Φωτό: Γητεύτρια: Ο ουρανός της Βάρκιζας στις 28 Αυγούστου 2007 Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
Νικόλας Άσιμος
Μοναχικός Λύκος: Εικαστική παρέμβαση στον Ουρανό της Βάρκιζας! Αυτό θα πει συνεργασία Ιστολόγων! Ευχαριστούμε πολύ Λύκε μας!
.png)
.jpg)
51 σχόλια:
πωπω από τα πιό αγαπημένα..:):)
άλλος ένας ταλεποτιμένος..:):)
φιλιά και καλημέρες:):)
Καλημέρα!!!! Υπέροχος δεν είναι; Αγαπώ τόσο πολύ τον αυθορμητισμό του και την τρυφεράδα του.
Αααααχ! Στα αδικαίωτα της παλιοζωής κι αυτός... Τί να πεις Παναγιώτη μου...
Φιλιά πολλά!
γητεύτρια...
φέτος είχαμε τα 20χρονα από το θάνατο του...Ελπίζω να' χεις ακούσει και τις κασέτες του. Μπροστά σε μερικά στιχουργήματα του Άσιμου, ο Bukowski είναι του...κατηχητικού.
Καλημερίζω
BOSKO
Δεν με καταλαβαίνεις ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΣΥ βρε; Τόσα όνειρα έχω επενδύσει πάνω σου! ;)
Σου έδωσα την εντύπωση εγώ ότι κολλάω στις λέξεις και το παίζω συντήρηση; Ο Μπουκόφσκι γενικά με αηδιάζει με μερικές μπρουτάλ εκφράσεις του, με την εμφάνισή του την επιτηδευμένα άξεστη και το δήθεν της ανατρεπτικότητας των στίχων του, αφού ήταν δισεκατομμυριούχος με βιλάρες και τα σχετικά. Πόσο πιο απλά να στο πω; Να το φωνάξω;
Θεωρώ τον Μπουκόφσκι του συστήματος μέχρι τα μπούνια, που δούλευε τον κοσμάκη βάζοντας σιχαμιές μέσα στους στίχους του.
Ο Άσιμος ήταν ψυχάρα, πέθανε στην ψάθα κι όλη τη ζωή του την έζησε γράφοντας πραγματικά εκεί που έπρεπε, κάθε σύμβαση! Κι επιπλέον ήταν τρυφερός άνθρωπος. Καλόοοοοοοοοος άνθρωπος.
Ο Μπουκόφσκι σου βγάζει καλό άνθρωπο; Ρεύεται μπύρες και βρωμοκοπάει αλκοόλ και απλυσιά, ξερνάει φασολάδες και μιλάει για περιττώματα, κι ανάμεσα σ' αυτά έχει γράψει και κανένα καλό στίχο. Αλλά δεν τον πιστεύω... Σα να έρθει ένας βασιλιάς να μας το παίζει ψυχοπονιάρης και εξωκατεστημένος. Τουλάχιστον ο τριανταφυλλένιος δε βρωμάει. :Ρ
Ε δε θα τον συγκρίνουμε και με τον Άσιμο! Επειδή μας τον φορέσανε διάσημο.
Φιλιά και καλημέρες! :)
Έγραψες χειρόγραφο; Ή βαριέσαι;
θα ανταποκριθώ...πρέπει απλά να βρω κάπου να σκανάρω το χειρόγραφο μου. Το πιο ωραίο μπλογκοπαίχνιδο, νομίζω, ειν' αυτό!
BOSKO
Συμφωνώ. Πολύ καλό μπλογκοπαίχνιδο! Πολύ ενδιαφέρον! Από τη γραφή καταλαβαίνεις πολλά.
Τώρα θα σε δω από τα γράμματα, αν είσαι τόσο αστέρι όσο πιστεύω! ;)
BOSKO
Έι! Και μη βάλεις Μπουκόφσκι ε;
χαχαχαχαχαχαχα!
Φιλάκια!
Όποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο του Άσιμου "Αναζητώντας Κροκανθρώπους", δύσκολα μπορεί να καταλάβει περί τίνος ακριβώς επρόκειτο!! Είδα κι έπαθα να το βρω, αλλά άξιζε τον κόπο!
Ασημος!!!!
Αθανατος!!!
φιλια Μαριαννα μου
θα με δεις! Κάνω τέλεια γράμματα! Αφού στο στρατό, ως μπάζο που ήμουν για την υπεράσπιση της πατρίδας, με βάζανε να γράφω όλες τις ημερήσιες διατάξεις και τα πτυχία των επίστρατων. Δε θες Μπουκόφσκι, ε; χαχαχαχαχα
Μυρίστηκα διαφωνία και θα λείψω; (χιχιχι)
Mα ο πραγματικός αρτίστας δεν είναι αυτός που μεταφέρει τη δική του ζωή στο χαρτί (ή όπου αλλού). Τότε δεν θα ήταν παρά μία νεαρά ρομαντική που τον προηγούμενο αιώνα έγραφε ημερολόγιο ή ένας σημερινός μπλόγκερ που γράφει τη ζωή του και τα σώψυχά του στα μπλογκς.
Και ας μην ξεχνάμε ότι οι εμπειρίες ζωής του Μπουκόφσκι αποτυπώθηκαν μ' αυτόν τον τρόπο – που ομολογώ πως ούτε κι εγώ τον απολαμβάνω – στην ποίησή του επειδή έπλενε πτώματα σε νεκροτομείο, μάζευε σκουπίδια, έκοβε σφαχτά, ήταν λιμενεργάτης... μέχρι και νταβατζής έγινε.
Πώς ήθελες να γράφει; Σαν τους έλληνες ρομαντικούς του μεσοπολέμου;
Kαι μιας και τό 'φερε ο λόγος, πάρε κι ένα ρομαντικό του, με λουλούδια, σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, που έχει μεταφράσει αρκετό Μπουκόφσκι:
Πράσινο Παγωμένο
Tι είναι αυτό;
Mια γριά, χοντρή (κίτρινο φουστάνι,
σκισμένο καλσόν)
καθισμένη στο πεζούλι
μ' ένα παιδάκι.
42 υπό σκιάν στις 3 το μεσημέρι
είναι ανυπόφορο.
Μα για κοιτάξτε! Είναι ήρεμοι,
σχεδόν ευτυχισμένοι.
Τρώνε το πράσινο ζελέ
και τα τριαντάφυλλα λάμπουν.
(μεταξύ μας, προτιμώ τα τριαντάφυλλα του Μπουκόφσκι από το "άνθη μάζευα για σένα στο βουνό που τριγυρνούσα" της Πολυδούρη)
Μα τι γίνεται; με την τρίτη το πήρε το σχόλιό μου!
Και αφού ξαναμπήκα, ας μην το κάνω με άδεια χέρια.
Χτες, που επικοινώνησα με το πνεύμα του Άσιμου, μέσω πνευματιστικής δέλτου, μου είπε ότι για σένα έγραψε τη Σονάτα Αμανέ (για να μην πω τον ορίτζιναλ τίτλο του)
Φαλλοκράτης δεν ήμουνα γω
κι ας μου μίλαγες πάντα γι αυτό.
Φεμινίστρια ήσουνα σύ
επαναστατημένη γυνή.
Ενοχές μου φορτώνεις συχνά
για των αρσενικών τα σκατά
Δεν ανέχτηκες μία φορά
να σου θίξουνε τα θηλυκά.
Και εμένα μου βγάζει κάτι ... βασιλικό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Χαίρομαι τις ζωηρές περιγραφές σου!
(Μιας και μιλούσαμε γαι ταξίδια πιο κάτω... και έχεις δίκιο, ακούστηκα λίγο ψωνισμένη στην προσπάθεια να εξηγήσω πόσο θα ήθελα να ήμουν στον Dieguito ή στην Estrella... λοιπόν, για σένα: http://juanitalaquejica.blogspot.com/2008/05/charro-cantor.html)
Κ.σ-Μ.
Βρε σαν τα ρόδα του Μαγιού και καλώς τηνε την όμορφη! Πού 'σαι κοπέλα μου και βαριόμουνα να το παίζω νοικοκυρά... Μόλις πήρα μια μηδενικών θερμίδων αμερικανιά να πιω και πήρε το μάτι μου το σχόλιό σου!
Βρε καλώς το λέω το πάθος το παράφορο!(που λέει κι η Χαρούλα η ανεπανάληπτη!)
Αυτά για εισαγωγή. :Ρ
Λοιπόν, όπως κι εσύ τώρα εδώ βρέθηκες υπεράσπιση, έτσι κι εγώ βρέθηκα ξαφνικά αντίπαλος του Μπουκόφσκι. Ενώ δεν είμαι.
Αδιάφορος μου είναι, ακόμα και σε κάποιους καλούς στίχους του, και απολύτως απεχθής, όταν ανακατεύει τα σκουλήκια με τους πράσινους εμετούς, ευωδιάζοντας τον τόπο, ιδρωτίλα και ρεψίματα αλκοόλ. Και ξέρεις πώς βρωμάνε τα μπυρόνια κατόπιν; Έχω σκεφτεί να λιποθυμήσω, αλλά κρατήθηκα από φόβο μη μ' ακουμπήσει, κράτησα ανάσα κι άλλαξα βαγόνι.
Είχε που λες κάνει ένα αφιέρωμα ο Μπόσκο εδώ , με μια φωτό και κάτι δηλώσεις του, ότι το μόνο που τον νοιάζει είναι να ξύνεται στη μασχάλη και είχε και κάτι φωτό, που σκεφτόμουν ότι αν με έβαζαν να κάτσω δίπλα του, θα έκοβα τις φλέβες μου.
Να τρατάρω κι εγώ λίγο Μπουκόφσκι από το ίδιο το αφιέρωμα του Μπόσκο, να μη με πεις αφιλόξενη, μια και σας αρέσει! :Ρ
«Είχα γελάσει μέχρι δακρύων με το διήγημα του Η Γαμησομηχανή (The Fuck Machine) και με πολλές άλλες μεμονωμένες ιστορίες του. Σε μια απ' αυτές, μιλούσε από τηλεφωνικό θάλαμο με το αφεντικό του, που τον έψελνε με καταιγιστικούς ρυθμούς! Κι αυτός, την ίδια ακριβώς ώρα, ένα άλλο πράγμα είχε στο νου του: να ξεβιδώσει το ακουστικό του τηλεφώνου, διότι είχε την απορία εάν χωρούσε μέσα το...καυλί του! Το δοκίμασε, είδε ότι χωρούσε κι έτσι συνεχίστηκε το βρισίδι από τον εργοδότη του! »
Καλέ πάρτε λίγο ακόμα, μόλις το έφτιαξα...μοσκοβολάει
« Το βιβλίο αυτό ξαναέφερε τον αιρετικό, κατά βάθος μέγα εξπρεσσιονιστή, συγγραφέα με μια συγκεκριμένη εικόνα μέσα μου: αυτής που τον θέλει να γράφει όχι σε computer ή κάποιο laptop, αλλά σε μια γραφομηχανή παλαιού τύπου, ανάμεσα σε βρώμικα στρωσίδια, με δεκάδες αδειανά κουτάκια μπίρας και μπουκάλια ουίσκι, με δυσωδία που βγαίνει από τα μεγάλα σπυριά στο χαρακωμένο του πρόσωπο, με αρουραίους που κυκλοφορούν δίπλα απ' τα πόδια του και παχιές κατσαρίδες που κόβουν βόλτες στους τοίχους. Εννοείται, στους τοίχους των πρώτων σπιτιών που έζησε μέχρι τα 45 του και όχι της βίλας του στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια, όπου και απεβίωσε το 1994 ως πολυεκατομμυριούχος πλέον...»
Πάρτε και νεράκι δροσερό απ'την πηγή:
«Σε μια άλλη ιστορία, πάλι, ήταν πάνω σ' ένα καμιόνι μαζί με δυο- τρεις άγνωστους που τους είχαν μαζέψει για αλητεία. Πλησιάζει έναν και του λέει φίλε, να σου πάρω μια πίπα; ευχαριστώ, όχι του κάνει ο άλλος για να λάβει τη φοβερή απάντηση ε, τότε πάρε μου εσύ μία, έτσι, να περάσει η ώρα! »
Να σ' έβλεπα, ειδικά εσένα, Μαρία Αντουανέτα, Μεγαλειοτάτη, που 'χεις μάθει στα Ριτς και στα Γκράν Παλάς του Κόσμου με τα ΜΜΕ να σε προσκυνάνε, ένα λεπτό μόνο, δίπλα στο σκηνικό που αναφέρει ο Μπόσκο με τα ποντίκια και τις κατσαρίδες και τη δυσωδία από τα σπυριά και το αλκοόλ κι αν δεν έπαιρνες πάραυτα τους αγρούς φωνάζοντας την Πολυδούρη ή τη Λώρα απ' το μικρό σπίτι στο λιβάδι να σε σώσει, εμένα να μη λένε Γητ, αλλά Μπλάνα και θ' άρχιζα να μεταφράζω Μπουκόφσκι!
Ο Μπλάνας μια χαρά δουλειά έχει κάνει να μην παρεξηγηθώ. Τον θαυμάζω πώς άντεξε! Κι επίσης τον θαυμάζω από τότε που ξεσπάθωσε στο θέμα Μίχου για τον Βλαβιανό και τα 'χωσε πολύ αντρίκια, άσχετα μετά που μαλάκωσε και μας ξενέρωσε. Αλλά όταν τα έχωσε ήταν φοβερός! Το είχες δει εκείνο το σχόλιο στο Ποιείν. Τί να λέμε τώρα...
Λοιπόν, ως επίλογο, πολύ σε πεθύμησα, μαζεύτηκες ή ακόμα γυρίζεις; Γυριστρούλα!
Κ.σ-Μ.
Ευχαριστώ για τους στίχους του Άσιμου! Με καλά τυπάκια έμπλεκε! ;)
Ακόμα καλύτερος! Αν και είχε βγάλει πολύ παράπονο κάποιες φορές.
Rizobreaker
Καλώς τονε! Δεν το έχω ρε γαμώτο. Αποσπασματικά έχω πάρει μυρωδιά. Κράτα το μπας και το κοπιάρουμε, αν δεν υπάρχει.
Φιλιά! Κι αν γίνεις κι Ολυμπιακός δε θα σου λείπει τίποτα! ;)
faraona
Πόσο χαίρομαι που συμφωνούμε και εδώ! Και στις μουσικές, και στα χρώματα, και στις θάλασσες μας, και στα εργόχειρα! ;)
Φιλάκια! Καλό απόγευμα!
Juanita La Quejica
Είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Πόσα ευχαριστώ να πω; Και σιγά να μην παρεξηγηθείς εσύ! Τις έχεις περάσει κοριτσάρα μου τις εξετάσεις εσύ προ πολλού! Έχεις πάρει το βραβείο της εκτίμησης και της αγάπης μας και τέλος!
Και θα πάμε και Μεξικό ρε φιλενάδα! Πού θα μας πάει; ;)
Δεν θα μας προκύψει το άτιμο το Λόττο; Χαχα!
Juanita La Quejica
Μπορεί να κερδίσουμε κανένα ταξίδι τιμής ένεκεν. Έτσι και δει η Μεξικανική Πρεσβεία το μπλογκ σου, θα συγκινηθεί, δε μπορεί...χαχαχαχα
Να σχολιάσω τον Άσιμο, δεν τολμώ. Μονάχα τούτο: αυτά τα πατερμά εμένα μου κάνουν περισσότερη ευσέβεια από τα άλλα, τα νευρωτικά. (Όσο για τον Μπουκόφσκι, προτιμώ να ξαναδιαβάσω τους τροπικούς του Μίλλερ..)
Καλό βράδυ, φιλιά :)
γητεύτρια, σε λατρεύω! Είσαι θεόμουρλη και το blog σου η χαρά του σωστά αναθρεμμένου παιδιού!
trelos
Καλώς τον! Κοίτα καλοπροαίρετοι σχολιασμοί γιατί όχι; Θετικοί κι αρνητικοί, όταν γίνονται με καλή διάθεση, νομίζω βοηθούν και αρέσουν. Κι ο ίδιος ο Άσιμος θα το ήθελε...
Όσο για τα πατερμά των ποιητών σε σχέση με τα άλλα, σαφώς και είναι πιο ευσεβή, πιο αγνά και πιο ειλικρινή από τα τυπικά και επιβεβλημένα. Και βεβαίως να σου πω ότι όλοι οι φίλοι μου που είναι άθεοι, είναι πολύ πιο έντιμοι και ηθικοί από τους περισσότερους ένθεους και σαφώς πιο ευαίσθητοι στα βάσανα του κόσμου.
Φιλιά! Καληνύχτα!
BOSKO
Αμ εγώ δε σε λατρεύω λες; Γιατί είσαι το καλοαναθρεμμένο παιδί με την έννοια του ηθικού και όχι του μαμούχαλου! Και για πολλά άλλα σε λατρεύω. Που όμως κι αυτά συνέπεια ανατροφής είναι. Α ρε μποσκάκι μου γλυκό! Πλάκα θα 'χει να νομίζεις πως δεν είσαι...χαχαχαχαχαχα
Φιλιά βρε φατσόνι!
-Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος.
Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος.
Νικόλας και το «Άσιμος» με γιώτα
Ουχί Ασίμος-ουδεμία σχέση έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ
Τώρα θα μου πεις γιατί το «Άσιμος» με γιώτα
Γιατί όταν λέμε «ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής...»
η λέξη «άσημος» παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού
στη λέξη «τραγουδιστής» και γράφεται με ήτα. Ενώ το
«Άσιμος» είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο
επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου.
-Θα μπορούσα να 'χα πράξει αλλιώς και να μην υπήρχε
το χαμαλίκι. Αλλά το ξέρω τότε δε θα μπορούσα τίποτα
να κάνω.
Γιατί δε θα ήμουνα εγώ.
Γιατί θα ήμουν σαν εσάς τους κάλπικους φονιάδες.
Γιατί θα ήμουν σαν εσάς τους φοιτητές, τους κώλους
και τους χέστες
Γιατί θα ήμουνα και εγώ σαν τους αριστερούς,
σαν τους «αναρχικούς» και τα πρεζόνια.
Γιατί θα ρούφαγα ακόμα από τη μαμά και τον μπαμπά
Γιατί θα ρούφαγα τους γύρω
Γιατί στα λόγια θα ‘μουνα ο πρώτος του χωριού ο
γκραντεπαναστάτης.
Γιατί θα ήμουν σαν και εσένα πούστη.
Γιατί θα ήμουν σαν και σένα φεμινίστρια κουφάλα
Γιατί θα τα 'θελα όλα και ‘γω δικά μου
Γιατί θα μ’ ενδιέφερε να μη μου πέσει η μύτη
Γιατί θε να ‘χα το ‘να πόδι εδώ και τ' άλλο απ’ την άλλη
Γιατί στο πρώτο ζόρι θα 'χα να καταφύγω σ’ αυτούς που
μου ‘ναι ξένοι και δικοί.
Γιατί θα ήμουν κόσμος, κόσμος μες τον κοσμάκη
Γιατί δε θάμουνα εγώ
Το προτιμώ το χαμαλίκι.
Απόσπασμα από το βιβλίο του: Αναζητώντας Κροκανθρώπους
τι ωραίο βιντεο κλιπ που φτιάχνει το μυαλό την ώρα που διαβάζει ένα ποιήμα και τ' αυτιά ακούνε τη μουσική του!!!
ευχαριστούμεεεεεεεεεεε
www.u-hoo.gr/gianniskafatos
κι εγω τον είχα στο νού μου...θα ετοίμάσω κάτι αλλά βρε παιδί μου κάθε μέρα θέλω κάτι να ετοιμάζω...
Οταν θα πατε Μεξικο,θα με παρετε κι εμενα μαζι σας;
-ΑΤΠ-
Αυτό που μου ζητάς είναι πάνω από τις δυνάμεις μου, αν και ως κομμουνιστής δε μ' αρέσει να λέω "δε μπορώ", σίγουρα δε μπορώ -και δε θέλω- να γίνω Ολυμπιακός!!! :PPP
Μόλις διάβασα τους 2 πρώτους στίχους δε χρειάστηκε να πάω παρκάτω, μα πήγα σιγοτραγουδώντας το! Να είσαι καλά που μας τον θύμισες, αδικοχαμένος. Άλλος ένας που δεν άντεξε, τρελάθηκε, αυτοκτόνησε... Ίδια πάντα ιστορία. Ευαισθησία σε συνδυασμό με ιδιοφυΐα σε ταλαίπωρους καιρούς=θάνατος. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι λοιπόν
Μαριάννα συμφωνώ τρελά με όσα είπες για Μπουκόφσκι.κάποτε είχε πέσει μια τρελή μυθολογία για την ποιησή του που έχει και καλά στοιχεία επιμέρους αλλά στεγάζει και όλα τα υπόλοιπα!!!!πού είπες .
ε και φυσικά το αντίπαλον δέος δεν είναι μόνο η Πολυδούρη!
για τον Νικόλα Ασιμο τι να πώ.ευαισθησία στα άκρα...
καλό βράδυ,φιλιά
μηθυμναίος
Στράτο μου τί γλυκό πλάσμα είσαι! Ευχαριστώ πολύ καλέ μου! Διάβασες που δεν το έχω κι έβαλες απόσπασμα! Τέτοια μου κάνετε και δεν ξεχνιέστε! ;)
Δεν παίζεται ο Άσιμος. Ο ορισμός του εξωκατεστημένου και του ανατρεπτικού καλλιτέχνη με συνέπεια σε στάση ζωής τέτοια, που κάνει κάθε στίχο, συγκλονιστικό!
Σε φιλώ Στράτο μου! Κι ευχαριστώ και πάλι...
Giannis Kafatos
Σε χαίρομαι γιατί είσαι ευφάνταστος, πολύστροφος, καλλιτέχνης πολυτάλαντος, με τρελό χιούμορ και γνήσιες ευαισθησίες. Γι αυτό άλλωστε κάνεις τη διαφορά.
Να 'σαι καλά Γιάννη μου!
tractatus
Μιλάνε παιδί μου στο σπίτι του πνιγμένου για σκοινί;
Τί να σου λέω τώρα... Για τις εκκρεμότητες και τον πνιγμό που έχω;
Κι ήμουνα όλη μέρα σήμερα σε μουσεία στο Μιλάνο γιατί είχε εκτός των άλλων, στο Παλάτσο Ρεάλε, γλυπτά από το Ερμιτάζ του Κανόβα και συγχρόνων του! Και τελειώνει 2 Ιουνίου και δε λέει να τα χάνεις αυτά.
Έπαθα πλάκα!!!! Είδα επιτέλους και το Μυστικό Δείπνο του Ντα Βίντσι, που δεν τον είχα πετύχει ποτέ, από τις ουρές που κάνανε οι γιαμαμότοι και γενικά μετά τον Κώδικα!
Μπαίνω στο μπογκ σου, βλέπω πολιτική και φεύγω με χίλια. Θαυμάζω το κουράγιο σου!
-ΑΤΠ-
Δεν το συζητώ! Γίνεται να λείπεις εσύ κοπέλα μου; Κανόνισε άδεια με το καρντάσι από τώρα... ;)
Rizobreaker
Ε καλά. Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις! :ΡΡΡΡ Μόνος σου... ;)
Φιλιά!
EKTORAS
Αυτό ξαναπέστο. Για τη μακαριότητα λέω... Και για να μη με πεις ψώνιο, δεν εννοώ ότι είμαι πλούσια στο πνεύμα, για την ευαισθησία λέω και για τις αϋπνίες που σε φορτώνει.
Όσο πιο πολύ τα σκέφτεσαι τόσο πιο μόνος μένεις, από επιλογή και από ανάγκη. Βράσε ρύζι...
Εσύ όμως, να μη σκέφτεσαι έτσι. Είσαι πολύ νέος ακόμα. Άσε εμάς που ξέρουμε και που αντέχουμε. Οι νέοι πρέπει να ζήσετε και για να το πετύχετε, να φορτώσετε και μερικά στον κόκορα! ;)
Φιλιά!
κόκκινη κίσσα
Έφη, ένα θα σου πω:
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ!
Έφτασα να συγκινούμαι όταν βρίσκω ανθρώπους να «πιάνουν» αυτά που λέω και όπως τα λέω.
Και δεν είναι θέμα εξυπνάδας μην παρεξηγηθούμε, σιγά τα σοφά που λέω.
Αλλά όπως λένε και οι αγαπημένοι Κατσιμιχαίοι στο τραγούδι το εκπληκτικό, που έγραψαν παρέα με τα Βέτα Μπετίνη:
Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις...
Ξέρεις πόσο με χαλαρώνει που δεν πρέπει να σου εξηγώ; ;)
Φιλιά πολλά!
Γητεύτρια καλησπέρες, πολυ όμορφο ποστ, ειναι και η φότο,
να σαι καλά!! καλυνηχτα σου ευχομαι
Una flor para vos; besos!!
ξυπόλυτη
Καλώς την κοπελιά μας! Να 'σαι καλά κορίτσι μου! Με τον καλό το λόγο πάντα!
Besitos chica!
καλημέρα Μαριάννα!
τρισμέγιστος τραγουδοποιός ο Νικόλας!
Μακράν από τα καλύτερα τραγούδια ever ο "μπαγάσας"! δε χρειάζεται να πω ότι είναι από τις καλύτερές μου όταν το ερμηνεύει στα live ο μάλαμας!!!
πάντως αγαπημένο μου παραμένει το "εγώ με τις ιδέες μου"!
δεν ξεχνάω βέβαια ποτέ τον Άσιμο στους τηλεκανίβαλους (νομίζω) του Ζερβού να τραγουδάει "δωμάτιο στο άμστερνταμ" και "ντίρλι ντίρλι". όμορφες σουρεαλιστικές καταστάσεις!!!
υγ: περνάω, διαβάζω όσο προλαβαίνω, απλώς δεν σχολιάζω πάντοτε. δυστυχώς έχασα το εκπληκτικό σου ποστ για τον ταρκόφσκυ.
τα δικά μου είναι λίγο παρατημένα. αυτή την εβδομάδα κάτι πρόλαβα και στα δύο μπλογκ. σε ευχαριστώ που περνάς.
να είσαι καλά. καλό μας σαβ-κο
μα, γιατί λένε όλοι στα blogs "έχασα το τάδε post;" αφού, άμα κάνεις λίγο παρακάτω, όλα εδώ είναι, τίποτα δε σβήνεται. Άδικο έχω; ας μου εξηγήσει κάποιος...
"έχασα το τάδε ποστ" φίλε μου bosko λέμε όταν δεν συμμετέχεις στις όσες συζητήσεις μπορεί να προκαλέσει ένα ποστ, προτού εμφανιστεί κάποιο άλλο.
κοινώς, αν διαβάσεις ένα ποστ ενώ έχει υπάρξει νεότερη ανάρτηση, κάθε σου σχόλιο δεν πρόκειται να αποτελέσει κομμάτι διαλόγου μιας και το πολύ πολύ να συνομιλήσεις με τον διαχειριστή και μόνον του μπλογκ.
βεβαίως και ο διαχειριστής του παρόντος μπλογκ είναι από τους καλύτερους συνομιλητές της μπλογκόσφαιρας, αλλά ο σκοπός ενός μπλογκ δεν είναι αποκλειστικά αυτός. Πιστεύω...
ελπίζω να απάντησα στην ανωτέρω ερώτησή σου. προσπάθησα πάντως.
γητεύτρια, συγνώμη αν με αυτό μου το σχόλιο ξέφυγα της συζητήσεως!
Υακινθάκι μου!
Τον Άσιμο τον αγαπώ!
Τα λόγια του μαζί με τις εικόνες μαγεία!
Μου αρέσει και αυτό..
Στο αφιερώνω με αγάπη.
Στο φαλημέντο του κόσμου
Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή.
Τα χρόνια που περάσανε σ' αφήσανε πληγές
κουβάλαγες το τώρα σου και σ' άλλες εποχές
ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
και γνώρισες τ' απέραντο στον άλλο εαυτό.
Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού
της Αριάδνης το μίτο κρατάς
κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας.
Είσαι γλυκιά!!!
Φιλάκια και αγκαλίτσες!
BOSKO και κωνσταντίνος π
Γεια σας παλικάρια μου! Μια χαρά απορία εξέφρασε ο Μπόσκο και συμφωνώ μαζί του απολύτως και έχω πολλά να πω πάνω σ' αυτό.Συμφωνώ και με την απάντηση του Κωνσταντίνου, για το τί συμβαίνει συνήθως.
Σκέφτομαι και λειτουργώ όπως ο Μπόσκο. Δεν με νοιάζει αν ένα θέμα «πέρασε», κι αυτό γιατί όταν κάτι με ενδιαφέρει ουσιαστικά, με ενδιαφέρει ασχέτου λήξεως ημερομηνίας(τζάμπα παίρνουμε ληγμένα;) και συζητήσεων.
Δηλαδή τί; Είδες πουθενά Κωνσταντίνε, να γράφεις κάτι για τον Ταρκόφσκι και να σου απαντούν άλλοι δέκα, χώρια ο θεματοθέτης, και να γίνεται μια ωραία κουβέντα; Αυτό γίνεται μόνο στα ιστολόγια των διασημοτήτων, όπου εκεί απαντά και στο πιο άσχετο θέμα και η κουτσή Μαρία, όχι τόσο από ενδιαφέρον, όσο γιατί θα δουν την απάντησή της οι άλλες διασημότητες που παρακολουθούν ή τα πλήθη των θαυμαστών.
Έτσι όμως όπως εμείς, σκέφτονται άλλοι είκοσι ή τριάντα(;) Μπόσκο, και πολλούς λέω.
Όπου αν το σκεφτείτε παιδιά σοβαρά, θα καταλήξετε σε απογοητευτικά συμπέρασματα για το τί θέλουν οι ιστολόγοι από τα ιστολόγια.
Μερικά δικά μου πικρά συμπεράσματα μετά την εμπειρία μου στο νετ, στα φόρα και στα μπλογκς είναι:
Είμαστε ΟΛΟΙ εγωκεντρικοί! Φυσικά και βάζω κι εμένα μέσα. Πιο πολύ ασχολούμαι με τα θέματα που με αφορούν και όχι με αυτά που ενδιαφέρουν τους άλλους. Θα μου πει κάποιος μα αυτό είναι φυσικό.
Ναι αλλά σπάνια το ομολογούμε. Αναρτώντας όλα αυτά που αγαπώ, πρώτον λύνω δικό μου πρόβλημα έκφρασης, εκτονώνομαι δηλαδή. Λέω αυτά που θέλω να πω και που κανέναν από το άμεσο περιβάλλον μου δεν αφορούν.
Δεύτερον, χαίρομαι που τα μοιράζομαι μαζί σας. Πάλι εγώ παίρνω χαρά από την συμμετοχή και την επικοινωνία σας, άσχετα αν κι εσείς το χαίρεστε ή παίρνετε κάτι από αυτά που γράφω, αλλά στην πραγματικότητα για μένα το κάνω. Σωστά;
Όλοι οι Έλληνες ιστολόγοι, το κάνουν για τον εαυτό τους. Τρανή απόδειξη, η Βικιπαίδεια η ελληνική, που είναι η απόλυτη ξευτίλα, σε σχέση με όλες τις άλλες! Γράφουμε όλοι μεμονωμένα, εξαιρετικά ποστ στα ιστολόγια ή τις σελίδες μας. Γιατί τα υπογράφουμε με όνομα ή με νικ και παίρνουμε τα μπράβο! Στη Βικιπαίδεια ότι προσφέρεις, το δίνεις ανώνυμα και χωρίς αντάλλαγμα δόξης. Ποιός ήρθε;
Τρίτον, δεν συμμετέχω όσο ουσιαστικά θα ήθελα και στις αναρτήσεις των άλλων. Για πολλούς λόγους. Πρώτον, έλλειψη χρόνου. Δεύτερον σιχαίνομαι το δημοσιοσχεσίτικο στυλάκι της υποχρεωτικής παρουσίας, αν δεν έχω να πω κάτι ουσιαστικό.
Ναι, το έχω κάνει και βρίζω μέσα μου και με καταπιέζει φοβερά και το κόβω. Το μόνο ελαφρυντικό που μου δίνω, είναι ότι όσες φορές το έκανα, το έκανα από καλοσύνη και μόνο. Γιατί ήταν καλό άτομο ο θεματοθέτης και τον συμπαθούσα. Το θέμα όμως, δεν μου έλεγε.
Υπάρχουν αρκετά μπλογκς πολύ καλών ανθρώπων, που δεν μου λέει το παραμικρό η θεματολογία τους. Βαριέμαι. Μα είναι χρυσά παιδιά...
Τρίτον, βαριέμαι αφόρητα να λέω τα ίδια και τα ίδια, πόσο μάλλον να τα γράφω.
Τέταρτον, ορισμένοι ιστολόγοι σου εκμαιεύουν, θες δε θες, γλυκεράδα. Προσωπικά είμαι τρυφερός άνθρωπος(νομίζω) και μιλάω γλυκά, και συχνά με κυριεύουν κύματα έντονης συμπάθειας για πολύ κόσμο. Αλλά άλλο να πεις στον Μπόσκο σε λατρεύω κάποια στιγμή, κι άλλο να γράφεις ποιητικά και γεμάτο λυρισμό, το κάθε σου σχόλιο.
Απ' την άλλη υπάρχουν τα παγόβουνα κι οι ξινίλες. Ούτε αυτό το αντέχω. Αν είναι να δαγκώνομαι για να μη μου βγει κάτι γλυκό ή να διαπερνά η γνωστή γλυκιά ανατριχίλα τη ραχοκοκαλιά μου, κάθε φορά που τους διαβάζω ή αν τρέμω μην πω μπιπκία και παρεξηγηθούν, ε... αφού σε ζαλίζει ρε φίλε για δεν το κόβεις;
Επίσης, αν κάποιος κάνει δεύτερο και τρίτο ή και τέταρτο μπλογκ, θα διαπιστώσει με τη ΜΙΑ, με τη ΜΙΑ όμως, το αστείον της υποθέσεως. Ότι δηλαδή, επί της ουσίας, ελάχιστους αφορούν αυτά καθ' αυτά τα θέματα ή το ουσιαστικόν της επικοινωνίας και των συζητήσεων. Γιατί δεν μπορεί να μη σε αφορά Κολοσσός της Ποίησης ή της Τέχνης, στο ένα μπλογκ το δεύτερο ή το τρίτο, το ασήμαντο, αλλά να σε συγκινεί μέχρι δακρύων μια μετριότητα στο άλλο, το διάσημο.
Πιο πολύ δηλαδή, μας αφορά να δηλώσουμε το παρόν μας και όχι το θέμα.
Έτσι λοιπόν αν σε αφορά ο Ταρκόφσκι, λέμε τώρα, λες ότι είναι να πεις, αφού ο ουσιαστικός διάλογος γίνεται με τον θεματοθέτη. Μεταξύ τους οι σχολιαστές στα απλά ιστολόγια των μη διασήμων, ή δεν μιλούν, ή αν μιλήσουν θα είναι για να φαγωθούν και θα σου χρεώσουν και κακή διαιτησία!
Τελικά αν θέλουμε να κρατήσουμε ψηλά την ποιότητα του ιστολογείν και του δικτύου, θα πρέπει να το πάρουμε αλλιώς. Να το δούμε πιο σοβαρά.
Να σκεφτούμε και να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας:
Γιατί γράφουμε; Τί ζητάμε; Τί περιμένουμε; Γιατί σχολιάζουμε;
Ενδιαφέρον, κοινωνικότητα-δημόσιες σχέσεις, αγώνας και τρεχαλητό της αύξησης των σχολίων μας, γιατί μέσα απ' τα υψηλά νούμερα, καταξιωνόμαστε στα ίδια μας τα μάτια; Ανασφάλεια, μοναξιά, γνώση, έκφραση, χαβαλέ, τσιγκολελέτα, τσίου τσίου καλημέρα καρδερίνα, καλημέρα παπερίνα!
Αν είναι έτσι έχει καλώς... μια χαρά είναι τα πιο πολλά ιστολόγια.
Αν αναζητάμε κάτι άλλο όμως, ενημέρωση σοβαρή και συζήτηση της επικαιρότητας, Τέχνες και γνώσεις, Μουσική, Ποίηση, Εικαστικά, πρωτότυπες αφηγήσεις ή προσωπικές καταθέσεις-μαρτυρίες ενδιαφέρουσες, περιγραφές, έκφραση με όποιο τρόπο, μοιρασιά των αγαπημένων, γέμισμα μοναχικών ωρών με όμορφες ανταλλαγές, συναίσθηση ευθύνης για το μέλλον και την πορεία του ελληνικού δικτύου, προβολή αξιόλογων έργων του κάθε τομέα της Τέχνης, ε τότε μια χαρά είμαστε κι ας γράφουμε και στα θέματα που πέρασαν, αν νιώθουμε πως μας αφορούν. Αν όχι, ας μη γράφουμε συμβατικά ούτε στα τρέχοντα. Κέρδος θα έχουμε και εμείς και ο άλλος. Άλλωστε την υπηρεσία Πρόσφατα Σχόλια ή Τελευταία Σχόλια, οι πιο πολλοί την έχουμε.
Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή την απάντηση του Κωνσταντίνου για τα περασμένα θέματα.
Σκεφτόμουν να το κάνω ποστ, αλλά δεν έχει νόημα. Έτσι κι αλλιώς εμείς κι εμείς τα συζητάμε. ;)
Σχετικά με την wikipedia την ελληνκή πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι περισσότεροι στην Ελλάδα απλά δεν την ξέρουν. Έρχονται στην Αγγλία για μεταπτυχιακό φοιτητές και τους λένε ψάξτο στη wikipedia και δεν ξέρουν τι είναι. Δεν τους κατηγορώ βέβαια, φταίει το ότι αργήσαμε πολύ να αποκτήσουμε αξιοπρεπείς συνδέσεις στην Ελλάδα και πιστεύω ότι γι΄ αυτό ανθούν τόσο τα μπλογκς τελευταία.
Με όλα τα άλλα που λες Γητεύτρια θα συμφωνήσω εκτός από το σημείο με τα πολλά μπλογκς. Θαυμάζω πολύ αυτούς που μπορούν να γράφουν τόσα και είναι τόσο δημιουργικοί και έχω πέσει σε κάποια πολύ καλά μπλογκς κατά καιρούς αλλά γενικά όταν πάω σε κάποιο προφίλ και έχει κάποιος πολλά προφίλ μπερδεύομαι και τελικά δεν διαβάζω κανένα. Γενικά το να έχει κάποιος πολλά με μπερδεύει και μου την σπάει κάπως εκτός αν τον διαβάζω καιρό και μπορώ να καταλάβω γιατί διαχωρίζει τα θέματα σε διαφορετικά μπλογκς.
Εμένα αυτό που μου τη δίνει στα μπλογκς είναι όταν αυτός που έχει το μπλογκ δεν απαντάει στα σχόλια και όταν απαντήσει έχει ένα ύφος σαν να είναι και εγώ δεν ξέρω ποιος, λες και γράφει για να μείνει στην αιωνιότητα ή σα να μη τον ενδιαφέρει καθόλου τι feedback θα πάρει από τους άλλους. Είναι κάποια μπλογκς που μου αρέσουν τα θέματα τους αρκετά αλλά δεν διαβάζω καν τα σχόλια και διαβάζω τα σχόλια στα μπλογκς που ξέρω από το στυλ του γραψίματος ότι μου ταιριάζει ο μπλόγκερ σαν άτομο.
Το άλλο που μου τη δίνει είναι όταν στα περισσότερα μπλογκς αυτός που γράφει έχει πάει ένα τριήμερο στο Παρίσι μια φορά και έναν καιρό και ξεκινάει και μιλάει για την νοοτροπία των ξένων λες και ζούσε εκεί όλη του τη ζωή. Αυτά τα μπλογκς με ιντριγκάρουν αρκετά για δούλεμα ή καυγά αλλά προσπαθώ να συγκρατηθώ και θυμάμαι ότι ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. :p
συγνώμη αν πολυλογώ, παθιάζομαι καμιά φορά.
κωνσταντίνε & γητεύτρια, με καλύψατε υπέρ του δέοντος! Σας ευχαριστώ!
Α ρε Ελενάκι γέλασα! Τί καλά που τα λες! Και πόσο συμφωνώ και σε αυτό με τα πολλά μπλογκς. Κι εμένα μου τη σπάει και σε πολλούς. Απλά είναι πιο εύχρηστο για τις αναρτήσεις που είναι παρουσιάσεις να τις βρίσκεις πιο εύκολα αν είναι ταξινομημένες σε κάποιες κατηγορίες. Από την άλλη όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο ψωνάρες γινόμαστε σχετικά με τη δημόσια εικόνα μας, αλλά και υπολογίζουμε σε κάποιο βαθμό τη γνώμη των άλλων.
Άλλο να λέω τα τρελά μου σαν αλεπού, κι άλλο σαν Γητεύτρια ή σαν Μοιραία Γυναίκα της Κοιλάδας! :Ρ
Δεν έχεις άδικο σ' αυτά που λες για τα σχόλια! Και μένα μου τη σπάνε οι σνομπίστες! Από την άλλη για σκέψου και πόσο γέλιο θα χάναμε αν δεν τους είχαμε! :))))
Αυτό με παρηγορεί αρκετά...
Για τη βικιπαίδεια, θα διαφωνήσω. Μια χαρά την ψάχνουν όταν την χρειάζονται. Ένα πετραδάκι όμως δε θα το βάλουν εύκολα...με τη δικαιολογία δεν ξέρω πού, πώς κτλ.
Τί έγινε ρε παιδιά; Κανείς δεν κοιμάται απόψε; :)
Πάω για βουτιά γιατί δουλεύω το πρωί.
Καληνύχτα σε όλους! Κι όνειρα γλυκά! ;)
Θα σου είχα απαντήσει νωρίτερα αλλά το ...δοκίμιό σου για την ποίηση του Μπουκόφσκι μου έφερε αναγούλα και ξερνούσα πέντε μέρες. Πάντως, ο συχωρεμένος δεν μου διάβασε τα ποιήματά του δια ζώσης μέσα στα αχούρια που ζούσε. Σε βιβλία τα διάβασα και τα βιβλία δεν βρωμάνε. Προσπάθησε να βλέπεις κάπως πιο μπρεχτικά τα πράγματα.
Άσε που με κατσάδιασες τζάμπα. Δεν πρόσεξες ότι σου έγραψα πως ούτε κι εγώ απολαμβάνω την ποίησή του; Ωστόσο, πρέπει να ξέρεις ότι στους νεολαίους περνάει πολύ ο Μπουκόφσκι. Και ανεξαρτήτως των ...οσμών που αποπνέουν οι στίχοι του, αυτό είναι αναμφίβολα παρήγορο.
Κατά τα άλλα, τώρα που ...γύρισα, προσπαθώ να ξεκουραστώ, γιατί έκανα μακρινά ταξίδια αυτές τις μέρες. Το πιο μακρινό μου έπεφτε έντεκα ολόκληρα χιλιόμετρα πιο πέρα απ’ το σπίτι μου.
Δεν θυμάμαι την παρέμβαση Μπλάνα, και όπως μπορείς να δεις ΕΔΩ και ΕΔΩ, τα σχόλια εξαφανίστηκαν, απέσυραν και το κύριο ποστ.
Κατανοητόν, δεν γίνεται από τη μια να πλασάρονται σαν λογοτέχνες κι απ’ την άλλη να φέρονται σαν χουλιγκάνοι. Το λέει άλλωστε και η παροιμία για την γάτα που κάτι προσπαθεί πάντα να κρύβει κι αυτή. Και είναι ευκαιρία, τώρα που μου το θύμισες, να ανεβάσουμε τα εξαφανισμένα ποστς και σχόλια στο Ιστορικό Αχρείο.
Κατά τα άλλα χαίρομαι που μετά από δύο μήνες καταλήγεις να συμφωνείς μαζί μου: "Δήθεν ανατρεπτικός ο δισεκατομμυριούχος με βιλάρες Μπουκόφσκι", λοιπόν. Να υποθέσω ότι αποφάσισες πως ήταν δήθεν φιλεύσπλαχνη και φιλάνθρωπος η δουκέσα που ζούσε σε παλάτι και έφτιαχνε το αρχείο της και κληροδότησε την αμύθητη περιουσία της σε ένα πρόσωπο; Πολύ περισσότερο που στο τέλος τέλος ο Μπουκόφσκι δεν το έπαιξε προστάτις των φτωχών και μπορούσε να ζει στη βιλάρα του.
;-)
Δημοσίευση σχολίου