Η μεγάλη Κυρία του θεάτρου, μας άφησε χθες... Καλό της ταξίδι.
Πάνω από 60 χρόνια υπηρέτησε το θέατρο, η μεγάλη ηθοποιός και αγωνίστρια. Με τόση συνέπεια και πίστη στην ποιότητα, όση και στους αγώνες για την ελευθερία και το μέλλον του τόπου της. Γεννήθηκε στην Κρήτη πριν 90 χρόνια και υπήρξε μια από τις λαμπρότερες παρουσίες στο χώρο του θεάτρου μας. Πόσα της χρωστάμε! Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη...
%20(1).png)
.jpg)
22 σχόλια:
Τελευταία υπόκλιση! Τελευταία αυλαία!
Αλλά και παράλληλα με την καλλιτεχνική της δράση, συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά του ξένου κατακτητή. Κι απ’ ότι διάβασα, δεν το ήξερα φυσικά (πόσα πράγματα δεν ξέρουμε…) Στο σπίτι της, στην Αγία Ελεούσα, τυπώθηκε και το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Στον Εμφύλιο εξορίστηκε στη Μακρόνησο και το Τρίκερι. Συνελήφθη πάμπολλες φορές, ενώ αυτοεξορίστηκε στην περίοδο της χούντας.
Σχεδόν τίποτα, καθώς καταλαβαίνεις, Μαριάννα…
μηθυμναίος
Επειδή έλειπες Στράτο μου πολλά χρόνια απ' την Ελλάδα, γι αυτό. Φυσικό είναι να έχεις χάσει πολλές λεπτομέρειες, συγκινητικές, του μεγαλείου και της συμμετοχής, στους αγώνες του τόπου, πολλών καλλιτεχνών μας. Εμείς που τα ζήσαμε εκ του σύνεγγυς, τα μαθαίναμε, γι αυτό και νιώθουμε την ανάγκη να κατευοδώσουμε τους αγαπημένους, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης.
Μετά τη Δημητριάδη και τον Τζαβέλα, άλλος ένας άνθρωπος της ΤΕΧΝΗΣ έφυγε...
Όμως και οι 3 είναι μαζί μας με τους αγώνες και το έργο που μας άφησαν παρακαταθήκη...
Στους καθημερινούς αγώνες είναι μαζί μας η μνήμη τους...
Μια γυναίκα, ηθοποιός και αγωνίστρια, που πρόσφερε τόσα πολλά σ΄αυτό τον τόπο. Κι όμως, τουλάχιστον όπως άκουσα στις ειδήσεις, εκτός από τον πρωθυπουργό που, θεσμικά, έτσι όφειλε να κάνε, μόνο ένα κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, έστειλε στεφάνι στην κηδεία της. Μακάρι να έκαναν λάθος στις ειδήσεις. Αν όχι....Έλεος πια!
Rizobreaker
Πράγματι Rizobreaker. Και οι τρεις! Αξέχαστοι...
Να 'σαι καλά!
Ανώνυμε, επειδή βλέπω πολύ κρατικά κανάλια, η αλήθεια είναι πως την τίμησαν και αναφέρθηκαν εκτενώς στην ζωή και την προσφορά της. Εν αντιθέσει...
Αυτό που λες με τα στεφάνια, αν όντως συμβαίνει, πραγματικά πολύ λυπάμαι και θα σου εκμυστηρευτώ ότι τίποτα πια δεν με ξενίζει στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Την καλησπέρα μου
Για τα κρατικά κανάλια έχεις δίκιο. Θεώρησα όμως απαράδεκτο αυτό που άκουσα στις ειδήσεις σχετικά με τα κόμματα και τα στεφάνια. Και πάλι λέω, αν δεν έγινε κάποιο λάθος.
Καλησπέρα κι από μένα.
Γεια σου Μαριάννα.
Την Κυριακή έχουμε και την επέτειο του Νίκου Ξυλούρη.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε? Αυτός και τα τραγούδια του θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας.
(Μάνα κι αν ‘ρθούνε οι φίλοι μας, κι αν ρθούνε οι γεδικοί μας να μην τους πεις κι απόθανα να τους κακοκαρδίσεις………….) Άσχετο με το θέμα σου, μα νομίζω πως οι μεγάλοι καλλιτέχνες βαδίζουν πλάι, πλάι στη ζωή και στο θάνατο.
*******************************
Σε ευχαριστώ πολύ για το email που μου έστειλες. Το προώθησα σε όλες τις επαφές μου.
Την καληνύχτα μου.
Την είδα στο θέατρο Εμπρός στου Ψυρρή
πριν 5-6 χρόνια σε ένα μονόπρακτο διάρκειας 1.5 ώρας. Εκτός απο εξαίρετη ηθοποιός ήταν η ζωτικότητά της τόσο δυσανάλογη με την ηλικία της...
πρεσβύωψ
Χαίρομαι που, όπως λέτε, τίμησαν την Αλέκα Παϊζη τα κρατικά κανάλια. Αλλά το έκαναν για άλλη μια φορά χωρίς πρόγραμμα. Ανακοίνωσαν έγκαιρα πότε και τι θα προβάλλουν; Δεν νομίζω. Έτσι δυστυχώς εγώ κι άλλοι/ες το χάσαμε.
Αλλά τουλάχιστον την τίμησαν. Για τη μεγάλη Δανάη (επίσης μεγάλη καλλιτέχνιδα και αγωνίστρια) που επίσης έφυγε πρόσφατα, φοβάμαι ότι δεν πρόβαλαν τίποτα άλλο πέρα από τα 3λεπτα βιντεάκια. Η ίδια η Μπήλιω Τσουκαλά δήλωσε στον αέρα ότι η τελευταία συνέντευξη της Δανάης στην εκπομπή της ΣΒΗΣΤΗΚΕ! Το πιστεύετε; Αυτά που συνέβαιναν στην ΕΡΤ το '70 συμβαίνουν και το 2009... Έσβησαν εκπομπή του 2004, η οποία μάλιστα περιείχε τη συνέντευξη μιας τόσο σπουδαίας γυναίκας. Και η κ. Τσουκαλά συμπλήρωσε με ένα χαμόγελο "συμβαίνουν αυτά"... ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;
(Εγώ την έχω εκείνη την εκπομπή στο αρχείο μου; Να τους τη στείλω ή δεν τους αξίζει;)
giannis kazanis
Καλησπέρα Γιάννη μου. Ναι ρε γμτ. Πέρασαν τόσα πολλά χρόνια...
Κι όμως ο κόσμος τον αγαπάει πάντα το ίδιο!
Να 'σαι καλά Γιάννη!
πρεσβύωψ
Συμφωνώ εντελώς. Εκείνο που λάτρευα στην υπέροχη αυτή γυναίκα, ήταν η γλυκύτητα, η πραότητά της και μια φυσική ευγένεια που καθήλωνε και βαρβάρους. Αυτά είναι χαρακτηριστικά πραγματικά σπάνια. Το να είσαι γλυκός άνθρωπος και όχι γλυκερός, είναι κάτι που προσπαθώ να το εξηγήσω σε κάποιες φίλες μου στρίντζες και δεν το καταλαβαίνουν.
Η Αλέκα Παΐζη είναι το επιχείρημά μου και το ιδανικό παράδειγμα.
Καλησπέρες πρεσβυωπάκι!
Rena Fan
Έχεις δίκιο απόλυτο Αποστόλη. Ασυντόνιστα ήταν όλα και απροειδοποίητα, αλλά πες ότι υπάρχει η δικαιολογία του αιφνίδιου. Για την Μπίλιω όμως και το σβήσιμο της εκπομπής, περίμενες διαφορετική αντίδραση από την Μπίλιω, θου Κύριε; :) Ειλικρινά σπάνια βλέπω την εκπομπή της. Δεν την αντέχω, ούτε με σφαίρες.
Έχω μια εξαιρετική συνέντευξη της Δανάης στην Υπεράσπιση
Δεν ξέρω αν έχεις δει αυτήν την συνέντευξη στον Δαυίδ Ναχμία. Προσωπικά έκλαψα κάμποσες φορές. Ειδικά στο τρίτο βιντεάκι που μιλάει για την δικτατορία της Χιλής και τις φρικαλεότητές της και αναφέρεται στο αηδόνι τον Victor Jara και πόσο τον βασάνισαν, τεμαχίζοντάς τον ζωντανό! Συγκλονιστική η περιγραφή, όπου μου έβγαζε εκτός από δάκρυα και άγρια ένστικτα. Να βράζει στα καζάνια ο Πινοτσέτ μαζί με τον Φράνκο αιώνια... και με κάποιους άλλους δε λέω! :)
Ευτυχώς που υπάρχει το YouTube και δεν εξαρτάται πια ο κόσμος από την ανευθυνότητα και την ποιότητα αυτών που ΣΒΗΝΟΥΝ μια Δανάη ή των άλλων που αφήνουν 10 χρόνια στο ράφι μια συνέντευξη του Ασλάνογλου!!!! Και το ομολογούν με την ίδια απάθεια, αυτήν της Μπίλιως. Μιλάω για Λάλα-Ταγματάρχη... που πήραν τη συνέντευξη και την έβγαλαν στον αέρα μετά θάνατον. Την είχαν ξεχάσει λέει... Κι όταν βρήκαν τον μεγάλο ποιητή από μέρες νεκρό, το... θυμήθηκαν!!!! Αυτή η χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα... Άστα...
Καλησπέρες και να 'μαστε καλά να τα αντέχουμε. :)
Ναι, υπάρχει η δικαιολογία του αιφνίδιου, αλλά φοβάμαι ότι καταντάει δώρον άδωρον. Έτσι είχε γίνει και τον Σεπτέμβρη, όταν πέθανε η Βέρα Ζαβιτσιάνου και έδειξαν απροειδοποίητα την κ. Κούλα. Γιατί δεν προγραμματίζουν τα συγκεκριμένα αφιερώματα την επόμενη εβδομάδα, να το γράψει και η Ραδιοτηλεόραση (όχι ότι είναι πάντα ενημερωμένη, αλλά λέμε τώρα) και να το μάθουν και να το δουν όσοι/ες ενδιαφέρονται. Τόσο δύσκολο είναι να το σκεφτεί κάποιος νους εκεί στην ΕΡΤ αυτό το πράγμα;
Ναι, την ξέρω τη συνέντευξη αυτή. Πραγματικά πολύ συγκινητικό το απόσπασμα για τον Jara. Έχω πολύ υλικό με Δανάη και σκοπεύω να το ανεβάσω σιγά-σιγά στο youtube. Τον πρώτο καιρό φοβόμουν γιατί υποτίθεται ότι είναι παράνομο και δεν ήθελα μπλεξίματα. Τελικά όμως συνειδητοποίησα πως αφού δεν κάνουν οι φορείς τη δουλειά τους, πρέπει να την κάνουμε εμείς!
Rena Fan
Συμφωνώ με την κριτική σου. Συχνά κι εγώ αναρωτιέμαι ποιοί εγκέφαλοι κανονίζουν...
Όσον αφορά το ανέβασμα αρχειακού υλικού και την παρανομία... ας ψάξουνε να βρούνε μέσα στα δισεκατομμύρια των χρηστών ποιός ανεβάζει τί... και εν τέλει τα στοιχεία των ΙΡ τα έχει το youtube και δεν τα δίνει, αλλά και ποιός θα τα ζητήσει; Από την άλλη, τέτοιες προσφορές είναι ανεκτίμητες, αλλά απευθύνονται σε ειδικό κοινό. Νομίζεις πως εμείς τους αφορούμε; Ούτε να μας φτύσουνε! Αν έβαζες τίποτα πιασάρικο, ίσως... :)
Ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να δώ για πρώτη φορά το αφιέρωμα στη Δανάη. Ευχαριστώ.
Πρεσβύωψ
Mαριάννα: Μιλάω για Λάλα-Ταγματάρχη... που πήραν τη συνέντευξη και την έβγαλαν στον αέρα μετά θάνατον.
5 χρόνια μετά, η συνέντευξη του Ασλάνογλου... Kάτι συμπτώσεις όμως!
Και την συνέντευξη με τον Οκτάβιο Παζ δεν είχε δημοσιεύσει όσο ο ποιητής ήταν εν ζωή... κι αυτή μετά θάνατον την ξέθαψε ο Λάλας. Και, καλά, ας πούμε ότι δεν είχε εκτιμήσει την μεγάλη αξία του Ασλάνογλου. Αλλά ούτε και του Παζ; Ο ίδιος γράφει ότι είχε κάνει αμάν να του πάρει τη συνέντευξη:
ένας χρόνος μετά θάνατον
...και αναρωτιέμαι η αθώα κορασίς: γιατί άλλοτε μεν προτιμά να δημοσιεύει χωρίς καθυστέρηση συνεντεύξεις από καταργημένους βασιλείς, αδιάφορους - έως και επικίνδυνους - ανθρώπους (όπως έκανε με τον Γλύξμπουργκ: "Ο Κωνσταντίνος μιλάει για όλα" ή με τον Λεπέν) και άλλοτε να θυμάται τις συνεντεύξεις που ...πήρε από ανθρώπους με αξία, μετά το θάνατό τους;;;
A, τώρα που το θυμήθηκα... έχω κι εγώ μια συνέντευξη. Την είχα πάρει από τον Χάρολντ Πίντερ όταν είχε έρθει στην Αθήνα.
...αλλά πού την έχω; πού την έχω καταχωνιάσει βρε γμτ... Θα την βρω, όμως! πού θα μου πάει; Την είχα καθυστερήσει εξεπιτούτου, για να την βγάλω μόλις ανεβεί ξανά σε αθηναϊκή σκηνή "Ο εραστής" του...
Kατερίνα σ-Μ
Καλά γιατί δεν θυμάσαι πού έχεις καταχωνιάσει τη συνέντευξη του Πίντερ; Αφού πέθανε λέμε.
Γι αυτήν του Οκτάβιο Παζ δεν το ήξερα και προβληματίζομαι τώρα.
Μάλιστα.
Φυσικά δεν μπορώ ν' απαντήσω στις απορίες της αθώας κορασίδος, αλλά με έβαλες σε σκέψεις απόψε.
Ευχαριστώ πολύ και για το άρθρο. Ενδιαφέρον έτσι κι αλλιώς. Αν δεν ήταν και σιτεμένη η συνέντευξη... σαφώς θα ήταν καλύτερα, αλλά ποιός τα κοιτάει αυτά σήμερα;
Ο καημένος ο Ασλάνογλου έστηνε αυτί στο ραδιόφωνο κάθε μέρα ν' ακούσει τη συνέντευξη κι αυτή ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ λέει στο ράφι...
Τί άλλο θ' ακούσουμε ρε παιδί μου;
Mα επειδή πέθανε θα την βγάλω. Θέλω να γίνω λάλας στη θέση του Λάλα. Μόνον αυτός θα τις βγάζει ...μετά θάνατον;
Kατερίνα σ-Μ
Λες να μπερδεύονται μωρέ μες στα κουλτουρόχαρτα, τα δοκίμια και τις φιλοσοφικές μελέτες της Άννας Βρούβα;
Δεν ξέρω αν 'τούτες τις μέρες ο άνεμος με κυνηγά', αλλά σαφώς κάτι θέλω να βγάλω από την ψυχή μου και να το καταθέσω εδώ, στη φιλόξενη και φιλική γωνιά της Μαριάνας.
Από τη στιγμή που διάβασα το σχόλιο του giannis kazanis, στο οποίο αναφέρεται και στην επέτειο θανάτου του Νίκου Ξυλούρη, κάτι λεπτελίλεπτα μικρά κλειδιά, άρχισαν ν' αγγίζουν κάποιες πολύ λεπτές μνήμες και αρχεία του μυαλού μου.
Δεν χρειαζόμουν καμία Μπήλιω Τσουκαλά ή κάποιο κανάλι της κρατικής μας τηλεόρασης, για να μου θυμίσει με τρόπους επετειακούς τη μέρα που 'έφυγε' ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Αρχές Φλεβάρη ήτανε του 1980, μόλις μια μέρα μετα τα -κάποια εφηβικά- γενέθλιά μου. Λίγους μήνες αργότερα, έσβησε και ο πατέρας μου, στα 59 του, από ραγδαίο καρκίνο του πνεύμονα.
Θαύμαζα και εκτιμούσα / εκτιμώ απέραντα τον Ξυλούρη. Τη διαχρονική φωνή του, το ήθος, τη λεβεντιά και την αξιοπρέπεια που ανέδυε η όλη παρουσία και πορεία του.
Από τότε, και μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο, στις 9 / 2, εγώ τιμώ και τις δυο τούτες οικείες μου απώλειες. Με τη μορφή τουυ Αρχάγγελου να υπερέχει ως σύμβολο, αλήθεια, ταύτιση και σημείο ελεύθερης και δημιουργικής ψυχής. 29 χρόνια, λοιπόν, έχουν περάσει (;)
Χίλια συγνώμη γι' αυτήν την κάπως "βαριά" ανάρτηση / σχόλιο / εκμυστήρευσή μου.
Και, Μαριάνα, αν το βρεις πολύ βαρύ, σβήστο, μην το δημοσιεύεις και ψυχοπλακωθούμε όλοι εδώ!
Απλώς, θα κλίσουμε συμμαχικά και συνωμοτικά το μάτι στα ψυχοπλακωτικά και... πάμε γι' άλλα...
Δημοσίευση σχολίου