Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Γραμμένα φιλιά και ζωγραφισμένα δάκρυα για την Αμαλία! Ένας χρόνος μετά... απολογισμός; Θλίψη...

Κι αν πάθω αλτσχάιμερ και σε ξεχάσω;
Αν η γεροντική άνοια μου πάρει τα λογικά και δεν σ' αναγνωρίζω;
Αν, παραπληγικός, δεν μπορώ να κρατώ στα δάχτυλα τις φωτογραφίες σου;
Αν χάσω για πάντα τον ύπνο μου και δεν μπορώ να σε ξαναβρίσκω στα εφήμερα
ενύπνια;
Αν χάσω την ακοή και δεν μπορώ να σε συναντώ στις κοινόχρηστές μας μουσικές;
Αν τυφλωθώ και δεν σε βλέπω απέναντί μου;
Αν ακρωτηριαστώ και δεν μπορώ να σε χαϊδεύω;
Αν χάσω τα πόδια μου και δεν μπορώ να βαδίζω χιλιόμετρα μες στο δωμάτιό σου;
Και πιο πολύ αν τίποτα απ όλα αυτά δεν συμβεί, αν συνηθίσω την απουσία σου, αν
λησμονήσω, αν ζω και ψευτοζώ χωρίς εσένα, αν κάποια μέρα σ' αρνηθώ;

Γιάννης Ευσταθιάδης

Για την Αμαλία! Ένας χρόνος πέρασε...

Ο Γιάννης Ευσταθιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στη Νομική Αθηνών. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο ποίησης («Τα ασπρόμαυρα») το 1975.
Ακολούθησαν άλλες τέσσερις ποιητικές συλλογές και οι συγκεντρωτικές εκδόσεις «Ποιήματα, 1975-1998» και «Στιχουργήματα, 1975-2003», καθώς και δύο συλλογές με ποιήματα για παιδιά.
Το πρώτο του πεζό (η νουβέλα «Ο Έψιλον έρως») εκδόθηκε το 1993.
Έχει εκδώσει επίσης, δυο βιβλία με μικρά πεζά [«Με γεμάτο στόμα» (2002) και «Γραμμένα φιλιά» (2006)] και τη συλλογή διηγημάτων «Δωμάτιο παντού» (2005).
Υπήρξε αρθρογράφος και columnist στον περιοδικό Τύπο και έχει εκδώσει δυο τόμους με άρθρα.
Με το ψευδώνυμο Απίκιος έγραψε συστηματικά για τη γαστρονομία, επικεντρωνόμενος κυρίως στην πνευματικότητα και κοινωνικότητα της τροφής και εξέδωσε τα «Εγχειρίδιον γαστρονομίας» (2000) και τις «Πένες σε μελάνι» (2005.
Μεταξύ 1999 και 2005 έγραφε στη στήλη Αντιστίξεις της «Καθημερινής της Κυριακής», μικρά δοκίμια για τη μουσική.
Επιλογές από τα κείμενα αυτά έχουν εκδοθεί σε δυο τόμους: «Το βιβλίο με τις Αντιστίξεις» (2002) και «Το δεύτερο βιβλίο με τις Αντιστίξεις» (2006).
Επιλογή από τις «Αντιστίξεις» παρουσιάστηκε από το Γ΄ Πρόγραμμα, σε δική του παραγωγή και μουσική επιμέλεια, την Άνοιξη του 2007.
Έχει συνεργαστεί επίσης με το Γ΄ Πρόγραμμα με τις εκπομπές «Πρόβα Ορχήστρας» (2004-2005) και «Η νήσος των θησαυρών» (2007).
Το 2006 παρουσίασε την «Πρόβα Ορχήστρας» (29 επεισόδια) στην ΕΤ1, στα πλαίσια της εκπομπής «Hotel Τρίτων».
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κείμενά του έχουν ανθολογηθεί στο βιβλίο «Έκθεση-Θεματικοί Κύκλοι» της Γ΄ Λυκείου και στο βιβλίο «Νεοελληνική γλώσσα» της Α΄ Γυμνασίου.

Πηγή Βιογραφίας: About Books

9 σχόλια:

Vrakas Kostas είπε...

Μια...δυο...πολλες Αμαλιες ξεχασμενες!
Περνουν τα χρονια κι αδυνατουν οι μνημες!
Και το δικιο,σπανια μεταφραζεται σε Δικη!
Καλο μηνα Μαριαννα!

νατασσΆκι είπε...

Η Μνήμη είναι το όπλο μας, και η αρχή, για όλα...


Καλό μήνα Μαριάννα μου !

μαριάννα είπε...

vrakas kostas

Έτσι είναι Κωστή μου. Έτσι όπως τα λες ακριβώς. Αδυνατούν οι μνήμες...
Όσο για το δίκιο Κώστα, και την καταπάτησή του, αλήθεια είναι κάτι που μπορεί να σαλέψει τον άνθρωπο.
Στο προηγούμενο ποστ, στο μιούζικαλ, αυτό δείχνει. Τον αγανακτισμένο από τη Δικαιοσύνη που βούτηξε το ξυράφι.
Διάβασε την υπόθεση να δεις πόσο συγκινητικό είναι.

Καλό μήνα Κώστα μου! Ας το προσπαθήσουμε να μην ξεχαστεί... η Αμαλία και η κάθε Αμαλία.

μαριάννα είπε...

νατασσάκι

Καλό μήνα Νατασσάκι μου! Συμφωνώ απόλυτα. Αν υπάρχει μία πιθανότητα να αφυπνιστεί ο κόσμος, αυτή θα είναι μόνο να θυμάται. Να θυμάται και να θυμώνει. Να πεισμώνει. Να το παλεύει.

Θράσος είπε...

Kαλό μήνα, γητεύτρια!!!!!
Τι υπέροχο ποίημα...Πάλι αδιάβαστος.
Λίγα βιογραφικά στοιχεία για τον συγγραφέα-ποιητή;

μαριάννα είπε...

Θράσος

Καλό μήνα Θράσο μου! Όντως είναι συγκλονιστικός ο Ευσταθιάδης στα ποιήματα αυτά. Διάβασε αν θες και το λινκ που δίνω κάτω από το ποίημα να δεις στο περσινό ποστ για την Αμαλία και μερικά ακόμα δικά του. Είναι προσωπικός θρήνος και πραγματικά είναι ανατριχιαστικός. Θυμάμαι έκλαψα πολύ όταν τα πρωτοδιάβασα...

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Σημειωτεον,οτι και ο ιδιος πριν καποια χρονια,εχασε τον γιο του και μοναχοπαιδι του.

-ΑΤΠ-

μαριάννα είπε...

-ΑΤΠ-

Α ρε καρντάσι! Ταυτόχρονα γράφαμε το ίδιο πράγμα!

Καλό μήνα σου είπα;

Ανώνυμος είπε...

Δεν εκπλησσομαι!

-ΑΤΠ-