Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Mε πόση αγριότητα και σε πόσο βασανιστική ώρα βγαίνουν τα είκοσι σου χρόνια απ' τη φωτογραφία για να μου ζητήσουν λογαριασμό.


Charlotte Casiraghi

Σαρανταριά

Mε πόση αγριότητα και σε πόσο βασανιστική ώρα
βγαίνουν τα είκοσι σου χρόνια απ' τη φωτογραφία
για να μου ζητήσουν λογαριασμό.
Στα μάτια τα πληγωμένα από το φως
στηρίζεις τη ματιά των σκιών μου,
στην αυθάδεια των προφητειών σου
απαξιώνεις την αφοσίωσή των αναμνήσεών μου,
στο διάφανο δέρμα
κατακλύζεις την κόπωση του δέρματός μου
και ορίζεις τα χρόνια μου με προδοσίες.

Μην σκανδαλίζεις περισσότερο,
να μιλήσουμε αν θέλεις,
διάλεξε εσύ τα όπλα και τον τόπο
της συζήτησης,
και περίμενε να φύγουν
οι καλεσμένοι από το κρύο δείπνο
των σαράντα μου χρόνων.
Με εξαερώσεις,
σαν τα βρώμικα νερά από τις λακούβες
πλησιάζουν στα σύννεφα,
θα περπατήσω μαζί σου
μέχρι την πλατεία της νιότης σου.
Εκεί υπάρχουν τα υπέροχα
δέντρα των επιστημών και των γραμμάτων
με τα λόγια τους, στο μήνα Μάιο,
και τη σειρά των αριθμών
στην όχθη του χρόνου,
πιο κοντά στις προσθέσεις παρά στις διαιρέσεις.

Φαντάζομαι τη φωνή σου, υποθέτω τον αέρα
- γιατί μερικές φορές επιστρέφει μέχρι τα χείλη μου
τις νύχτες τις αποπνικτικές -
με τον οποίον επιβεβαιώνεις
ότι ολόκληρη η ελευθερία είναι ένα βράχος,
που δεν λείπουν ο άνεμος και οι αιτίες,
αλλά η θέληση στο πηδάλιο,
για να φωνάζω μετά ότι η συνείδησή μου
είναι πια ρούχο απλωμένο,
λέξεις βαλμένες να στεγνώσουν.

Θα έχεις δίκιο. Δεν λέω
ούτε το μισό απ' αυτό που νιώθω.
Αλλά να θυμάσαι ότι η μοναξιά μου,
αυτή που καίει στη λάμπα μου της εξαφάνισης,
είναι η σιωπή για λόγους κοινωνικούς.
Και μπορείς να με καταλάβεις:
οι γυναίκες μου κοιμισμένες,
το ερμάρι των ανυπεράσπιστων πλοίων,
ένα τηλέφωνο παλιό...,
όλες οι διαγραφές φαίνονται
στην ανησυχία να υποφέρεις
εν όψει μιας ζωής κενής.

Ήδη εξωθείς τις σκιές μου με το φως σου
κατανόησε τη σιωπή μου στα θαυμαστικά σου.
Επειδή ξέρεις ότι ξέρω
την εύθραυστη πλευρά της αναίδειας,
αυτό που υπάρχει στη μίμηση της ασφάλειας σου,
τη βεβαιότητα ότι προέρχεται από τους άλλους
για να παραγκωνιστείς
από την λαχτάρα να είσαι η επιλογή,
από την επιθυμία να αρέσεις,
μέχρι που ζεις με τις φήμες σε πολλές περιπτώσεις.

Θα δεχτώ τα παράπονα, αν εσύ μου αναγνωρίσεις
τη νομιμότητα της απάτης.

Τώρα που χρειάζομαι
να σκεφτώ αυτό που πιστεύω
στην αναζήτηση ενός πεπρωμένου υποφερτού,
πλησιάζω σε σένα,
γιατί ήξερες να διαχειριστείς τους δισταγμούς σου.
Όταν θα έχεις την ηλικία που πλησιάζει,
θ' αποδεχτείς τις εποχές με τις δαντέλες,
το δέρμα το παλιό κι ανθεκτικό,
τον χαμηλό τόνο της φωνής
και την κουρασμένη καρδιά που επιλέγει
σκιές όρθιες ή φως γονατιστό.

Μετά από αυτό που είδα κι αυτό που εσύ θα δεις,
δεν είναι ένα κακό αποτέλεσμα, σου τ' ορκίζομαι.
Χαμήλωσε μαζί μου καθημερινά,
έλα μέχρι τα τοπία τα αληθινά
σ' αυτά που συζητάμε,
και θα μ' ευγνωμονείς
για το δύσκολο έργο της επιβίωσής σου.

Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη

9 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Μια μικρή επίσκεψη...
ένα ωραίο ποίημα,
μια πολύ καλή μετάφραση!
Πάντα όμορφες!

Υιώτα
Αστοριανή
ΝΥ

μαριάννα είπε...

Καλησπέρα Αστοριανή μου!

Να 'σαι καλά. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει.

Καλό ΣΚ! Ελπίζω τα χιόνια σας να είναι στο τέλος τους...:)

Μηθυμναίος είπε...

Θαυμάσιο ποίημα! Ωδή στην ομορφιά και στον Έρωτα!
Τέλεια, ως συνήθως, η μετάφρασή σου Μαριάννα.
Καλά να περνάς!!!

μαριάννα είπε...

Μηθυμναίος

Καλώς τον! Χαίρομαι που σου άρεσε. Η γνώμη σου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα αφού μιλάς τόσο καλά ισπανικά. Οπότε η κριτική σου, θετική ή αρνητική, να ξέρεις είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

Καλό ΣΚ! Φιλιά!

koulpa είπε...

έχω αρχίσει να ξεπερνώ λίγο τη φοβία μου με τα ελεύθερα κειμενα..:):)
ωραίο.. αχ.. και επίκαιρο για μένα.. μετά από ένα σωρό μετακομίσεις.. μιά φωτογραφία μου βρέθηκε δίπλα στην είσοδο.. με υποδέχεται.. περίπου όπως στο ποίημα.. και περίπου αυτά σκεπτόμουν προχτές που την ξαναπρόσεξα.. είναι 30 ετών.. κι όμως μια και δεν έχω καθρέπτη κοντά.. εξακολουθώ να με αναγνωρίζω.. όχι τόσο τολμηρό.. με λιγότερες γνώσεις.. μια και έμαθα ότι είναι ένα σωρό πράγματα που δε ξέρω.. κι άλλα τόσα τα ξέχασα.. όχι τόσο δυνατό.. όχι τόσο υγειή.. αλλά το ίδιο καλά..:):)
αν δε με κάνεις ποιητή.. μπορεί τελικά να με κάνεις αναγνώστη..:):)
καληνυχτούδια:):)

μαριάννα είπε...

koulpa

Ενδιαφέρουσα η διάσταση που δίνεις. Φαντάσου όμως στα σαράντα και κάτι, να είσαι ερωτευμένος με 20άρα και να κοιτάς τη δική της φωτογραφία! Κι ενώ την θέλεις κολασμένα, σε τσακίζουν τα χρόνια και η ευθύνη που κουβαλάνε.

Καληνύχτα! :)

koulpa είπε...

μμμ μεγάλος φόβος αυτός.. κυρίως της σύγκρουσης.. μεταξή πρέπει και θέλω.. και είναι ηθικό το θέμα.. μπορεί η πήρα τελικά να μην είναι copyright του μεγαλήτερου.. παιζει μεγαλήτερο ρόλο πως έχεις επεξεργαστεί τις εμπηρίες σου μεγαλόνοντας.. και όχι μόνο το πλήθος τους.. αλλά έτσι έχουμε μάθει.. κι εγώ έχω κι άλλο ένα κόλλημα.. αν και δεν έχω παιδιά.. μπαίνω στη θέση των περίπου συνομίληκών γωνέων της..:):)
κάτι έχω σήμερα..:):)
ξανακαληνύχτα:):)

μαριάννα είπε...

koulpa

Μια χαρά σε βρίσκω. Σωστότατο. :) Αλλά κι ο ποιητής, αστέρι, έτσι; Αν προσέξεις κάποιες λεπτομέρειες στα λόγια του... απίστευτος άνθρωπος, απίστευτος άντρας.

μαριάννα είπε...

Το Αντρας με Α κεφαλαίο! :)