Είναι τα δάκρυα της γης που κάνουνε τα γέλια της ν' ανθούνε.
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Τα παραστρατημένα πουλιά
Μετ. Μάκης Ανταίος
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Τα παραστρατημένα πουλιά
Μετ. Μάκης Ανταίος
Rabindranath Tagore
Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
7 σχόλια:
Ότι και να πεις είναι λίγο μπροστά στο μεγαλείο του στίχου...
Κούκε μου, ο Ταγκόρ έχει μια τόσο συγκινητική ευαισθησία που αφοπλίζει, συγκλονίζει, πονάει...
Αν δε, μπορούσαμε να διαβάσουμε αυτά που γράφει στη γλώσσα του, στη μπενγκάλικη διάλεκτο, τότε όπως γράφει ο μεταφραστής του, θα ήταν πραγματική μουσική...
Καλησπέρες
omorfo... lito kai periektiko :)
Θαυμάσιος στίχος!!! Πράγματι αφοπλίζει, συγκλονίζει, πονάει...
Ναι πονάει, ιδίως...
Τι άλλο μπορείς να πεις.
Μαριάννα ό,τι καλύτερο!
Φιλάκια!
Mafalda
Γεια σου κοριτσάκι! :) Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! Βρέχει βρε στο χωριό σας; Θα περάσω σε λίγο απ' τα μέρη σου. ;)
Μηθυμναίος
Ειδικά τώρα με τα καμμένα Στράτο είναι πολύ επίκαιρος στίχος. Γι αυτό μας συγκινεί...
Φιλιά!!!
Ακριβώς αυτό εννοούσα κι εγώ, Μαριάννα μου, μ' αυτό το σιωπηλό... "ιδίως"
Να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου