Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Καλό ταξίδι στη γυναίκα που πρωταγωνίστησε στα παιδικά μας όνειρα!




Μια γυναίκα φεύγει... Μια Μεγάλη Κυρία!

Η γυναίκα που πέρασε στυλ και αληθινή αισθητική, στην εποχή με τις γατούλες, τις ξανθούλες και τις ροζ μυτούλες... Απίστευτα σεξουαλική γυναίκα, με μια υπέροχη φωνή βαθιά γυναικεία, με μια απόχρωση τόσο ξεχωριστή και τόσο πολύ γοητευτική. Η γυναίκα που πήγε κόντρα στις καμπύλες και το τελικό σίγμα και καθιέρωσε με τον αριστοκρατικό της αέρα, νέα δεδομένα. Ούτε μυξόκλαψε στους ρόλους και στη ζωή, γενναία σε όλα της, αληθινή, αντιστάρ, εσωστρεφής και αντικοινωνική. Δεμένη με τη γη, αγάπησε τους ανθρώπους της ζωής της για πάντα, εκτός συμβάσεων και συμφώνων! Διακριτικά έζησε, διακριτικά έφυγε...
Καλό ταξίδι πριγκίπισσα! Ελαφρύ το χώμα...


Η Έλενα Ναθαναήλ με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Γιώργο Κωνσταντίνου στη μοναδική ταινία: Ξύπνα Βασίλη!!!! Μια ταινία που έγραψε τη δική της ιστορία, στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, με τον ανεπανάληπτο Γιώργο Μιχαλόπουλο, να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του θρυλικού ποιητή Φανφάρα, με τα απίστευτα Πω πω πω πώ, πω πω πω πώ, βγάζοντας αυτομάτως τον κόκορα του έξοχου Γιώργου Κωνσταντίνου!
Ποιόν να πρωτοευχαριστήσεις και τί να πεις για όλες αυτές τις εκπληκτικές προσφορές γέλιου και ζωής, που μας χάρισαν όλοι τους!
Στο καλό Έλενα! Θα σε υποδεχτεί όλη η εκλεκτή συντροφιά εκεί πάνω... των φίλων και συναδέλφων σου!


Το πόσο η Έλενα Ναθαναήλ επηρέασε τις κοπέλες της γενιάς μου, είναι ολοφάνερο από τις παρακάτω φωτογραφίες! Άσε που είχαμε κομπλεξαριστεί όλες τότε και νιώθαμε πάνχοντρες και λυσσάγαμε στις δίαιτες! Το βάρος μου ήταν 48 κιλά στα πιο αδύνατά μου και 52 στα πάχη μου! Στα 52 ήθελα να φουντάρω! Ε ρε τρέλα με κορδέλα... Μα βλέπαμε την Έλενα με μαγιό και κόβαμε φλέβες...



18 σχόλια:

μαριάννα είπε...

.
.
.
.
.
.
Στο Επιχείρηση Απόλλων, ακόμα ηχεί η φωνή της στ' αυτιά μου, να εξηγεί στους ξένους που ξεναγούσε στην Ακρόπολη, τί σημαίνει η λέξη «κέφι»... όταν «αυτός» πετούσε με το ελικόπτερο από πάνω της! Μελούρα; Μελούρα ναι και καραγουστάρω! Αλλά μελούρα με το δάκρυ στην κόχη και όχι με το θρήνο και τα μυξομάντηλα!!! :ΡΡΡ

Αν κάποιος έχει το τραγούδι από την ταινία πολύ θα το ήθελα... Το μόνο που θυμάμαι, είναι να το σφυρίζω ή να το τραγουδάω με τα λαλαλαλα... και να αναπολώ τη σκηνή με τα ποδήλατα και το γλυκό τσουλούφι του Τόμας Φριτς!

Ανώνυμος είπε...

http://rs134.rapidshare.com/files/38059057/Epix-Apollon.rar

επιχείρηση Απόλλων...

Καλά να είσαι,ε;...

μαριάννα είπε...

Αυτό ομολογώ ότι ήταν έκπληξη τρελή! :)
Πραγματικά χίλια ευχαριστώ! Χαίρομαι πολύ που συμφωνείς...
Να 'μαστε καλά! Να τη θυμόμαστε!

μαριάννα είπε...

Λοιπόν ο δίσκος αυτός είναι του Μαρκόπουλου και όντως είναι καταπληκτική μουσική! Πολύ γνωστή κι αγαπημένη! Ευχαριστώ ειλικρινά, δεν την είχα.
Αλλά αν έχεις δει την ταινία, το τραγούδι που λέω, είναι ξένο. Ήταν στ' αγγλικά και δεν θυμάμαι ρε γαμώτο τον τίτλο, παρόλο που θυμάμαι τέλεια το σκοπό. Ήταν στη σκηνή με τα ποδήλατα. Η ταινία αυτή νομίζω ήταν συμπαραγωγή ελληνική και σουηδική και το τραγούδι ήταν στ' αγγλικά. Το έψαξα στο νετ, αλλά δεν βρήκα τίποτα.
Πάντως και του Μαρκόπουλου όλα, διαλεχτά ένα προς ένα! :)

μαριάννα είπε...

Τελικά το βρήκα στο μαγικό you tube! Είναι στο τρίτο βιντεάκι και είναι αυτό που τραγουδάει η Ναθαναήλ στο πούλμαν... ;)
Ξέρει κανείς τίτλο ή συνθέτη;

Maria Iribarne είπε...

Μέχρι πριν καμιά 10αριά χρόνια (περίπου, τώρα δεν είμαι και σίγουρη) την έβλεπα να κυκλοφορεί στην αγορά της γειτονιάς μου. Πολύ ωραία γυναίκα, βρε παιδί μου! Τελείως απλή, μ'ένα τζιν κι αθλητικά, τότε είχε και κοντό το μαλλί, άβαφη, με τις ρυτίδες της (όχι τραβήγματα κι αηδίες), κι όμως, με το που περνούσε, γύρναγες αυθόρμητα το κεφάλι να την ξανακοιτάξεις. Νωρίς έφυγε, κρίμα...

faraona είπε...

Την εκτιμουσα ιδιαιτερως γιατι εκτος απο τις αναμνησεις των νεανικων μου χρονων η Ελενα αφησε μεσα μου το αρωμα μιας γυναικας:
Συνετης
Σεβαστης
Χαμηλων τονων
και κυριως μιας γυναικας που πηγε την ζωη της συμφωνα με την ηλικια της κι οχι σαν μερικες μερικες που γινονται 60-70 και το μυαλο τους ειναι μονο μα μονον στα μπουτια και στις ρυτιδες τους.


Ελενα οπου κι αν ταξιδευεις για μενα εισαι γυναικα ''παραδειγμα ''!!!!


Γητευτρια ευχαριστω για την ευκαιρια που μου δωσες με την αναρτηση σου!!!


φιλια πολλα!Να ζουμε και να την θυμομαστε ολες μας!

μαριάννα είπε...

@ Maria Iribarne

Έτσι ακριβώς ήταν! Όπως την περιγράφεις. Απλή, ανεπιτήδευτη και καθόλου ψωνισμένη. Κι επειδή ήταν πολύ αδύνατη και δεν πρόσεχε και καθόλου το δέρμα της, κοιμόταν με το μακιγιάζ, έσπασε πολύ γρήγορα. Αλλά αδιαφορούσε. Ποτέ δεν επικέντρωνε ή δεν επένδυε να το πω καλύτερα στην εξωτερική εμφάνιση και γι αυτό δεν την ενδιέφερε το θηλυκό της προφίλ. Κι όσο αδιαφορούσε, τόσο πιο σέξυ ήταν...

Καλωσόρισες! Καλημέρα! :)

μαριάννα είπε...

@ Faraona

Ακριβώς! Κι εκεί ήταν και η γοητεία της! Δεν κυνήγησε την ομορφιά, την είχε! Δεν κυνήγησε καριέρα, της ήρθε. Δεν κυνήγησε τον γάμο, είχε τέλειες σχέσεις, σχέσεις ζωής.
Φωτεινό παράδειγμα... ;) και τρανή απόδειξη, του μην κυνηγάς την τύχη ή την μοίρα, αν είναι, θα σε βρει αυτή!
Ξέρεις πόσες φορές το επαλήθευσα αυτό;
Τα καλύτερα στη ζωή μου ήταν τυχαία...
Ότι επεδίωξα ή προγραμμάτισα, δεν έκατσε ποτέ!

Φιλάκια! Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

geia sou giteytria!

se ayto to link mporeis na vreis tous stixous apo to tragoudi:
http://www.engelen.demon.nl/agni-when-the-season-changes.htm#Summer
legetai summer dream kai einai apo ayto to cd: http://www.engelen.demon.nl/agni-when-the-season-changes.htm
tha psaxw mipws to vrw se kapoio site kai tha sou pw

Juanita La Quejica είπε...

Έτυχε να την έχουν γνωρίσει οι δικοί μου στα νιάτα της, μέσω ενός κοινού φίλου Φιλαδελφειώτη, σε κάποια εξοχή της Αττικής.
Αυτό που θυμάμαι ότι είχε κάνει εντύπωση στην μαμά μου ήταν ότι έμοιαζε με ένα πανέμορφο γλυκύτατο παιδί, που φαινόταν ελαφρώς εκτός τόπου και χρόνου, λίγο χαμένη στο δικό της κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

ax sygnwmi ekana post to idio link 2 fores sto proigumeno sxolio.
loipon to mono pou vrika einai oti ayto to tragoudi den eixe kukloforisei pote se kapoio disco-cd kai kykloforise to remake tou apo tin agni ton fevrouario tou 2006. wstoso an thes to tragoudi apo tin tainia mporw na to apomonosw apo to video kai na sou to steilw. an theleis pes mou

μαριάννα είπε...

@ elena

Ελενάκι, είσαι απίστευτη! Έψαξα κι εγώ εχθές το βράδυ, στα γνωστά μέρη, eMule κτλ, αφού βρήκα στο you tube το βίντεο. Δεν υπάρχει τίποτα. Αλλά οι πληροφορίες και μόνο που έφερες, συν τους στίχους, είναι πολύτιμες!
Μην πεις φυσικά στον κόπο απομόνωσης του τραγουδιού από το βίντεο! Αφού υπάρχει στο you tube. Αλλά και μόνο που το πρότεινες και που έκανες όλο αυτό τον κόπο να ψάξεις, με κατασκλάβωσες!
Χίλια ευχαριστώ και να είσαι καλά!
Να είσαστε όλες καλά κορίτσια μου! Δεν φαντάζεστε πόσο πολύ καμαρώνω ΚΑΙ μέσα από την μπλογκόσφαιρα, τη θηλυκή ευαισθησία και τη σπιρτάδα, γνώση και χιούμορ που επιδεικνύει η γυναίκα του σήμερα! Η γυναίκα των πολλαπλών ρόλων, που τους ερμηνεύει όλους απολύτως επιτυχώς.
Ετοιμάζω ένα ποστ για μεθαύριο και θα σας καλέσω να το γιορτάσουμε αλλιώς... μέσα από την Τέχνη!

Φιλιά πουλιά σου στέλνω να φέρουν Άνοιξη!

μαριάννα είπε...

@ Juanita La Quejica

Όντως είχε αυτή την παιδικότητα που σου περιέγραψε η μαμά σου. Παρά το έντονο βάψιμο στα μάτια με τα χρώματα της εποχής, το έντονο μαύρο με το ρίμελ ή το μολύβι και τη σκιά την έντονη από πάνω αν δεις στο Εκείνο το καλοκαίρι!
Και όντως ήταν αντικοινωνική, όχι από ψώνισμα, καμία σχέση, αλλά από εσωστρέφεια και ενίοτε αγοραφοβία.
Λαμπερό πλάσμα μέσα από την απλότητα και τη φυσικότητα της.

Ανώνυμος είπε...

na sai kala giteytria!
k gw psaxnw syxna gia kommatia kai fernw ton kosmo panw katw mexri na ta vrw.
filia

μαριάννα είπε...

@ elena

Μουσικομάνιακ ή μάνιακ γενικώς! Έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ. Άμα μου κάτσει ο διάολος να ψάχνω κάτι, αν δεν το βρω δεν ησυχάζω! Ξέρεις πόσες φορές από αυτή την εμμονή μου, έχω οδηγηθεί άθελά μου σε θησαυρούς γνώσης;
Τι σε ρωτάω; Ξέρεις. ;)

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Μαριαννάκι μου, αυτές τις φωτό τις θυμάμαι καλά. Θυμάσαι που σε ρωτούσα πως στο καλό περπατούσες με ΑΥΤΑ τα παπούτσια;

Εν τω μεταξύ, πέρνα μια βόλτα και από το δικό μου, γιατί σε αναφέρω στη σημερινή μου ιστορία...

Πολλά φιλιά

μαριάννα είπε...

@ σοφία κολοτούρου

Μήπως εγώ ξέρω πώς τα περπατούσα; Τα κοιτάω τώρα και ανατριχιάζω! Καταρχήν είναι απολύτως επικίνδυνα! Κι έκοβα και διαδρομές τρελές... κέντρο Αθήνας, φροντιστήρια, εκδρομές, με την τακουναρία! Τί χαζομάρα έχουνε τα νιάτα! Αν φορέσω κάτι τέτοιο τώρα, θα νιώθω σαν να περπατώ με ξυλοπόδαρα τσίρκου! :))))
Πήγα στο μπλογκ σου ήδη... Πολύ καλή ανάρτηση! Όπως πάντα! Συνδυασμός...;)