ΕΠΕΤΕΙΟΣ(2004)
Αν διαρκεί ήδη δέκα χρόνια
η πρώτη μας νύχτα,
δεν πρέπει να παραξενεύομαι
απ' το ότι το φως διατηρεί ακόμα
μια ανησυχία, ένα σακάκι κουστουμιού
ταπεινωμένο στο δάπεδο ενός ξενοδοχείου
και το ξύπνημα του άντρα που δεν μπόρεσε να κοιμηθεί.
Έχουν περάσει οι μήνες, οι ζωές κι ο κόσμος,
οι νουβέλες, τα βιβλία της ποίησης,
οι πόλεις που ανάβουν στα χέρια μου,
η καρδιά που τρέμει υποταγμένη στα δικά σου,
τα τρένα χωρίς έρωτα,
τα πλοία, τ' αεροπλάνα,
και τίποτα δεν έχει φτάσει
αυτή τη νύχτα του ξενοδοχείου στην οποία ζω
παύοντας να είμαι εγώ
για ν' αποκαλούμαι με τ' όνομά σου,
ενώ ακούω την αλήθεια της θάλασσας
και σκέφτομαι το μέλλον.
Είναι ένα μέλλον το οποίο πια γνωρίζω,
τα επόμενα δέκα χρόνια.
Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
Από την Κουρασμένη Όραση
Ενότητα: Δωμάτιο με θέα στο κορμί σου
Πριν από 2 χρόνια
%20(1).png)
.jpg)
.jpg)
20 σχόλια:
Τώρα αυτό το μέλλον που ήδη γνωρίζει... ακούγεται λίγο αποκαρδιωτικό ή μου φαίνεται;
Μάλλον στραβά το πήρες. Το αντίθετο σημαίνει για μένα. Ακούγεται υπέροχο. Σαν υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να την βαρεθεί ποτέ και ότι και τα επόμενα δέκα χρόνια θα συνεχίσουν να είναι σαν την πρώτη τους νύχτα, όπως ήταν κι αυτή η δεκαετία. Κι αν σκεφτείς ότι ήδη έχουμε 2009, μια χαρά τα λέει. Σωστή η πρόβλεψή του. ;)
Κι εγώ αυτό κατάλαβα, Μαριάννα. Πολύ γλυκό.
Σου φέρνω χαιρετίσματα απ' τη Μάνη.
Μάνη ήσουνα τυχερό κορίτσι; Πολύ την αγαπάω και πολύ τη νοστάλγησα. Πού ήσουν Καρδαμύλη;
Όσο για την ερμηνεία του ποιήματος, αυτή είναι η γοητεία στην ποίηση. Να την λαμβάνουμε και να την ερμηνεύουμε όπως θέλουμε.
Ομολογώ πως την εκδοχή της Χουανίτας, ούτε καν την είχα σκεφτεί.
Υποθέτω το ίδιο και ο Μοντέρο, αλλιώς δε θα αφιέρωνε το ποίημα στην επέτειό τους. ;)
Πιο πάνω από Καρδαμύλη ή μάλλον (πιο σωστά σύμφωνα με το χάρτη κι όχι το υψόμετρο) πιο κάτω. Πέρασα τη Στούπα, τη Σελίνιτσα, ..., την Πλάτσα και κατέληξα στο Νομιτσί. Έχω πια αποκτήσει συγγενικούς δεσμούς με τη Μάνη (σύνολο 8 χρόνια υπηρέτησα εκεί : 2 στη Σελίνιτσα και 6 στη Στούπα).
Κι εγώ ως Κρητικιά έχω συγγενικούς δεσμούς με τη Μάνη. Διάγνωση κι όχι καταγωγή. ;)
Χαχαχαχα Έχω ρίξει ΤΟ γέλιο μ' αυτό σου το "ρητό". Και το λέω στους φανατικούς Μανιάτες και τους πειράζω.
Υπεροχο!!
Κι ακομα περισσοτερο μου αρεσε ο τιτλος της ενοτητας!!! Δωματιο με θεα στο κορμι σου!!!!!!
Φυσηξε ερωτας :)
Καλη εβδομαδα!!
Yποθέτω ότι το κλείσιμο του ποιήματος είναι η ευχή του για την επόμενη δεκαετία. Ίσως γιατί έτσι οριοθετεί τις σημαντικές επετείους του γάμου του. Κατά δεκαετίες και όχι με την "μπρούτζινη", την "αργυρή" ή την "χρυσή" επέτειο. Aν αυτή η προοπτική για κάποιους φαντάζει αποκαρδιωτική, είναι ζήτημα ανεκτικότητας στις ...εκπλήξεις.
υ.γ.
Οι ποιητικές γαμήλιες επέτειοι ισπανόφωνων, είχαν την τιμητική τους αυτή τη βδομάδα, μόνον που αυτή του Ρεταμάρ "ρίχνει" 12 χρόνια στην επέτειο του Μοντέρο. Είμαι περίεργη τι άλλο θα πει γι αυτή τη σχέση όταν θα έχει διανύσει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
...αν και πιστεύω ότι το όποιο προσωπικό βίωμα των ποιητών - των λογοτεχνών γενικότερα, όπως και όλων των καλλιτεχνών - αποτελεί απλώς την αφετηρία για έμπνευση και όχι την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων τους.
Dee Dee
Α ρε Κατερίνα! Κι εμένα μου άρεσε πολύ ο τίτλος της ενότητας και όλα τα ποιήματα που περιέχει και που είναι αφιερωμένα σ' εκείνη.
Καλή βδομάδα!
Κατερίνα σ-Μ.
Συμφωνώ. Έτσι το είδα κι εγώ. Υπόσχεση στον εαυτό του και σ' εκείνη. Αφαιρετικά και χωρίς πολλά βαρύγδουπα.
Όπως και του Ρεταμάρ που ανάρτησες, που μιλάει για την καθημερινότητά τους τόσο τρυφερά.
Την τιμητική τους οι επέτειοι;
Μα ο Μοντέρο πάει πακέτο στο συγκεκριμένο ποίημα, με τον Ρεταμάρ. ;)
Όσο για τα προσωπικά βιώματα των ποιητών και τη σύνδεση με το έργο τους, ναι, συνήθως δεν έχουν σχέση, όπως θέλουν να πιστεύουν οι ρομαντικοί αναγνώστες, γιατί άλλη γλύκα έχει να ζεις την τραγωδία τους κι άλλη να ξέρεις ότι απλά την περιγράφει η φαντασία τους. Κάτι σαν τις ταινίες με την πραγματική ιστορία. :)
Του Μοντέρο όμως η Επέτειος είναι αληθινή, όπως και τα υπόλοιπα ποιήματα της Κουρασμένης Όρασης. Η ζωή του σε ποιήματα, αφιερωμένα στους οικείους του.
Καλή βδομάδα!
Ρίξε μια ματιά στο Sobreviviendo. Ελπίζω να σου έρθουν στο μυαλό όμορφες στιγμές.
Juanita La Quejica
¡Muchas gracias por todo!
¡Un beso muy grande!
Kalημέρα Μαριάνναμου! Αυτό το παράθυρο με τα λουλούδια, αυτό ειναι ποιήμα φιλενάδα!!!
ό,τι και να βλέπεις κρεμασμένος απο εκεί έχει ποιηση μέσα του!
τρελλάθηκα!!!
u-hoo / gianniskafatos
Καλώς τον! Επίτηδες τα φωτογραφίζω αυτά γειτονάκι. Να εμπεδώνω και να δείχνω την κατάντια μας. Το πώς καταντήσαμε εμείς οι Έλληνες, τα σπίτια μας τσιμεντόκουτα και τις πόλεις μας, τσιμεντουπόλεις. Γιατί ίσως να μην είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας, για τις φωτιές και τα πολεοδομικά κι αισθητικά κακουργήματα, είμαστε όμως υπεύθυνοι για τα ξερά και άχρωμα μπαλκόνια και παράθυρά μας. Και φυσικά την ασπρόμαυρη ζωή μας.
Τα γράφεις κι εσύ συχνά και τα φωτογραφίζεις τα αρνητικά της πόλης μας. Είπα μήπως αν δείχνουμε τις ομορφιές άλλων πόλεων, μας ευαισθητοποιήσει λίγο.
Καλό απόγευμα Γιάννη μου!
Καλησπέρα Μαριάννα.
Με τόσο όμορφα λουλούδια μπορώ να μη σου γράφω μαντινάδες?????????
Όμορφα τα λουλούδια σου που ‘χεις στο παραθύρι
στολίδια είναι του έρωτα σ’ αγάπης πανηγύρι.
Πόσο να αντέξει μια καρδιά στου έρωτα τα πάθη,
που χάνει πάντα τσι παλμούς και κάνει όλο λάθη.
Αντέχει πάντοτε η καρδιά που αγαπά αιώνια,
ομολογώ ειλικρινά δεν φτάνουν δέκα χρόνια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φιλικά........... Γιάννης Καζάνης.
Γιάννης Καζάνης
Γεια σου Γιάννη μου! Ευχαριστώ πολύ για τις μαντινάδες σου! Πάνε τέλεια με τα άνθη! :)
Καλό φθινόπωρο να έχουμε! Χρωματιστό!
Καλό βράδυ!
Μπήκαμε στο φθινόπωρο και πέφτουνε τα φύλλα,
και στα δεντριά απομένουνε ολόγυμνα τα ξύλα.
Μαζεύονται σύννεφα βαριά κι ο ουρανός θολώνει,
κι εμένα η καρδούλα μου στη μοναξιά παγώνει.
***********************************
Φθινόπωρο χρωματιστό εύχομαι πάντα να ‘ναι,
οι εκλογές που έρχονται θαρρώ πώς το χαλάνε.
Κι ύστερα σου λένε ότι η συνήθεια σκοτώνει τον έρωτα.
Φαίνεται ότι ο ερωτευμένος του Μοντέρο έχει βρει το κόλπο της ανατροφοδότησής του: τον ανανεώνει με... δεκαετείς δόσεις :))))
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ , ΜΑΡΙΑΝΝΑ,
Ή ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...
Sting
Όταν ο έρωτας είναι ΕΡΩΤΑΣ, δεν τον ακουμπάνε τα χρόνια, ούτε οι δεκαετίες, ούτε η συνήθεια, ούτε η καθημερινότητα, ούτε τα βάσανα, ούτε η φτώχεια κι η μιζέρια, ούτε καν η καταραμένη η απόσταση και η απουσία... :)
Συμφωνώ με τον ποιητή απόλυτα. Κι όποιος πέτυχε να τον έχει δίπλα του και για πάντα, είναι ευλογημένος απ' τη Θεά του Έρωτα. Αλλά πόσοι είναι αυτοί οι τυχεροί; :((((
Καλό βράδυ γεροντάκο μου!
Δημοσίευση σχολίου