Ιπτάμενο χαλί
Άλκης Αλκαίος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Σε βρήκα μόνη ένα απόγευμα ζεστό
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις
μες τον καπνό πέταξα ένα σ' αγαπώ
και συ αμίλητη να κλαις και να καπνίζεις
Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα
κι όταν μας βρήκε το πρωί μου 'πες στ' αυτί
δεν έχω άλλο ουρανό έξω από σένα
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη
όλο ρωτάω πώς τα 'φερε έτσι η ζωή
αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Έχω γράψει πολλές φορές για τον Αλκαίο. Τα έχω χιλιοπεί... Δεν έχει περιγράψει άλλος στιχουργός τις στιγμές μου, όσο αυτός. Λες και έχει μικροκάμερα και με παρακολουθεί νιώθω κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια του. :) Ε, υποθέτω ότι πολύς κόσμος νιώθει το ίδιο ακριβώς! Γι αυτό και τον αγαπήσαμε τόσο. Γιατί είναι μέσα στην ψυχή μας.
Τώρα στο συγκεκριμένο τραγούδι, ήρθαν κι έδεσαν όλα. Η μουσική του Λαυρέντη, η ονειρεμένη, φωνή του Γιώργου στην ώριμη φάση της... Πρέπει να ήταν το 2001 στον Ζυγό με τους Κατσιμιχαίους, τότε που είχε βγάλει αυτόν τον υπέροχο δίσκο, Η άσφαλτος που τρέχει. Είχαμε πάει καμιά δεκαριά γυναίκες... καψούρες του κερατά όλες! Άλλες φρεσκοχωρισμένες, άλλες μέσα σε σχέσεις της μοναξιάς των δυο ή και των τριών μη σου πω... Σταθερές αξίες ζωής. :) Είχαμε γίνει λιώμα, πιο λιώμα δε γίνεται, με τα τραγούδια αυτά. Μετά ανεβήκαμε στο ιπτάμενο χαλί για να κάνουμε διανομή στα πτώματα. :)))))) Τί υπέροχες βραδιές έχω περάσει με τις φίλες μου! Να είναι καλά! Και να είναι καλά και ο Γιώργος για τις βραδιές που έχω ζήσει μαζί του! Η μόνη χρονιά που δεν τον πρόλαβα ήταν φέτος στο Παλλάς... :(
Άλκης Αλκαίος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Σε βρήκα μόνη ένα απόγευμα ζεστό
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις
μες τον καπνό πέταξα ένα σ' αγαπώ
και συ αμίλητη να κλαις και να καπνίζεις
Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα
κι όταν μας βρήκε το πρωί μου 'πες στ' αυτί
δεν έχω άλλο ουρανό έξω από σένα
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη
όλο ρωτάω πώς τα 'φερε έτσι η ζωή
αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Έχω γράψει πολλές φορές για τον Αλκαίο. Τα έχω χιλιοπεί... Δεν έχει περιγράψει άλλος στιχουργός τις στιγμές μου, όσο αυτός. Λες και έχει μικροκάμερα και με παρακολουθεί νιώθω κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια του. :) Ε, υποθέτω ότι πολύς κόσμος νιώθει το ίδιο ακριβώς! Γι αυτό και τον αγαπήσαμε τόσο. Γιατί είναι μέσα στην ψυχή μας.
Τώρα στο συγκεκριμένο τραγούδι, ήρθαν κι έδεσαν όλα. Η μουσική του Λαυρέντη, η ονειρεμένη, φωνή του Γιώργου στην ώριμη φάση της... Πρέπει να ήταν το 2001 στον Ζυγό με τους Κατσιμιχαίους, τότε που είχε βγάλει αυτόν τον υπέροχο δίσκο, Η άσφαλτος που τρέχει. Είχαμε πάει καμιά δεκαριά γυναίκες... καψούρες του κερατά όλες! Άλλες φρεσκοχωρισμένες, άλλες μέσα σε σχέσεις της μοναξιάς των δυο ή και των τριών μη σου πω... Σταθερές αξίες ζωής. :) Είχαμε γίνει λιώμα, πιο λιώμα δε γίνεται, με τα τραγούδια αυτά. Μετά ανεβήκαμε στο ιπτάμενο χαλί για να κάνουμε διανομή στα πτώματα. :)))))) Τί υπέροχες βραδιές έχω περάσει με τις φίλες μου! Να είναι καλά! Και να είναι καλά και ο Γιώργος για τις βραδιές που έχω ζήσει μαζί του! Η μόνη χρονιά που δεν τον πρόλαβα ήταν φέτος στο Παλλάς... :(
%20(1).png)
.jpg)
14 σχόλια:
.
.
.
.
.
Όλος αυτός ο δίσκος είναι υπέροχος!
Όλος όμως... ;)
Ο Αλκαίος δεν έχει γράψει την Πιρόγα; Μετά από αυτό, τι άλλο να πει κανείς, τα έχει πει όλα.
Και το σημερινό πολύ ωραίο.
alter,
πάλι πάνω μου έπεσες...:)
Διάλεξες ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια κι έναν,μάλλον τον πιο αγαπημένο μου στιχουργό....
Ναι και η Πιρόγα Σοφάκι! Ποίηση απίστευτη... Πόσο αγαπήθηκε από τον κόσμο! Καλά με το Θάνο Μικρούτσικο έχει συνεργαστεί σε πάρα πολλές και μεγάλες επιτυχίες!
Εσένα δε, όπως κι εμένα, που αγαπάμε και τη ρίμα... μας πάει ακόμα πιο πολύ! :)
@ kyriaz
Χαμογελάω... Γιατί ακριβώς το ίδιο νιώθω κι εγώ. Μέσα στους πρώτους ή πρώτος, από τους σύγχρονους που γράφουν σε αυτό το στυλ. Μάλλον δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω... Δαβαράκης, Γκανάς, Ισαάκ Σούσης, Νικολακοπούλου, Κραουνάκης, Κατσιμιχαίοι, Κριεζή... όλοι αυτοί που γράφουν σε άλλο στυλ και αποτελούν τη νέα γενιά του στίχου.
Σίγουρα ξεχνάω πολλούς αγαπημένους, που είναι λιγότερο γνωστοί. Πάντως έχουμε διαμάντια!
Θα τα ποστάρουμε σιγά σιγά κι εσύ κι εγώ και μερικοί... ομοιοπαθείς! :)
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα, τι να πω! Τα είπες όλα με την πολύ όμορφη εικόνα σου. Εκείνο το βράδυ με τις φίλες σου, λες και ήμουν εκεί, έχω αντίστοιχες αναμνήσεις. Όμως τα πιο σημαντικά ήταν η αναφορά σου στα διαμάντια αυτά, τους στιχουργούς μας... Το τραγούδι δεν το συζητώ!!!!
Μιλάω (σου γράφω πιο αυθόρμητα) έτσι γιατί οι αναμνήσεις όταν μας κατακλύζουν με τις αγαπημένες μουσικές παρέα, όχι μόνο συγκινούν, αλλά μας φέρνουν και μία γλυκιά νοσταλγία, κάποια ανεκτίμητα θέλω του παρελθόντος που όμορφα μπερδεύονται με τα θέλω του παρόντος μας.
Μου θύμισες και σ' ευχαριστώ να είσαι καλά με όσους αγαπάς και όλα καλά να είναι!
Και πανω που ορκιστηκα,να μην σε πλησιασω...
καταλαβα το λαθος μου και ειπα να περασω..!!!
Εχεις την δυναμη εσυ..τη δυναμη να ελκεις!
Καλησπερα Μαριαννα!
Να πάρεις το ολοκαίνουργιο CD που κυκλοφόρησε ως αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο. Ξεχωριστές στιγμές η "Εχεμύθεια" του Ζούδιαρη με την Αρλέτα και τα "Εναέρια τραίνα" με Αλκίνοο Ιωαννίδη. Τραγουδάρες!
@ Surrealist
Μεγάλη υπόθεση η φιλία Στέβη. Μεγάλη! Η ζωή, μου επαλήθευσε απολύτως αντίστροφα, το στίχο του «Αν δεν είχα κι εσένανε τί θα ήμουν στη γη...»
Αν δεν είχα τους φίλους μου, τί θα ήμουν στη γη... έτσι πάει.
Γιατί καμιά σχέση ερωτική δεν είναι μόνιμη, δεδομένη ή παντοτινή. Οι φίλοι μας όμως, είναι πάντα εκεί.
Καλησπέρες! :)
@ vrakas kostas΄
Οι όρκοι Κώστα μου βγήκανε για να τους καταπατούν οι άντρες! :))))
Αν τον τηρούσες θ' ανησυχούσα... ;)
Καλά είσαι; Όλα καλά στα μέρη σας;
Την καλησπέρα μου και καλωσόρισες! ;)
@ Μπόσκο
Ε καλά τώρα... Το πήρα τα Χριστούγεννα που ήρθα Ελλάδα! ;)
Συμφωνώ με τις επιλογές σου. Βάλε και το Νόστο του Λαυρέντη(φοβερή περιγραφή ο στίχος! εικόνες)... και όλα μωρέ καταπληκτικός δίσκος.
Μα γιατί επιμένεις να μας συγκινείς; Με τούτο το τραγούδι και με την ιστοριούλα σου, μου έφερες στο νου κάτι δικά μου βράδια, στα ξένα, που τα σκάρωνα συχνά και τα διηγούμαι σ' ένα άρθρο μου (ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΛΙΓΟ ΦΩΣ) που έγραψα, πάει καιρός και θα στο στείλω.
Να σαι καλά που μας ξεσηκώνεις...
@ μηθυμναίος
Λοιπόν, διάβασα ή μάλλον απόλαυσα, τα δυο σου άρθρα στο Εμπρός! Είδα και την καταπληκτική φωτό. Το σπίτι σου ήταν; Πάντως πρέπει να ζήσατε όμορφα χρόνια! Φανταστικές παρέες αυτές και οι βεγγέρες τέτοιου είδους, είναι τονωτικές ενέσεις ζωής. Ένιωθα μεγάλη συγκίνηση διαβάζοντάς σε γιατί περιέγραφες τη ζωή μου στην επαρχία. Έτσι ακριβώς επιβίωσα κι εγώ τα 12 χρόνια που έζησα εκεί. Βιβλία, μουσική, βεγγέρες και ενασχόληση με τα κοινά μέσω πολιτιστικών ή πολιτικών φορέων. Όμορφα χρόνια. Αλλά ένα θα σου πω. Τα καλύτερα δεν τα ζήσαμε ακόμα. ;)
Σε φιλώ ρομαντικέ μου! Δε φαντάζεσαι πόσο σε χαίρομαι που διατηρείς έναν ρομαντισμό και μια ποιότητα μιας άλλης εποχής!
Είμαστε μιας άλλης εποχής κι ας ζούμε σ' ετούτη.
Κι αυτό να σου πω γινόταν στη Βενεζουέλα, όχι στην επαρχία οκευ;
Να σαι καλά κι ευχαριστώ για όλα...
Δημοσίευση σχολίου