Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Qui - Nomadi




ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟ

Κάποτε με τρένο σε ταξίδι μακρινό
Δεν μπόρεσα μάτι να κλείσω
Έχοντας στο νου το σπιτικό κρεβάτι
Απόψε γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ
Στου σπιτιού μου το κρεβάτι;

Μελίχ Τσεβντέτ Αντάι
Μετ. Έρμος Αργαίος



Qui - Nomadi

Sentimi pulsare fino a quanto il fiato ferma il tuo pensiero prima che si infranga
E lasciami filtrare lento e indisturbato fammi riposare lascia che io rimanga qui
Toglimi lo sguardo toglimi il respiro togli i tuoi pensieri da una bocca che non può parlare
Senza più ferire senza più sparare senza più tagliare senza fare male
Ma lasciami qui
Qui
Lasciami qui
Perché qui
Qui c’è un tetto di stelle
E un oceano di pelle
E un deserto di voci
E un tepore di baci
Perché qui
Qui non passa più niente
Qui non passa la gente
Qui non passa che il tempo
E si scioglie in un momento
Perché qui
È passato l’amore ad un passo da me
Tienimi sul cuore fino a quando passa questa mia paura questo mio terrore
Di guardarti dritto in fondo agli occhi e di scoprire ciò che pensi veramente tu di me
E lasciami qui
Qui
Tu lasciami qui
Perché qui
Qui c’è un tetto di stelle
E un oceano di pelle
E un deserto di voci
E un tepore di baci
Perché qui
Qui non passa più niente
Qui non passa la gente
Qui non passa che il tempo
E si scioglie in un momento
Perché qui
È passato l’amore ad un passo da me

H μετάφραση, αφιερωμένη στην Χουανίτα, το μουσικό μου ταίρι.

Άκου πόσο χτυπά τρελά η καρδιά μου, μέχρι να σταματήσει η ανάσα στη σκέψη σου,
πριν να κοπεί εντελώς
Κι άσε να με διαπεράσει αργά και ανενόχλητη, λύτρωσέ με, άσε με να μείνω εδώ
Πάρε μου το βλέμμα, πάρε μου την αναπνοή, βγάλε τη σκέψη σου από ένα στόμα που δεν
μπορεί να μιλήσει
Χωρίς πια να πληγώνει, χωρίς πια να σκοτώνει, χωρίς πια να κομματιάζει,
χωρίς να κάνει κακό

Μα άσε με εδώ
Εδώ
Άσε με εδώ
Γιατί εδώ
Εδώ υπάρχει μια στέγη μ' αστέρια
Κι ένας ωκεανός από δέρμα
Και μια έρημος από φωνές
Και η ζεστασιά των φιλιών
Γιατί εδώ
Δεν περνά πια τίποτα
Δεν περνούν άνθρωποι
Δεν περνά ο χρόνος
Και λιώνει σε μια στιγμή
Γιατί εδώ
Πέρασε ο έρωτας μόλις ένα βήμα από μένα

Κράτησέ με στην καρδιά μέχρι να περάσει αυτός ο φόβος μου,
αυτός ο τρόμος μου
Για να σε κοιτάξω ίσια, βαθιά στα μάτια και να ανακαλύψω αυτό που αληθινά
σκέφτεσαι για μένα

Κι άσε με εδώ
Εδώ
Άσε με εδώ
Γιατί εδώ
Εδώ υπάρχει μια στέγη μ' αστέρια
Κι ένας ωκεανός από δέρμα
Και μια έρημος από φωνές
Και η ζεστασιά των φιλιών
Γιατί εδώ
Δεν περνά πια τίποτα
Δεν περνούν άνθρωποι
Δεν περνά ο χρόνος
Και λιώνει σε μια στιγμή
Γιατί εδώ
Πέρασε ο έρωτας μόλις ένα βήμα από μένα

2 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Πολύ όμορφο!!! Δεν καταλαβαίνω ιδιαίτερα τι λέει, αλλά μου αρέσει! Ευχαριστώ.
(Στην Γλασκώβη λέει ο Δ ζεστάθηκε, ενώ στο Newcastle ήταν με χειμωνιάτικο πουλόβερ και μπουφάν, κουμπωμένος μέχρι τον λαιμό. Και εμείς εδώ ψηνόμασταν. Τί είναι καλύτερο; Αναρωτιέμαι... Πότε πας εσύ;)

μαριάννα είπε...

Juanita La Quejica

Κι εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το κομμάτι αυτό των Nomadi. Είναι από τον φετινό τους δίσκο το Allo Specchio(Στον καθρέφτη). Δυστυχώς είναι το καλύτερο του δίσκου, μακράν.
Α, είναι ο Δ Γλασκώβη; Με το καλό να γυρίσει επιτυχώς! ;)
Φεύγω την Παρασκευή στις 19. Και μετά στις 22, φεύγω από Λουγκάνο. Καταλαβαίνεις τί ετοιμάζω από μουσική, γιατί θα γράψω πάνω από 6.000χμ. Είναι σαφές ότι θα έχω και μπουφάν και αδιάβροχο και κανένα μποτάκι καλοκαιρινό. Και στο Λουγκάνο, τώρα μια βδομάδα βρέχει, μου έλεγε ο γιος μου. Πάντως μια και ρωτάς, είμαι του χειμώνα και δη του φθινοπώρου. Ζυγός γαρ. ;) Τη ζέστη τη μισώ... Εσύ τί προτιμάς;