Μικρού Μήκους, Μεγάλης Αξίας, από πατέρα και γιο Πιλάβιο! Και δεν είναι το θέμα μας η ασθένεια της εποχής, όπως είπε ο σκηνοθέτης και ο εξαίρετος ηθοποιός Παναγιώτης Μπουγιούρης στον ΑΝΤ1 σήμερα. Το θέμα είναι η τρυφερότητα και η υπομονή που ξεχνάμε να δώσουμε στους αγαπημένους μας... Μπράβο παιδιά! Μπράβο! Χίλια μπράβο! Στους χαλεπούς καιρούς της εκποίησης των αισθημάτων και της έκπτωσης των αξιών, η ταινία σας είναι ποίηση και μάθημα ζωής!
Παίζουν
Νίκος Ζωιόπουλος
Παναγιώτης Μπουγιούρης
Σκηνοθεσία
Κωνσταντίνος Πιλάβιος
Σενάριο
Νίκος Πιλάβιος
Κωνσταντίνος Πιλάβιος
Διεύθυνση Φωτογραφίας
Ζωή Μαντά
Μουσική
Χρήστος Τριανταφύλλου
Φωνητικά
Μαριαστέλλα Τζανουδάκη
3D Animation
Γιώργος Σπυρόπουλος
Μακιγιάζ
Ζωή Νοταρά
Ήχος
Θοδωρής Μπαμπούρης
Μιξάζ
Κώστας Βαρυμποπιώτης
Βοηθός Σκηνοθέτη
Χρήστος Ζαχαράκης
Βοηθός Οπερατέρ
Φώτης Σκουρλέτης
.jpg)
8 σχόλια:
Καλό Μήνα!
Με συγκίνησε η επιλογή σου σήμερα Μαριάννα.
Για όσους έχουμε βρεθεί πολλές φορές συμπρωταγωνιστές σε τέτοιες στιγμές, είναι θα έλεγα πραγματικά μεγάλης αξίας η συγκεκριμένη αποτύπωση.
Juanita La Quejica
Να είσαι πάντα καλά να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που έζησες μαζί τους. Σίγουρα η αγάπη και η φροντίδα που χάρισες θα τους κάνει να σου στέλνουν χαμόγελα-αστέρια από 'κει πάνω. Μακάρι όλοι οι γονείς να ευτυχήσουν φροντίδα και κατανόηση τόση, απ' τα παιδιά τους!
Καλό μήνα querida amiga!
αντε πάλι.. δάκρυσα ο κλαψιάρης.. τοσο πολλά σε τόσο λίγο.. μήπως τελικά θα έπρεπε όλοι να γράφαμε για να θυμόμαστε;
καλό μήνα:)
koulpa
Άσε... κι εγώ τα ίδια! Τσακίστηκα μετά και πήρα τους δικούς μου τηλέφωνο γεμάτη τύψεις που δεν τους βλέπω όσο συχνά θα έπρεπε.
Καλό μήνα κούλπα μου!
δεν κατάλαβα.
παγίδα τού 'στησε ο γέρος;
(χε χε)
drizzt
Είδες φατσόνι ο παππούς; Έτσι ακριβώς σε φαντάζομαι να κάνεις ως γεράκος παρέα με τον κουμπάρο! :Ρ Ούτε ψύλλος στον κόρφο των γιων σας δεν θα ήθελα να είμαι... :)))))
Αντίθετα θα ήθελα να είμαι στο απέναντι παγκάκι να το γλεντάω... ;)
Το αριστούργημα του Πιλάβιου διαρκεί μόνο 5 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα. Όταν έχεις κάτι να πεις, το λες, με ελάχιστες κουβέντες, πολλές σιωπές, και το τιτίβισμα ενός πουλιού. Και όσοι έχουμε χάσει τους γονείς μας ξέρουμε --ίσως λίγο καλύτερα-- ότι ο σκηνοθέτης λέει τα πάντα. Έχει πολύ καιρό να με συγκινήσει έτσι ο κινηματογράφος.
Σ΄ευχαριστούμε, Γητεύτρια.-Σ
-Σ
Καλέ μου -Σ, συμφωνώ μαζί σου. Πραγματικά πολύ τρυφερό και με επιτυχημένη σκηνοθεσία, όπου οι σιωπές, η αγκαλιά του γιου στον πατέρα, όχι της κόρης, που είναι πιο συχνή σαν εικόνα, αλλά και το τιτίβισμα του σπουργίτη στον καταπράσινο κήπο του κλασικού κτηρίου, δημιουργούν ένα σκηνικό μοναδικό όπου θες δε θες, ανακαλούνται χιλιάδες αναμνήσεις!
Την καλησπέρα μου κι ευχές για έναν χαρούμενο Φλεβάρη!
Δημοσίευση σχολίου