Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Μπορεί στον Βαλεντίνο να μην πιστεύουμε, πιστεύουμε όμως στον Έρωτα... είτε ως Υάκινθος, είτε ως γιος της Αφροδίτης, τον τιμάμε δεόντως καθημερινά..;)

Από τον παθιασμένο έρωτα της Francesca da Rimini και του Paolo Malatesta, εμπνεύστηκε ο Auguste Rodin, το "Το Φιλί" και το έκανε μέρος της συλλογής "Οι πύλες της κολάσεως". Έβρισκε πάντα αφορμές από τους έρωτες των άλλων για να εκφράζει δημιουργικότατα το δικό του τρελό πάθος για τη Γυναίκα της ζωής του την Camille Claudel...


Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, ας ξεφύγουμε λιγάκι από την πεζή καθημερινότητα. Πολλοί από σας τον τιμήσατε πολύ όμορφα στα ιστολόγιά σας! Mεταφέρω μερικά αγαπημένα ποιήματα ή ρήσεις διαφόρων διασήμων και ασήμων για τον έρωτα από αντίστοιχο θέμα των Εκφραστών με τίτλο: Ανατρεπτικός Έρωτας - Έρωτας Αντάρτης! Εκεί είχαμε μαζέψει μερικά πολύ ενδιαφέροντα «λογάκια» για τον Έρωτα, που φωτογραφίζουν το πνεύμα της κάθε εποχής και αποδεικνύουν τη διαχρονικότητα της σφοδρότητας του συναισθήματος, την ένταση και το πάθος που το βίωναν άντρες γυναίκες, ποιητές, γλύπτες, ζωγράφοι.
Δεν πιστεύω να έχει υμνηθεί στην Τέχνη τίποτ' άλλο περισσότερο από τον Έρωτα. Δεν πιστεύω να έχει τραγουδηθεί κάτι άλλο πιο πολύ από τους τροβαδούρους του κόσμου...
Εδώ λοιπόν καταθέτουμε ότι αγαπημένο μας θυμίζει έναν έρωτα, ποίημα, ρήση, λινκ από μια φωτό που αγαπάτε, από έναν πίνακα ή όποιο έργο Τέχνης, τα πρώτα στιχάκια που σας αφιερώσανε, μια μαντινάδα, ένα ανέκδοτο, μια αγανακτισμένη θύμηση και μια κλωτσιά αν θέλετε ή ένα φάσκελο με αποδέκτη αυτόν που σας πρόδωσε! Εγώ μαζί σας είμαι, θα σας συνδράμω... Ο καμένος τον καμένο να μην τον νιώσει; ;)


….γιατί μόλις σε δω για μια στιγμή,
δεν μπορώ πια να αρθρώσω λέξη:
αλλά η γλώσσα μου γίνεται κομμάτια και,
κάτω από το δέρμα μου,
γλιστράει απότομα μια λεπτή φωτιά:
τα μάτια μου χάνουν το βλέμμα τους,
τ’ αυτιά μου βουΐζουν,
ο ιδρώτας αυλακώνει το κορμί μου,
ένα ρίγος με κυριεύει σύγκορμη’
γίνομαι πιο χλωμή κι απ’ τη χλόη και,
λίγο ακόμη,
θα ‘λεγα πως πεθαίνω.

Σαπφώ


Αγάπη

Ν’ αγαπάς
σημαίνει να σπαρταράς
στα σεντόνια
ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία…
Γιατί αγάπη
δεν ειν’ ένας τρυφερός παράδεισος
μα η βίαιη επίθεση
της λαίλαπας
νερού
και φωτιάς.

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
Μετάφραση Αντώνη Δωριάδη
«Αχ αυτό το κενό, αυτό το τρομακτικό κενό, που νιώθω εδώ στο στήθος! Συχνά σκέφτομαι πως αν μπορούσα μια φορά, μόνο μια φορά να τη σφίξω πάνω στην καρδιά μου, όλο αυτό το κενό θα γέμιζε.»

Γκαίτε
Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου


Φευγαλέος έρωτας...από Auguste Rodin

«Ο έρωτας δεν είναι κάτι που συμβαίνει εκτάκτως. Είναι κάτι που συμβαίνει μονίμως. Απλώς ψάχνεις να το ακουμπήσεις κάπου. Είναι πολύτιμος ακόμα κι αν τον αισθανθείς μόνος. Δε θεωρώ απαραίτητη την ανταπόκριση. Άλλωστε ποτέ δεν είναι εύκολη... Είναι μεγάλο φάρμακο ο έρωτας. Για όλες τις αρρώστιες. Και προπαντός για την αρρώστια της αγωνίας.»

Κική Δημουλά

«Κ’ ίντα δεν κάνει ο Έρωτας σε μια καρδιά π’ ορίζει!
Σαν τη νικήσεις ουδέ καλό, ουδέ πρεπό γνωρίζει.
Κ’ ίντα δεν κάνει ο πίβουλος, όντε το νίκος έχει,
και που τα βρίσκει τα πολλά, τα τόσα που κατέχει!
Με πόσες στράτες μας γελά, με πόσες μας πειράζει,
πώς μας εδείχνει δροσερόν εκείνον όπου βράζει!
Πόσα μας τάσσει ο αδικητής, κι απόκει μας κομπώνει,
πόσα μας γράφει στην αρχή, κι ύστερα μας τα λιώνει!»

Ερωτόκριτος



Κορδελιά μου!
Τι θα πει ερωτευμένος; Είναι τάχα αυτό που λέμε πιασμένος; Τυλιγμένος στόν έρωτα; Πόσο αταίριαστη ομοιοκαταληξία! Σαν να μη μπορεί να επιθυμήσει τίποτα κανείς- τότε ποιός είναι ελεύθερος; Κι αν ήμουν ελεύθερος, πως θα μπορούσα να ποθώ; Αλλιώς· αν ήμουν ελεύθερος, ελεύθερος σαν το πουλί, τότε γιατί ποθώ; Ποθώ όταν έρχομαι κοντά Σου, ποθώ όταν φεύγω από κοντά Σου, όταν κάθομαι στο πλάι Σου ποθώ.
Ο πόθος είναι μια αιώνια αγωνία.

SOREN KIERKEGAARD, Diario de un seductor
Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα


Κορδελιά μου!
Γιατί φόβος; Όταν είμαστε μαζί, είμαστε δυνατοί, πιο δυνατοί από τον κόσμο, πιο δυνατοί από τους θεούς. Ξέρεις, ζούσε πάνω στη γη ένα γένος από υπάρξεις αυτοτελείς: ο καθένας αρκούσε στον εαυτό του και μπορούσε να γνωρίσει μόνος και τη βαθύτερη ακόμη ένωση του έρωτα. Όμως ήταν δυνατοί, τόσο δυνατοί, που θέλησαν να γκρεμίσουν τον ουρανό. Ο Δίας τους φοβήθηκε και τους χώρισε στα δυο, έτσι που από το ένα μέρος βγήκε ένας άντρας κι από τ’ άλλο μια γυναίκα. Όταν συμβαίνει πάλι να συνευρεθούν, η ένωση τους είναι δυνατότερη από το Δία. Και δεν είναι πια δυνατός σαν Ένας αλλά πιο δυνατοί, γιατί του έρωτα η ένωση τους δυναμώνει.

Δικός Σου
Ιωάννης

SOREN KIERKEGAARD, Diario de un seductor
Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα

Αν η Άνοιξη είναι η πιο όμορφη εποχή για να ερωτευθείς, το Φθινόπωρο είναι ακριβώς για να φτάσεις στο επιθυμητό τέλος. Στο Φθινόπωρο υπάρχει μια μελαγχολία που ανταποκρίνεται σ' αυτήν την αίσθηση της κατάθλιψης που μας κυριεύει όταν σκεφτόμαστε την ικανοποίηση των επιθυμιών μας.

SOREN KIERKEGAARD, Diario de un seductor
Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα


Camille Claudel Valse

Άξιον εστί…
… των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια…

Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον εστί

Αυτό που έρπει μες στο σώμα
πάνω στο σώμα
από σώμα σε σώμα
στα δυο βουνά με τόνα σύννεφο
στο πουλί του δέντρου
στη φωλιά του πουλιού
πούπουλο κι άχυρο η φωλιά του
αυτό που σε κάνει υπάρχω
που σε κάνει υπάρχουμε
που σε ομοιάζει με τον άλλον
απαρόμοιαστος μόνος
στην έλξη του άλλου
ρυθμός και ρυθμός
έρωτας
εχθρός αδελφός
Έρωτας.

Γ. Ρίτσος, τα Ερωτικά

Έρωτας να ν' η σιωπή
που όταν σε βλέπω μου το κλει
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μένω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Μυρτιώτισσα

Είτε με τα καταύμαρα μαλλιά αστράφτεις, βασίλισσά μου,
είτε με τα κατάξανθα χαϊδεύεις τη ματιά μου,
η ίδια χάρη λάμπει κι από το ένα κι από το άλλο χρώμα:
ο Έρως θα κατοικεί και στα λευκά μαλλιά σου ακόμα.

Ανώνυμο αρχαίο ελληνικό επίγραμμα
Μετάφραση: Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης

58 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
.
Δεν έβαλα τίποτα από τα ισπανόφωνα για έναν και μόνο, αλλά πολύ βασικό λόγο. Χάνομαι... Δεν ξέρω τί να διαλέξω. Κι αφού τα βάζω καθημερινά, ας κάνω μια αποτοξίνωση! ;)

Churchwarden είπε...

Nα συνεισφέρω κι εγώ τέσσερις στίχους της αγαπημένης μου Kiki Dee.

Αν η φαντασία δε σκηνοθετούσε
Υπαρκτόν θηριώδη τον έρωτα
Ποτέ καμιά πραγματικότης
Δε θα μας είχε αγαπήσει

Την καλησπέρα μου. Όλα όμορφα.

Ανώνυμος είπε...

I

Α,πώς χωράει
ο αγαπημένος στην καρδιά μου
παρακαλώ σε νύχτα
πες του τα μυστικά μου

Χίλιες ψυχές σ’ ένα κορμί
Χίλιες σοδειές σ’ ένα δεμάτι
Χιλιάδες στρόβιλοι ουρανών
Στο μάτι μιας βελόνας

II

{Η ματια του αγαπημενου}
μεταμορφωσε τη χαλκινη ψυχη μου
σε χρυσαφι.

ΤΖΕΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ 'Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ'
Μτφ.Καδιω Κολυμβα

Στο δευτερο δεν ειμαι σιγουρη για τον πρωτο του στιχο,εξ'ου και οι αγκυλες.
Οταν διαβασα το βιβλιο κυνηγουσα την καρδια μου στα πατωματα.Και δεν ηταν του Αγιου Βαλεντινου.
-ΑΤΠ-

mareld είπε...

Muy querida Γητεύτρια μας!!

..Se mueren de amor los ramos..

..Ay! amor, bajo el naranjo en flor..

Η καρδιά μου χτυπάει κρητικά!
Η υπαρξή μου ολοκληρη...
Ακούω Aranjuez..
Πως αλλιώς.. ναι! το ήξερα ότι μόνο οι υακινθοί μου σου τaiριάζουν!!
Besitos! Gracias mil! Que duende!

Churchwarden είπε...

Γητεύτρια, σου αφήνω εδώ και πέντε δικά μου ποιήματα, επειδή θα ήθελα πολύ να ξέρω αν τα βρίσκεις και αυτά γλυκερά, αλλά και επειδή (νομίζω, τουλάχιστον) είναι εντός του σημερινού κλίματος.

I.

Πόσο διαφορετική
Θα ’ταν άραγε η ανάγκη
Αν αντί νερό απ’ το τηγάνι
Σου πετούσα λάδι απ’ το σταχτοδοχείο

Πόσο θα ’θελα να ξέρεις
Πως τούτο το κραγιόν
Στο φίλτρο του τσιγάρου
Δεν είναι ούτε από τα χείλη σου
Ούτε απ’ τα δικά μου
Είναι του φιλιού

ΙΙ.

Πολτό από τα πέταλα ανθέων του βυθού
Σπάνια στο χαρτί θυμάμαι να αλείψω
Κι εσύ ρωτάς
Φύλλα μαζεύω που ξέβρασε η θάλασσα
Προσεύχομαι στο στήθος μου να βράσει το μελάνι
Κι ύστερα πλέκω θύμησες με πράσινες βελόνες
Κι εσύ ρωτάς
Πού είναι τα χρώματα που νόμισες πως είδες
Σα να μην ήξερες απ’ την αρχή
Πως για να γράψω πρέπει να μ’ αγκαλιάσεις

ΙΙΙ.

Στους ώμους σου κυλούν λάμψεις πειθήνιας ευεραστίας
Με μόνο τους προορισμό τα στήθη σου σ’ ανάστροφη βαρκάδα
Αγέλαστη ξεχνάς το σώμα σου τριγύρω από το πάφλασμα
Εμβρύου που σκιρτά μέσα σε ροκανίδια
Φυτεύεις ανοιξιάτικα τα δάχτυλά σου πάνω μου
Σφυρίζοντας στα νύχια σου μες στο λαιμό ν’ ανθίσουν
Η ώρα τρεις και μισή
Σφίγγεις στη μήτρα σου θαύματα μιας περασμένης νύχτας
Της πένας μου που ανθίσταται και σιγοτραγουδάει
Βάφοντας γρύλλιες κόκκινες μες στο λαιμό τις λέξεις
Δυο λέξεις σαν τα χείλη σου
Απάγγιο της άμμου
Στο διάβα σου που πάτησες
Κι έσβησες τ’ όνομά μου


IV.

Round and round στο ξύλινο τραπέζι
Το μήλο για να φαγωθεί καταπίνει τα κουκούτσια
Του
Ζαλίζονται οι αισθήσεις κι οι γουλιές μου
Καπνός ή καφές είναι αυτός που ζεσταίνει το στήθος μου
Ή μήπως είναι αυτός ο πέτρινος τοίχος
Σαν κύμα στων ματιών σου τις προσταγές
Να μαστιγώνεται απ’ τα βλέφαρά σου ξανά και ξανά
Προλογίζοντας το ένα ακόμη σου βλέμμα με δυο μάτια
Μεγαλύτερα από πριν

V.

Είσαι άγγελος;
Έχω ακούσει για σένα
Σ’ όλα τα πρωινά φεγγάρια της μοναξιάς μου
Σ’ όλα τα πρωινά
Φεγγάρια της μοναξιάς μου έμαθα
Πως ειν’ αμάρτημα βαρύ το δέρμα σου ν’ αγγίξω
Απόψε πάλι τραγουδάς, Μαρία της γραφής μου
Σειρήνες της διαδρομής
Λωτοί της πλεύσης οι στροφές σου
Μου στέλνουν βέλος την προσέγγιση στ’ αυτιά
Ιθάκη της θωπείας
Μα εγώ έμπειρος βουτώ στη σκανταλιά
Βολβών λευκού χαρτιού, αθώων καλυπτρίδων
Εσένα
Που προστάζεις υγρού ματιού εγκυμοσύνες
Έμπειρος απόψε θα ντύσω
Σκαρφάλωσε απόκρημνη στης γλώσσας μου την άκρη
Κόψε μια φούχτα κύτταρα και πλέξε
Πλέξε αγκάθια μου τις σιωπές
Στου στήθους σου τους ήλιους
Γείρε νανουρίζοντας των ώμων μου τους κεραυνούς
Σκέπασε με θάλασσες το φως τους και γδάρε
Γδάρε το συμπαγές της μέσης μου
Καπέλο στο πλευρό σου
Κάλεσε τη θλίψη των δαχτύλων μου στη γλώσσα σου
Σπάθισε το χιόνι της με εκπνοής αλάτι και λούσε
Λούσε σου τα μαλλιά
Μ’ όλων των χρόνων τη διάπαυση
Κρυώνεις;
Τυλίξου τον ιδρώτα του μετώπου μου
Καυτό μου πέπλο παρειάς αντί δακρύων
Φύτεψε σ’ αμμοβροχές
Παρθένα τη γέννησή μου
Κι άνοιξε τα πόδια σου
Άνοιξε τα πόδια σου στις λέξεις μου και
Πιες
Ποτό το σπέρμα της ψυχής μου

Ανώνυμος είπε...

" ευλογημένοι που ζήσανε
τα υψηλά καλώδια των νευρώνων
πεσμένοι ολοκληρωτικά
απ` το κάμα τις έλξεις"

αστέρευτη πηγή
καλό σου βράδυ

Ξένος

kyriaz είπε...

Κάτι τέτοια ποστ με κάνουν να μη θέλω να φύγω από τα μπλογκς.
Alter,είσαι φοβερή...

Ανώνυμος είπε...

Μάτια,
μάτια υπάρχουνε
μα έχει κάτι μάτια,
που σου ραγίζουν τη καρδιά,
την κάνουνε κομμάτια.
Δημ.
Kahraman Mpei

industrialdaisies είπε...

"Μαρία, σ'αγαπώ" Και μια καρδιά δίπλα. Σε τοίχο στον κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Φαντάζεσαι πώς θα ένιωσε η Μαρία; Αχ, έρωτας...

koulpa είπε...

Γ.Σουρής
Στη γυναίκα μου
Προσφιλές μου ταίρι, δίχως να στο πώ
το καταλαβαίνεις ότι σ'αγαπώ.
Κι αν με σε κακιώνω στην κακή μου ώρα
κι αρχινά μουρμούρα και κακογλωσσιά,
μου αρέσει νά'χω και ολίγη μπόρα
μου αρέσει λίγη φουσκοθαλασσιά

Δίχως πίσμ'αγάπη, δίχως λίγη πίκρα
δεν αξίζει διόλου και δεν έχει γλύκα.
Βάστα μου, γυναίκα, μούτρα σοβαρά,
την κλωστή σου κόβω, κάκια σου κρατώ,
επειδή νομίζω πως καμμιά φορά
κι η πολλή μπουνάτσα φέρει εμετο.

Προσφιλές μου ταίρι, δίχως να στο πώ
το καταλαβαίνεις ότι σ'αγαπώ.

Σ'αγαπώ με γέλοια, μα και θυμωμένη,
κι αν ποτέ γυρίζω να ιδώ καμμία,
πάντα όμως κτήμα ιδικό σου μένει
η καρδιά μου όλη και... η ασχημιά

χαχα.. και σεισμό ερωτικό είχαμε σήμερα καλά να είμαστε..:):)
όμορφη η σημερηνή συλογή.. κάποια, ιδιαιτέρως της Σαπφούς, τα διάβασα έυκολα.. κάποια πιό δύσκολα..:):)
Φιλιά και καληνύχτες..:):)

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Χείμαρρος είσαι και σε χαίρομαι! Λοιπόν οι στίχοι της Kiki Dee, φανταστικοί!!! Δική σου η μετάφραση; Από ποιό τραγούδι είναι;

Τα ποιήματά σου μου αρέσουν πάρα πολύ με μια πρώτη ανάγνωση. Πιστεύω ότι μελετώντας τα θα μου αρέσουν ακόμα περισσότερο! Θα τα συζητήσουμε πάλι. Πάντως μόνο γλυκερά δεν είναι!!!!! ;)
Και σ' ευχαριστώ πολύ που μας τα χάρισες!

μαριάννα είπε...

@ -ΑΤΠ-

Δεν το έχω διαβάσει ρε γμτο και με βάζεις σε πειρασμό! Έχω δει διάφορα αποσπάσματα από 'δω κι από 'κει, αλλά δεν έτυχε να πέσει μπροστά μου να το αγοράσω.
Πάντως αν κυνηγούσες την καρδιά σου στα πατώματα... με βλέπω μια απ' τα ίδια...
Σ' ευχαριστώ για όλα πάντως! Ξέρεις εσύ. Και τις πιο αγαπησιάρικες ευχές μου για την ημέρα! Πάλι ξέρεις εσύ!

Φιλιά πολλά! Σταυροκουμπωτά!
Κι αγκαλιές!!!! Σφιχτές!!!!
Και θα τσακίσουμε και κανέναν Αγαπητό, μη σου πω και Χατζή! ;)

μαριάννα είπε...

@ mareld

Αααααα! Μπλέξαμεεεεε...
Γνωριζόμαστε μάτια μου; Πώς με μαντεύεις έτσι;
Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά...
και Aranjuez!!!
και υάκινθοι!!!
Λοιπόν έκλεισε. Ραντεβού στην Κρήτη καλοκαίρι... Παρέα με το Λουδοβίκο των Ανωγείων να γιορτάσουμε τον αληθινό Θεό του Έρωτα! ;)

¡Un beso grande y un abrazo fuerte!
¡Hasta muy pronto!

μαριάννα είπε...

@ Ξένος

Πω πωωωω... είχα ακούσει για την ποίησή σου τα καλύτερα και μάλιστα από δύσκολους κριτές! ;)
Δε φανταζόμουν τόσο...
Γοητευμένη και ενθουσιασμένη!
Ευχαριστώ πολύ που μας το χάρισες!
Να είσαι καλά Σωκράτη μου!

μαριάννα είπε...

@ kyriaz

Αλτεράκι δε θα γράψεις κάτι για τον έρωτα δικό σου; Να πάρω το χθεσινό σου που μου άρεσε πολύ; ;)
Και να σου πω ότι τέτοια ποστ όπως λες, γίνονται γιατί υπάρχουν τέτοιοι φίλοι. Τα ποστ τα φτιάχνουν τα σχόλια! Γι αυτό και αποφάσισα να "σώσω" τα διαμαντάκια σας στους Εκφραστές για να μη μένουνε κρυμμένα.

Πολλά φιλιά!!!

μαριάννα είπε...

@ Kahraman Mpei

Μάτια που εύκολα γελούν κι εύκολα πάλι κλαίνε
αυτά μ'αρέσει ν' αγαπώ γιατί κακό δε θένε!

Μάτια μου γλυκά μου μάτια! ;)
Φιλώ σε!

μαριάννα είπε...

@ industrialdaisies

Πολύ όμορφο ναι... για τη Μαρία σίγουρα!!! :) Γιατί έχει κι άλλη διάσταση.


Αχ τί μου θύμισες! Κάποτε όταν ήμουν παντρεμένη, γυρίζαμε με τον πρώην μου με το αυτοκίνητο χαράματα από κάποιο γλέντι. Ήταν Δήμαρχος στην πόλη που ζούσαμε. Ξαφνικά εκεί που τραγουδούσαμε, αρχίζει να βρίζει. Κοίτα οι γελοίοι, μου λέει πως κάνανε τους δρόμους!!! Είχε γράψει κάποιος σε όλη τη διαδρομή μας σχεδόν, με σπρέυ τεράστια Σ' ΑΓΑΠΩ στην άσφαλτο κάθε δέκα μέτρα! Μια διαδρομή αρκετά μεγάλη από το Λύκειο περίπου ως το σπίτι! Ο δικός μου έξαλλος ως Δήμαρχος έβριζε τους αλήτες και τα σχετικά, που βρωμίζουν τους δρόμους και την άλλη μέρα έστειλε ανθρώπους να τα καθαρίσουν. Δεν είπα τίποτα, αλλά παραξενεύτηκα πολύ. Το επόμενο πρωί μου είπε η κόρη μου ότι το είχε κάνει το φλέρτ της για τον Βαλεντίνο!!! :)))))))))
Φυσικά και δεν το έμαθε ποτέ ο πατέρας της! Τί να έλεγα πως αυτός που ρύπαινε την πόλη το έκανε για την κόρη του Δημάρχου;
Ντροπής πράγματα!!!! :))))))
Να 'ναι καλά οι άνθρωποι να ερωτεύονται και οι Δήμαρχοι να καθαρίζουν! ;)

BOSKO είπε...

"Αλλά είναι έρως ή επιπολαιότης, για την οποία μια μέρα θα μετανιώσεις και θα ξεπέσεις και θα δυστυχήσεις! Αλλά κι αν δυστυχήσεις, την πόρτα εμένα θα χτυπήσεις"!Αττίκ, μουστάκια!!!
ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ στον ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ στα "Κίτρινα Γάντια" (1960) του Αλέκου Σακελλάριου

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Αχ ναι! Υπέροχος ο Σουρής και πάντα ερωτευμένος με τη γυναίκα του! Από τα αγαπημένα μου ποιήματα!
Το ίδιο και ο Λασκαράτος! Δες εδώ τί είχε γράψει στη γυναίκα του!!!!

Φιλιά!!!

μαριάννα είπε...

@ Μπόσκο

ΘΕΟΙ!!! :)
Όλοι οι αναφερόμενοι!!!
χαχαχαχα! Μα άδικο είχε;

.....Νίκος Σταυρίδης: Βρε συ!

Γιάννης Γκιωνάκης: Τι με θέτε;

Νίκος Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ;

Γιάννης Γκιωνάκης: Που;

Νίκος Σταυρίδης: Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.

Γιάννης Γκιωνάκης: Στο τραπέζι; Κανένας! Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι;

Νίκος Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ μωρε;

Γιάννης Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;

Νίκος Σταυρίδης: Όχι! Στις καρέκλες!

Γιάννης Γκιωνάκης: Α! Στις καρέκλες μάλιστα! Μα μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι...

Νίκος Σταυρίδης: Ρε λεβέντη μου! Στις καρέκλες εδώ που είναι και οι δυο πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;

Γιάννης Γκιωνάκης: Εδώ;

Νίκος Σταυρίδης: Ναι!

Γιάννης Γκιωνάκης: Που είναι κι οι δυο πορτοκαλάδες;

Νίκος Σταυρίδης: Ναι!

Γιάννης Γκιωνάκης: Ποιος καθότανε;

Νίκος Σταυρίδης: Ναι!!!

Γιάννης Γκιωνάκης: Δεν ξέρω...

Νίκος Σταυρίδης: Πώς δεν ξέρεις;

Γιάννης Γκιωνάκης: Που θέλετε να ξέρω. Δεν ήμουνα εδώ... Αλλά πάλι, δυο πορτοκαλάδες... Ε, δυο θα ήτανε...

Νίκος Σταυρίδης: Και δε μου λες; Αυτό το ζευγαράκι που καθότανε εδώ, που στο διάλο έχει πάει τώρα;

Γιάννης Γκιωνάκης: Ε, ζευγαράκι είναι. Θα έχει πάει κατά τα πευκάκια. Τα ζευγαράκια τραβάνε τη μέρα κάτω από τα πευκακια και το βράδυ κατά την αμμουδιά.

Νίκος Σταυρίδης: Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια. Είτε μέρα είναι είτε νύχτα, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουνε...

Τα κίτρινα γάντια

koulpa είπε...

χαχα..τρομερή ταινία.. εχει αφείσει πολλά τσιτάτα.. το συνηθισμένο ενός φίλου σε μένα όταν κάνω ερετικές διαπιστώσεις.."έχει και το δίκιο του ο τρελάρας..":):)
Τρομερός ο Λασκαράτος.. δεν έχω προλάβει να τον μελετήσω.. σιγά σιγά.. ότι προλάβουμε..:):)
Φιλιά:):)

kyriaz είπε...

έχεις το ελεύθερο να παίρνεις ό,τι θες Γητεύτρια.:)

Καλημέρα!

Μηθυμναίος είπε...

Φιλενάδα μου,
Είσαι ένας χείμαρρος! Τόσα που μας προσφέρεις. Εγώ πια δεν χρησιμοποιώ εγκυκλοπαίδεια, σε σένα ανατρέχω!
Να ’σαι πάντα καλά να μας γοητεύεις και να μας μορφώνεις.

Surrealist είπε...

Δεν θα σχολιάσω... χάθηκα στις "ωδές"... !!

Το καταφχαριστήθηκα αυτό το πόστ... Το χάρηκα!

Να είσαι καλά!!

Καλημέρα φίλη!!

mareld είπε...

Οι ρίζες μου, ψυχούλι μου, είναι Κρητικές,από τον πατέρα μου. Λένε από τα Σφακιά. Έχουμε φωτεινά πράσινα μάτια. ¨TE QUIERO VERDE¨
Μην μου λες για τα Ανώγεια γιατί κλαίω.
Μου έχει τραγουδήσει ,η ψυχή της ψυχής μου, ριζίτικα με κιθάρα, μαζί με όλη την παρέα της ταβέρνας και εγώ τους ακούω στη Σιέρα σε τσιγγάνικη βάφτιση.
¡Ay, amor que se fue por el aire!
Θα αρρωστήσω..
Μήπως πας Γρανάδα, να σε αναλάβουν οι φίλοι μου, να σε πάνε στα στέκια μας και να σε περπατήσουν στην Αλάμπρα όπως αυτοί ξέρουν;
Besitos y un abrazo muy fuerte.

μαριάννα είπε...

koulpa

Φοβερή ατάκα κι αυτή! Όπως και όλοι οι διάλογοι με την πορτοκαλάδα από πορτοκάλι κτλ.
Έχω γράψει πολλές τέτοιες ατάκες εδώ.

Φιλιά πολλά και καλημέρα!:)

μαριάννα είπε...

@ kyriaz

Ο έρωτας...

δεν είναι
ροζέ αρκουδάκια και καρδούλες μαξιλάρια
για μαλακές παρειές νεάνιδος
δεν μυρίζει τριαντάφυλλο
δε λικνίζεται πάνω σε τραπέζια
δεν ποζάρει στα φλας
δεν χαμογελά στις 14 Φλεβάρη
δεν φωλιάζει σε φωτεινές οθόνες
δεν δέχεται ευχές που τον περιορίζουν σε χρόνια
ο έρωτας
υπάρχει στην έλλειψή του κυρίως
μεθά
απ’ τις πληγές του ρουφώντας
το δηλητήριο απ’ αυτές
ουρλιάζει αθανασία σε σκοτεινά δωμάτια
μέσα σε φθαρτά σώματα
χορεύει ταγκό με την ξαναναμμένη μοναξιά
ξενυχιάζοντάς την
πετά αγκάθια στην πίστα της πίστης
ξεσκίζοντας ανθισμένα πρόσωπα
γυρνά ξημερώματα αναμαλλιασμένος
μετά από καβγά με το Xρόνο
και μας παίρνει αγκαλιά χαϊδεύοντας τις αλυσίδες
που μας δένουν μαζί του.

Γιάννης Κυριαζής


Να 'σαι καλά Γιάννη μου! Θα σου ευχηθώ όμως να ζήσεις και την άλλη πλευρά του έρωτα, γιατί δεν υπάρχουν μόνο αυτές που περιγράφεις... ;)
Υπάρχει κι αυτή που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δυο και τον αποσβολώνει!

Που 'ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δυο και τον αποσβολώνει;


Γ. Σεφέρη: Το ύφος μιας μέρας

μαριάννα είπε...

@ ΜΗΘΥΜΝΑΙΟS

Καλώς τον αγαπημένο μας! Τον αγαπημένο των γυναικών! Την ψυχή της παρέας και τον απίστευτα οργανωτικό και κοινωνικό bon viveur τύπο που έχω γνωρίσει! ;)
Ετοιμάσου για δράση... Έρχομαι σε λίγο. ;)

Σε φιλώ μάτια μου!

μαριάννα είπε...

@ Surrealist

Γεια σου Στέβη μου! Χαίρομαι που σου άρεσε!

Να είσαι καλά κορίτσι μου!

Την καλημέρα μου!

Churchwarden είπε...

@Γητεύτρια:

Καλημέρα. Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για τα σχόλιά σου (όλα) επί των ποιημάτων μου.

Δευτερευόντως, Kiki Dee αρέσκομαι να αποκαλώ (χαριτολογώντας; επειδή αισθάνομαι μιαν ανεξήγητη οικειότητα; επειδή μου είναι συμπαθής φυσιογνωμία;- δεν ξέρω ακριβώς) την Κική Δημουλά. Οι στίχοι ευρίσκονται στην τελευταία της συλλογή, "Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως". Με σκαμπίλισαν ηχηρά με την πρώτη ανάγνωση.

μαριάννα είπε...

@ mareld

Αααααχ! Τί να πω...
Καμιά φορά έχει και γέλιο! Με τις συμπτώσεις! Άλλες είναι και σκιαχτικό! χαχαχαχα
Λοιπόν, έχω πολλούς φίλους στον κόσμο. Κάποιοι όμως μετριούνται στο ένα χέρι. Οι πρώτοι του ενός χεριού, που πια δεν τους λέω φίλους, αλλά αδέρφια, είναι ένα ζευγάρι που ζει στο Λινάρες, περιοχή Χαέν. Έχουν σπουδάσει και μεγαλώσει στη Γρανάδα και η αδερφή της κοπέλας έχει σπίτι στο κέντρο όπου ζούσε μέχρι πέρυσι εκεί με τον άντρα της ως δικηγόροι. Το ζευγάρι αυτό έχει ένα άλλο ζευγάρι φίλων, που έχουν το πιο όμορφο σπίτι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!
Είναι στην Αλάμπρα και κατά έναν μαγικό τρόπο την βλέπουν από όλα τα παράθυρα και τις γωνιές του σπιτιού σαν πίνακα ζωγραφικής! Η απόλυτη μαγεία! Έχω περάσει ονειρεμένα καλοκαίρια και χειμώνες και άνοιξη και φθινόπωρο και ότι μπορείς να φανταστείς εκεί... Με φεγγάρια μαγικά σε πανσέληνο που αιμορραγεί έρωτα, με ηλιοβασιλέματα που χάνεσαι στο κοκκινομαβί τους, με άπειρες ώρες στα καφέ κάτω από τις φωτό του Λόρκα, όπου πολλά τον διεκδικούν ως μόνιμο θαμώνα, στην Huerta de San Vicente που τώρα είναι πια μουσείο δικό του.
Προφανώς έχουμε συμπέσει χωρίς να γνωριζόμαστε... Ίσως οι φίλοι μας να γνωρίζονται.
Φαντάσου ότι ψάχνουμε τρόπους να ζήσουμε μαζί. Μισό χρόνο Ελλάδα, μισό Ανδαλουσία. Φέτος θα πάμε Κρήτη. Σχεδόν κάθε χρόνο κάνουμε δισκοπές μαζί. Πάω εγώ 2-3 φορές, έρχονται αυτοί άλλες τόσες. Τώρα τους περιμένω Πρωτομαγιά. :)
Άντε λοιπόν να βρεθούμε όλοι μαζί να γνωριστούμε...

Πολλά πολλά φιλιά!!!

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Ε μα πες το ντε! Είπα κι εγώ... σε αγγλικό τραγούδι τέτοιοι στίχοι;
Έπειτα να σου πω την αλήθεια φαντάστηκα απόδοση από κάποιον Έλληνα τρελάρα! Ίσως ο Κλέων... Μόνο έτσι... ;)
Ναι η Δημουλά είναι υπέροχη! Και το Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως μας το γνώρισε πρώτα ο Κυριάζ, αν θυμάμαι καλά.

mareld είπε...

Ψυχή μου!! Τα ζακυνθινά μου δεν τα αφήνω και τους Γαραναδίνους μου, έτσι τους αποκάλώ. Στην Γρανάδα είμαστε γείτονες. Στο σπίτι με το εστιατόριο Don Alberto απέναντι από την είσοδο στην Αλάμπρα γεννήθηκε η φίλη μου και εκεί μένουν οι δικοί της.
Σύντομα θα σου γράψω εκτενέστερα.
Εσένα έπρεπε να σε στείλει η Ελλάδα στην Ευρωβουλή..απεσταλμένη του Έρωτα Υάκινθου μπας και σταματήσουν οι Ευρωπαίοι να πέφτουν σε ομαδική κατάθλιψη.
Φιλιά και Ζακυνθινές αγκαλίτσες.

μαριάννα είπε...

"Πρέπει να είσαι ερωτευμένος για να γράφεις ποιήματα",
ομολογεί ο Γκαίτε..

Κι ο Αγάθων του πλατωνικού Συμποσίου επίσης διδάσκει:
" Ο ερωτευμένος μπορεί να γίνει ποιητής, ακόμη κι αν προηγουμένως ήταν άμουσος".

μαριάννα είπε...

@ mareld

αααχ! Είχα ένα σπίνο στου Τσιλιβή μα τον έχω χάσει... Μας σκορπάει η ζωή φιόρο μου! Είδα τη μπουκαμβίλια στο μπλογκάκι σου και νοστάλγησα...
Θα τα πούμε εκτενώς. :)
Όσα μέρη έχεις αναφέρει, τα λατρεύω κι έχω σχέση ζωής... Τρελό;

Vida loca...
Muchos besos cariño!

Juanita La Quejica είπε...

XAXA!
Γελάω για το πρώτο σου σχόλιο Μαριάννα! Δεν υπάρχει περίπτωση αποτοξίνωσης, ξέχασέ το!
Mareld, η Γητεύτρια δεν ξέρω πότε θα πάει στην Γρανάδα, αλλά αν μπορούσαν οι φίλοι σου να μας συστήσουν κάποια μέρη για όμορφες μουσικές, θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα.

Juanita La Quejica είπε...

Δεν σου είπα! Χθες, στην Συνάντηση των Μύθων στο Σύνταγμα, μεταξύ της Marta Moreleón και των ManoCuba, παίχτηκαν 2 τραγούδια από cd. Ποιό λες ήταν το ένα; Που το τραγουδούσαμε μαζί με τον Δ (που δεν γνωρίζει ισπανικά!) και μας κοίταζαν όλοι περίεργα;
Κάποιο αγαπημένο σου, που μου το "κόλλησες" και εμένα...

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Ήμουνα στο μπλογκ σου κι εσύ εδώ! Τα μεγάλα πνεύματα... :Ρ
Καλά είπαν Ecos del Rocío, και Sevillanas del adios? ΔΕΝ το πιστεύω!!! Πες μου πόσο χάλια ήταν και πόσο δεν το λέγανε καλά και ότι έκανε ψόφο και τα ηχητικά ήταν χάλια και μοκροφωνίζανε και ότι μπορεί να ξανάρθουν το Μάρτη!!! χαχαχαχαχαχα

Juanita La Quejica είπε...

ΧΑΧΑ! Μη στεναχωριέσαι, σε cd το είχαν, δεν το έπαιξαν live. Εκεί πια θα είχα ανέβει στην "πίστα", δεν το συζητώ.
Στο τσακ με κράταγαν στην Paloma Negra, που επιμένω ότι την λέω καλύτερα από την Marta και συμφωνεί και ο φίλος μου ο Jorge, σε αντίθεση με τον Δ που απομακρύνεται κάθε φορά, χαχα!

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Πες στον Δ να κάνει υπομονή να έρθω κι εγώ να σου βαράω παλαμάκια με το ρυθμό. Είμαι σίγουρη ότι αυτό φταίει... :)))))
Φτου μας σήμερα βρε! Έχω χαρά που πάω Μπελλιντσόνα σε λίγο! Και που δουλεύω και αύριο! Μη σου πω και που συνεχίζω τη δίαιτα τί χαρά έχω!
Βράστα. Όλα μαζί...
Φιλιά!!! Πάντα τέτοια να 'χετε! Και να 'χουμε και σε λίγο που θα είμαι κι εγώ. ;)

Juanita La Quejica είπε...

Ωχ! Κουράγιο!
Και εγώ ... ξέρεις, το γνωστό δρομολόγιο θα έχω σκ, νοσοκομείο.
Δίαιτα; Αμάν! Αίσχος!
Με το καλό να έρθεις!

Ανώνυμος είπε...

Geia sou ghteutria kai euxaristo gia ti filoxenia sto xoro sou. Imoun xthes vradu mazi me ti Juanita stin ekdilosi pou egine sto Metro-Syntagma. Ontos tragoudaei kalutera apo ti Marta, kai den to leo epeidi einai fili mou. Apla pisteuo pos i foni tis tha ithele ligo "doulema" me kapoio daskalo. Alla einai polu kali!... Sugxaritiria gia to blog sou!
Jorge

mareld είπε...

Γραντούκες μου! {έτσι θα σας
βαφτίσω}
Στου Τσιλιβί!
Κι εγώ έχω χάσει έρωτα, ήλιο, θάλασσα, πατρίδα, σπίτια και.. και ..Με παρηγορεί ότι κάθε στιγμή είναι τόσο έντονη όσο και μια αιωνιότητα, όταν της αφεθώ και αυτό συνήθως μου συμβαίνει. Βρίσκομαι στις σπηλιές με τους τσιγγάνους η με τους φίλους μου ο χωρόχρονος εξαφανίζεται.
Στο Αλβαισίν έχουμε φίλους την οικογένεια του Ράι Μούντο. Φλαμένκο καθαρό αλλά και εξαιρετικοί άνθρωποι. Μένουν σε σπηλιές. Είναι φαντασμαγορικά. Μια φορά είχα ντυθεί τσιγγάνα και με πήραν στη παρέα τους. Ο Ράι Μούντο εκείνο το βράδυ με σήκωσε να χορέψουμε. Αρχίζει να τραγουδάει με πάθος ατέλειωτο. Ε..που να το βάλει ο νους σας.. Μαντουβάλα αγάπη γλυκιά μου…Ήξερε τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα
Στα 15του, τον πήρε το Σουηδικό θέατρο και από εκεί έχει γυρίσει όλο τον κόσμο.
Στους φίλους μου θα πάτε. Είναι ξεναγοί αλλά αυτός που θα σας αναλάβει είναι ο Νικολάς που αυτή τη στιγμή είναι στο φουλ ερωτευμένος με τη Ρεμπέκα μας την μεξικάνα. Μόλις τους ανέφερα για σας και η Ρεμπέκα ζήλεψε. Όχι εδώ θα ρθεις σε μας..
Φιλάκια και ζακυνθινές αγκαλίτσες!

χαρίδημος είπε...

Έρως πολύχρονος
Ω την παντέρμη τη ζωή να γύριζε οπίσω, να γίνεις πάλι κοπελιά να σε ξαναγαπήσω. Να γύριζε ανάποδα του χρόνου ο καταπότης, ν΄αρχίσομε απάγκι μου το διγαβρέ τση νιότης.

Έρως εξ αποστάσεως
Βασιλικούς εφύτευα κ έλεγα τ'ονομά σου και βγήκανε κ αυτοί σγουροί ως είν και τα μαλλιά σου. Τα κατσαρά σου τα μαλλιά , τα κατσαρομπλεμένα, αχί και να μπερδεύανε στα χέρια μου και μένα.

Έρως καμαρωτός
Σήκω διαμάντι και ρουμπί, σήκω γλύκο μου ταίρι, που σ'έχουνε στη γειτονιά μες την καρδιά μαχαίρι.

Έρως ψυχοβγάλτης
Ένα κορμι χρωστώ τση γης και πρέπει να το δώσω, μα σένα είντα σου χρωστώ και με παιδεύεις τόσο.


Έρως ντροπαλός
Όση χαρά 'χουνε τα πουλιά όντε θα ξημερώνει, έχει καρδιά μου, σα σε δει, μα δεν το φανερώνει

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Καλή δύναμη κοπελίτσα μου! Και κουράγιο νά 'χεις! Είναι βαρύ φορτίο το ξέρω...

μαριάννα είπε...

@ Jorge

Jorge καλωσόρισες! Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος και μεγάλη χαρά που σε συναντώ! Αυτό που είπες όμως, είναι είδηση αγόρι μου! Δεν μου το 'χει πει η απίστευτη γυναίκα, να την έβαζα προ καιρού στον Ιανό να τραγουδήσει επί τόπου! Είχαμε και ορχήστρα που έκανε πρόβα και θα είχε και μικρόφωνο!
Καλά τώρα που το μάθαμε δε γλιτώνει με τίποτα! Με το που θα βρεθούμε, θα τραγουδήσει επί τόπου! Τέτοια ταλέντα και τα κρύβει; Jorge σ' ευχαριστώ πολύ για την είδηση! Να 'σαι καλά και να περνάς! ;)

μαριάννα είπε...

@ mareld

Καλά μας ταχτοποίησες φιόρο μου και μπουγαρίνι, για τα καλά! Τί φωτιές άναψες κοπέλα μου; Σε σπηλιές στο Αλμπαϋθίν;;;;; Τί μαγεία! Και ντύθηκες τσιγγάνα και τα σχετικά; Θα φέρω τη φούστα μου του φλαμένκο και τις εσάρπες και τις βεντάλιες και τα κόλπα όλα για το μαλλί και θα γίνει χαμός! :)))
Λοιπόν να κανονίσουμε να πάμε όλοι μαζί παρέα κάποια φορά. Να μαζέψω και τους δικούς μου από το Χαέν, Λινάρες, Μάρτος, Μπαέθα και Ούμπεντα, δεν είναι πολλοί καμιά 50αριά σε στενό κύκλο, γιατί αν τον διευρύνουμε θα γίνει χαμός! Βρε τι μου θύμησες! Έτσι όπως έχω γλεντήσει με τους Ισπανούς, δεν έχω γλεντήσει στην Ελλάδα. Εκεί είναι άλλο γλέντι. Άλλου είδους! Φωτιά που καίει... Τί φωτιά; Πυρκαγιά που καίει...
Ωραία! Άντε τώρα να χαλαρώσουμε με τέτοιες μνήμες! ;)

Φιλιά πολλά!!! Και στη Ρεμπέκα και στο Νικολά!

μαριάννα είπε...

@ χαρίδημος

Χαρίδημε γλυκέ μου! Σε πόνεσα βρε συ! Πού χάθηκες; Μανάρι μου τί υπέροχες μαντινάδες που έγραψες!
Να είσαι καλά! Φανταστικό στήσιμο στο σκηνικό! Άπαιχτος λέμε!
Και του χρόνου αστέρι μου! Να είσαι καλά! Και πάντα ερωτικά! ;)
Φιλιά τρελά!!!

μαριάννα είπε...

Λοιπόν είναι ένα μπλογκ που το λατρεύω! Θέλω κάποια στιγμή να το παρουσιάσω μέσα από ένα ποστ. Τώρα όμως αντιγράφω κάποιες μαντινάδες σχετικές με τη χθεσινή μέρα. Γιατί ούτως ή άλλως όλες οι μαντινάδες πάντα είναι ερωτικών καημών και πόθων!
Αντιγράφω από το μπλογκ του Μαντιναδολόγου

Γράφει λοιπόν μια μαντινάδα ο Μαντιναδολόγος για τον Βαλεντίνο:

Όλου του χρόνου πιό πολύ
μια μέρα του Φλεβάρη...
Του Βαλεντίνου με πονεί
που άλλος σ' έχει πάρει...

Κι απαντάει από κάτω ένα κρητικό χαραχτηριστικό αστροπελέκι:

«malakia mantinada, akou eda mia:

thn wra pou xamogelas moiazeis tou asprou krinou, tote giortazei o erwtas ki oxi tou valentinou»

Πολύ καλή δε λέω, αλλά όπα ρε πατρίδα η δική σου καλή και οι άλλες μλκία! :)))

Μια ακόμα μαντινάδα για χθες, του Αριστείδη Χαιρέτη, η παρακάτω:

Όλο το χρόνο σ' αγαπώ
άσπρη μου περιστέρα...
Κι ασε τους άλλους ν' αγαπούν
τον χρόνο μιαν ημέρα...

χαρίδημος είπε...

Και γω πονώ το και φιλώ το!

Unknown είπε...

ένα έχω να πω:

Α ΠΑΛΙΟΚΕΡΑΤΑ ΡΟΝΤΕΝ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΑΖΙ
κι είχα έρθει στον κήπο σου, κι είχα μπει στο σπίτι σου, στο 'να δωμάτιο εσύ, στο άλλο η γυναίκα, και να γίνεται χαμός...
πολύ φλυαρία στην απόλυτη ειρήνη.
καλημέρα γητεύτρια...
τι κάνεις;

Μηθυμναίος είπε...

Τούτο το Σαββατοκύριακο, λένε θα έχουμε πολικό ψύχος! Να σκεφτώ κάτι σαν Ελβετία;
Να είσαι σίγουρη ότι θα σ' έχω συντροφιά στη σκέψη μου.
Σου εύχομαι κι εγώ καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλάκια και μια αγκαλιά να σε ζεστάνει...

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ
ΔΥΟ (ας τα πούμε) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ... ΔΕΙΛΟ ΕΡΑΣΤΗ
---------------------------
1. ΜΟΥ ΕΙΠΕ :
Μη φοβάσαι
όταν με βλέπεις να δακρύζω.
Γίνομαι τότε , δυνατός ,
δυό φορές ,
τρεις , πέντε , χίλιες ....
Σ' αγαπώ τόσο πολύ ....
δεν ξέρω πια , τι να πω ...
Ξεχνώ το σίδερο αναμμένο ,
το γκάζι ανοιχτό ...
Κάποια μέρα
θα κάψω
όλο το οικοδομικό τετράγωνο .

2. ΤΟΥ ΕΙΠΑ :
Κι αν είναι να πεθάνω
τώρα , ας πεθάνω .
Τώρα που όλα
προσεγγίζουνε στο φως.
Τώρα που οι χαρές
παίρνουνε σχήμα
κι οι ομορφιές οριοθετούνται
μέσα στα δικά μου πλάνα ....
Τώρα που οι ικανοποιήσεις ,
κυματιστα , απαλά ,
έρχονται πάνω μου ,
σαν τα ακροδάχτυλα
του δειλού εραστή .

3. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 38 ΧΡΟΝΙΑ
-----------------------
Σ' ευχαριστώ , που μου έδωσες την ευκαιρία να τα γράψω αυτά ...
-----------------------
Χρόνια Πολλά στα "ερωτευμενάκια" .

Ανώνυμος είπε...

Α ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ – ΚΕΦ. ΙΓ

‘Υμνος της αγάπης

Η αγάπη ου μακροθυμεί , χρηστεύεται
Η αγάπη ου ζηλεί ,
Η αγάπη ου περπερεύεται ου φυσιούται

[Εκείνος που αγαπά είναι μεγαλόψυχος , ανεκτικός με μεγάλη καρδιά ,
η αγάπη δε φθονεί , δε φέρεται με αλλαζονεία και προπέτεια ,
δε φουσκώνει με υπερηφάνεια]

ου χαίρει επί τη αδικία ,
συγχαίρει δε τη αληθεία .

[Δε χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται κάτι άδικο ,
χαίρεται όταν βλέπει να επικρατεί η αλήθεια] .

Πάντα στέργει , πάντα πιστεύει ,
πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει .

[Σκεπάζει όλες τις ελλείψεις του αγαπημένου και δεν τις διαπομπεύει ,
ελπίζει ότι απ’ όλες αυτές θα διορθωθεί , σε όλα δείχνει υπομονή] .

Η αγάπη ουδέποτε εκίπτει ,
είτε δε προφητείαι καταργηθήσονται , είτε γλώσσαις παύσονται ,
είτε γνώσις , καταργηθήσεται .

[Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει , αλλά μένει ισχυρή ακόμη και μετά το θάνατό μας , ακόμη κι αν οι προφητείες καταργηθούν , οι γλώσσες παύσουν αν υπάρχουν , η γνώση καταργηθεί]

(αντιγραφή : charm/man)

μαριάννα είπε...

@ abttha

Όντως! Έδωσαν αυτοί οι δυο πνοή ερωτική στην πέτρα και το μέταλλο! Μετουσίωσαν την πέτρα σε έρωτα! Μαγικό το αποτέλεσμα... Έτσι ακριβώς είναι όπως τα περιγράφεις Άμπθα μου στο «σπίτι» τους στη Varenne...

μαριάννα είπε...

@ μηθυμναίος

Ευκαιρία για τρελές αγκαλιές και χουχουλιάσματα Ελληνάρες μου!
Πάρτε τις γυναικούλες σας αγκαλίτσα απόψε να φουντώσετε να ζεσταθείτε, ανάψτε και κανα τζακάκι αν υπάρχει, γιατί καλοριφέρ... δε λέει! Είδος πολυτελείας, τρελής όμως, το καταντήσανε οι απανταχού λεχρίτες!
Κι εδώ κρύο κάνει αλλά το γνωστό, όχι κάτι ζόρικο. Και λιακάδα τρελή τα πρωινά. Τόσο, που τρομάζω μην ανθίσουν από τώρα οι μανόλιες και θα μου τη σπάσει γιατί τις ρημάζουν μετά οι βροχές.

Φιλάκια πολλά Στράτο μου!

μαριάννα είπε...

@ silia

Υπέροχο! Ααααααχ! Καλό μου έκανε! Υπάρχουν και τέτοια ακόμα ε;
Μπράβο βρε φιλενάδα! Χρόνια σας πολλά και να είσαστε πάντα ευτυχισμένοι και μαζί!

μαριάννα είπε...

@ charm/man

Θανάση μου έσκισες! Φανταστικό! Πανέμορφο! Σκεφτόμουν κι εγώ να το βάλω σε πιο μικρό, αλλά το έχουμε σε πολλά σημεία, στους Εκφραστές. Το τοποθέτησες όμως πολύ ιδιαίτερα έτσι ώστε να γίνεται απόλυτα κατανοητό και να διαβάζεται με άνεση! Μπράβο σου! Και ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι και του χρόνου ε; ;)

Φιλιά!!!