Charles Péguy: ...και το «Πάτερ ημών» είναι ο Ρήγας και το «Χαίρε Μαρία» είναι η Ντάμα κι οι άλλες προσευχές είναι οι πιστοί βαλέδες...

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ

Κι είναι το κύμα των «Πάτερ ημών» στέρεο και πιο αρίφνητο από τ' άστρα τ' ουρανού. Και βλέπω το δεύτερο κύμα πίσω του, κι είναι ένα κύμα αρίφνητο, γιατί 'ναι το κύμα με τα λευκά πανιά, το αρίφνητο κύμα των «Χαίρε Μαρία»!
Κι είναι ένα κύμα από μικρά καράβια. Κι η πρώτη σειρά των κουπιών είναι: Χαίρε Μαρία, κεχαριτωμένη!
Κι η δεύτερη σειρά των κουπιών είναι:
Παρθένε, Μήτηρ του Θεού.
Κι όλα αυτά τα «Χαίρε Μαρία» κι όλες αυτές οι προσευχές προς την Παρθένον και Κεχαριτωμένην είναι λευκές καραβέλες, γερμένες ταπεινά κάτω από τα πανιά τους στην επιφάνεια των υδάτων· σαν λευκές περιστέρες που θα τις πέρναμε στα χέρια.
Γιατί οι λευκές περιστέρες που κρύβονται μες στα φτερά τους,
αυτές οι λευκές, φιλικές περιστέρες, που γέρνουνε στην επιφάνεια των χεριών μας,
αυτές οι περιστέρες που τα χέρια μας έχουν συνηθίσει,
αυτές οι αρματωμένες καραβέλες,
οι πιο επιτήδειες είναι απ' όλα τα καράβια,
αυτές, θέλω να πω, που φαίνονται πρώτες μπροστά στο λιμάνι.

Τούτο το «Πάτερ ημών», λέγει ο Θεός, των προσευχών είναι ο πατέρας. Σαν τον μπροστάρη, τον οδηγόν είναι.
Είναι ένας άντρας ρωμαλέος, κι η προσευχή «Χαίρε Μαρία»είναι σαν ταπεινή γυναίκα,
κι οι άλλες προσευχές τους ακλουθούν σαν τα παιδάκια.
Και το «Πάτερ ημών» και το «Χαίρε Μαρία» είναι όπως ο άντρας κι η γυναίκα,
που ο ένας πάει πίσω απ' τον άλλο διασχίζοντας το πλήθος που για την πομπήν ήρθε,
και πάει ο άντρας μπροστά μπροστά και σκίζει το κύμα του πλήθους.
Της οργής μου το πλήθος,
και το αυλάκι που ανοίχτηκε ακλουθά το πλήθος.
Και σήκωσε ο άντρας στους ώμους του το περίεργο παιδί του, την Ελπίδα.
Κι είναι το «Πάτερ ημών» ο βασιλιάς και το «Χαίρε Μαρία» είναι η βασίλισσα κι η Ελπίδα είναι ο διάδοχος του θρόνου.
Κι είναι ένα παιχνίδι της τράπουλας, και το «Πάτερ ημών» είναι ο Ρήγας και το «Χαίρε Μαρία» είναι η Ντάμα κι οι άλλες προσευχές είναι οι πιστοί βαλέδες...
Και το βασίλειο του «Πάτερ ημών» είναι το ίδιο βασίλειο της ελπίδας: Δος ημίν σήμερον τον άρτον ημών τον επιούσιον.
(Και το βασίλειο του «Χαίρε Μαρία» είναι ένα πιο κρυφό βασίλειο.)

Charles Péguy
Μετ Άρης Δικταίος

Portrait de Charles Péguy, par Carrier Belleuse Gorguet

Charles Péguy: Socialist, Dreyfusard, Catholic Apologist, Epigrammist, Opponent of Jaurès, KIA at Opening of the Battle of the Marne, Villeroy, Sept 5, 1914.

Γεννήθηκε το 1873 στην Ορλεάνη και σκοτώθηκε το 1914 στη μάχη του Μάρνη. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς βρέφος ακόμα έχασε τον πατέρα του. Το 1894 μπήκε στην Οικονομική Σχολή αλλά δεν συνέχισε τις σπουδές του. Το 1900 εξέδωσε το περιοδικό Les Cahiers de la Quinzaine, απ' όπου υποστήριζε τις ιδιότυπες απόψεις του για το σοσιαλισμό, που προσπαθούσε να τον εναρμονίσει με το χριστιανισμό. Το 1908 άνοιξε το «Σοσιαλιστικό Βιβλιοπωλείο» κοντά στη Σορβόννη, που δεν μπόρεσε να το διατηρήσει γιατί διαφώνησε με τους φίλους του διανοούμενους , για την υπόθεση Ντρέυφους, του οποίου υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής.