Stavros Rantas... Comunità ellenica ... Club Icaria... Slow Food... Σταύρος Ραντάς! Ένας αγαπημένος φίλος! Μια αξέχαστη εποχή...

Στη ζωή μου υπήρξα πολύ τυχερή σε μερικά πράγματα. Ένα από αυτά ήταν οι φίλοι μου. Ίσως επειδή την φιλία από μικρή την θεωρούσα ως μία από τις ιερές σχέσεις της ζωής μας, πιθανόν γι αυτό να ευλογήθηκα με εκλεκτούς φίλους. Ένας από αυτούς, ο Σταύρος Ραντάς. Του αφιερώνω αυτή την ανάρτηση με όλη μου την αγάπη, καθώς και σε όλα τα μέλη του Club Ikaria, του Σχολείου και της Κοινότητας, ελπίζοντας πως θα βρεθούμε σύντομα γιατί ήδη μου λείψανε όλοι.









Όταν πήγα στην Ελβετία πρωτάκουσα να μιλά γι αυτόν ο φίλος μου ο Χρήστος ο Βάσσος και ο προηγούμενος συνάδελφος, ο Βασίλης. Μου μίλησαν για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του Σταύρου μέσω του Slow Food που ίδρυσε το 2002 και του Club Ikaria που ίδρυσε το 2004. Έτσι όπως τον περιέγραψαν, ανυπομονούσα να τον συναντήσω. Έχοντας πάντα μέσα μου το σαράκι του Πολιτισμού, της Τέχνης, της Γλώσσας, της αγάπης στην Ελλάδα, έψαχνα κάποιον με κοινή τρέλα να πορευτούμε παρέα στα χρόνια που θα έμενα στο πανέμορφο Λουγκάνο.





Ένα πρωί λοιπόν χτυπά το τηλέφωνο και ήταν ο Σταύρος, ο οποίος προφανώς από την ίδια ανάγκη ορμώμενος, με πήρε να γνωριστούμε και να με καλέσει να πάμε μαζί σ' ένα φεστιβάλ τζαζ στο Κιάσο.

Αυτό ήταν. Δέσαμε με τη μία. Ο Σταύρος μου είπε για τα όνειρά του, για τα σχέδιά του, για την αγάπη του στην Ελλάδα, στους Έλληνες που ζούσαν εκεί, στα παιδιά μας του ελληνικού σχολείου, στην Ικαρία που κουβαλά πάντα μέσα του, μαζί του και παντού.






Αρχίσαμε τα σχέδια και τα όνειρα. Μπήκαμε και οι δυο στο ΔΣ της ελληνικής Κοινότητας του Τιτσίνο, ο Σταύρος Πρόεδρος, εγώ Γραμματέας και με τη βοήθεια όλων των μελών της κοινότητας, αλλά και με την πολύτιμη σύντροφό του την Γιασμίν, την ψυχή του χορευτικού του «Club Ikaria», οργανώσαμε ένα χορευτικό τμήμα που άφησε εποχή στο Τιτσίνο. Ο Αλέξης, η Ουρανία, η Μάρλις, η Αλεξάνδρα, η πανέμορφη κόρη του Σταύρου, όλοι μαζί και με όσους χορούς ήξερε ο καθένας μας, ξεσηκώσαμε το Τιτσίνο! Μάθαμε τους Ελβετούς να πίνουν, να τρώνε, να χορεύουν και να γλεντούν σαν Έλληνες! Εκτός από παραδοσιακούς χορούς, τους μάθαμε και τους λαϊκούς μας καημούς. Τους έγραφα τα τραγούδια μας σε γκρίκλις και τα τραγουδούσαμε χορεύοντας. Πόσες αναμνήσεις! Πόσες συγκινήσεις!






Εκδηλώσεις δεκάδες. Βροχή! Ποιητικές βραδιές που μιλούσαμε για τους ποιητές μας, ενώ απήγγειλαν ποίηση στα ελληνικά Έλληνες και Ελβετοί. Προβολές ελληνικών ταινιών. Ομιλίες για την ελληνική Γλώσσα που οργάνωνε ο Σταύρος, σε ιατρικά συνέδρια του Τιτσίνο, βραδιές γευσιγνωσίας και γιορτές κρασιού, χοροί με ελληνικές ορχήστρες, Μήνας με εκδηλώσεις για την Ελλάδα, βραδιές με ελληνικά μαγειρέματα, γκριλιάτες με κοψίδια, ελληνικά κρασιά και γλέντι με χορό... Τί να πρωτουθμηθώ; Τί να πρωτοαναφέρω;






Ο Σταύρος Ραντάς γεννήθηκε στην Ικαρία στις 9.2.1949. Μεγάλωσε και έζησε εκεί μέχρι που τέλειωσε και το Λύκειο. Στη συνέχεια πήγε στο Μιλάνο, όπου σπούδασε Ιατρική και Χειρουργική, με ειδικότητα στην Γενική Ιατρική και την Παιδιατρική.






Από το 1978 εργάζεται στην Ελβετία ως νοσοκομειακός γιατρός της γενικής ιατρικής. Ενώ το 1987 πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις του ελβετικού κράτους, στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Από το 1988 είναι μέτοχος ενός ιατρικού ιδιωτικού κέντρου πρώτα στο Κιάσο και ακολούθως στο Λουγκάνο, όπου εργάζεται ακόμα με την ειδικότητα της γενικής ιατρικής και της οικογενειακής ιατρικής.
Το 1994 ειδικεύεται και στην Omotossicologia e medicine biologiche στο Baden-Baden στη Γερμανία.






Παράλληλα κάνει επιστημονικές εργασίες:
-1978,βιολογικές βάσεις στην πράξη των αντιασθματικών φαρμάκων
-1984,εγκεφαλικά οιδήματα, μη τραυματικά, στην εξελικτική ηλικία
-1993,έρευνα στους αγροτικούς κινδύνους του αγροτικού πληθυσμού της Ικαρίας
-1994,αρχές στην πράξη των ομοιπαθητικών αμινοξέων στην αθλητική ιατρική

Αφήνω και κάποιες πληροφορίες στα ιταλικά για τους φίλους Ελβετούς που θα μας διαβάσουν, για τις πολιτιστικές δραστηριότητες του Σταύρου.

Lavori socio-culturali:
-1988-1991,medico sportivo per l'FC Chiasso (calcio), per il Mendrisiotto Nuoto, ciclismo e basket
-1990,insieme con il professor Pietro Giovanna di Varese crea il "Progetto 90" per controlli medico-sportivi di piccoli clubs e associazioni sportive
-collaboratore nell'istituto Egeo (Samos) sui fattori di rischio nelle popolazioni periferiche dell'arcipelago
-1992-1996,consigliere comunale a Vacallo,Ticino con compiti nella medicina di catastrofe e organizzazione delle urgenze pre-ospedaliere
-1993,promuove progetto di gemellaggio tra il comune di Chiasso,Ticino e l'isola di Ikaria
-1997-1999, vice-presidente di accademici Ikariani
-1997-2003,é stato attivo sull'isola di Ikaria aprendo un ambulatorio di Pronto Soccorso e insieme alla collaborazione del Comune di Rahes é stata instituita una guardia di salvataggio in acqua durante i mesi estivi. Inoltre ha creato un'associazione di volontariato sociale con promozione della salute e informazioni utili di primi soccorsi alla popolazione,la quale dal 2005 é gemellata con i Samaritani di Lugano-Cassarate
-2002,fondato lo Slow Food Simposio di Ikaria che contribuisce alla promozione della salute attraverso il buon mangiare (buono,pulito e giusto) e il buon vivere in generale
-2003,l'associazione samaritani di Ikaria ha ricevuto un riconoscimento per il lavoro di volontariato svolto dal President della Repubblica greco K.Stefanopoulos
-2004,lo Slow Food Ikaria diviene membro attivo dello Slow Food Internazionale con sede a Bra in Italia
-2004,fonda l'associazione culturale Club Ikaria (promozone di scambio culturale tra vari popoli e culture) a Lugano ed in seguito il gruppo di danze folcloristiche greche in Ticino
-2006,diviene Presidente della comunità ellenica del Canton Ticino

Εύχομαι από καρδιάς καλή συνέχεια σε όλους σας και καλή δύναμη! Κι αν δεν είμαι πια μαζί σας, η σκέψη μου είναι κοντά σας και η βοήθειά μου πάντα δεδομένη σε οτιδήποτε περνά απ' το χέρι μου. Σας άφησα το γιο μου εκεί άλλωστε, για να έχω έναν ακόμα λόγο να έρχομαι συχνότερα! :)