Πριν λίγες μέρες ξαναείδα την Γέρμα που παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα. Είχα γράψει πέρυσι αναλυτικά για την παράσταση, εδώ
Φέτος λοιπόν κατάφερα και πήγα πολύ νωρίτερα για να απολαύσω το ποτάκι μου με τη φίλη μου τη Βίρλε και τον Νίκο στο υπέροχο φουαγιέ του θεάτρου, το οποίο είναι ο πιο ζεστός και φιλόξενος χώρος που έχω δει σε φουαγιέ. Και φυσικά επισκέφτηκα και τα κορίτσια στα καμαρίνια. Στο μαγικό χώρο των καμαρινιών, με τα γάργαρα γέλια και τις ετοιμασίες των ηθοποιών, ανάμεσα σε σύνεργα μακιγιάζ, καθρέφτες, κοστούμια, καπέλα, βελούδα, μετάξια, ταφτάδες και άλλα τέτοια γοητευτικά και πανέμορφα, νιώθεις πως είσαι σε άλλον κόσμο. Κυριολεκτικά μαγικό... Για την παράσταση δεν λέω τίποτ' άλλο. Σας αφήνω να τη δείτε και να μου πείτε εσείς, αν έχω δίκιο που επιμένω ότι αξίζει τον κόπο να πάτε.
Θα πω όμως σύντομα για την Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, την κοπελιά που υποδύεται εξαιρετικά την Γέρμα. Την τρίτη φορά που θα ξαναπάω να δω την παράσταση θα σας πω πιο πολλά και για τα μελλοντικά σχέδια αυτού του ανήσυχου ηθοποιού, του Νίκου του Δαφνή.
Φέτος λοιπόν κατάφερα και πήγα πολύ νωρίτερα για να απολαύσω το ποτάκι μου με τη φίλη μου τη Βίρλε και τον Νίκο στο υπέροχο φουαγιέ του θεάτρου, το οποίο είναι ο πιο ζεστός και φιλόξενος χώρος που έχω δει σε φουαγιέ. Και φυσικά επισκέφτηκα και τα κορίτσια στα καμαρίνια. Στο μαγικό χώρο των καμαρινιών, με τα γάργαρα γέλια και τις ετοιμασίες των ηθοποιών, ανάμεσα σε σύνεργα μακιγιάζ, καθρέφτες, κοστούμια, καπέλα, βελούδα, μετάξια, ταφτάδες και άλλα τέτοια γοητευτικά και πανέμορφα, νιώθεις πως είσαι σε άλλον κόσμο. Κυριολεκτικά μαγικό... Για την παράσταση δεν λέω τίποτ' άλλο. Σας αφήνω να τη δείτε και να μου πείτε εσείς, αν έχω δίκιο που επιμένω ότι αξίζει τον κόπο να πάτε.
Θα πω όμως σύντομα για την Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, την κοπελιά που υποδύεται εξαιρετικά την Γέρμα. Την τρίτη φορά που θα ξαναπάω να δω την παράσταση θα σας πω πιο πολλά και για τα μελλοντικά σχέδια αυτού του ανήσυχου ηθοποιού, του Νίκου του Δαφνή.
%20(1).png)
.jpg)
8 σχόλια:
Ωραίο το "Θέατρο κάτω απ' τη Γέφυρα".
Ωραίος και ο Δαφνής ως ηθοποιός.
Έχει και το ατμοσφαιρικό που δεν θυμίζει Ελλάδα.
Είχα δει το "Άνθρωποι και ποντίκια", πριν από πολλά-πολλά χρόνια,
όπως και μία κωμωδία εποχής που ανέβασε μερικά χρόνια αργότερα, αλλά μου διαφεύγει ο τίτλος και ο συγγραφέας.
Ο Δαφνής θυμάμαι είχε τον ρόλο του αφηγητή.
Και τις δύο φορές ήταν υπέροχα.
Νομίζω πως μπορώ να σε εμπιστευτώ σε περίπτωση που τολμήσω κάποια εξόρμηση στην Αθήνα μέσα στις γιορτές...
Η διακόσμηση του χώρου μου αρέσει πολύ... την εγκρίνω!
Πώς είσαι, Μαριάννα;
The Hawk
Καλώς το μου!
To "Άνθρωποι και ποντίκια" είναι μια από τις καλύτερες παραστάσεις που έχει ανεβάσει ο Νίκος, όπως και το Γράμμα στον Ορέστη.
Η κωμωδία που λες, πρέπει να ήταν ή ο Μανδραγόρας ή ο Χαρτοπαίχτης αν ήταν πιο παλιά.
Πάντως και η Λοκαντιέρα που είδα πριν λίγο καιρό στο Βεάκειο ήταν απολαυστική.
Μπορείς να πάρεις την κορούλα σου και να πάτε να την δείτε. Βγάζει τρελό γέλιο. :)
Antoine
Καλώς το παλικάρι μας! Μακάρι να έρθεις και θα βρεις πολλά να χαρείς τις γιορτές στην Αθήνα.
Κατά τα λοιπά... όλα καλά. Πολύ το τρέξιμο και άγριοι ρυθμοί. Μαθημένη στη χαλαρή και ήρεμη Ελβετία, ζορίζομαι πολύ να προσαρμοστώ. Αλλά πού θα μου πάει...
Εσύ; Πώς πάει η Ανατομία και τα σχετικά; ;)
Ήταν ο Μανδραγόρας.
Τώρα που το είπες, το θυμήθηκα.
tanti bacci
Η Αθήνα είναι συχνός προορισμός. Αν θέλω κάτι να δω, δεν έχω κανένα ενδοιασμό να κάνω μικρά και μεγάλα ταξιδάκια στην πρωτεύουσα! Αλλά ο χρόνος δεν το επιτρέπει απολύτα.
Δυσκολεύεσαι, ε; Χιχι! Του χρόνου θα έχεις προσαρμοστεί τελείως!
Οι ανατομίες καλά πάνε, αλλά έχω διάβασμα... πολύ! Οι φοιτητές των άλλων σχολών μου πίνουνε καφέδες όλη μέρα και εγώ πάνω από τα βιβλία... γγκκρρρ! Προς το παρόν περιμένω τον Άγιο Βασίλη να έρθει (και φέτος πρώτη φορά που δεν του ζήτησα βιβλίο :Ρ)...
Κάνοντας μια μεταμεσονύκτια βόλτα μετά από μια έντονη μέρα(όλων των αποχρώσεων...)σταμάτησα στην πόρτα σου για ένα ποτήρι νερό...
Βρήκα πηγές αστείρευτες
και μόνο η σωματική εξάντληση με προδίδει στέλνοντάς με για ύπνο.
Πολλά θα πούμε πυστεύω με την πρώτη ευκαιρία...
Για σήμερα μόνο τούτο.
Με το Λόρκα με συνδέουν δεσμοί "αίματος"
αφού στην τρυφερή ηλικία των δεκαοχτώ μου,δικό του έργο έπαιξα για πρώτη φορά θέατρο...(από τότε δηλώνω μαγεμένη και με τα δυο...)
Θα πάω να τους δω,μόλις κατέβω Αθήνα.
Να είσαι καλά με όσους αγαπάς...
ΙΠΠΟΛΥΤΗ
Όταν ξαναπεράσεις έτσι αργά,μεταμεσονύκτια, σφύρα να κεράσω ποτάκι να τα πούμε με την ησυχία μας.
Ακριβώς οι ίδιοι δεσμοί αίματος με ενώνουν κι εμένα με τον Λόρκα και όχι μόνο... Με όλη την Ανδαλουσία. Με όλη την Ισπανία. Με όλη την ισπανόφωνη ποίηση. Αλλά ο Λόρκα είναι πάνω, πέρα και μακράν αγαπημένος.
Μεταφράζω ένα γεγονός ασύλληπτης ανοησίας για το επόμενο ποστ. Θα διαβάσεις και θα τα χάσεις. Πόσες φορές θα τον σκοτώσουν ακόμα;
Καλή βδομάδα! Χάρηκα που βρεθήκαμε.
Δημοσίευση σχολίου