Ο Επιών Καιρός

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος και οι εκδόσεις “Οδός Πανός” σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του

«Ο Επιών Καιρός»

Η παρουσίαση θα λάβει χώρα στο βιβλιοπωλείο Πατάκη, Αθήνα, την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008, στις 7.00 μ.μ.

Ομιλητές, κατά αλφαβητική σειρά, οι:

α) Ξένια Γεωργοπούλου, Λέκτωρ Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πατρών
β) Ευαγγελία Μαραγγιανού-Δερμούση, Αναπλ. Καθηγήτρια Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών
γ)Ανδρέας Μαρκαντωνάτος, Επίκ. Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
δ) Νικόλαος Χρόνης, Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Διαβάζουν οι: Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Γιώργος Χρονάς

Βιβλιοπωλείο Πατάκη: Ακαδημίας 65, 106 78 Αθήνα, τηλ. 2103811850.

Χαμένος άλλοτε μέσα στη φύση, που την κατέχει καλά, κι άλλοτε στη γνώση, που η ζωή και η φύση, πάλι δίνει, κινείται σ' αυτά τα γεμάτα νύχτα ποιήματα. Ο έρωτας είναι το άλλο δυνατό θέμα του όπου κι εδώ αναζητεί την αλήθεια. Ο κόσμος, του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, είναι το τοπίο της ψυχής μέσα σ' αυτό των θεών. Νερά, θάλασσες, ποτάμια που κυλούν, φυτά και ζώα δένουν αρμονικά τον αέρα που σηκώθηκε και απλώνεται στον κάμπο. Στο φανταστικό δάσος των ψυχών. Λεπτομέρειες και πόνος πάνω από τα χαλάσματα που μες στην πανσέληνο φαντάζουν σκηνικό. Άλλοτε ταξιδεύει σε συγκεκριμένα τοπία κι άλλοτε σιωπά. Ένας καθρέφτης του δείχνει το πρόσωπο κι αυτός το περιγράφει σαν ζωγράφος που διχάζεται ανάμεσα σ' αυτό που είναι και σ' αυτό που φαίνεται. Μαέστρος της σιωπής -που απαιτεί το ποίημα- κινείται μέσα στο πλήθος χωρίς κανείς να τον αντιλαμβάνεται.
Όλα πια, είναι μπροστά του.

Γιώργος Χρονάς

Σκληρότεροι χειμώνες

Φθίνει η φύση.
Σαν ένα ξερό κομμάτι ψωμί
κάτω απ’ τα δάχτυλά μου.
Και σκέφτομαι πώς να το ξαναζυμώσω
απ’ την αρχή,
με τι μεθόδους κι αλχημείες δυνατές.

Φθίνει η φύση.
Σαν ένα κίτρινο φύλλο ξερό
κάτω απ΄ τα μάτια μου.
Λέω αν μπορώ να το σηκώσω
και να το κολλήσω στο κλαρί
σαν Πάνας που γιατρεύει
τις πληγές των δέντρων.

Φθίνει η αστραπή.
Το φως το γαλάζιο
όταν έπεσε στο σώμα μου
μ’ άφησε να τρέμω κι έφυγε
σαν αυταπάτη ξαφνική.
Πώς να μαζέψω αυτό το φως,
να το χαρίσω στους ωκεανούς;

Όταν γεννήθηκα, έσπειρα το ρύζι,
άνοιξα τις εισόδους των σπηλιών,
ξεγέννησα παιδιά των λιονταριών,
των λύκων, των ανθρώπων.
Αγνάντεψα τη θάλασσα ν΄ αφρίζει,
των βράχων τις ρωγμές και των βουνών,
τις ράχες μέτρησα των μυρμηγκιών
και των ανέμων τις φωνές στα ύψη.
Κατέβηκα στους κάμπους να περάσω
σκληρότερους χειμώνες από άλλους.

Μυστήριο ακόμη! Σαν να μην
έχω μάθει τίποτα.
Τα πάθη μου γερνούσαν γρήγορα,
σαν άλογα διέσχισαν τα σύνορα,
βορά σκληρών θηρίων, πονηρών.

Παναγιώτης Ηλιόπουλος
"Ο Επιών Καιρός", σελίδα 75.

Ο Πάνος Ηλιόπουλος είναι Λογοτέχνης. Καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας και Ισπανικής Γλώσσας. Αξιολογητής Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας. Master στην Ιστορία της Φιλοσοφίας. Υποψήφιος Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.