AMOR, NO TE VAYAS SIN MI
(Para Enriques)
Ελκυστικότερος
Στρεπτότερος από αντιλόπη
Γάργαρος
Σαν εξελληνισμένη λέξη
Απ' τη φωνήεσσα γλώσσα σου
Πολύφυλλος σα νύχτα
Περιττός σαν δίγαμμα
Γέρνοντας από τα πολλά
Κλαδιά της ομορφιάς σου
Αποσπώντας κομμάτια νύχτας με τα νύχια σου
Βγάζοντας μυθικούς καπνούς απ' τα μαλλιά σου
Ούτε λευκός ή μαύρος μα χρυσοκίτρινος
Με φλέβες πρησμένες από θαμμένα όνειρα
Με τα μαυρογάλαζα βαριά μαλλιά σου
Με τον σκοτεινό καθρέφτη του γυμνού κορμιού σου
Με τα τρυφερά φιλιά σου κουδουνίζοντας από μακριά
Με τους πάνθηρες των ποδιών σου
Με το βάκτρο της ήβης σου
Με την κιθάρα της κοιλιάς σου
Με τους σπόρους του στήθους σου
Με τους μαγνήτες τηε γλώσσας σου
Με τους πανσέδες των ματιών σου
Με την ατέλειωτη βροχή των απαριθμήσεων σου
Με το κεφάλι υπνόγερτο από το όπιο
Με το κεφάλι τανυσμένο σαν κραυγή
Σκίζοντας τον αέρα
Έρωτα
Μη με προσπερνάς
Μη με εγκαταλείπεις εδώ πέρα...
Νίκος Σπάνιας
Ποιήματα της Τρίτης Λεωφόρου (αρ.3)
Πριν από 2 χρόνια
%20(1).png)
.jpg)
21 σχόλια:
Πολύ ωφέλιμο post, Μαριάννα! Ο Σπάνιας υπήρξε εξαιρετική περίπτωση Έλληνα beatnik ποιητή στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Έχω δει ανέκδοτα γράμματα του πριν αρκετά χρόνια, αφού κατά τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 αλληλογραφούσε με ένα φίλο σκηνοθέτη. Μάλλον μου έδωσες πάσα και για ένα δικό μου post!
BOSKO
Aναμένω εναγωνίως. Πιστεύω ότι ο Σπάνιας και ως ποιητής και ως μεταφραστής είναι από τα καυχήματα της Ελλάδας. Σημαντικός...
'Με τα μαυρογάλαζα βαριά μαλλιά σου
Με τον σκοτεινό καθρέφτη του γυμνού κορμιού σου'
ιδια με τα θαμπα μαυροασπρα εξωφυλλα της 'Οδου Πανος'.
Οταν οι αλλες πλατσουριζαν στα 'Vogue' και τα 'Elle' εγω αγκυροβολουσα στις υγρες καμπινες του με το αποκοσμο πληρωμα του.Και το ονομα του Νικου Σπανια να επανερχεται σε καθε τευχος,και να μου φαινεται λιγο παραταιρο τονικα αλλα και 'σπάνιο'.
Ο,τι πρεπει για εναν 'καισαρικο' Αυγουστο.
-ΑΤΠ-
"Αν η περιπέτεια κι ο κίνδυνος
μας κάνουν στοργικότερους ,
σ' αγαπώ ....
..............
Αν όλα τα πουλιά του ουρανού
γίνουν σταγόνες μουσικής ,
σ' αγαπώ ..."
(IN MEMORIAM - Ν. Σπάνιας)
-----------------------
Και μετά ... κάθεσαι , Μαριάννα μου , και ασχολείσαι με ... "Ανώνυμους" ...
Τη στιγμή που έχεις γεμίσει με ομορφιές τις μέρες μας .
Μιλάω φυσικά για τους ... "ανώνυμους" της 13ης Αυγούστου .
Τα φιλιά μου .
-ΑΤΠ-
Όταν σου βγαίνει το ποιητικό, τρελαίνομαι από χαρά. Χαμογελάω μόνη μου και σε απολαμβάνω...
Το πόσο συμφωνώ φυσικά με τις επιλογές σου, το ξέρεις. Το πόσο το έχω πληρώσει στη ζωή μου, το φαντάζεσαι. Υποθέτω πως είμαστε στην ίδια φορολογική κλίμακα και πληρώνουμε τους ίδιους φόρους.
Διότι κυρά μου ο ρόλος σου ήταν να πλατσουρίζεις στα 'Vogue'...
Ακούς εκεί Οδός Πανός και Σπάνιας! Έλεος... Τί ψυχή θα παραδώσεις μικρή; :)))))
silia
Δεν ασχολούμαι Σιλιάκι μου με δαύτους. Έπαψαν πια να με αγγίζουν οι απειλές τους κι απ' την άλλη έχω κόψει προ πολλού διπλωματικές σχέσεις με το είδος.
Τώρα πια μόνο το γλεντάω... ;)
Διάλειμμα ολίγων λεπτών για κάνα ποπ κορν και λίγο γέλιο.
Πάντως για να μην ξεφεύγω από το θέμα, πραγματικά σπάνιοι οι στίχοι του Σπάνια! Κάθε λέξη διαλεγμένη, κάθε στίχος και διαμάντι και αυτό που αγαπώ στους αγαπημένους ποιητές, είναι που ο κάθε στίχος τους με ταξιδεύει και με οδηγεί σε προσωπικούς συνειρμούς και δρόμους...που καίνε. Και τέτοια ποίηση είναι φωτιά... τί φωτιά; Πυρκαγιά! ;)
Δεν έφυγες Αννούλα; Ή πας κι έρχεσαι; Θα σου στείλω μέιλ με τηλέφωνο να τα πούμε.
Σε φιλώ...
Πάντως βρε παιδιά αυτό το ποίημα δεν χορταίνω το διαβάζω. Κάθε φορά που το διαβάζω, το θαυμάζω πιο πολύ! Μεγαλείο...
(Para Enriques)
O Enriques του ποιήματος που δεν χορταίνεις, ήταν ο πορτορικανός Enrique Alvarado ή Κούκος, όπως ήταν το παρατσούκλι του. Εραστής του Νίκου Σπάνια που, άθελά του, έφερε τον ποιητή -και όχι μόνον, μιας και ο Σπάνιας ήταν πολυτάλαντος και πλατιάς μόρφωσης άνθρωπος- στα πρόθυρα του θανάτου.
Για 7 ακόμα ποιήματά του, βιογραφικά στοιχεία και μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία από τον Μιχάλη Μοίρα όπως και την κοινή περιπέτεια στην οποία ενεπλάκη με τον Λουκά Θεοδωρακόπουλο που ποίημά του ανάρτησες τις προάλλες, παραπέμπω στο μπλογκ του ReyCorazón, καταχώρηση Νο. 247.
Τα περισσότερα σχόλια αυτής της ανάρτησης είναι από -πού αλλού;- την Οδό Πανός "των θαμπών μαυρόασπρων εξώφυλλων"
esy me ton mpan-teras, i fili sou me ton tatsopoulo...ma kala,
exete epignwsi twn....kivikwn sas?
Γιατί ρε συ τί έχει ο Αντόνιο; Λίγος μου πέφτει; Επειδή τα κυβικά μου είναι τούρμπο; Μια χαρά παίδαρος είναι. Χαλάρωσε. Ξέρω ότι με θαυμάζεις τρελά... αλλά μη γίνεσαι υπερβολικός. Κι εγώ γυναίκα είμαι. Όσο κουκλάρα κι αν μ' έκανε ο θεός σου... γυναίκα είμαι. :Ρ
γητ,
Μήπως ξέρεις πόσα κομπλεξικά χαϊβάνια κυκλοφορούν στη γύρα; Διερωτώμαι...
Anonymous,
Πόσα είναι τα κυβικά της "φίλης" της; Tην πιάνουν τα τεκμήρια;
Πάντως ο Τατσόπουλος συναντά και τις δικές μου προτιμήσεις... χαίρομαι να τον διαβάζω... και να τον ακούω άμα λάχει.
Συγγραφέας κανονικός... με τα όλα του...
... και χωρίς τελίτσες!
K.σ-Μ
γητ,
Μήπως ξέρεις πόσα κομπλεξικά χαϊβάνια κυκλοφορούν στη γύρα; Διερωτώμαι...
**************************
Ένα.
Το γνωστό.
Και μοναδικό.
Στο είδος του.
Και στο δίκτυο.
Τόσο απλό... και τόσο προβλέψιμο.
"Κάθε λέξη διαλεγμένη, κάθε στίχος και διαμάντι και αυτό που αγαπώ στους αγαπημένους ποιητές, είναι που ο κάθε στίχος τους με ταξιδεύει και με οδηγεί σε προσωπικούς συνειρμούς και δρόμους...που καίνε. Και τέτοια ποίηση είναι φωτιά... τί φωτιά; Πυρκαγιά! ;)
Να σου κλέψω, Μαριάννα μου, τούτες τις παραπάνω λέξεις και να τις βάλω στη πένα μου;
Εξαιρετικό ποίημα! Υπέροχο σχόλιο! Το δικό σου. Κι ο ανώνυμος το χαβά του...
Τι να τους κάνουμε, μόνο να τους λυπηθούμε. Δεν τους βγαίνει η μάσκα.
Γλυκά φιλιά και αύρα δροσιάς απ' το Αιγαίο.
μηθυμναίος
Καλώς την αύρα, τη δροσιά την αιγαιοπελαγίτικη!
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα του Σπάνια! Φυσικά και να πάρεις ότι θέλεις. Γι αυτό τα αναρτώ όλα. Για να τα χαίρονται οι φίλοι μου.
Τον ανώνυμο... ποιός τον λογαριάζει μωρέ; Τον γλεντάω... :)))
Πολλά φιλιά! Και στην Αλεξάνδρα!
K.σ-Μ
Φυσικά κι έχω διαβάσει το εξαιρετικό ποστ και όλα τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια στο μπλογκ του Rey Corazón! Αφού είμαι τακτική αναγνώστριά του πολύ πριν γίνω μπλόγκερ.
Γι αυτό και διάλεξα Μπαντέρας... κάπως έτσι τον φαντάστηκα τον Πουερτορικανό.
Κι άφρισε ο ανώνυμος. χαχαχαχαχαχα!
K.σ-Μ
Συγγραφέας κανονικός... με τα όλα του...
... και χωρίς τελίτσες!
***********************
Όταν λες χωρίς τελίτσες, καλή μου Κουσουμού, εννοείς το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, εν ώρα μαθήματος; Τις τελίτσες; Ή είναι κάτι άλλο που δεν κατάλαβα μεταξύ εσού και του νονού σου;
Και μια πουταναφέραμε, τί σου έφερε ο νονός Δεκαπενταύγουστο; Παπουτσάκια καλοκαιρινά; Πεδιλάκια; Παιχνιδάκια;
Δεν μου έφερε τίποτα :-(
Ή ξεχασιάρης είναι ή καρατσιγκούναρος.
υ.γ.
Οι τελίτσες δεν είναι παιχνίδι. Κάνω παστίς του νονού μου.
Κουσουμού
Λοιπόν, ο νονός σου παλιάαααααα... πολύ πριν σε βαφτίσει, μου είχε πρωτομιλήσει για την τεχνική του παστίς, εξηγώντας μου για το τί έκανε ο συχωρεμένος, ο Λάγιος. Πρόσεχε μη θυμώσει, γιατί δεν το εκτιμά το παστίς αν κρίνω από τον Λάγιο. Κι αν θυμώσει, δεν είναι που δε θα σου φέρει δωράκια, είναι που θα σκούζει κάνα μήνα στο δίκτυο και θ' αστράφτει και θα βροντά και θα ρίχνει κοτρώνες αυγουστιάτικα. :ΡΡΡ
To εκτιμά δεν το εκτιμά κανείς, είναι ακαδημαϊκό μάθημα. Είναι σαν να μου λες ότι κάποιος δεν εκτιμά την Ορυκτολογία.
Αλλά και αν συμβεί να θυμώσει κάποιος, και να σκούξει ακόμα, κωλώνει το πεζικό στην ανηφόρα βρε;
Κουσουμού
Στην ανηφόρα όχι.
Στο ΣΜΠΡώξιμο δείχνει μια βαρυγκόμια, αλλά το προσπερνάμε.
Το ρίχνουμε τ' ανάσκελα, αφού ζορίζεται ανακούρκουδα. :ΡΡΡΡΡΡ
Δημοσίευση σχολίου