Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Pablo Neruda, Αγγελική Ιονάτου: Και για να μην πάψω ποτέ να σ' αγαπώ: γι αυτό δε σ' αγαπώ ακόμα!


Αγγελική Ιονάτου! Eros y muerte

Sabrás que no te amo...


Το τραγούδι σπαρταριστό κι ολόφρεσκο. Τί άλλο να κάνω για σας πείτε μου... ;)
Λοιπόν η Αγγελική πήρε την κιθάρα της κι έφτιαξε πανέμορφες μουσικές για ποιήματα του Καρυωτάκη, του Παλαμά, του Νeruda και της Anna de Noailles, μιας Γαλλίδας ποιήτριας του ρομαντισμού, πριγκιπικής καταγωγής γεννημένη στο Παρίσι το 1876. Πριγκίπισσα λοιπόν Brancovan, μόνο αυτό σας λέω, και κατόπιν κοντέσα του Mathieu de Noailles, διότι ο ένας τίτλος φέρνει τον άλλον. Κι εγώ αν ήμουν πριγκίπισσα θα έγραφα ποιήματα! Μη βλέπετε που τώρα γράφω μαντινάδες... είναι που δεν έχω τίτλο. ;)
Διαλέγω το πολύ ερωτικό σονέτο του αγαπημένου Pablo Neruda για σήμερα και στην πορεία βλέπουμε. Το σονέτο αυτό να πω ότι είναι από τα πολύ δυνατά σονέτα και ο στίχος είναι απίστευτος, μην το περάσετε έτσι απλά... Μελετείστε τον. Αξίζει τον κόπο. Τί γράφανε οι άνθρωποι... Αυτό το «Και για να μην πάψω ποτέ να σ' αγαπώ: γι αυτό δε σ' αγαπώ ακόμα», θυμόσαστε που αλλού το είχαμε στο περίπου, δει; Στο Να είμαι μέσα σου... του Antonio Gamoneda! Καταπληκτικό ποίημα κι εκείνο...

Σονέτο 44

Θα ξέρεις ότι δε σ' αγαπώ και ότι σ' αγαπώ
αφού και απ' τα δυο είν' η ζωή
η λέξη είναι ένα φτερό της σιωπής,
η φωτιά έχει το ένα μισό από κρύο.

Εγώ σ' αγαπώ για ν' αρχίσω να σ' αγαπώ,
για να ξαναρχίσω το άπειρο
και για να μην πάψω ποτέ να σ' αγαπώ:
γι αυτό δε σ' αγαπώ ακόμα.

Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ όπως αν είχα
στα χέρια μου τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα αβέβαιο δυστυχισμένο πεπρωμένο.

Η αγάπη μου έχει δυο ζωές για να σ' αρματώνει.
Γι αυτό σ' αγαπώ όταν δε σ' αγαπώ
και γι αυτό σ' αγαπώ όταν σ' αγαπώ.

Pablo Neruda, Cien sonetos de amor
Mετ. Μαριάννα Τζανάκη



Soneto XLIV

Sabrás que no te amo y que te amo
puesto que de dos modos es la vida,
la palabra es un ala del silencio,
el fuego tiene una mitad de frío.

Yo te amo para comenzar a amarte,
para recomenzar el infinito
y para no dejar de amarte nunca:
por eso no te amo todavía.

Te amo y no te amo como si tuviera
en mis manos las llaves de la dicha
y un incierto destino desdichado.

Mi amor tiene dos vidas para armarte.
Por eso te amo cuando no te amo
y por eso te amo cuando te amo.


To είχα ποστάρει πέρυσι το Μάρτη εδώ. Περίπου τέτοια εποχή μου 'ρχεται...:)

22 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
Ε όχι και τί δουλειά έχουν εδώ οι φωτό μου με τον Μίκυ Ρουρκ! Αν δεν τις έβαζα σ' αυτό το ερωτικό σονέτο, πού αλλού; :Ρ

BOSKO είπε...

Εύγε που ανάρτησες post για την Αγγελική Ιονάτου, δυστυχώς ελάχιστοι τη γνωρίζουν στη χώρα της! Άσε που μου' δωσες καλή ιδέα κι εσύ!

μαριάννα είπε...

Πριν λίγο καιρό είχα βάλει κι αυτό από το δίσκο με τη Φρίντα! Χαίρομαι που τη γνωρίζεις! :)))

μαριάννα είπε...

Την ιδέα πότε θα τη δούμε να υλοποιείται; Σύντομα; χαχαχαχα
Είμαι κι ανεβάσταγη! ;)

BOSKO είπε...

Τι να σε κάνω, είσαι και ανυπόμονη! Λέω να αναρτήσω όλες τις μελοποιήσεις στη Σαπφώ και την αρχαιοελληνική ποίηση γενικότερα, επομένως δε θα μπορούσα να παραλείψω την Αγγελική Ιονάτος μ' εκείνο το δίσκο με τη Νένα Βενετσάνου!

μαριάννα είπε...

Φανταστική ιδέα! Ανυπομονώ! Λατρεύω τη Σαπφώ και της έχω αφιερώσει ειδικό ποστ εδώ, χωρίς μουσική φυσικά. Οπότε θα μου έρθει κουτί το δικό σου με τα τραγούδια για να κάνω παραπομπές! Στο 'πα εγώ ότι θα συνεργαστούμε τελικά ;)

koulpa είπε...

Νά'μαι κι εγώ..:):)
Είπαμε.. αμήχανος απέναντι στην ποίση την ερωτική ιδιαίτερα..:):)
Μετά την προτροπή σου επένδησα τρία λεπτά για να γράψω κάτι μικρό και εύκολο.. όπως σου είπα.. "ποιητής εκ του προχείρου που'χει τη μορφή του χοίρου".. μου έλεγε η μητέρα μου όταν με έπιανε και μήλαγα με ρίμα..:):)
Αν βρω το θάρος να υποστώ το δημόσιο διασυρμό μπορεί να το ποστάρω..:):)
Φιλιά και καληνύχτες κι από εδώ:):)

μαριάννα είπε...

Σου απάντησα στο δικό σου. Σου επαναλαμβάνω κι εδώ πως δεν συντρέχει κανένας λόγος ντροπής. Ξένοι είμαστε; Μια παρέα είναι όλα τα μπλογκς. Οι διάσημοι δε μας διαβάζουν μη χολοσκάς. ;) Οπότε τα περιμένουμε.
Φιλιά !!!

koulpa είπε...

γητεύτρια μου
δε θα είναι η πρώτη φορά.. έχω ξαναδημόποιήσει τα φλιναφήματά μου.. ποιήματα και τραγούδια κάμποσα αλλά σε στενό κύκλο.. είμαστε τέσσερα ρεμάλιά (και κάποια κορίτσια της προσκολήσεως) πριν καμιά εικοσαριά χρόνια.. που κάθε τόσο κάναμε τσιμπούσια.. με φαί.. μερικά όργανα.. τραγουδούσαμε απο διαφημίσεις ως ψαλμοδίες.. και τη βοηθεία αυθονης μπύρας.. εξέθετα και τα δικά μου.. αλλά μέχρι εκεί..:):)
Μπερδευτηκα.. απαντώ κι εδώ κι εκεί..με cut/paste..:):)
Καληνύχτες και φιλιά:):)

Μηθυμναίος είπε...

Είπα να κάνω κι εγώ μια κούρα ιντερνετικής απεξάρτησης, μα εσύ δεν μ' αφήνεις!!!

ΩΣΗΕ είπε...

Καλημέρα φωναχτή. Γιατί τέτοια εποχή ειδικά; Είναι κάποια προσωπική ανάμνηση ή οι αμυγδαλιές που φορούν το νυφικό τους πένθιμο σαν Ελβετία φόρεμά;
Φιλιά

μαριάννα είπε...

@ μηθυμναίος

Σε καταλαβαίνω απολύτως. Όλοι το έχουμε ανάγκη. Κι εμένα με πιάνει συχνά. Μη βλέπεις που είμαι εδώ και τα βράδια αναγκαστικά είμαι μέσα γιατί δεν έχω πού να πάω... Ελλάδα είναι αλλιὠς. Εδώ οι άνθρωποι ζουν την ημέρα. Δυστυχώς δε μου ταιριάζει το στυλ. Είμαι της νύχτας, μη σου πω της μαντρουγάδας... οπότε γι αυτό είμαι πιο σταθερή από τους περισσότερους από σας. Όταν επιστρέψω, θα μπω στους ρυθμούς σας κι εγώ... :)

Φιλιάαααα!

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Πολύ ωραίο - όπως πάντα. Και ο Αντόνιο Γαμονέδα σπουδαίος ποιητής. Καλημέρα

μαριάννα είπε...

@ ωσηέ

Καλόοοοο!
Πάει η χαρούμενη νυφούλα η μυγδαλίτσα; Το ξεγράψαμε; Πένθιμο έγινε το λευκό, αγνό συνολάκι; :))
Και μάλιστα πένθιμο σαν Ελβετία;
Τώρα εδώ που τα λέμε... εύστοχο. Μελαγχολικό όλο το σκηνικό. Πολλά θα είχα να σου πω πάνω σ' αυτά αλλά δεν γίνεται από ένα σχόλιο.
Όσο για μένα και την εποχή που με πιάνει πλάκα έκανα. Είμαι παντός καιρού και πάσης εποχής. Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι που η διάθεσή μου επηρεαζόταν, από έρωτες, εποχές, πανσέληνους. Τώρα έχω εγώ τον απόλυτο έλεγχο και όχι οι παιχνιδιάρηδες Θεοί. Αρκετά με παίξανε κάμποσα χρόνια. Τώρα ήρθε η σειρά μου να αναμετρηθώ με την Αφροδίτη και να της δείξω ποιά είναι η ισχυρή εδώ πέρα... :)))))

Φιλιά πολλά ανθομυριστά!

μαριάννα είπε...

@ γιώργος κεντρωτής

Από το πρωί έχω ανοιχτά παράθυρα στα μπλογκς σου και ακούω και βλέπω τα τάνγκο σου, τις φαρφάλες, διαβάζω τα ποιήματα... είμαι μόνιμη πελάτισσα σου! Δεν τα χορταίνω... ;)
Για Gamoneda συμφωνούμε. Μου αρέσει κι εμένα πολύ και η σύγχρονη ισπανόφωνη ποίηση.
Καλημέρα! :)

kyriaz είπε...

αμάν ρε alter...τι συμβαίνει με μας...,τι τηλεπάθεια είναι αυτή που έχουμε...Χθες βράδυ κατέβαζα από την Οδό Ονείρων αυτό το cd... :)

koulpa είπε...

τηλε-λέρες

Μα είναι αλήθεια μπορετό
αυτές τις μαύρες μέρες
να μην ακούς τον οχετό
αυτές τις τηλε-λέρες;

κλησε πορτοπαράθυρα
μη δέχεσε βεγκέρες
μη ψάχνεις ψήλους στ'άχηρα
κανάλια στους αιθέρες

κλήσε το χαζοκούτι σου
κοίτα το αφαλό σου
βράσε στο μαυροζούμι σου
ξήσε το καυκαλό σου

κι όταν τελειώσουν όλ'αυτά
κοίτα για το καλό σου
να τα ξεχάσεις πάραυτα
μη βρείς το διαολό σου

copy left by koulpa 4/2/08

χαχα για να μάθεις να προσέχεις τι ζητάς.. αφιερομένο εξερετικά..:):)
φιλιά και καλησπέρες:):)

μαριάννα είπε...

@ kyriaz

Σοβαρά; Τέτοια σύμπτωση; Λοιπόν άκου. Προτείνω να πάρουμε μαζί ένα λαχείο. Είσαι; ;)
Πραγματικά πάντως ο δίσκος αυτός είναι εξαιρετικός έτσι; Όπως και κάθε τι της Αγγελικής.
Όσο για την Οδό Ονείρων... ε, τί να πω... για τη σπανιότητα και τις εκλεκτές επιλογές; Για τις υπέροχες παρουσιάσεις;
Αξίζουν πολλά μπράβο στα παιδιά όλα!

Να είσαι καλά άλτερ και περιμένω νέες αναρτήσεις σου! Μουσικές και όχι μόνο. Φιλιά!

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Λοιπόν μια χαρά γράφεις!!! Δε σου λέω πολλά γιατί ξέρω ότι ντρέπεσαι. Βάλτο όμως στο ποστ για την τηλεόραση που κολλάει γάντι. Εκεί που έβαλε και ο Καλόγερος το δικό του. ;)
Και ψιτ! Γράψε κι άλλα τέτοια! Μπόλικα να έχουμε...
Η τρίτη στροφή με το καύκαλο, φανταστική! Πολύ πετυχημένες επιλογές λέξεων! Μπράβο Παναγιώτη μου!

Φιλιά!!! :)

koulpa είπε...

χαχα..βλακιούλες της στιγμής.. παλιότερα μπορούσα να γεμίσω ώρες λέγοντας μπουρμπουλήθρες..:):)
..καλά αν είναι να σου φτιάξω το κέφι μπορεί αμα με ξαναπιασει να τα γράφω..:):)
Φιλιά και καληνύχτες:):)

koulpa είπε...

Αλλη μιά αφιέρωση της στιγμής..:):)

Ασπρογενάτοι γέροντες

Τα άκουσα και τρόμαξα
τα είδα και θαυμάζω
όλα τα χρώματά άλλαξα
διάφορους ήχους βγάζω

Ασπρογενάτοι γέροντες
με μαύρα πανω ως κάτω
τα κάλη τους επέροντες
ζηλεύουν τον φευγάτο

Θέλουν χρυσά, μαλάματα
θέλουν τη δόξα όλη
τιμές στα γεροντάματα
να πάρουνε την πόλη

όποιος κι αν πάρει το χρυσό
το στέμα και το θρώνο
και χρήμα βγάλει περισσό
είναι για λίγο χρόνο

χαχα καληνύχτες και φιλιά:):)

μαριάννα είπε...

Για νέο Σουρή σε βλέπω... ;)
Μια χαρά! Μπράβο σου! Από ρυθμό και από φρεσκάδα σκίζεις!

Φιλιά και όνειρα γλυκά!:)