no quiero verla!
Dile a la luna que venga,
que no quiero ver la sangre
de Ignacio sobre la arena.
¡Que no quiero verla!
La luna de par en par,
caballo de nubes quietas,
y la plaza gris del sueño
con sauces en las barreras
¡Que no quiero verla¡
Que mi recuerdo se quema.
¡Avisad a los jazmines
con su blancura pequeña!
¡Que no quiero verla!
La vaca del viejo mundo
pasaba su triste lengua
sobre un hocico de sangres
derramadas en la arena,
y los toros de Guisando,
casi muerte y casi piedra,
mugieron como dos siglos
hartos de pisar la tierra.
No.
¡Que no quiero verla!
Por las gradas sube Ignacio
con toda su muerte a cuestas.
Buscaba el amanecer,
y el amanecer no era.
Busca su perfil seguro,
y el sueño lo desorienta.
Buscaba su hermoso cuerpo
y encontró su sangre abierta.
¡No me digáis que la vea!
No quiero sentir el chorro
cada vez con menos fuerza;
ese chorro que ilumina
los tendidos y se vuelca
sobre la pana y el cuero
de muchedumbre sedienta.
¡Quién me grita que me asome!
¡No me digáis que la vea!
No se cerraron sus ojos
cuando vio los cuernos cerca,
pero las madres terribles
levantaron la cabeza.
Y a través de las ganaderías,
hubo un aire de voces secretas
que gritaban a toros celestes,
mayorales de pálida niebla.
No hubo príncipe en Sevilla
que comparársele pueda,
ni espada como su espada,
ni corazón tan de veras.
Como un rio de leones
su maravillosa fuerza,
y como un torso de mármol
su dibujada prudencia.
Aire de Roma andaluza
le doraba la cabeza
donde su risa era un nardo
de sal y de inteligencia.
¡Qué gran torero en la plaza!
¡Qué gran serrano en la sierra!
¡Qué blando con las espigas!
¡Qué duro con las espuelas!
¡Qué tierno con el rocío!
¡Qué deslumbrante en la feria!
¡Qué tremendo con las últimas
banderillas de tiniebla!
Pero ya duerme sin fin.
Ya los musgos y la hierba
abren con dedos seguros
la flor de su calavera.
Y su sangre ya viene cantando:
cantando por marismas y praderas,
resbalando por cuernos ateridos
vacilando sin alma por la niebla,
tropezando con miles de pezuñas
como una larga, oscura, triste lengua,
para formar un charco de agonía
junto al Guadalquivir de las estrellas.
¡Oh blanco muro de España!
¡Oh negro toro de pena!
¡Oh sangre dura de Ignacio!
¡Oh ruiseñor de sus venas!
No.
¡Que no quiero verla!
Que no hay cáliz que la contenga,
que no hay golondrinas que se la beban,
no hay escarcha de luz que la enfríe,
no hay canto ni diluvio de azucenas,
no hay cristal que la cubra de plata.
No.
¡¡Yo no quiero verla!!
Κατέβασα από την βιβλιοθήκη ένα μικρό κιτρινισμένο βιβλιαράκι με φτηνό χαρτονιένιο εξώφυλο.
Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας, των εκδόσεων "βιβλιοθήκη μικρών αριστουργημάτων",σε μετάφραση Ν. Θεοδώρου.
(Αθήνα 1974- Δραχμές 20)
Το είχα αγοράσει από εκποίηση ενός βιβλιοπωλείου που φαλήρισε μαζί με αρκετά άλλα. Τα πουλούσαν με το κιλό.
Πραγματικά, τα έβαζε πάνω στην ζυγραριά και τα πουλούσε με το κιλό. Κι αυτό, ένα τόσο δα βιβλιαράκι...Ούτε 100 γραμμάρια είναι.
(Έχω κακό σκοπό... Θα συγκρίνω την μετάφρασή σου με αυτήν.
Πλάκα κάνω...)
@ afmarx
Έλααα... Σοβαρά Γιώργο μου έχεις τέτοια σπάνια μετάφραση; Σκανάρισέ την να τη δούμε. Πολύ θα το ήθελα. Όταν και αν, έχεις χρόνο. Και φυσικά να τις συγκρίνεις. Γι αυτό ακριβώς υπάρχουν οι πολλές μεταφράσεις. Για να διαλέγουμε αυτήν που μας πάει. ;)
Τι υχόχρωμα έχει ο τύπος στην τελευταία βερσιόν..
..Και ισπανικά και ιταλικά και γερμανικά.. ότι προλάβουμε..:):)
Να σημειώσω ότι, για λόγους που αγνωώ, είμαι με τον ταύρο..
Ηταν λέει δίπλα στην αρένα φιμισμένο καπιλιό που σερβήριζε αμελέτητα ταύρου.. πήγαν τον αδαή και δύσπιστο, ως προς το έδεσμα, τουρίστα σχεδόν με το ζόρι να δοκιμάσει.. του φέραν ένα μικρό μικρό πιατάκι..
-Τα περίμενα μεγαλήτερα, λέει..
-Εμ δε χάνει πάντα ο ταύρος..
Φιλιά και καληνύχτες:):)
@ afmarx
A και κάτι άλλο, αν το δεις Γιώργο. Εσύ που είσαι μουσικό αρχείο και με φίλους με ειδικές γνώσεις ;), έχω φάει τα μανίκια μου να βρω το Ορατόριο του Vicente Pradal, από την Τουλούζη, γιος του Ανδαλουσιανού ζωγράφου Carlos Pradal, ο οποίος έχει κάνει ένα Ορατόριο που έχει μείνει στα χρονικά της Τουλούζης. Αν κάποιος έχει το Llanto por Ignacio Sánchez Mejías ή το Romancero Gitano ή το El divan de Tamarit του Vicente Pradal, θα μου έκανε πολύ μεγάλη χάρη... Ευχαριστώ εκ των προτέρων ασχέτως αποτελέσματος ε; ;)
@ koulpa
Είδες τί εκπληκτική φωνή έχει ο τύπος από τους Jarcha; Καταπληκτικός. Και μουσικάρα! Τί έχει εμπνεύσει στους ανθρώπους!
Αλλά ακούγοντας Ξαρχάκο, σε αυτή την τελευταία ηχογράφηση από το Μέγαρο, όλα χάνονται... ή μάλλον έπονται.
Για τους ταύρους ανοίγεις μεγάλη κουβέντα και έχω σκοπό να την κάνουμε σε ειδικό ποστ. Λίαν συντόμως. ;)
Φιλιά και καληνύχτα γλυκιά!
Εξαιρετικό το "ανέκδοτο" Koulpa!
Γητεύτρια, κάνε λίγη υπομονή για τον Vicente Pradal, κάτι μπορεί να βρω, το ψάχνω.
μία το ποίημα, μία το άβαταρ σου, κρίση αγάπης με έπιασε σήμερα...το έγραψα και στον γατούλη...μου αρέσει που οι επιλογές μας ήταν Ισπανόφωνες...φιλιά και όνειρα γλυκά
Μπράβο! Για τον Ξαρχάκο συμφωνώ και επαυξάνω. Χαίρε (και πράττε!)
Καλημέρα
Μαριάνα, τα σκαναρισμένα θα τα έχεις πολύ σύντομα στο email σου.
Για την μουσική δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σε βοηθήσω... Θα κάνω ό,τι μπορώ όμως.
Δεν ξερω αν καταφερες να βρεις τον δισκο του '71,εγω ομως βρηκα καποιες διευθυνσεις που τον πουλανε.Τις γραφω ακριβως,για να τις βρεις με τη μια
1) www.musical.gr/cddetails.php?gui_language=1&CD_code=478733-2
2) www.music-bazaar.com/main.php?page=album&id=1627&lfs=gr
3) /www.music.gr/kritikes.asp?IdProduct=6172
Τωρα,τους στιχους του Γκατσου δεν τους εχω ευκολους,ε,δεν κουβαλαω και τα βινυλια στο γραφειο,αλλα μπορω να σας το τραγουδησω αμα θετε!
Καλημερουδια!-ΑΤΠ-
@ Juanita La Quejica
Καλημέρα!!! :)
Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί! ;)
@ elafini
Είδες σύμπνοια ελαφάκι; Δε θα έχει παράπονο ο Γάτος... Τον αντιμετωπίσαμε κι οι δυο τάχιστα και ισπανιστί! ;)
Καλημέρα κούκλα! Θα τα πούμε σύντομα... Φιλάκια!
@ γιώργος κεντρωτής
Ευχαριστώ θερμά για τη συμπαράσταση. Η άποψή σου φάρος.
Το ήξερα ότι θα συμφωνούσαμε για Ξαρχάκο. ;)
Την καλημέρα μου!
@ afmarx
Αστέρι μου φεγγάρι μου!
Αητέ και παλικάρι μου!
Τί δώρο υπέροχο μου έκανες σήμερα! Θα σου στείλω μέιλ για λεπτομέρειες! Χίλια ευχαριστώ! Δεν ήθελα να σε βάλω σε τόσο κόπο. Αλλά θα πιάσει τόπο.
Μια αγκαλιά πολύ σφιχτή συντροφάκι! Με συγκίνησες...
@ -ΑΤΠ-
Μωρέ τί αστέρια είσαστε εσείς! Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πληροφορίες! Ήδη άκουσα αποσπάσματα! Υπέροχος ο Μάνος Κατράκης! Συγκλονιστική η φωνή του!
Ρε παιδιά έχω μια επιφύλαξη μόνο. Σε αυτά τα μουσικά σάιτ, εμπιστεύεστε πιστωτική; Έχω έναν φόβο πάντα γιατί μας έχουν συμβεί διάφορα και σε μένα και στα παιδιά μου...
Για τον Γκάτσο μην ανησυχείς. Θα το προσθέσω εγώ. ;)
Καλημέρα γλυκιά και άπειρα ευχαριστώ!
Το diván βλέπω να υπάρχει μόνο σε Carlos Cano. Σε ενδιαφέρει;
To romancero με Pradal μόλις το κατέβασα και δυστυχώς ήταν "καμμένο" το αρχείο. Κρίμα... πάντως συνεχίζω την προσπάθεια.
http://download.yousendit.com/B7B057532AF87D69
Vicente Pradal - Muerte de Antoñito el Camborio
@ Juanita La Quejica
Ααααχ! Φιλενάδα με τον Pradal το ίδιο έπαθα. Δεν ανοίγει το αρχείο, με καμία μέθοδο. Και δεν υπάρχει και σε μπλογκ. Ενώ οι Ισπανοί και οι Ιταλοί, έχουν ότι ζητήσει η ψυχή σου! χαχαχαχα! Το diván σαφώς και μ' ενδιαφέρει με Carlos Cano.
Tου Pradal βρήκα μόνο ένα καταπληκτικό κομμάτι μεμονωμένο, που θα το κάνω ποστ. Να 'σαι καλά!
Φιλιά πολλά!
@ Juanita La Quejica
χμ... από την ίδια πηγή πίνουμε νερό! :))))
Φανταστικό δεν είναι; Είδες εισαγωγή; ;) Αυτό μεταφράζω τώρα... Κουτί έρχεται το λινκ που έδωσες! Χίλια ευχαριστώ!!!
Για ον λάιν παραγγελίες δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιείς την πιστωτική κάρτα σου.
Για το σκοπό αυτό υπάρχουν οι "χρεωστικές" κάρτες. Καταθέτεις το ποσόν που επιθυμείς - συνήθως το ποσόν της επικείμενης αγοράς - και έτσι δεν κινδυνεύεις από υπερχρεώσεις.
Οι περισσότερες τράπεζες, από όσα γνωρίζω, για να σου εκδώσουν μία Χρεωστική κάρτα απαιτούν να διατηρείς σ' αυτές λογαριασμό καταθέσεων.
Η Τράπεζα Κύπρου και η Τράπεζα Αττικής, όμως, εκδίδουν χρεωστικές κάρτες, χωρίς αυτή την προϋπόθεση (δεν απαιτούν δηλαδή να είσαι πελάτης τους). Το έχω δοκιμάσει με την Gift Card της Τράπεζας Αττικής. Η διεκπεραίωση είναι άψογη.
Τι μεγάλη τιμή, γλυκιά μου Γητεύτρια! Να μού αφιερώνεις ένα τόσο υπέροχο ποστ, που γεμίζει όλες τις αισθήσεις!
Ευχαριστώ βαθιά.
Και ναι, ας αντισταθούμε με την Ποίηση!
Σ:))))))
ΥΓ. Ντρέπομαι που τόσο αργοπόρησα να έρθω, αλλά κάλιο αργά, παρά αργότερα, που λέμε κι εντώ στο Ελλάντεν...
Simera symplirwnw ena xrono blogging. Theleis na etoimaseis ena mikrouli postaki gia to blog mou? Eleuthero thema.
To e-mail mou einai:
melwdia@yahoo.co.uk
Δεν με πειράζει που δεν ξέρω ισπανικά γιατί είμαι σίγουρη ότι οι μεταφράσεις σου είναι οι καλύτερες.
Πραγματικά νιώθεις τον πόνο...
και το μεγαλείο της φιλίας.
φιλιά
@ artois
Άστα αρτουά, με μένα μιλάς. Βρήκες άνθρωπο να συννενοηθείς! Πήγα παιδί μου στην τράπεζα Κύπρου κι έβγαλα προπληρωμένη, αλλά της φόρτωσα κάμποσα γιατί έχω ταξίδια μπροστά μου και τώρα ανησυχώ για την προπληρωμένη!!! :Ρ
Μέχρι να την ξεφορτώσω, θα κάνω λίγο υπομονή. :)
Έχω ήδη τρία ποσά σε αμφισβήτηση στην κάρτα του γιου μου, για αγορές που δεν έκανε, σε εταιρείες άσχετες. 800 ευρώ απ' το πουθενά. Και να φανταστείς δεν έκανε αγορές όν λάιν. Απλά έδωσε νούμερο κάρτας σε υπάλληλο της κρατικής τηλεφωνίας της Σκωτίας, τηλεφωνικά για συναλλαγή, γιατί ήταν Παρασκευή και θα έμενε χωρίς ίντερνετ ως τη Δευτέρα. Οι αγορές χρεώθηκαν κατά διαστήματα το επόμενο τρίμηνο. Σύμπτωση; Μπορεί. Η τράπεζα ήταν αισιόδοξη. Εγώ καθόλου.
Ωραία συζήτηση για το Λόρκα κάναμε σε αυτό το ποστ! :))))))))
@ Μαύρος Γάτος
Φιλιά στο μουσούδι σας Γάτε μου! ;)
@ vain
Η vain έχει γενέθλια! Γιορτάζει ένα χρόνο
Της εύχομαι κάθε χαρά να 'χει η ζωή της μόνο!
Χρόνια πολλά κορίτσι μου, ότι ποθείς να ζήσεις
ν' αξιωθείς και να χαρείς τις χίλιες αναρτήσεις!
Να σε χαιρόμαστε κι εμείς, όλοι που σ' αγαπάμε
και όλες σου τις μουσικές θα τις χειροκροτάμε!
Πολλά φιλάκια vain μου σου στέλνω από τα ξένα,
ξέρεις πως είσαι απ' τα προφίλ τα πολυαγαπημένα!
Τώρα θα χόρευα για σε, ας μην είμαι χορεύτρια
αλλά δεν είμαστε κοντά... ;) Η φίλη σου η γητεύτρια!
Έρχεται... ;)
@ Αλεξάνδρα
Αλεξάνδρα μου γλυκιά! Να είσαι καλά κοπέλα μου! Σ' ευχαριστώ! Με το μέλι στα χείλη πάντα!
Φιλάκια πολλά και σε σένα καλή μου!
Όπως πάντα χαίρομαι να διαβάζω Λόρκα, τα έχουμε ξαναπει αυτά.
ειδικά με νέες προσεγγίσεις μεταφραστικές.
και όπως σου έχω ξαναπει κι ο μεταφραστής ποιητής είναι...
γι'αυτό κι εγώ για τη συμμετοχή μου στο παιχνίδι επέλλεξα εσένα και τον θερνούδα!
καλή σου μέρα γητεύτρια
Το κατέβασα τελικά του Pradal, αλλά είναι σε ένα αρχείο, οπότε ή θα περιμένειες να στο δώσω στον επόμενο καφέ μας, ή στείλε ταχυδρομική διεύθυνση.
@ Juanita La Quejica
Έλα βρε θηρίο... Είσαι φοβερή! Έρχομαι Μάρτη. Οπότε κράτα το. Μη σε βάζω σε κόπο και σε έξοδα. Θα σου στείλω ιμέιλ. ;)
Δημοσίευση σχολίου