Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ένας μπαξές γεμάτος αίμα είν' ο ουρανός και λίγο χιόνι...


Λουγκάνο σήμερα; Ζηλεύωωωωωωω... :( Ευχαριστώ πολύ Κάρλο μου!

Ο Ελεγκτής

Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σχοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω.

Μίλτος Σαχτούρης
Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο, 1958

Αχ, Κάρλο... πόσο επίκαιρο το ποίημα του Σαχτούρη σήμερα! Οι εικόνες της Γάζας ματώνουν την ψυχή μας και η σιωπή του χιονιού ταιριάζει με την παγωμάρα που μας κατέλαβε με την αποτίμηση και τα συγκεντρωτικά νούμερα των αθώων απωλειών. Κι ο ποιητής-ελεγκτής και κληρονόμος πουλιών, πρέπει και με σπασμένα τα φτερά να πετάει...

11 σχόλια:

sunday είπε...

Οι αποτιμήσεις είναι ενοχικές σε μια ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης να ξεχνάει ανησυχητικές καταστάσεις και πράγματα που δε βλέπει, ίσως για να μπορεί να προχωρήσει στην καθημερινότητά της. Με το τέλος του δελτίου η ζωή συνεχίζεται, αλλά όχι για όλους.

sunday είπε...

Καλημέρα δεν είπα...
Καλημέρα λοιπόν

Ανώνυμος είπε...

"Άνοιξη ήταν γλυκειά
και είχε λιώσει το χιόνι
μα ήσουν δίχως λαλιά
θλιβερό χελιδόνι"
Κ. Χατζόπουλος, Βραδινοί θρύλοι

Μηθυμναίος είπε...

Παίρνω μια χούφτα συννεφιά (σαν τη σημερινή) θα σφίξω την ψυχή μου και με σπασμένα φτερά θα φτάσω στ’ αστέρια…
Καλημέρα!

μαριάννα είπε...

sunday

Καλημέρα! Καλή χρονιά! Ποιητική τουλάχιστον! ;)

μαριάννα είπε...

Gaspard de la nuit

Σου 'χω πει ότι τον αγαπώ τον Χατζόπουλο ε; ;)
Ευχαριστώ πάντως...

Να είσαι καλά!

μαριάννα είπε...

μηθυμναίος

Καλημέρες και πολλά φιλιά, από μια συννεφιασμένη και υπέροχη γαλαζοπράσινη φαληριώτικη θάλασσα.

Ανώνυμος είπε...

"Τους ήχους της νύχτας ακούω,
την ερημιά που με έλκει,
τους κρυφούς στεναγμούς του πελάγους
που συσπώνται στο σώμα σου
και χορεύουν αλλόφρονα
διαφθείροντας δίχως προσχήματα
την τρέλα και τον θάνατο.."

Καλημέρα Μαριάννα
των υπέροχων εγγραφών σου..
Αγαπημένος κι εξαίρετος
ο Μίλτος Σαχτούρης..
Σε φιλώ..

Ανώνυμος είπε...

Μούχρωμα

Φυσάει τ’ αεράκι μ’ ανάλαφρη φόρα
και τες τριανταφυλλιές αργά σαλέβει·
στες καρδιές και στην πλάση βασιλέβει
Ρόδινο σούρουπο, ώρα μυροφόρα,
Χρυσή θυμητικών ονείρων ώρα
που η ψυχή τη γαλήνη προμαντέβει,
την αιώνια γαλήνη, και αγναντέβει
σα για στερνή φορά κάθε της γνώρα
αξέχαστη· ξανθές κρινοτραχήλες
αγάπες, γαλανά βασιλεμένα
μάτια ογρά και φιλιά και ανατριχίλες
και δάκρυα· πλάνα δώρα ζηλεμένα
της ζήσης που αχνοσβυέται και τελειώνει
σαν το θαμπό γιουλί που ολοένα λυώνει.-

Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε –με μόνη υπογραφή το Μ.- στο έκτο τεύχος του περιοδικού «Η τέχνη», και αργότερα στο περιοδικό Γράμματα της Αλεξάνδρειας.

μαριάννα είπε...

Τάκης Τσαντήλας

Καλησπέρα Τάκη μου.
Ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους!
Όντως ο Σαχτούρης είναι υπέροχος και κάθε φορά που τον διαβάζω νιώθω να ανακαλύπτω και κάτι νέο.
Να είσαι καλά!
Σε φιλώ...

μαριάννα είπε...

Gaspard de la nuit

Πολύ όμορφο Gaspard de la nuit! Πολύ ευαίσθητο, πολύ τρυφερό...
Ευχαριστώ θερμά! ;)