Ένας Ισπανός μιλά για τη χώρα του
Οι ακρογιαλιές, οι πλαγιές
κοιμούνται στον ξανθό ήλιο,
οι λοφίσκοι, οι κάμποι
ειρηνικοί, μόνοι, μακρινοί·
Τα κάστρα, τα ερημητήρια,
αγροτόσπιτα και μοναστήρια,
η ζωή με την ιστορία,
τόσο γλυκές στη θύμηση.
Εκείνοι, οι νικητές
αιώνιοι Κάιν,
απ' όλα με ξεριζώνουν.
Μ' εγκαταλείπουν στην εξορία.
Ένα θείο χέρι
η γη σου υψώθηκε στο κορμί μου
και εκεί η φωνή διέταξε
να μιλήσει η σιωπή σου.
Μόνο μαζί σου ήμουν,
σ' εσένα μόνο πιστεύοντας·
τώρα η σκέψη του ονόματός σου
δηλητηριάζει τα όνειρά μου.
Πικρές είναι οι μέρες
της ζωής, ζώντας,
μόνο μια μακριά αναμονή
στη σφοδρότητα των αναμνήσεων.
Μια μέρα, εσύ ελεύθερη πια
από το ψέμα εκείνων,
θα με αναζητήσεις. Όμως
Τί έχει να πει ένας νεκρός;
Luis Cernuda
Μετ: Μαριάννα Τζανάκη
Πριν από 2 χρόνια
%20(1).png)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου