Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Gene Kelly - Singing in the Rain: Κι ένας έρωτας Θεός! Όσες φορές κι αν το δω θα μ' εξιτάρει το ίδιο! Αυτός ναι, ήταν έρωτας! Όχι γλαρόσουπα!


Gene Kelly - Singing in the Rain

Μία από τις πιο ευτυχισμένες και τρελά ερωτικές στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου!

Όταν ο έρωτας απογειώνει και δίνει φτερά στην ψυχή και στα πόδια! Αναρωτιέμαι αν αυτό συμβαίνει σήμερα. Ερωτεύονται έτσι οι άνθρωποι; Ή επειδή η προσφορά είναι άφθονη και εύκολη, ως δεδομένα τα πάντα έχουν χάσει τη μαγεία τους; Λάθος εποχής; χμ... Λάθος θηλυκό θα το χαραχτήριζα. Στη φύση των ανδρών είναι το κυνήγι. Οι γυναίκες δεν ξέρουν να παίζουν σήμερα. Παραδίνονται πολύ εύκολα. Βάζω το συγκεκριμένο βίντεο από το ισπανικό φιλμ, γιατί περιέχει τη σκηνή του αποχωρισμού έξω από την πόρτα της καλής του, η οποία τον ξαποστέλνει για ύπνο στο σπιτάκι του, μ' ένα φιλί μόνο! Και πολύ ορθώς πράττει! Διότι αυτός στην προσδοκία τρελαίνεται. Χτυπιέται από έρωτα! Αν τον είχε βάλει μέσα θα είχε προκύψει η χαρά, αλλά και το ξενέρωμα. Διότι συνήθως συνειδητά ή ασυνείδητα, ο άντρας έχει την αίσθηση ότι πήρε ότι ήταν να πάρει. Το ξέρω ότι είναι χαζό κορίτσια. Αλλά δε μιλάμε για γυναικεία λογική, μιλάμε για αντρική. Γι αυτό σήμερα δεν παντρεύονται πια από έρωτα. Παντρεύονται στη δεκαετία 30-40 που φοβούνται μη χάσουν το τρένο και ξεμείνουν. Μήπως πιο παλιά, άθελά τους μάλλον, ήταν πιο έξυπνοι; Λέω εγώ τώρα...

42 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
.
Αφιερωμένο σ' αυτούς που τους αρέσει να χορεύουν στη βροχή, τρελαμένοι από έρωτα! ;)

Ανώνυμος είπε...

Δε νομιζω , αγαπητή Γητεύτρια,πως ο έρωτας σήμερα -όταν όντως περί αυτού πρόκειται-διαφέρει και πολύ από τον έρωτα του χτες. Τα συμπτώματα είναι μάλλον παρεμφερή, εν τη ποικιλότητι τους βεβαίως: του στήθους το πετάρισμα, ο χορός στη βροχή, η ολονύχτια οδήγηση(" Ι drove all night " που λέει και η ηδύφωνη Celine)...Όταν δε το "πράγμα" ποσοτικοποιείται και υπόκειται σε κανόνες αγοράς (προσφορά -ζήτηση), τότε φαντάζομαι πως αίρεται εξ ορισμού η περί έρωτος συζήτηση ή αναζήτηση.
Μολονότι για τις αντρικές και γυναικείες φύσεις υπάρχουν οι ειδικοί της παρέας να μιλήσουν,θα αποτολμήσω να πω ότι έτερον θέμα η κυνηγετική φύση του ανδρός ή η επιλεκτική φύση της γυναικός και έτερον η συμπεριφορά "προς τον καλό της" ( σύμφωνα με το αναρτημένο φιλμ). Αν μιλώντας για"ξενέρωμα" ,αναφερόμαστε στην απομυθοποίηση,
αυτό από μόνο του μάλλον είναι θετικό. Ποιος θα ήθελε, αλήθεια, να αγαπήσει και να αγαπηθεί από ένα παραμύθι και όχι από μια πραγματικότητα;

Εις επίρρωσιν των ανωτέρω παραθέτω εδώ δύο ,κατ΄εμέ, εξαιρετικώς ευαίσθητα και γι΄αυτό στοχαστικά ποιητικά citata :

" Θλίψη είναι του συναισθήματος η παστερίωση και Δυστυχία η αποστείρωση του ερωτικού "
Δ.Μουζάκης, "Έκθεση Ιδεών"

"Περιττός θάνατος
δεν είναι και ο έρωτας;
Ναι, αλλά του είναι απαραίτητο να ζήσει
την αναγκαία αθανασία του ονείρου"

Κ. Δημουλά, " Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως".

Την Καλημέρα μου.

Μηθυμναίος είπε...

Όχι λες… έτσι είναι, φίλη μου
Σήμερα οι νέοι είναι ξενέρωτοι! Δεν τους αγγίζει ο έρωτας. Ίσως γιατί γνωρίζουν πια το σεξ πριν τον έρωτα.
Τώρα, Γητεύτριά μου λένε «σ’ αγαπώ» κι εννοούν σε χρειάζομαι, σ’ έχω ανάγκη...
Συμφωνείς;

μαριάννα είπε...

@ Fuji

Αγαπητέ/ή Fuji μακάρι να είναι όπως τα λες. Άλλα, βλέπω εγώ όμως. Από τις παρέες των παιδιών μου και των μαθητών μου. Ούτε ερωτεύονται, ούτε αγωνιούν, ούτε καν σχέση έχουν. Ευκαιριακές συνευρέσεις και συνεχείς δοκιμές με αλλαγές συντρόφων. Προχθές στη γιορτή του έρωτα, έστω αυτού του ξενόφερτου, γυναικοπαρέες ή αντροπαρέες, έπνιγαν ξεχωριστά την ερωτική μοναξιά τους στο ποτό, με φουλ ένταση στον ήχο για να μην ακούγονται τα δυσάρεστα που έχουν να πουν. Αν οι δικές σου οι παρέες δηλώνουν το αντίθετο ή όντως ζουν το αντίθετο, εύγε! Να ζήσετε ευτυχισμένοι!

Καλή σου μέρα!

μαριάννα είπε...

@ ΜΗΘΥΜΝΑΙΟS

Μα έχουμε παιδιά και βλέπουμε. Δεν ζούμε σ' άλλη εποχή. Οι κόρες όλων των φίλων μου, κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά, είναι σε απόγνωση. Μετά τα 28 δεν τις πλησιάζει κανένας, γιατί λέει η γυναίκα από τα 28 και πάνω είναι με προοπτική γάμου. Οπότε βρίσκουν 20χρονες και περνάνε τον καιρό τους, μέχρι κι αυτές να πάνε 28 και τότε να τις αναζητήσει κάποιος χορτασμένος από το σεξ 40άρης για να κάνουν οικογένεια, ενώνοντας τα προσόντα τους. Ότι δηλαδή έχουν χτίσει πάνω τους και στη ζωή τους ως τότε. Τις καριέρες τους, κάποιο σπιτάκι, τα αυτοκινητάκια τους. Ε, αν αυτό είναι έρωτας, προφανώς έχουμε άλλη αντίληψη εμείς Στράτο μου, πιθανόν παρωχημένη; ;)

Καλημέρα και πολλά φιλιά!
Ομορφιές λευκές έχουμε; Το 'στρωσε;

Ανώνυμος είπε...

Δε διαφωνούμε επί του τί συμβαίνει στον έξω κόσμο.Πράγματι η εικόνα που χαρακτηρίζεις και -δη λίαν επιτυχημένα-ως "ερωτική μοναξιά" είναι σε όλους μας γνώριμη.
Απλώς επεσήμανα ότι το φαινόμενο αυτό , καίτοι τόσο παλιό όσο και ο ίδιος ο έρωτας, ουδεμία σχέση εχει με αυτόν.Νομίζω ότι ΚΑΙ σε αυτό συμφωνούμε.

Churchwarden είπε...

Καλημέρα.

Πολύ ωραίο το κλιπάκι με τον Gene. Βλέποντάς το ως παιδί, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να μην ενοχλείται ο χορευτής απ' τη βροχή. Αργότερα κατάλαβα.

Δύο στίχοι Εγγονόπουλου, εάν ενθυμούμαι καλώς:
Ας κρατηθούμε απ' τη βροχή
Να μη μας πάρει ο άνεμος

Τρεις στίχοι δικοί μου (θυμάμαι σίγουρα καλά):
Δοκιμάζεται των τεράτων η υπομονή
Όταν απ' τη βροχή περιμένεις
Να στρώσει ό,τι το χιόνι

Γράφεις: "Οι γυναίκες δεν ξέρουν να παίζουν σήμερα. Παραδίνονται πολύ εύκολα"

Νομίζω πρέπει να διαχωρίσουμε τον έρωτα απ' το σεξ. Η ευκολία της σεξουαλικής παράδοσης έχει συνδυαστεί με τη δυσκολία της συναισθηματικής. Τούτο είναι φυσικό, διότι τα παλαιά ταμπού και οι απαγορεύσεις τροφοδοτούσαν το συναίσθημα, την πείνα και τη φαντασία. Η σημερινή ελευθεριότητα εκφύλισε τη μαγεία.

habilis είπε...

Ενα φιλι,χμμμ.Πως σε απογειωνει! Δεν πα'να βρεχει να χιονιζει...

koulpa είπε...

χαχα.. η καταπληκτηκότερη σκηνή ever για μένα.. από την αρχή (φιλί) ως το τέλος (μπατσος.. και χάρισμα της ομπρέλας στον περαστικό..)..:):)
..απίστευτη χορογραφία.. παλινπαιδισμός με τά από ένα φιλί.. η χαρά της ζωής..:):)
..μου αρέχει η βροχή και βρίσκομαι σε αυτή τη κατάσταση όταν βρέχει.. ακόμα και χωρίς φιλί.. πόσο μάλον..:):)
..να φταίει η υπερέκθεση;..η ευκολία;.. θέλει το παζάρι της η ευκολία.. όχι μόνο στον έρωτα.. γενικά στη ζωή μας..:):)
Χιονισμένα φιλιά και καλησπέρες:):)

kyriaz είπε...

Συμφωνώ με koulpa.Μια υπέροχη χορογραφία και μια σκηνή έξοχη από την αρχή ως το τέλος της.Δεν πέρασε τυχαία στην ανθολογία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Όσο για τον έρωτα alter...,ας μιλήσουν οι άλλοι.
Άλλωστε,όπως έγραψα κάποτε:
"Δε θέλουν λόγια οι έρωτες
μόμο λευκές σελίδες
για να ξαπλώνεις πάνω τους
γυμνός."

Την Καλησπέρα μου από μια κάτασπρη Αθήνα.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Fuji και Churchwarden, σόρρυ, αλλά ο έρως θέλει και κατάλληλη γλώσσα. Με τη δική σας, μάλλον θα δυσκολεύεται να ...εκδηλωθεί.

Σας φαντάζομαι σε διάλογoυς.

- διάλογος άλφα:

XXX: Σε θέλω πολύ, με θέλεις κι εσύ, γιατί δεν παιρνόμαστε;

Churchwarden: Διότι η ευκολία της σεξουαλικής παράδοσης έχει συνδυαστεί με τη δυσκολία της συναισθηματικής και αν και τούτο είναι φυσικό, προσωπικώς δυσκολεύομαι ως έχων του συναισθήματος χρείαν. Συ δεν δύνασαι να με τροφοδοτήσεις διότι η ελευθεριότης που επιδεικνύεις σήμερον εκφυλίζει την μαγεία.

XXX: Aν την επιδείξω την επαύριον, υπάρχει πιθανότητα να με τροφοδοτήσεις με κάτι πιο απολαυστικό και πιο ...σύντομο;


- διάλογος βήτα:
ΧΧΧ: Πόσο πολύ σε θέλω!

Fuji: Αυτό από μόνο του είναι μάλλον αρνητικό διότι είπες "πολύ". Αίρεται εξ ορισμού η περί έρωτος αίτησις διότι ποσοτικοποιείς το "πράγμα". Θα αποτολμήσω δε να σου είπω ότι έτερον θέμα η κυνηγετική φύση του ανδρός ή η επιλεκτική φύση της γυναικός και έτερον η συμπεριφορά "προς τον καλό της”.

ΧΧΧ: Άσε τα λόγια, καίγομαι μιλάμε.
Θέλεις ή δεν θέλεις, θα μου πεις απόψε; Τα μυστήρια κόψε – φτάνει ως εδώ.

Fuji: Δεν με αντιλαμβάνεσαι... εις επίρρωσιν των ανωτέρω θα σου παραθέσω δύο, κατ' εμέ, εξαιρετικώς ευαίσθητα και γι΄αυτό στοχαστικά ποιήματα της Δημου...

XXX: Μη μου πεις πως εννοείς Δημουλά! Άσε, άσε... ξενέρωσα...
Ό,τι δεν κατάφερες εσύ μ' αυτή τη γλώσσα, το κατάφερες με την απειλή σου να μου απαγγείλεις Δημουλά... Πάει, μούφυγε κιόλας η κάψα...

Churchwarden είπε...

Aγαπητέ ΚΣΜΝΩΒΦφτΤυΗνμξκξνλ΄;ς8ρ7912υ4ρ97υ4βψω981-95 τοιξε ωξ φθλ13ηιονπ14τρθιη1ςφν798υ934,
οι κλειδαρότρυπες και η αναπαραγωγή διαλόγων των άλλων (αλλά όχι των ιδικών μας) ήταν και είναι αποτέλεσμα των εγκεφαλικώς νεκρών, των ανέραστων και στυτικώς δυσλειτουργικών. Ασχολήσου, λοιπόν, με τις δικές σου στιχομυθίες, και, ελεύθερα, περίγραψέ τες μας, για να θαυμάσουμε την ικανότητά σου να αγγίζεις τον εαυτό σου παλινδρομικώς με τη δική σου μοναχική, πλην ζωντανή γλώσσα. Παράλληλα, χώσε (αίτηση, εννοώ) στο Λαζόπουλο να σε προσλάβει για τη σατιρική σου δεινότητα, κι αν αποτύχεις, μη σκιαχτείς. Πολλά τσίρκα Ολλανδικά θα ενδιαφερθούν για τις δεξιότητές σου. Τόσες βιτρίνες σε χρειάζονται.

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Kαι για να επανέλουμε στο θέμα

ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Στη Lucila

Aνάλαφρη: γλάρος σε θάλασσα, στάθηκες
μες στη βροχή. Φορούσες
ένα ψιλό, κίτρινο -του κινδύνου- αδιάβροχο μόνο.
Τα χέρια σου
κρατούσαν το μουσκεμένο καπέλο, σαν τους οπτήρες
που ερευνούν
για ένα σημάδι καπνού σ' αξημέρωτη νύχτα.

Ανάλαφρη, μες στη βροχή που έθαβε τα ξερά φύλλα στάθηκες τινάζοντας το νερό σαν το πουλί, έτοιμη να πνιγείς ή να πετάξεις.

Τάσος Κόρφης



και Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου:

ΔEN ΗΡΘΕ

Δεν ήρθε

Γιατί τόσο θλιμμένη η μέρα
το ψιχάλισμα της βροχής

Γυμνό δωμάτιο
τραπέζι και καρέκλες
τζάμια υγρά

Στο θαμπό δειλινό
στην άδεια αίθουσα
οι τοίχοι θυμούνται και κλαίνε

Ταξίδεψε
στο ωραίο σου άστρο
στη φωτεινή του τροχιά

Ας κρύψουμε τα δάκρυά μας

Να μην τα δούμε
ποτέ πια



...επειδή υπάρχουν και ερωτικοί ποιητές

----
Πού είναι ο Μαύρος Γάτος; Noμίζω ότι έχει μια δική του μετάφραση για την Μπάρμπαρα του Prévert

"Θυμήσου Μπάρμπαρα
Έβρεχε ασταμάτητα στη Βρέστη τότε..."

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Churchwarden, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για το ύφος και την ταχύτητα της απάντησής σου... Διακρίνονται αυτά. Όπως και η σύγχυση κάποιων εννοιών - της "κλειδαρότρυπας" εν προκειμένω.

Πάω να εισπράξω το στοίχημα... περί έρωτος για την γλώσσα ήταν. Σ' ευχαριστώ για την επιβεβαίωση.
:-)

Xιονίζει κιόλας...

ΕΡΗΜΙΚΟ

Απόψε χιόνισε πολύ
στην πολιτεία

Αγάπες και κρύσταλλα
χυμούν μες στη νύχτα

Πού να γείρω το κεφάλι
ν' ατενίσω τη σιωπή των δέντρων
ν' αγαπήσω

Πού να γείρω το κεφάλι

του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου από τον Δύσκολο θάνατο


(νομίζω)

Churchwarden είπε...

Να πας, ΚΨΜ, να πας. Και μην ανησυχείς. Θα βρεις να γείρεις. Σε περιμένουμε με νέους διαλόγους, που θα μας βοηθήσουν να ξεκαθαρίσουμε την έννοια της κλειδαρότρυπας.

μαριάννα είπε...

@ Fuji

Επιβεβαιώνεις λοιπόν κι εσύ τα όσα δυσάρεστα διαπιστώνουμε όλοι. Μακάρι να ήταν αλλιώς κι ας διαφωνούσαμε. :)))

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Πολύ όμορφοι οι στίχοι που μας άφησες! Του Εγγονόπουλου και οι δικοί σου! Ευχαριστώ! Να είσαι καλά αγαπητέ Churchwarden!

μαριάννα είπε...

@ habilis

Αααχ! Τί βάζει στο φιλί της και δε μας λέει τη συνταγή της;

Φιλιά! Άνευ συνταγής! ;)
Χιόνι χαμός καρντάσια;

μαριάννα είπε...

@ koulpa

Γράφεις: «
..μου αρέχει η βροχή και βρίσκομαι σε αυτή τη κατάσταση όταν βρέχει.. ακόμα και χωρίς φιλί..»

Πόσο συμφωνώ!!! Ο χορός στη βροχή είναι πολύ μεγάλη τρέλα! Μαγεία...
Πολύ το ζωγράφισαν και πολλοί το αποτύπωσαν σε ποίημα. Μέχρι κι εγώ...

Φιλιά!!!
Όμορφο το χιόνι ε;

μαριάννα είπε...

@ kyriaz

χμ... υπεκφεύγετε νεαρέ μου! :)
Αν και οι στίχοι σας μιλούν και λένε πολλά και όμορφα.
Αλλά αυτό το κενό έρωτος το σημερινό, μόνο εγώ το βλέπω τόσο βαθύ κι ο Μηθυμναίος; Τί στο καλό γεράσαμε; Κοινωνιολογικά το έθεσα το θέμα. Δεν ξέρω αν έγινα αντιληπτή. Και το έθεσα επηρεασμένη από μαρτυρίες φίλων μου νέων παιδιών, ελεύθερων που πέρασαν απολύτως μοναχικά τη βραδιά κι αυτό είδα και σε πολλά ιστολογία να συζητούν. Ένα από αυτά του Μαύρου Γάτου.
Κι αναρωτήθηκα και προσπάθησα να ερμηνεύσω τί φταίει...
Ερμηνεύοντας λοιπόν την κατάθεση των στίχων σου, να σκεφτώ, πως δεν δίνονται ολόψυχα στον έρωτα σήμερα;
Πολύ το λούστρο και η φασαρία, αλλά ρηχότητα αισθημάτων;

μαριάννα είπε...

@ Κ.σ-Μ. και @ Churchwarden

Καιρό είχα να γελάσω έτσι!!! Τα είδα και απότομα! Βογγούσα από τα γέλια! Απολαυστικοί και οι δύο!

Πρέπει να παραδεχτείς όμως Churchwarden, ότι η Κ.σ-Μ. έχει τρελό χιούμορ! Και ως γυναίκα πειραχτήρι, σ' έκανε κι έχασες την ψυχραιμία σου!
Είχε γέλιο δε λέω... αλλά δεν παύει να είναι μία αντρική ήττα. Μιλάει ένας άντρας και μάλιστα τζέντλεμαν, έτσι σε μια κυρία που απλά αστειεύθηκε;
Θα μπορούσες να απαντήσεις με πνεύμα περιπαιχτικόν μεν, διαφορετικό δε.
Όπως και νά 'χει, χαίρομαι που γνωριστήκατε και πιστεύω ότι πιθανόν και να έχετε να πείτε διάφορα, παρ' όλο που εκφραζόσαστε με άλλη γλώσσα. Ελπίζω ότι δεν υπάρχει παρεξήγηση, άλλωστε το πνεύμα των ημερών επιτρέπει τις πλάκες... :))))) Έτσι δεν είναι;

μαριάννα είπε...

@ Κ.σ-Μ.

Θυμήσου, Μπαρμπαρά
Έβρεχε ασταμάτητα στη Βρέστη εκείνη την ημέρα
Και περπατούσες γελαστή
Ανθισμένη ευτυχισμένη κελαρυστή
Κάτω από τη βροχή
Θυμήσου, Μπαρμπαρά
Έβρεχε ασταμάτητα στη Βρέστη
Και διασταυρωθήκαμε στην οδό Σιάμ
Χαμογελούσες
Χαμογελούσα κι εγώ
Θυμήσου, Μπαρμπαρά
Εσύ που δεν με γνώριζες
Εγώ που δεν σε γνώριζα
Θυμήσου
Θυμήσου εκείνη την ημέρα
Μην την ξεχνάς
Ένας άντρας προφυλαγμένος σε μια μαρκίζα
Φώναξε τ’όνομά σου
Μπαρμπαρά
Κι έτρεξες μέσα στην βροχή προς το μέρος του
Ανθισμένη ευτυχισμένη κελαρυστή
Και ρίχτηκες στην αγκαλιά του
Θυμήσου τα αυτά Μπαρμπαρά
Μη μου κρατάς κακία αν σού μιλώ στον ενικό
Έτσι μιλώ σ’αυτούς που αγαπιούνται
Κι ας μην τους γνωρίζω
Θυμήσου
Μην ξεχνάς
Εκείνη τη σοφή κι ευτυχισμένη βροχή
Στο ευτυχισμένο σου πρόσωπο
Στην ευτυχισμένη εκείνη πόλη
Εκείνη τη βροχή στη θάλασσα
Στο ναύσταθμο
Στο καραβάκι της γραμμής
Ω Μπαρμπαρά
Τι μαλακία ο πόλεμος
Τι να’χεις απογίνει τώρα
Τώρα που βρέχει σίδερο
Φωτιά ατσάλι αίμα
Κι αυτός που σ’έσφιγγε στην αγκαλιά του
Ερωτευμένος
Πέθανε, αγνοείται, ακόμα ζει;
Ω Μπαρμπαρά
Βρέχει συνέχεια στη Βρέστη
Όπως έβρεχε παλιά
Αλλά δεν είναι το ίδιο όλα είναι σάπια
Είναι μια βροχή του θρήνου φοβερή κι απελπισμένη
Δεν είναι πιά ούτε η καταιγίδα
Του σίδερου του ατσαλιού του αίματος
Μόνο σύννεφα
Που τουμπανιάζουν σαν σκυλιά
Σκυλιά που εξαφανίζονται
Στην ακτή της Βρέστης
Και πάνε μακριά για να σαπίσουν
Μακριά πολύ μακριά από τη Βρέστη
Που δεν υπάρχει πιά

Jacques Prevert 1945
Μετάφραση: Μαύρος Γάτος

Καλάααααα... άπαιχτο!!!
Τώρα μ' αυτά που μου έγραψες μ' έκανες λιώμα! Ανακάλεσες μνήμες... και ξέρεις τώρα αδυναμίες είναι αυτές ποιητικές! Και ο Κόρφης αγαπημένος και ο Ασλάνογλου!!! Θα επανέλθω με Πρεβέρ κι αυτό που σου 'λεγα.

Churchwarden είπε...

@Γητεύτρια:

Αγαπητή Γητεύτρια, καταρχάς να σου πω ότι αγνοούσα ότι ομιλούσα με γυναίκα. Από την άλλη μεριά, παραδέχομαι ότι έχασα εντελώς την ψυχραιμία μου. Και τούτο, διότι όση συμπάθεια μου προκαλούν αυθόρμητα άνθρωποι ευγενείς, γενναιόδωροι και ειλικρινείς όπως είσαι εσύ (τα χαρακτηριστικά αυτά είναι δεσμευτικά και για τα δύο φύλα), τόσο με εξοργίζουν μέχρι καννιβαλισμού οι αγενείς. Είναι, ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτός ο χαρακτήρας μου.

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Κάνε μου μια χάρη και μπες στα ιστολόγια της Κ.σ-Μ. Εκεί θα καταλάβεις πολλά! Μιλάμε ότι είναι εκπληκτικό το επίπεδο και η ποιότητα. Είναι πειραχτήρι. Απλά. Έτσι δες το. Και σηκώνει και ωραίες πλάκες. Θα μπορούσες δηλαδή να έχεις απαντήσει στον ίδιο τόνο, αφού χιούμορ άφθονο διαθέτεις. ;)
Κι έχετε και ένα κοινό σημείο. Που το θεωρώ μεγάλο προσόν. Είστε ειλικρινείς και λέτε ότι σκέφτεστε! :)

Churchwarden είπε...

@Γητεύτρια:

Καλή μου Γητεύτρια, θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι αν η ευγένεια κρινόταν μόνο από το αν κανείς λέει ότι σκέφτεται, τότε θα ήμασταν όλοι ευγενείς λέγοντας ότι μας προσγειωθεί ενδοκεφαλικώς, πράγμα εύκολο. Το δύσκολο είναι, όντας ειλικρινής, να σέβεσαι τον άλλον και να ξέρεις που τελειώνει το οικόπεδό σου.

Τελοσπάντων, δεν έχει σημασία. Την άποψή σου για το σχόλιο μου που αφορούσε στην ανάρτηση καθαυτή δε μου την είπες...

Antoine είπε...

Αφού η ανανεωμένη και κατ' εμέ καλύτερη ψηφιακή Γητεύτρια περιγράφει έρωτες, δράττομαι της ευκαιρίας και ρωτάω: πώς τα πέρασες του Αγίου Βαλεντίνου; Πώς είναι η ατμόσφαιρα εκείνη την ημέρα στην Ελβετία;

Επισκέφθηκα την έκθεση του Πικάσο εδώ στη Θεσσαλονίκη και έκλεψα λίγο χρόνο για να γράψω κάποιες από τις εντυπώσεις μου. Σε περιμένω να το διαβάσεις και να σχολιάσεις...

Γεια σου, Αφέντρα (συνώνυμο του γητεύτια... ίσως)!

Antoine είπε...

Καλέ! Από ποιον Ασπρόπυργο λέει ότι έρχομαι! Μήπως εννοεί τον Πύργο το Λευκό... τι να πω ο ηλεκτρονικά χαμένος!

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Εννοείς αυτό;

« Νομίζω πρέπει να διαχωρίσουμε τον έρωτα απ' το σεξ. Η ευκολία της σεξουαλικής παράδοσης έχει συνδυαστεί με τη δυσκολία της συναισθηματικής. Τούτο είναι φυσικό, διότι τα παλαιά ταμπού και οι απαγορεύσεις τροφοδοτούσαν το συναίσθημα, την πείνα και τη φαντασία. Η σημερινή ελευθεριότητα εκφύλισε τη μαγεία.»

Μα νομίζω ότι συμφωνούμε. Γι αυτό και δεν απάντησα. Τί το διαφορετικό νομίζεις ότι λες από αυτά που γράφω στην αρχική μου τοποθέτηση; Γιατί εγώ νομίζω ότι λέμε τα ίδια... Απλά με τον Μηθυμναίο τα ζούμε και διαφορετικά μέσα από τα παιδιά μας και τις παρέες τους.

μαριάννα είπε...

@ Antoine

Ανανεωμένη εννοείς τη φωτό επάνω ε; Είδες στιγμιότυπο που πέτυχα;
Για τον Βαλεντίνο βρε αγόρι μου είχα κάνει ολόκληρο ποστ. Πάλι τα ίδια να λέμε; ;)
Για Ασπρόπυργο και Λευκό Πύργο... φοβερό!!!!!!!!!!!!!!!! Η ατάκα της βραδιάς!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Βλακείες λέει μη δίνεις σημασία.
Θα έρθω να σε διαβάσω.

Φιλιά πολλά!

Churchwarden είπε...

@Γητεύτρια:

Επειδή στην ανάρτηση σου επιδοκιμάζεις το "ένα φιλί και ξου", θεώρησα ότι το "παραδίνονται πολύ εύκολα" που έγραψες αφορά στο σεξ-οπότε, αν δεν παραδίνονταν εύκολα στο σεξ και "έπαιζαν", τα πράγματα θα βελτιώνονταν.

Η παρατήρησή μου, λοιπόν, έλεγε ότι δεν είναι, τόσο, πρόβλημα πως παραδίνονται εύκολα στο σεξ, αλλά πως δεν παραδίνονται συναισθηματικά (άντρες και γυναίκες).

Μάλλον, όμως, κατάλαβα λάθος. Sorry.

μαριάννα είπε...

@ Churchwarden

Όχι. Δεν το εννοούσα όπως το πήρες αρχικά. Το ίδιο λέμε. Δεν εννοούσα ότι μετά τον φιλί τον έδιωξε για τσαλίμι. Δεν το επέτρεπε η εποχή και τα ήθη της, να τον δεχτεί στο σπίτι, που σίγουρα δε θα έμενε μόνη της. Γι αυτό είπα ότι ίσως έκαναν τότε το σωστό άθελά τους. Σήμερα όμως, που τα ήθη άλλαξαν και υπάρχει ελευθερία και άνεση, μήπως να το κάνουν λίγο πιο δύσκολο το παιχνίδι του έρωτα; Αφού είναι σίγουρο ότι αρέσει και στους άντρες πιο πολύ από την εύκολη παράδοση;

Churchwarden είπε...

@Γητεύτρια:

Οκ. Συμφωνούμε.

Την καληνύχτα μου.

μαριάννα είπε...

Déjeuner du matin
Πρόγευμα

Il a mis le café
Έβαλε τον καφέ
Dans la tasse
στο φλυτζάνι
Il a mis le lait
Έβαλε γάλα
Dans la tasse de café
Στο φλυτζάνι του καφέ
Il a mis le sucre
Έβαλε ζάχαρη
Dans le café au lait
Στον καφέ με το γάλα
Avec la petite cuiller
Μ' ένα μικρό κουτάλι
Il a tourné
Το ανακάτεψε
Il a bu le café au lait
Ήπιε τον καφέ
Et il a reposé la tasse
Και ακούμπησε το φλυτζάνι
Sans me parler
Χωρίς να μου μιλήσει

Il a allumé
Άναψε
Une cigarette
Ένα τσιγάρο
Il a fait des ronds
Έκανε κύκλους
Avec la fumée
με τον καπνό
Il a mis les cendres
Τίναξεε τις στάχτες
Dans le cendrier
Στο σταχτοδοχείο
Sans me parler
Χωρίς να μου μιλήσει
Sans me regarder
Χωρίς να με κοιτάξει

Il s'est levé
Σηκώθηκε
Il a mis
Έβαλε
Son chapeau sur sa tête
Το καπάελο του στο κεφάλι
Il a mis son manteau de pluie
Φόρεσε το αδιάβροχό του
Parce qu'il pleuvait
Γιατί έβρεχε
Et il est parti
Κι έφυγε
Sous la pluie
Κάτω απ'τη βροχή
Sans une parole
Χωρίς μια λέξη
Sans me regarder
Χωρίς να με κοιτάξει

Et moi j'ai pris
Κι εγώ πήρα
Ma tête dans ma main
Το κεφάλι μου στα χέρια μου
Et j'ai pleuré
Κι έκλαψα


Αυτό το ποίημα του Jacques Prévert από τη συλλογή (Paroles, 1946), υπήρχε στο σχολικό βιβλίο Vers la France. Σημάδεψε τα νεανικά μου χρόνια. Μου ήταν αφόρητη η ιδέα της σκηνής. Την είχα φτιάξει κινηματογραφικά και φωτογραφικά στο μυαλό μου, τόσο τραγικά θλιβερή, μα τόσο πολύ, που ισοδυναμούσε με θάνατο. Ακόμα με συγκινεί αφάνταστα αυτό το ποίημα. Και πιο πολύ με τρελαίνει ακόμα η αντρική αλαζονεία! Αυτή που περιγράφει. Έκανε τα πάντα κανονικά και αργά(αργός θάνατος ο παλιοσαδιστής! Τη σκότωνε λίγο λίγο...) Χωρίς να της μιλήσει... χωρίς να την κοιτάξει, έφυγε μέσα στη βροχή!
Φρίκη! :))))))))
Α παπαπαπαπα δε θα το ξαναζήσω το θρίλερ!!!! ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ! ΠΟΤΕ! ;)

μαριάννα είπε...

Το Déjeuner du matin, του Jacques Prévert, το αφιερώνω σε όλες τις γυναίκες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το ζήσανε... ;)

μαριάννα είπε...

Και στον κ. Φόλιο! Αφιερωμένο...

koulpa είπε...

χαχα..αν δε το βλέπεις συχνά είναι πανέμορφο.. αν ζούσα βοριώτερα μπορεί να το βαριόμουν.. δε ξέρω..:):)
χμ..δύσκολη η ζωή αν δε γελάς με το εαυτό σου..:):)
Χιονοφιλιά και χιονοκαληνύχτες:):)

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικά αφιερωμένο στις αγνά ερωτιάρικες ψυχές!!!
Πέρασα στα πεταχτά για μια γλυκιά καληνύχτα!

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Τσέρτς, όταν γράφεις "προσγειωθεί ενδοκεφαλικώς" εννοείς ότι υπάρχουν τόσο κοντοί άνθρωποι που το κεφάλι τους ακουμπάει στη γη;

Και εκτός από τσιρκολάνο, τώρα με λες και καταπατητή;

Δυσκολεύομαι να πιάσω το πνεύμα σου. Οικόπεδα... εγκεφαλικές προσγειώσεις... ολλανδικά τσίρκο (τι έχουν δηλαδή τα ρουμάνικα;)

Churchwarden είπε...

Βρε, καλώς τη. Έχεις όρεξη να κουβεντιάσουμε;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

τσ

(κοιμάται το μωρό και δεν μπορώ να χτυπάω τα πλήκτρα)

μαριάννα είπε...

@ tinuviel

Muchas gracias querida! :)
Σε πεθύμησα βρε! Θα σου στείλω ΠΜ στην ΟΟ... θέλω να σε ρωτήσω κάτι.

Φιλιά! Καλή βδομάδα!

μαριάννα είπε...

Καλή βδομάδα σε όλους! :)