Μια προσευχή από την Ηλιοστάλαχτη! :)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Λύγισε φως και τύλιξε
με τα χρυσά υφάδια
τις ώρες τις ασάλευτες
που η μοναξιά έχει βάρδια.

Κι εσύ πανσέληνη νυχτιά
στάξε μου τα αργυρά σου
και στα χλωμά μου όνειρα
βάλε μια πινελιά σου.

Και όσο για σένα θαλασσί
βαθύ υγρό μου σχήμα
πάρε τη σκέψη του μακριά
να ταξιδέψει στ' ανοιχτά
στης λησμονιάς το κύμα.

Ήλια Γριβέα

Μια και το ρίξαμε στις προσευχές, βοήθειά μας, μπορώ να μη βάλω τη φιλενάδα μου να προσεύχεται; Προσεύχεται τόσο ποιητικά όμως...




Όταν η αφιέρωση είναι γραμμένη με το μελάνι της καρδιάς, πώς ξεχωρίζει ε; Να βλέπεις να εκδίδεται το αυτοκολλητάκι σου! Και πώς να μη συγκινηθείς...





Για την Ηλιοστάλαχτη(ναι, αληθινό είναι το ηλιοστάλαχτη, αλλά τη φωνάζουμε Ήλια)φίλη μου, έχω ξαναγράψει...θα τη γνωρίσετε και στον Ιανό μεθαύριο. Ε, τί να πω... είναι η γυναίκα με την οποία έχουμε βγάλει ρίζες στα διάφορα καφεστέκια της περιοχής και παρά τις αντιθέσεις μας σε θέματα κομμωτηρίου και βιτρίνας, εγώ βγάζω σπυριά, η Ήλια ως γνήσιο θηλυκό τρελαίνεται, κατά τα λοιπά όταν σμίγουμε αν δεν κλείσουμε 5ωρο στο καφέ δε γίνεται.


Έχουμε ζήσει τρελές στιγμές παρέα... από βιβλιότσαρκες στο κέντρο και στο Φάληρο, μέχρι εκλογές δημοτικές που ήμασταν όλοι υποψήφιοι. Ε ναι, με τον Καψάνη φυσικά. Του πολιτισμού είμαστε διάολε. Από το αστροπελέκι τον Βενιζέλο, τον κολλητό μου τον Μίμη τον άντρα της Ήλιας, εγώ, ο Τράπαλης, το έτερον αστροπελέκι ο Ζωγράφος... Πρωτοχρονιές κλασικά στο Γρηγόρη και τη Βασιλική, ρεμπετάδικα, εφημεριδανάγνωση τα Σάββατα και τις Κυριακές να λιαζόμαστε σαν γάτες, πότε στο Φλο, πότε στο Θέατρο, πότε στο Κίτσεν που βλέπετε πιο πάνω, χριστουγεννιάτικο!



Η Ήλια σε φάση κατάνυξης και περισυλλογής, στα ράφια και στις βιτρίνες, στο εμπορικό του Λουγκάνο... Ο Μίμης κι εγώ πίναμε καφέ υπομονετικά και τις είχαμε ξαμολύσει στα μαγαζιά, μαζί με την θυγατέρα μου που έχουν πιο πολλά κοινά θηλυκών επιλογών. ;)


Ερωτευμενάκια στο Capo San Martino! Και τί δε φάγαμε εκείνο το Πάσχα! Περάσαμε όμως αξέχαστα!!!!!