Τρίτη 6 Μαΐου 2008

ΜΟΥΣΕΣ! Εννέα ναπολιτάνικα νονέττα από τον Γιώργο Κεντρωτή στο Εκατόν δύο ματς!



ΜΟΥΣΕΣ
Εννέα ναπολιτάνικα νονέττα

Sunt diversa puellis pectora
OVIDIUS, Αrs amatoria, I, 753-4

1. ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ


Μετά από χρόνια, π’ ονειρεύτηκα τη Βάλια,
καπνούς και ατμούς φουγάρων είχε και λουτρώνων
ν’ ανθούν, και απ’ το κορμί της τό ’σκαγαν βουβάλια
γυμνούς υπέρους ναν της φέρουν – γαμηλιώτες
από άλλων γάμων γήπεδα. Η Βάλια κώνων
εκράταγε πυρσούς και γλόμπους κεκραγότες

στα δάχτυλά της τα κρυφά, τα δε σανδάλια
επάσχιζε να δέσει τα ειλημμένα. Μόνον,
σαν ξύπνησα, είδα πως εφόραε φρέσκες μπότες.



2. Ο ΓΕΓΟΝΕ ΓΕΓΟΝΕ

Τα πρίσματα έλαβεν υπόψη ο Γεωμέτρης
απόψε βράδυ και, χωρίς καν να βραδύνει,
φραγγέλια ανήγγειλε στιχόπλεχτα έως καί τρεις
φορές πυκνότερα των κοτσιδιών της Μαίρης.
Δεν άργησε και τόσο το κακό να γίνει
και μεταξύ των ιθυνόντων ξέσπασ’ έρις.

Δεν είμαστε (ευτυχώς!...) από δρυός ή από πέτρης –
κι η Μαίρη μας (με μίνι αρμονικό) καμίνι
ευλόγαε πάθους. Λάθος. Τό ’σβησε ο Σεφέρης.



3. ΚΑΘ’ ΥΠΝΟΥΣ

Παλαιά Διαθήκη απέπνεε το όνομα Δεββώρα –
γι’ αυτό μας διάταζε ναν τηνέ λέμε Ρίτσα
(εκ του Δεββωρίτσα). Ξάπλα στην αιώρα
πως εκοιμόταν έκανε, πλην τον Μορφέα
βλεφάριαζε (κρυφά και μες στην ανταρίτσα
της εκδρομής) αν την ποθούσε. Μια νυμφαία

σχισμή έγδυνε τα δόντια της τα σαρκοβόρα
για νά ’ν’ α υ τ ή εκεί, μέσ’ απ’ όλα τα κορίτσα,
στο εφηβικό χορόδραμά μας κορυφαία.



4. Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Λεπτότατο, ώσπερ μίσχος, πέρασ’ το Λενάκι
τ’ αντίδωρο να πάρει απ’ του παπά το χέρι
στης λειτουργίας το σκόλασμα. Το μηχανάκι
καβάλλησε μετά και γάζωσε ένα γύρο
το δρόμο στην πλατεία. Αμήχανος, τ’ αστέρι
εχάζευα του κάλλους, πλην δεν είταν στείρο

το κυριακάτικό μου το μεσημεράκι.
Μιαν αύρα μέσα μου απόλυσε τ’ αγέρι
και μού ’πεμψε των δυό μηρών της τ’ άγριο μύρο.



5. ΑΤΜ

Κι εγώ την είδα, Νιόνιο μ’, την Ξανθούλα, εψές α-
ργά στο μισόφωτο, όξω από την Alpha Bank,
να κάνει ανάληψη οχ τ’ αυτόματο. Μια τρέσα
μπουκλίσια, εκεί, χαράκωνε το μέτωπό της
με χάρη εκθέτοντας τον πλούτο ενός think tank
που θε να εφθόνουν βασιλεύς και στρατιώτης

φιλόπρωτοι. «Κερνάω –είσαι;–» της λέω «μπουγιαμπέσα…»
Πως είταν ψέλλισε αρρωστούλα:: «Ich bin krank».
Αλήθεια-ψέμα τρέχα βρες!... Εγώ, όμως, ιππότης!



6. ΦΑΙΔΡΕΠΙΦΑΙΔΡΟΣ

Δεν είχε πάρε-δώσε η Φαίδρα με τις Μούσες,
γιατί ούσα Μούσα η ίδια αήδιαζε τους στίχους.
Τελείως τζάμπα ναν της μάθεις πολεμούσες
να κοινωνεί των λυρικών σου. Διότι η Φαίδρα,
εξ άλλου, σιχαινότανε τους στιχωρύχους,
κι εσύ έστηνες στους Κλασικούς φριχτήν ενέδρα –

τους είχες για χαμάληδές σου… Τί χαλούσες
καιρό και χρόνο; Απ’ των αφτιώνεν της τους τοίχους
εσάλτα ο λυρισμός πανεύκολα και απέδρα.



7. ΕΝ ΚΟΛΠΟΙΣ ΑΒΡΑΑΜ

Ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκε φιλιά η Αλίκη:
και του Τρικέρη εφύλαγε καμπόσα πάντα·
στους άγγελους (το ξέρω) έστρωνε χαλίκι
στο σπίτι οπού ’χε της χαράς στους πέρα κάμπους.
Τα μπατιράκια μόνιμη είχαν την αβάντα –
ο Σούπερμαν, ο Μπρες κι ο Χατζηχαραλάμπους.

Νυχθημερόν στηνότανε καλαμπαλίκι
και πατιρντί. Πώς να δεχθείς πως χθες, τριάντα,
η Αλίς κατέβασε τον γενικό του λάμπους;



8. ΕΥΜΟΛΠΩΣ

Στα μάτια της δυό δίδυμες κιθάρες κρύβο-
νταν δωδεκάχορδες. Διπλούς τους φθόγγους δίναν,
τη δε χαρά μου την υψώνανε στον κύβο.
Απ’ το Ποζίλιπο, οπλισμένη με τα τέλια
τ’ αχάτινα, που κάθε πόνο καταπίναν,
ερχόταν να με δει η παυσίλυπή μου η Κλέλια.

Στου νου μου τα φαράγγια τα βαθιά άμα σκύβω,
θωρώ τεκμήρια που τα μέλη μου όλα λύναν
εν τω άμα στην κρουστή τού κόσμου τη συντέλεια.



9. ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΚΟ,

Οι νοσταλγοί (μας λες) τις λένε Κατερίνα.
(Εμέναν άλλα μού ’λεγε ο Παπαδιαμάντης
που νοσταλγός κ α ι α υ τ ό ς υπήρξε). Κι όλα ’κείνα,
για τις γυναίκες π’ αγαπάμε, στη Φαβιόλα
μου δεν κολλούν καθόλου μα καθόλου. Φάντης
μπαστούνι η ραπτομηχανή και η κατσαρόλα

παντού· και πουθενά τα δάση με τα κρίνα
ή τα πουλιά μας σε λιμάνια. Φυλλομάντις
δικός της είναι μια μπουκάλα κοκακόλα.


Νάπολη, 31 Μαΐου 2007

Ο Γιώργος Κεντρωτής γεννήθηκε το 1958 στους Μολάους Λακωνίας. Ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία και το δοκίμιο. Μεταφράζει από πολλές γλώσσες στα ελληνικά. Είναι καθηγητής Θεωρίας της Μετάφρασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Αυτά τα λίγα και πολύ τυπικά βιογραφικά στοιχεία, αναφέρονται για τον φίλο μας τον Κεντρωτή στο βιβλίο του, Εκατόν δύο ματς, των εκδόσεων Τυπωθήτω, της σειράς λάλον ύδωρ, που είχα την τιμή να λάβω μόλις σήμερα και τον ευχαριστώ θερμά για την ευγενική σκέψη, τον κόπο, την προσφορά! Έπεσα λοιπόν με τα μούτρα και διάβαζα όλο το απόγευμα και ομολογώ ότι το κατα-απόλαυσα. Το δεύτερο που μου έστειλε, Την στείρωση των αστέρων, με τα ποιήματα του έρωτα και του θανάτου, του Πάμπλο Νερούδα, το είχα αγοράσει ήδη, οπότε θα κρατήσω αυτό με την αφιέρωση και θα κάνω δώρο σε κάποιον φίλο το άλλο.

Τον Γιώργο δεν χρειάζεται να τον παρουσιάσω εγώ και ειδικά στο Δίκτυο, αφού τον ξέρετε όλοι από τα εξαιρετικά ιστολόγιά του και τις αναρτήσεις του που συνδυάζουν ποίηση, μουσική, γυναικάρες και γκολ! Είναι γνωστό ότι είναι φανατικός Ολυμπιακός, ως πολύ λογικός άνθρωπος. Κι επίσης όσοι ασχολείστε με το σπορ της Ποίησης, ξέρετε πως ο Γιώργος έχει δεκάδες εκδόσεις, πραγματικά θησαυρούς και του χρωστάμε πολλά για τις επιλογές του.

Πρώτα τον εκτίμησα ως μεταφραστή από τα βιβλία του και μετά τον γνώρισα ως ποιητή και ιστολόγο. Ομολογώ ότι τον θαυμάζω για πολλά πράγματα. Για τις απίστευτες γνώσεις του, την εξωφρενική μνήμη του, την αγάπη του στην αργεντινοναπολιτάνικη κουλτούρα, τη συνέπειά του στο ιστολογείν(τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη το ελληνικό δίκτυο), την σχέση του με τους φοιτητές του, την απλότητά του, η οποία δείχνει και το μεγαλείο του Ποιητή. Να το πω πιο λιανά, την καταδεχτικότητά του και το ότι ο άνθρωπος δεν την έχει ψωνίσει, όπως θα ήταν φυσικό μετά από την επαγγελματική του επιτυχία, πολυεπίπεδα! Γενναιόδωρος ψυχικά, δεν φείδεται «μπράβο και έκφρασης της έγκρισής του», αν κάτι του αρέσει και του πάει, άσχετα αν προέρχεται από διασημότητα ή μη.

Έχει ανοιχτά τα σχόλιά του, και απαντά προσωπικά σε κάθε σχολιαστή, πράγμα που δείχνει την ευγένεια του ανθρώπου ο οποίος ξέρει να σέβεται και να τηρεί τη δεοντολογία στο δίκτυο.
Δε θα πω άλλα για τον Γιώργο, είναι άλλωστε γνωστά σε όλους. Θα του ευχηθώ καλή επιτυχία στους στόχους του και στα βιβλία του, θα του πω πόσο χάρηκα που τον γνώρισα και πόσο τον εκτιμώ, θα τον ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά για την πολύτιμη παρουσία του στο δίκτυο και στην παρέα μας, και βεβαίως θα του ευχηθώ τα καλύτερα για την Ομαδάρα μας! ;)

14 σχόλια:

faraona είπε...

Το καθ υπνους...μου αρεσε παρα πολυ.


φιλια Μαριαννα μου.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Εγώ τώρα τί να πω;! Το "ευχαριστώ πολύ" είναι λίγο. Η τιμή είναι -με την καλή έννοια του όρου- κολακευτική. Μου άρεσε, πάντως, ιδιαίτερα εκείνο το "ως λογικός" σε συνδυασμό με το "Ολυμπιακός"! (Αλήθεια, Μαριάννα μου, γιατί όλοι οι άλλοι μας λένε τρελούς και εμείς τους εαυτούς μας άρρωστους;!...). Χαιρετισμούς και φιλιά από τη Νάπολη και την Κέρκυρα. Κάπου ανάμεσα βρίσκομαι, διατελών καθημερινός και δη φανατικός εισβολέας των ιστολογίων σου.

μαριάννα είπε...

Φαραονάκι μου! Μεγάλος τεχνίτης ο Κεντρωτής στα σονέτα, στα νονέτα και όχι μόνο.
Πανδύσκολα ήδη. Και πολύ τους χαίρομαι όσους τα καταφέρνουν και μάλιστα τόσο καλά.
Θα σου στείλω ιμέιλ αργότερα, μόλις γύρισα και είμαι ψόφια. Κάτι σε ήθελα.

Φιλάκια κορίτσι μου!

μαριάννα είπε...

γιώργος κεντρωτής

Η τιμή δική μου σινιόρε! Και όλων μας να διαβάζουμε τα ωραία σας!
Όσον αφορά το "ως λογικός" άνθρωπος, να στο αναλύσω. Το ντουέντε είναι το κόκκινο, το αίμα είναι κόκκινο, το πάθος είναι κόκκινο, η επανάσταση είναι κόκκινη. Πιστεύω πως κανείς δε θα ήθελε να ακούσει τί είναι πράσινο! χαχαχαχαχαχα Το πρασίνισε απ' το κακό του, δεν το έβγαλα εγώ. Ο σοφός λαός το λέει...;)
Να 'σαι καλά Γιώργο, να μας χαρίζεις τα όμορφα που γνωρίζεις και που επιλέγεις! Εγώ ευχαριστώ...

Juanita La Quejica είπε...

Καλή Επιτυχία στα Εκατόν δύο ματς!

Juanita La Quejica είπε...

(Στις 4 Ιούνη τραγουδά ο Diego στο Palacio de la Música Catalana. Λίγο αργότερα στην Córdoba.
Εμείς τί κάνουμε Μαριάννα μου;)

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Χουανιτάκι, μου ανάβεις φωτιές! Σκεφτόμουν να δοκιμάσω την τύχη μου για Εστρέγια στις 23 Μάη, αν και οι ώρες των πτήσεων είναι άθλιες! Πετάω από Μιλάνο και πρέπει να είμαι εκεί 7 το πρωί, που σημαίνει βράσε ρύζι κι άρχισα να το σκέφτομαι ήδη.
Εσείς τί λέτε; Το σκέφτεστε για Κόρντοβα; Ή πάλι Βαρκελώνη; ;)

Ανώνυμος είπε...

Επέτρεψέ μου το " ΚΑΘ’ ΥΠΝΟΥΣ" , να το ...κρατήσω για την συλλογή μου .

μαριάννα είπε...

silia

Αχ ναι μωρέ Αννούλα μου. Και σου χρωστάω κι άλλα... ξεχάστηκα μες στην τρέλα των ημερών. Γάντι σου έρχεται το " ΚΑΘ’ ΥΠΝΟΥΣ"! :)
Μόλις είδα και τα χειρόγραφά σου! Πολύ ποιητική η κανονική γραφή σου! Καθόλου ιατρική! Το νατασσάκι κι εσύ γράφετε σαν ποιήτριες της παλιάς καλής εποχής, που έγραφαν στα τετράδια τα όμορφα με τα λεπτά φύλλα της ώχρας και τα πέταλα των ρόδων ξεραμένα ανάμεσα στις σελίδες. ;)
Άσε που μ' έκανες κι έκανα πρόβες με το αριστερό! :)))))) Πίκρααααα...

Juanita La Quejica είπε...

Εμείς τίποτα... έλλειψη "καυσίμων" αφενός, ταξίδι επαγγελματικό στην Λιλ και στο Παρίσι αφετέρου. Και κάπου εκεί και εξετάσεις, αχ βαχ!

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Γελάω... Πού καταντήσαμε! Αααα... Μόνο στην Λιλ και στο Παρίσι μετά τη Φλωρεντία και τη Σιένα!
Φτώχια καταραμένη! Το χαβιάρι μαύρο! Το κρασί παλιό! Το τυρί μουχλιασμένο! χαχαχαχαχα
Καλή δύναμη βρε μικρό για τις εξετάσεις σου!

Juanita La Quejica είπε...

ΧΑΧΑ! Δίκιο έχεις!
Αλλά τί τα θες; Αφενός μην ξεχνάς ότι μιλά μια αυθεντική quejica. Αφετέρου... όταν δεν υπάρχουν "καύσιμα" για να φτάσει κανείς εκεί που πραγματικά ονειρεύεται, ακόμα και στον παράδεισο (κάποιων άλλων) να τον στείλουν... κάτι θα λείπει.
México lindo y querido, si muero lejos de tí, que digan que estoy dormido y que me traigan aquí δεν λέει το τραγουδάκι; Κάπως έτσι...

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Ναι βρε ματάκια έτσι είναι. Σε πείραζα. Κι εμένα έτσι μου κολλάνε οι φίλοι μου όλοι. Πριν δυο τρεις μέρες είχα πάει εκδρομή στην Αυστρία στη λίμνη Κονστάντσα, ξέρεις πικ νικ, λιακάδα και μετά πήγαμε στο Λιντάου στη Βαυαρία που από το Μπρέγκεντς της Αυστρίας ήταν 20 λεπτά. Κατά τη διαδρομή από 'δω, περνάς από μέρη φανταστικά. Και το συζητούσα στο τηλέφωνο με φίλους που έπιναν καφέ στο Φλο του Φαλήρου κι έλεγα ζηλεύω και με κράξανε όλοι! Ναι ρε, μου λέγανε, σε χαλάει η Ελβετία και η Βαυαρία και πεθύμησες το Φλο! Βλέπεις όμως, Χουανιτάκι μου, ότι όπου αγαπάς πονάς; ;)

mareld είπε...

Υακινθάκι μου!

Με έχει πιάσει τέτοια νοσταλγία όσο πλησιάζουν οι μέρες ν΄ αγαντέψω τη θάλασσα που σιγά-σιγά λιώνω..
Έχουμε ήλιο και όταν έρχεται τέτοια εποχή με αρρωσταίνει γιατί θεωρώ τόσο άδικη την έλλειψή του, τόσο ανυπόφορο το ατέλειωτο σκοτάδι του χειμώνα που μας είχε στα δίχτυα του, τόσους μήνες. Τώρα ακούγοντας τα πουλάκια από την μηλιά του κήπου μας απολάμβανα τα λόγια του αξιαγάπητου Γιώργου. Σταγόνες μελιού πότισαν το είναι μου και όλη την ώρα έστελνα φιλιά και στους δυο σας.
Άσε που μου ήρθε να ακούσω και Ολυμπιακέ! Ολυμπιακέ! εδώ μέσα στο σουηδικό δάσος.
Ο Χάρης: Μαμά, γιατί όλοι εμείς οι Ολυμπιακοί είμαστε "τρελοί";
Τι λες. παιδάκι μου!! Οι πιο γνωστικοί είμαστε..!

Τώρα πόσα ευχαριστώ να σου στείλω με τ΄αγέρι;
Φιλιά και αγκαλιές!