ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΛΟΓΙΑ
Δεν έλεγα λόγια,
πλησίαζα ελάχιστα ένα ερωτηματικό κορμί,
γιατί αγνοούσα ότι ο πόθος είναι μια ερώτηση
της οποίας η απάντηση δεν υπάρχει,
ένα φύλλο του οποίου το κλαδί δεν υπάρχει,
ένας κόσμος του οποίου ο ουρανός δεν υπάρχει.
Η αγωνία απλώνεται περνά μέσα απ' τα κόκαλα
ανυψώνεται απ' τις φλέβες
μέχρι ν' απλωθεί στο δέρμα,
πίδακες ονείρου
σάρκα που αναζητά πετά στα σύννεφα.
Ένα άγγιγμα στο πέρασμα,
μια φευγαλέα ματιά μες στις σκιές,
αρκούν για ν' ανοιχτεί το κορμί στα δυο,
άπληστο να δεχτεί αυτό το ίδιο
το άλλο κορμί που ονειρεύεται·
μισό με μισό, όνειρο με όνειρο, σάρκα με σάρκα,
ίδια στη μορφή, ίδια στον έρωτα, ίδια στον πόθο.
Αν και είναι μόνο μια ελπίδα
γιατί ο πόθος είναι ερώτηση
που την απάντησή της κανείς δεν ξέρει.
(Από τις απαγορευμένες ηδονές)
Luis Cernuda
Μετ Γητ
Birkin & Gainsbourg - Je Taime, Moi Non Plus
%20(1).png)
.jpg)
.jpg)
5 σχόλια:
.
.
.
.
.
NO DECÍA PALABRAS
No decía palabras,
acercaba tan sólo un cuerpo interrogante,
porque ignoraba que el deseo es una pregunta
cuya respuesta no existe,
una hoja cuya rama no existe,
un mundo cuyo cielo no existe.
La angustia se abre paso entre los huesos,
remonta por las venas
hasta abrirse en la piel,
surtidores de sueño
hechos carne en interrogación vuelta a las nubes.
Un roce al paso,
una mirada fugaz entre las sombras,
bastan para que el cuerpo se abra en dos,
ávido de recibir en sí mismo
otro cuerpo que sueñe;
mitad y mitad, sueño y sueño, carne y carne,
iguales en figura, iguales en amor, iguales en deseo.
Auque sólo sea una esperanza
porque el deseo es pregunta cuya respuesta nadie sabe.
(De Los placeres prohibidos)
Luis Cernuda
Αχ!Γητευτρια μου ,ο ποθος ,ο ποθος αυτος ο λαγνοπλανος....!
Ωραιοοοοο!
φιλι
Καλησπερα Μαριαννα, μαλλον καλημερα. Πανεμορφο ποιημα.
Ελπιζω να εισαι καλα μια και διαβασα πριν κανα δυο ποστ, οτι ησουν ασθενης.
χαιρετισμους και φιλια.
@ Faraona
Αυτός φαραονάκι μου! Αυτός! Που μας οδηγεί στις λάθος αποφάσεις... συχνά. Και στις μεγάλες απολαύσεις πάντα. ;)
Φιλάκια! Καλό ΣΚ!
δημήτρης
Να είσαι καλά αγόρι μου! Με συγκινείς. Όντως ήμουν άρρωστη την ημέρα που ταξίδευα. Πιστεύω ότι ήταν από το άγχος και ήταν καθαρά ψυχολογικό. Γιατί έφευγα χαράματα και με κακές συνθήκες, βροχής και ομίχλης... Τέλος καλό όλα καλά!
Μακάρι να ήσουν Αθήνα να βλεπόμασταν! Κι έχει τόσα ωραία να κάνει κανείς...
Φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου