Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Με 'κείνα τα νέρινα δαχτυλίδια της ανάσας σου κεντίδια στο γαλάζιο της σεντόνι που πάνω του θ' αγαπηθούνε το πρωί τα πουλιά...


Η θάλασσα της νιότης μου,
αγέραστη σήμερα...
Με 'κείνα τα νέρινα δαχτυλίδια της ανάσας σου
κεντίδια στο γαλάζιο της σεντόνι
που πάνω του θ' αγαπηθούνε
το πρωί τα πουλιά...


Σοφία Φίλντιση

5 σχόλια:

kioy είπε...

Υπέροχος στίχος... Μακάρι το μέλλον να είναι πάντα τόσο ευοίωνο, και μέσα από την ολοκλήρωση του παρόντος να προμηνεύει την μελλοντική έκφραση-καθιέρωση της αγάπης και μάλιστα σε τόσο αγνή μορφή!

Την θερμή μου καλησπέρα! Χαίρομαι που σε "βρήκα"...:)

marayia είπε...

Γλυκεια μου γητευτρια, με τι λογια να σχολιασει κανεις ενα τοσο μεστο στιχο? Κατεβατο ολοκληρο το νοημα μεσα σε 4 στροφες! Με τι κουραγιο να γραψουμε μετα οι ερασιτεχνες?
συνεχιζουμε "με δεος" χιχιιχ
Φιλι νοτισμενο απο το πρωτοβροχι που μολις επιασε !
Μμμμ μυριζει ομορφα παντου γυρω

μαριάννα είπε...

kioy

Καλωσόρισες! Κι εγώ χαίρομαι που βρεθήκαμε! :)
Με συγκινεί να μοιράζομαι αυτά που αγαπώ. Και η ποίηση της Σοφίας είναι πολυαγαπημένη!
Από τις πιο τρυφερές κι ευαίσθητες ποιήτριες, αποτελεί ένα κομμάτι του παρελθόντος μου από τα πιο όμορφα.

Να 'σαι καλά! Σε χαιρετώ!

μαριάννα είπε...

χειμωνιάτικη λιακάδα

Πόσο διψάμε γι αυτή τη βροχούλα καλή μου λιακαδίτσα! Που εδώ όμως ίσα που μας άνοιξε την όρεξη. Σταγόνες έριξε. Χαίρομαι για σένα!
Και που σου άρεσε το ποίημα της Φίλντιση.

Φιλιά! Κι εύχομαι κι άλλα πρωτοβρόχια να έχουμε!

marayia είπε...

axmm θα ηταν ομορφα να μην χειμωνιασει νωρις...Το φθινοπωρο εχει μια παραξενη γλυκα! Μπορει να κρυβει λιγη μελαγχολια μεσα τους αλλα εχει πολλες νοτισμενες ανασες!
Μακαρι να κρατησουν για πολυ τα πρωτοβροχια!
Φιλακι και σατανικο χαμογελο!
Οι γατες πες στο κορακι απο κει.. είναι εφταψυχες!
( y ve got e meli)